Ένσταση συντρέχοντος πταίσματος & ΑΚ 330 λόγω επιβίβασης σε όχημα που οδηγούσε νέος οδηγός & Απορριπτέα (1) Εκτροπή & Ανατροπή Οχήματος Ηθική Βλάβη 160.000 ευρώ Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας & ΑΚ 931 80.000 ευρώ (3) Απόφ. Εφ.Αθ.3817/2009

Ένσταση συντρέχοντος πταίσματος & ΑΚ 330
λόγω επιβίβασης σε όχημα
που οδηγούσε νέος οδηγός & Απορριπτέα (1)

Απορριπτέα κρίθηκε η σχετική ένσταση συνυπαιτιότητας της συνεπιβαίνουσας ενάγουσας, επί τη βάσει ότι δέχθηκε να οδηγήσει ο εναγόμενος οδηγός το ζημιογόνο αυτοκίνητο, μολονότι αυτός είχε λάβει προ εννεαμήνου άδεια οδηγήσεως. 
Η απόκτηση άδειας οδηγήσεως έχει ως προϋπόθεση γνώση όλων των κανόνων οδήγησης και οδηγική ικανότητα. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε αλλιώς και δέχθηκε ότι η ενάγουσα είναι συνυπαίτια κατά ποσοστό 50% στην πρόκληση του ατυχήματος και επελθόντα τραυματισμό της, έσφαλε στην κρίση του αυτή.


Εκτροπή & Ανατροπή Οχήματος

Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού ΙΧΕ, ο οποίος εκινείτο με υπερβολική ταχύτητα, χωρίς να λάβει υπόψη τις επικρατούσες συνθήκες (νύκτα, έλλειψη φωτισμού, οδός με στροφές) με αποτέλεσμα να απωλέσει τον έλεγχο του οχήματός του, να εκτραπεί στο αντίθετο ρεύμα, να προσκρούσει με σφοδρότητα σε παρακείμενο μανδρότοιχο επιχείρησης οικοδομικών υλικών, και τέλος να ανατραπεί εντός ρέματος βάθους 1,60 μ. με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό της συνεπιβαίνουσας ενάγουσας. 
Απορριπτέος ως αναπόδεικτος κρίθηκε ο ισχυρισμός περί συνυπαιτιότητας της ανωτέρω ενάγουσας στηριζόμενος στο γεγονός ότι αποδέχθηκε να αναπτυχθούν περιπτύξεις μεταξύ αυτής και του εναγόμενου οδηγού κατά τη διάρκεια της οδήγησης, και έτσι να χάσει ο τελευταίος τον έλεγχο του αυτοκινήτου του.


Ζώνη Ασφαλείας & Έλλειψη (1)

Απορριπτέα η σχετική ένσταση συντρέχοντος πταίσματος (ΑΚ 300) της ενάγουσας συνοδηγού καθότι έγινε δεκτό ότι η σφοδρότητα της πρόσκρουσης υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του οχήματος (θώρακας, τροπέτο, ταμπλό), το οποίο δέχθηκε τις ισχυρότερες πιέσεις από την πρόσκρουση, να υποχωρήσει εντός της καμπίνας και να καταλάβει χώρο του καθίσματος της συνεπιβαίνουσας ενάγουσας, το οποίο αποκόλλησε από τη βάση στήριξής του, με αποτέλεσμα η ζώνη ασφαλείας να μην παρείχε καμία παθητική ασφάλεια στην ενάγουσα. 
Ομοίως δεν αποδείχθηκε επίσης ότι η ενάγουσα βρισκόταν σε πολύ χαλαρή στάση, ως συνοδηγός, έχοντας εκτεθειμένα τα πόδια της στο ταμπλό και παρμπρίζ του αυτοκινήτου, καθόσον μάλιστα, εάν συνέβαινε αυτό, τα πόδια αυτής θα είχαν οπωσδήποτε συνθλιβεί μετά την υποχώρησή του ταμπλό προς το κάθισμά της, στις προσκομιζόμενες όμως ιατρικές βεβαιώσεις δεν αναφέρεται οποιαδήποτε κάκωση στα πόδια της ενάγουσας.





Αποζημίωση επί Σωματικών Βλαβών

Η παθούσα παρουσιάζει εξαιτίας του βαρύτατου τραυματισμού της πλήρη αισθητικοκινητική παραπληγία (παράλυση των δύο κάτω άκρων και έλλειψη αισθητικότητας από το ύψος της πρόσθιας μασχαλιαίας γραμμής), συνοδευόμενη από πλήρη απώλεια ελέγχου των λειτουργιών ούρησης και αφόδευσης. Εξαιτίας της κάκωσης του νωτιαίου μυελού στο ύψος του αυχένα, παρουσιάζει σπαστικότητα των κάτω άκρων (ακούσια ισχυρή συνεχή σύσπαση των μυών). Συνεπεία των ανωτέρω είναι υποχρεωμένη να κενώνει την ουροδόχο κύστη και το ορθό με αυτοκαθετηριασμούς ανά 6 και 24 ώρες αντίστοιχα, ενώ μετακινείται μόνο με αναπηρικό αμαξίδιο.

Ηθική Βλάβη 160.000 ευρώ (3)

(Αντί των πρωτοδίκως επιδικασθέντων 110.000 ευρώ) 

Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας & ΑΚ 931
80.000 ευρώ (3)

Η κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση έκρινε ότι η αναπηρία της παθούσας επιδρά στο κοινωνικό και οικονομικό μέλλον της, αφού έχει καταστεί ανίκανη για οποιαδήποτε εργασία, αδυνατεί να κινηθεί αυτοδύναμα, αλλά και να αυτοεξυπηρετηθεί. Έτσι μειονεκτεί ως άτομο έναντι των υπολοίπων γεγονός που επιδρά αρνητικά στην προσωπικότητά της, στην επαγγελματικής της σταδιοδρομία, στη δημιουργία κοινωνικών συναναστροφών, κατά δε τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, ακόμη και στη σύναψη γάμου και τη δημιουργία οικογένειας. 
(Επιδικάσθηκε ποσό 80.000 ευρώ εξ ΑΚ 931 αντί των πρωτοδίκως επιδικασθέντων 55.000 ευρώ).

Αποκλειστική Νοσοκόμος
η Μητέρα της παθούσας

Το έργο της περιποιήτριας & νοσοκόμου πρόσφερε στην ενάγουσα και θα προσφέρει καθημερινώς μέχρι τις 31-12-2023 η μητέρα της, φροντίζοντας, με εντατικοποίηση των προσπαθειών της, για τη τροφή, την καθαριότητα, αλλά και την ψυχολογική της υποστήριξη. Και, ναι μεν ο γονέας στα πλαίσια των σχέσεων γονέων και τέκνων βαρύνεται με τη νομική και ηθική υποχρέωση να συμπαραστέκεται στο τέκνο του και να παρέχει προς αυτό βοήθεια, στοργή και σεβασμό (άρθρο 1507 ΑΚ), όμως οι προαναφερόμενες υπηρεσίες της αποκλειστικής νοσοκόμου και περιποιήτριας που αναγκάστηκε η μητέρα της ενάγουσας να της παράσχει δεν εντάσσονται στις νόμιμες υποχρεώσεις του γονέα. 
Εξάλλου, το γεγονός ότι τις πιο πάνω υπηρεσίες κάλυψε και θα καλύπτει η μητέρα της ενάγουσας δεν μπορεί να αναγάγει σε ωφέλεια των υπόχρεων εναγομένων και σε αποφυγή καταβολής από αυτούς της σχετικής αποζημίωσης της ενάγουσας, η οποία αποτιμάται με βάση την πλασματική αμοιβή που καταβάλλεται για τις αντίστοιχες υπηρεσίες και ανέρχεται για το πρώτο έτος, ήτοι από 1-1-2005 μέχρι 31-12-2005, στο ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως, αναπροσαρμοζόμενο μέχρι τις 31-12-2023 κατά 5% ανά τριετία επί του ποσού εκάστης προηγούμενης τριετίας.

Αποθετική Ζημία ιδιωτικού υπαλλήλου

Η ενάγουσα πτυχιούχος του Τμήματος Τουριστικών Επιχειρήσεων της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας του ΤΕΙ Πατρών πριν το ατύχημα εργαζόταν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ως υπάλληλος γραφείου αντί μηνιαίου μισθού 600 ευρώ. Επιδικάσθηκε αποθετική ζημία 600 ευρώ μηνιαίως για το πρώτο έτος, αναπροσαρμοζόμενο μέχρι τις 31-12-2023 κατά 5% ανά τριετία επί του ποσού εκάστης προηγούμενης τριετίας και το οποίο οφείλουν να της καταβάλλουν οι εναγόμενοι περιοδικώς, σε μηνιαίες δόσεις, και όχι σε εφάπαξ κεφάλαιο, όπως ζητείται με την ένδικη αγωγή, καθόσον δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη σπουδαίου λόγου.



Σύμμετρος Επιμερισμός Ασφαλίσματος

Επειδή οι νομικά και ουσιαστικά βάσιμες απαιτήσεις της ενάγουσας για σωματικές βλάβες υπερβαίνουν το ασφαλιστικό ποσό των 500.000 ευρώ μέχρι του οποίου ευθύνεται η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, πρέπει ως προς την εναγόμενη αυτή να γίνει σύμμετρος περιορισμός των αξιώσεων αυτών (άρθρο 10 παρ. 3 Ν.489/1976).

Δικαστική Δαπάνη

Επιδικάσθηκε ποσό 18.000 ευρώ


Απόφ. Εφ.Αθ.3817/2009
Πρόεδρος : Αργύριος Σταυράκης
Εισηγήτρια: Ελένη Λυκογιάννη
Δικηγόροι: Βασίλειος Ριζάκος & Κυριακή Κοντοέ 
Ευλογέτα Τσιτσιπή-Μισαηλίδη



Σχόλια & Παρατηρήσεις

1) Ένσταση συντρέχοντος πταίσματος (ΑΚ 330) λόγω επιβίβασης σε όχημα που οδηγούσε νέος οδηγός 
ΣΣ η σχετική ένσταση υποδηλώνει κατά τη γνώμη μας μόνο θράσος & ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΙΟΙ 

2) Ζώνη Ασφαλείας & Έλλειψη 
Η παράλειψη του επιβάτη αυτοκινήτου, το οποίο ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα, να προσδεθεί με τη ζώνη ασφαλείας, όπως επιβάλλεται από τις διατάξεις των άρθρων 33 παρ. 1 και 3 και 81 παρ. 17 Ν 2696/1999 (ΚΟΚ), θεμελιώνει συντρέχον πταίσμα αυτού, εφόσον συνδέεται αιτιωδώς με τις προκληθείσες σωματικές κακώσεις του. (βλ. και ΑΠ 11107/2002 ΣΕΣυγκΔ 2005/581.
Ομοίως απορριπτέα η σχετική ένσταση εν όψει της σφοδρότητας της συγκρούσεως και των διαφόρων σημείων των σωματικών βλαβών, εκτός κεφαλής. Βλ. Εφ.Αθ. 3987/1998 ΕΣυγκΔ 2000/327, Εφ.Αθ. 1183/2003 ΣΕΣυγκΔ 2003/565, Εφ.Αθ. 6904/2007 ΕΣυγκΔ 2009/50, ΕΔφ.Αθ.206/2009 ΕΣυγκΔ 2009/86 Εφ.Αθ. 4734/2009 ΕΣυγκΔ 2009/506.
Κατά την προβολή της σχετικής ενστάσεως για έλλειψη Ζώνης Ασφαλείας απαιτείται η σχετική ένσταση να περιέχει ορισμένο αίτημα για την μείωση της αποζημιώσεως. Βλ. ΑΠ 53/2006 ΣΕΣυγκΔ 2006/347
.
Αναιρείται Εφετειακή απόφαση κατ΄άρ. 19 του άρθρ. 559 ΚΠολΔ, που έκρινε 20% συνυπαίτιο του τραυματισμού του τον οδηγό ΙΧΕ, καθόσον στήριξε την κρίση του για την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της παραλείψεως του θανόντος οδηγού να φέρει ζώνη ασφαλείας και του επελθόντος θανάσιμου τραυματισμού του, στο μοναδικό γεγονός ότι τα τραύματα του θανόντος εντοπίζονται “στο κεφάλι κλπ”, χωρίς όμως να διευκρινίζει, ότι ο θανών από τη σύγκρουση των οχημάτων υπέστη και τρώσεις των πνευμόνων, πλήρη διατομή της αορτής και ρήξη αριστερού ημιδιαφράγματος, καθώς και άλλες σοβαρές κακώσεις. ΑΠ 176/09 ΕΣυγκΔ 2010/20 

3) Ηθική Βλάβη (ΑΚ 932) και Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας (ΑΚ 931)
(ΣΣ) Η υψωτική τάση που παρατηρείται εσχάτως στο δεύτερο βαθμό, αναφορικά με την επιδίκαση των ανωτέρω κονδυλίων φρονούμε ότι ενισχύει το κύρος της Δικαιοσύνης και το περί δικαίου αίσθημα. Αναμένουμε μιμητές – Ωψόμεθα



Κείμενο Απόφ. Εφ.Αθ. 3817/2009

Οι υπό κρίση εφέσεις κατά της υπ αριθμ. 3435/2008 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και των προεκδοθεισών αυτής και εν μέρει οριστικών υπ αριθμ. 1278/2006 και 1402/2007 αποφάσεων του ίδιου δικαστηρίου που εκδόθηκαν κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητο κλπ (άρθρο 681Α ΚΠολΔ) και με τις οποίες έγινε εν μέρει δεκτή η από 23-9-2005 αγωγή της ήδη εκκαλούσας και εφεσιβλήτου Α.Π. για αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από το αναφερόμενο σ αυτή τροχαίο ατύχημα, έχουν ασκηθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ.1 και 2, 499, 511 επ., 518 παρ. 2 και 591 παρ. 1α ΚΠολΔ). Επομένως, οι εφέσεις είναι παραδεκτές και πρέπει να εξετασθούν κατ ουσίαν (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), συνεκδικαζόμενες λόγω της συνάφειας που υπάρχει μεταξύ τους (άρθρα 246, 524 παρ. 1 α΄ ΚΠολΔ).
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχονται στα υπ αριθμ. 1278/2006 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης αυτού, τις υπ αριθμ. 136/2006 και 292/2007 εκθέσεις ιατρικής πραγματογνωμοσύνης των διορισμένων με τις υπ αριθμ. 1278/2006 και 4102/2007 αντίστοιχα αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών πραγματογνωμόνων ___ και ___ χειρουργών ορθοπεδικών, και από τα έγγραφα που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: 
Στις 3-12-2004 και περί ώρα 01.10΄ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το υπ αριθμ. κυκλοφορίας & ΙΧΕ αυτοκίνητο συνιδιοκτησίας κατά ποσοστό 50% εκάστου των Χ2 και Χ3, πατέρα και αδελφού αντίστοιχα της ενάγουσας, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική εταιρία, εκινείτο επί της διπλής κατευθύνσεως και με μια λωρίδα κυκλοφορία ανά κατεύθυνση Παλαιάς Εθνικής Οδού Λαμίας & Λιβαδειάς με κατεύθυνση προς Λιβαδειά και με συνεπιβαίνουσα στη θέση του συνοδηγού την ενάγουσα. Όταν έφθασε στο 64ο χιλιόμετρο της ως άνω οδού και στην ειδικότερη θέση «Αγιαννιόρεμα» ο πρώτος εναγόμενος έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, το οποίο εξετράπη της πορείας του προς τα αριστερά, εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, ακολούθως στο έρεισμα και αφού προσέκρουσε με σφοδρότητα με το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του σε παρακείμενο μανδρότοιχο επιχείρησης οικοδομικών υλικών, ανετράπη εντός ρέματος βάθους 1,60 μ. με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά η ενάγουσα, ελαφρότερα ο πρώτος εναγόμενος και να προκληθούν σημαντικότατες ζημίες στο αυτοκίνητο. Ειδικότερα περί ώρα 23.00΄της 2ας-12-2004 η ενάγουσα, ηλικίας τότες 25 ετών, και ο πρώτος εναγόμενος, ηλικίας 28 ετών, οι οποίοι συνδέονταν με φιλική και συναδελφική σχέση, καθόσον εργάζονταν και οι δύο στην εταιρία με τη επωνυμία «;.», που εδρεύει στη Λιβαδειά, συναντήθηκαν στη Λιβαδειά όπου διαμένουν, και αποφάσισαν να κάνουν μια νυκτερινή βόλτα. Έτσι, κατευθύνθηκαν με το ανωτέρω αυτοκίνητο, το οποίο οδηγούσε εξαρχής ο πρώτος εναγόμενος, στον Ορχομενό Βοιωτίας και μετά από μικρή στάση συνέχισαν την πορεία τους βόρεια φθάνοντας στην Ελάτεια Βοιωτίας, όπου επίσης σταμάτησαν για λίγο και περί ώρα 00.30΄ ξεκίνησαν για να επιστρέψουν στη Λιβαδειά, πλην όμως περί ώρα 01.10΄ συνέβη, όπως προεκτέθηκε, το ένδικο τροχαίο ατύχημα. Υπό τα αποδεικνυόμενα αυτά περιστατικά η ένδική σύγκρουση και οι κατά τα ανωτέρω συνέπειές της οφείλονται στην οδική συμπεριφορά του πρώτου εναγόμενου οδηγού, η οποία συνιστά αμέλεια, μη καταβολή δηλαδή της επιμέλειας που επιβάλλεται αντικειμενικά και αφηρημένα και την οποία τηρεί υπό τις ίδιες περιστάσεις ο συνετός και προσεκτικός οδηγός. Συνίσταται δε, ειδικότερα, η αμέλεια αυτή στο ότι ο ανωτέρω οδηγός, κατά παράβαση και των οικείων διατάξεων του ΚΟΚ, δεν είχε διαρκώς τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση του οχήματός του αλλά εκινείτο με υπερβολική ταχύτητα, η οποία υπερέβαινε την επιτρεπόμενη στο σημείο του ατυχήματος τοιαύτη των 70 χλμ/ώρα, και χωρίς να λάβει υπόψη τις επικρατούσες συνθήκες, αφού ήταν νύκτα, δεν υπήρχε φωτισμός και ο δρόμος είχε στροφές και περιορισμένη ορατότητα, ενώ εξάλλου δεν προέβη σε οποιαδήποτε αποφευκτική του ατυχήματος ενέργεια, όπως τροχοπέδηση του αυτοκινήτου ή ελιγμό προς τα δεξιά ώστε να επαναφέρει το όχημά του στην αρχική πορεία, ενόψει και του ότι η τελευταία αυτή ενέργεια ήταν εφικτή, καθόσον δεν εκινείτο άλλο όχημα στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Τουναντίον η ενάγουσα δεν βαρύνεται με υπαιτιότητα για την πρόκληση του ατυχήματος, ούτε για τον επελθόντα τραυματισμό της.

Ζώνη Ασφαλείας
Ειδικότερα δεν αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα αποδέχθηκε να αναπτυχθούν περιπτύξεις μεταξύ αυτή και του πρώτου εναγόμενου οδηγού κατά τη διάρκεια της οδήγησης, και έτσι να χάσει ο τελευταίος τον έλεγχο του αυτοκινήτου, ούτε ότι αυτή δεν έφερε ζώνη ασφαλείας. Άλλωστε, το ένδικο ατύχημα οφείλεται, όπως προεκτέθηκε, στην υπερβολική ταχύτητα που είχε αναπτύξει το αυτοκίνητο, ενώ εξάλλου η σφοδρότητα της πρόσκρουσης υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του (θώρακας, τροπέτο, ταμπλό), το οποίο δέχθηκε τις ισχυρότερες πιέσεις από την πρόσκρουση, να υποχωρήσει εντός της καμπίνας και να καταλάβει χώρο του καθίσματος της συνεπιβαίνουσας ενάγουσας, το οποίο αποκόλλησε από τη βάση στήριξής του, με αποτέλεσμα η ζώνη ασφαλείας να μην παρείχε καμία παθητική ασφάλεια στην ενάγουσα. Περαιτέρω δεν αποδείχθηκε επίσης ότι η ενάγουσα βρισκόταν σε πολύ χαλαρή στάση, ως συνοδηγός, έχοντας εκτεθειμένα τα πόδια της στο ταμπλό και παρμπρίζ του αυτοκινήτου, καθόσον μάλιστα, εάν συνέβαινε τούτο, τα πόδια αυτής θα είχαν οπωσδήποτε συνθλιβεί μετά την υποχώρησή του ταμπλό προς το κάθισμά της, στις προσκομιζόμενες όμως ιατρικές βεβαιώσεις δεν αναφέρεται οποιαδήποτε κάκωση στα πόδια της ενάγουσας. 

Ένσταση Συντρέχοντος πταίσματος (ΑΚ 330)
Τέλος, το γεγονός ότι η ενάγουσα, αποδέχθηκε να οδηγήσει ο πρώτος εναγόμενος το ζημιογόνο αυτοκίνητο, μολονότι αυτός είχε λάβει προ εννεαμήνου άδεια οδηγήσεως, δεν μπορεί να προσδώσει σ αυτήν οποιασδήποτε μορφής συνυπαιτιότητα για τον τραυματισμό της, διότι η απόκτηση άδειας οδηγήσεως από τον πρώτο εναγόμενο είχε ως προϋπόθεση γνώση όλων των κανόνων οδήγησης και οδηγική ικανότητα. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη υπ αριθμ. 1278/2006 απόφασή του έκρινε αλλιώς και δέχθηκε ότι η ενάγουσα είναι συνυπαίτια κατά ποσοστό 50% στην πρόκληση του ατυχήματος και επελθόντα τραυματισμό της, κατά την προταθείσα από τους εναγόμενους ένσταση του άρθρου 300 του ΑΚ, έσφαλε στην κρίση του αυτή και ειδικότερα ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων που είχαν προσκομισθεί, όπως βάσιμα υποστηρίζει με τον πρώτο λόγο της κρινόμενης έφεσής της η ενάγουσα, αβάσιμα δε οι εναγόμενοι με τον πρώτο λόγο εκάστης των εφέσεών τους, αντίστοιχα, με τον οποίο ισχυρίζονται, όπως και πρωτοδίκως, ότι η ενάγουσα είναι αποκλειστικά υπαίτια, άλλως συνυπαίτια σε μεγαλύτερο βαθμό του ένδικου ατυχήματος. 

Σωματικές Βλάβες
Αμέσως μετά το ατύχημα η ενάγουσα διακομίστηκε αρχικά στο Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς και επειγόντως, λόγω της σοβαρότητας της καταστάσεώς της, στο Γενικό Νοσοκομείο Αττικής «ΚΑΤ», όπως διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα – εξάρθρημα στον αυχένα, στο επίπεδο μεταξύ 6ου και 7ου σπονδύλου (Α6-Α7), κάταγμα των πρώτων οσφυϊκών σπονδύλων (01, 02, 03), κάκωση θώρακος με συρρέουσες πυκνωτικές θλάσεις στους πνεύμονες, απώλεια αισθητικότητας από το ύψος της πρόσθιας μασχαλιαίας γραμμής και απώλεια κινητικότητας των κάτω άκρων, παρέμεινε δε νοσηλευόμενη μέχρι τις 26-8-2005, αρχικά στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας για ενάμιση μήνα, σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής και τραχειοστομία και εν συνεχεία στη Μονάδα Σπονδυλικής Στήλης και στο Τμήμα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης. Στις 20-7-2005 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση σπονδυλοδεσίας στο επίπεδο των 01 και 02 οσφϋικών σπονδύλων για την αντιμετώπιση των καταγμάτων που είχαν υποστεί οι σπόνδυλοι αυτοί και τη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης, η οποία παρουσίαζε γωνίωση. Στο Τμήμα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης του ως άνω Νοσοκομείου παρακολούθησε πρόγραμμα λειτουργικής αποκατάστασης που περιελάμβανε χρήση αναπηρικού αμαξιδίου και εκπαίδευση βελτίωσης της λειτουργικότητας και διαχείρισης των προβλημάτων και επιπλοκών που προκάλεσε το ατύχημα. Έτσι η εικόνα της τετραπληγίας (αδυναμία κίνησης των κάτω άκρων και σχετική αδυναμία άνω άκρων) που εμφάνιζε η ενάγουσα κατά την είσοδό της στο Νοσοκομείο, βελτιώθηκε με την παρακολούθηση του ανωτέρω προγράμματος και μονιμοποιήθηκε στην πορεία σε πλήρη αισθητικοκινητική παραπληγία (παράλυση των δύο κάτω άκρων και έλλειψη αισθητικότητας από το ύψος της πρόσθιας μασχαλιαίας γραμμής), συνοδευόμενη από ορθοκυστικές διαταραχές, πλήρη δηλαδή απώλεια ελέγχου των λειτουργιών ούρησης και αφόδευσης. Επίσης, εξαιτίας της κάκωσης του νωτιαίου μυελού στο ύψος του αυχένα, παρουσιάζει σπαστικότητα των κάτω άκρων (ακούσια ισχυρή συνεχή σύσπαση των μυών). Κατόπιν αυτών είναι υποχρεωμένη να κενώνει την ουροδόχο κύστη και το ορθό με αυτοκαθετηριασμούς ανά 6 και 24 ώρες αντίστοιχα, ενώ μετακινείται μόνο με αναπηρικό αμαξίδιο, για την αγορά του οποίου δαπάνησε και ζημιώθηκε αντίστοιχα το ποσό των 3.028 ευρώ. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι μολονότι η υπ αριθμ. 292/2007 έκθεση ιατρικής πραγματογνωμοσύνης του χειρουργού ορθοπεδικού ___ προσδιορίζει το προσδόκιμο ζωής της ενάγουσας στα 70 έτη, το δικαστήριο κρίνει ως πρόωρο να επιδικάσει κονδύλια πέραν της 31ης-12-2023, καθόσον είναι αβέβαιη η εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης που τυχόν θα βελτιώσει την υγεία της ενάγουσας, ενώ εξάλλου δεν τίθεται θέμα παραγραφής του καθολικού δικαιώματος και κατ επέκταση του ένδικου δικαιώματος της ενάγουσας, διότι με τη δημοσίευση της παρούσας επιμηκύνεται ο χρόνος παραγραφής του από πενταετία σε εικοσαετία (άρθρο 268 ΑΚ). 

Αποκλειστική Νοσοκόμος η μητέρα της παθούσας
Περαιτέρω κατά το χρονικό διάστημα της νοσηλείας της στο Νοσοκομείο η ενάγουσα είχε ανάγκη από τις φροντίδες και περιποιήσεις ενός προσώπου, πέραν από αυτές του τακτικού νοσηλευτικού προσωπικού, την ίδια δε ανάγκη είχε και μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο και την επιστροφή στο σπίτι της, ενώ θα την είχε τουλάχιστον μέχρι τις 31-12-2023, χρονικό διάστημα κατά το οποίο, εξαιτίας της προαναφερθείσας καταστάσεως της υγείας της, δεν θα δύναται να αυτοεξυπηρετηθεί ακόμη και στις ανάγκες στοιχειώδους επιβίωσης. Το έργο της περιποιήτριας & νοσοκόμου πρόσφερε στην ενάγουσα και θα προσφέρει καθημερινώς μέχρι τις 31-12-2023 η μητέρα της, φροντίζοντας, με εντατικοποίηση των προσπαθειών της, για τη τροφή, την καθαριότητα, αλλά και την ψυχολογική της υποστήριξη. Η μητέρα της ενάγουσας κατά την προσφορά των υπηρεσιών της σ αυτήν απέβλεπε στη σχετική αμοιβή, την οποία η θυγατέρα της εισέπραττε μελλοντικώς ως αποζημίωση από τους υπόχρεους προς τούτο και θα της κατέβαλε έναντι των υπηρεσιών της αυτών. Και, ναι μεν ο γονέας στα πλαίσια των σχέσεων γονέων και τέκνων βαρύνεται με τη νομική και ηθική υποχρέωση να συμπαραστέκεται στο τέκνο του και να παρέχει προς αυτό βοήθεια, στοργή και σεβασμό (άρθρο 1507 ΑΚ), όμως οι προαναφερόμενες υπηρεσίες της αποκλειστικής νοσοκόμου και περιποιήτριας που αναγκάστηκε η μητέρα της ενάγουσας να της παράσχει δεν εντάσσονται στις νόμιμες πιο πάνω υποχρεώσεις του γονέα (βλ. ΑΠ 922/1981 ΝοΒ 30.634, ΕφΑθ 1337/1994 ΕλλΔνη 36.644, Βαθρακοκοίλη, Το νέο Οικογενειακό Δίκαιο, άρθρο 1508, σελ. 558). Εξάλλου, το γεγονός ότι τις πιο πάνω υπηρεσίες κάλυψε και θα καλύπτει η μητέρα της ενάγουσας δεν μπορεί να αναγάγει σε ωφέλεια των υπόχρεων εναγομένων και σε αποφυγή καταβολής από αυτούς της σχετικής αποζημίωσης της ενάγουσας, η οποία αποτιμάται με βάση την πλασματική αμοιβή που καταβάλλεται για τις αντίστοιχες υπηρεσίες και ανέρχεται για το πρώτο έτος, ήτοι από 1-1-2005 μέχρι 31-12-2005, στο ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως, αναπροσαρμοζόμενο μέχρι τις 31-12-2023 κατά 5% ανά τριετία επί του ποσού εκάστης προηγούμενης τριετίας. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που προσδιόρισε την αμοιβή της περιποιήτριας & νοσοκόμου α) στο ποσό των 600 ευρώ μηνιάιως για το χρονικό διάστημα από 3-12-2005 έως 5-10-2007 με την προσβαλλόμενη υπ αριθμ. 1278/2006 εν μέρει οριστική του απόφαση, β) στο ποσό των 650 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από 5-10-2007έως 5-10-2013 με την προσβαλλόμενη υπ& αριθμ. 4102/2007 εν μέρει οριστική του απόφαση και γ) στο ποσό των 700 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από 5-10-2013 έως 5-10-2023 με την προσβαλλόμενη υπ αριθμ. 3435/2008 οριστική του απόφαση και εν τέλει επιδίκασε στην ενάγουσα τα παραπάνω ποσά μειωμένα κατά 50% και μάλιστα καταψηφιστικά μέχρι τις 5-10-2007 και έκτοτε αναγνωριστικά, μολονότι ζητούνταν καταψηφιστικά μέχρι τις 5-10-2007 και έκτοτε αναγνωριστικά, μολονότι ζητούνταν καταψηφιστικά μόνο μέχρι τις 31-12-2006, έσφαλε στην κρίση του αυτή, όπως βάσιμα υποστηρίζουν με το σχετικό λόγο των εφέσεών τους τόσο η ενάγουσα, όσο και έκαστος των εναγομένων. 

Αποθετική Ζημία 
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα είναι πτυχιούχος του Τμήματος Τουριστικών Επιχειρήσεων της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας του ΤΕΙ Πατρών και πριν το ατύχημα εργαζόταν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ως υπάλληλος γραφείου στην εταιρία με την επωνυμία «;.» αντί μηνιαίου μισθού 600 ευρώ. Με τη συγκεκριμένη κατάσταση της υγείας της δεν δύναται να εργασθεί στην ως άνω εργασία της ούτε σε άλλη παρεμφερή εργασία για το χρονικό διάστημα από 1-1-2005 μέχρι 31-12-2023 και έτσι με πιθανότητα σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων θα απωλέσει το ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως για το πρώτο έτος, ήτοι από 1-1-2005 μέχρι 31-12-2005, αναπροσαρμοζόμενο μέχρι τις 31-12-2023 κατά 5% ανά τριετία επί του ποσού εκάστης προηγούμενης τριετίας και το οποίο οφείλουν να της καταβάλλουν οι εναγόμενοι περιοδικώς, σε μηνιαίες δόσεις, και όχι σε εφάπαξ κεφάλαιο, όπως ζητείται με την ένδικη αγωγή, καθόσον δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη σπουδαίου προς τούτο λόγου. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που προσδιόρισε τα διαφυγόντα κέρδη της ενάγουσας από την εργασία της α) στο ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από 4-12-2004 έως 5-10-2007 με την υπ αριθμ. 1278/2006 εν μέρει οριστική του απόφαση, β) στο ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από 5-10-2007 έως 5-10-2013 με την υπ αριθμ. 4102/2007 εν μέρει οριστική του απόφαση και γ) στο ποσό των 900 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από 5-10-2013 έως 5-10-2023 με την υπ αριθμ. 3435/2008 οριστική του απόφαση και εν τέλει επιδίκασε στην ενάγουσα τα παραπάνω ποσά μειωμένα κατά 50% και μάλιστα καταψηφιστικά μέχρι τις 5-10-2007 και έκτοτε αναγνωριστικά, μολονότι ζητούνταν καταψηφιστικά μόνο μέχρι τις 31-12-2006, έσφαλε στην κρίση του αυτή, όπως βάσιμα υποστηρίζουν με το σχετικό λόγο των εφέσεών τους τόσο η ενάγουσα, όσο και έκαστος των εναγομένων. 


Μετά την έξοδό της από το Νοσοκομείο και για χρονικό διάστημα δύο ετών η ενάγουσα, κατά σύσταση των θεραπόντων ιατρών της, υποβαλλόνταν σε φυσιοθεραπείες, για τις οποίες αναγκάστηκε να δαπανήσει και να ζημιωθεί αντίστοιχα το ποσό των 540 ευρώ μηνιαίως, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και η δαπάνη για την αγορά της απαραίτητης για τις φυσιοθεραπείας κρέμας (body lotion) NEUTROGENA και έτσι δαπάνησε συνολικά το ποσό των 12.960 ευρώ (2 έτη Χ 12 μήνες Χ 540 ευρώ). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που προσδιόρισε τη ζημία της ενάγουσας για την ως άνω αιτία στο ανωτέρω ποσό, σωστά εκτίμησε τις αποδείξεις που είχαν προσκομιστεί και είναι αβάσιμα και απορριπτέα τα αντίθετα που υποστηρίζουν με το σχετικό λόγο των εφέσεών του τόσο η ενάγουσα, όσο και έκαστος των εναγομένων. Εξάλλου, μετά την έξοδό της από το Νοσοκομείο και για χρονικό διάστημα έξι μηνών η ενάγουσα είχε ανάγκη και λάμβανε βελτιωμένη εν σχέσει με τη συνήθη διατροφή, καταβάλλοντας επί πλέον το ποσό των τριών (3) ευρώ ημερησίως και συνολικά το ποσό των 540 ευρώ (6 μήνες Χ 30 ημέρες Χ 3 ευρώ). Πέραν το ως άνω εξαμήνου η ενάγουσα δεν χρειάζεται ειδική διατροφή, πλην της λήψης ικανής ποσότητας φυτικών ινών, οι οποίες περιέχονται στο καθημερινό διαιτολόγιο του μέσου ανθρώπου και συνεπώς το αγωγικό κονδύλιο για καταβολή σχετικής αποζημίωσης για χρονικό διάστημα 4,5 ακόμη ετών ήταν αβάσιμο και απορριπτέο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια και προσδιόρισε τη ζημία της ενάγουσας για την ως άνω αιτία στο ανωτέρω ποσό σωστά εκτίμησε τις αποδείξεις που είχαν προσκομιστεί και είναι αβάσιμα και απορριπτέα τα αντίθετα που υποστηρίζουν με το σχετικό λόγο των εφέσεών τους τόσο η ενάγουσα, όσο και έκαστος των εναγομένων. Από την 1-1-2005 που η ενάγουσα είχε εξέλθει από το Νοσοκομείο και μέχρι τις 31-12-2023 θα αναγκάζεται να δαπανά μηνιαίως για την υγιεινή και τον καθορισμό της, εξαιτίας των ορθοκυστικών διαταραχών της αλλά και για την πρόληψη δερματικών βλαβών της, το ποσό των 400 ευρώ για αγορά ειδών καθαρισμού και αντισηψίας (πάνες Pamper, αντισυπτικό Hibitan sol, επιθέματα Alione, αλοιφές Conveen, Dactarin και Helixder, λευκοπλάστ) και το οποίο οφείλουν να της καταβάλλουν οι εναγόμενοι περιοδικώς, σε μηνιαίες δόσεις, και όχι σε εφάπαξ κεφάλαιο, όπως ζητείται με την ένδικη αγωγή, καθόσον δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη σπουδαίου προς τούτο λόγου. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που προσδιόρισε τη ζημία της ενάγουσας για την ως άνω αιτία στο ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από 31-12-2005 μέχρι 31-12-2023 και μάλιστα καταψηφιστικά μέχρι τις 31-12-2011 και έκτοτε αναγνωριστικά, μολονότι ζητούνταν καταψηφιστικά μόνο μέχρι τις 31-12-2006, και είχε περιοριστεί με τις έγγραφες προτάσεις της ενάγουσας ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου στο ποσό των 462,39 ευρώ μηνιαίως, έσφαλε στην κρίση του αυτή, όπως βάσιμα υποστηρίζουν με το σχετικό λόγο εκάστης των εφέσεών τους οι εναγόμενοι, αβάσιμα δε η ενάγουσα με τον αντίστοιχο λόγο της εφέσεώς της. 

Ηθική Βλάβη
Από το ένδικο τροχαίο ατύχημα (αδικοπραξία) η ενάγουσα υπέστη ηθική βλάβη, για την οποία δικαιούται κατά νόμον) (άρθρα 299, 932 ΑΚ) εύλογη χρηματική ικανοποίηση. Η ικανοποίηση αυτή ανέρχεται, ενόψει ιδίως των συνθηκών υπό τις οποίες έγινε το ατύχημα, του είδους και της έκτασης των σωματικών της βλαβών, της αναπηρίας της, της αποκλειστικής υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των διαδίκων φυσικών προσώπων και των δεδομένων της ανθρώπινης εμπειρίας, στο ποσό των 160.000 ευρώ και όχι στο μικρότερο ποσό των 110.000 ευρώ και μάλιστα μειωμένο κατά 50%, που εσφαλμένα έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο, όπως βάσιμα υποστηρίζει με το σχετικό λόγο έφεσής της η ενάγουσα, αβάσιμα δε οι εναγόμενοι με τον αντίστοιχο λόγο εκάστης των εφέσεών τους. 

Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας & Ακ 931
Τέλος, πρέπει να επιδικαστεί στην ενάγουσα εύλογη πρόσθετη και αυτοτελής αποζημίωση, σύμφωνα με το άρθρο 931 ΑΚ, διότι η προκληθείσα σ αυτήν, κατά τα προεκτεθέντα, αναπηρία επιδρά στο κοινωνικό και οικονομικό μέλλον της, αφού έχει καταστεί ανίκανη για οποιαδήποτε εργασία, αδυνατεί να κινηθεί αυτοδύναμα, αλλά και να αυτοεξυπηρετηθεί. Έτσι μειονεκτεί ως άτομο έναντι των υπολοίπων, λόγω της σοβαρότητας του τραυματισμού της και της εξ αυτού αναπηρίας της, η οποία επιδρά αρνητικά στην προσωπικότητά της, στην επαγγελματικής της σταδιοδρομία, η οποία επρόκειτο να είναι επιτυχημένη, δεδομένου ότι ήταν νέα, υγιής, εργατική και με επαγγελματική ειδικότητα, στη δημιουργία κοινωνικών συναναστροφών, κατά δε τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, ακόμη και στη σύναψη γάμου και τη δημιουργία οικογένειας. Η εν λόγω αποζημίωση ανέρχεται κατά την κρίση του δικαστηρίου, με βάση το είδος και τις συνέπειες της αναπηρίας της αφενός και την ηλικία της αφετέρου, στο ποσό των 80.000 ευρώ και όχι στο μικρότερο ποσό των 55.000 ευρώ και μάλιστα μειωμένο κατά 50%, που εσφαλμένα έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο, όπως βάσιμα υποστηρίζει με το σχετικό λόγο έφεσής της τη ενάγουσα, αβάσιμα δε οι εναγόμενοι με τον αντίστοιχο λόγο εκάστης των εφέσεών τους. 

Σύμμετρος Επιμερισμός Ασφαλίσματος
Περαιτέρω, επειδή οι νομικά και ουσιαστικά βάσιμες απαιτήσεις της ενάγουσας για σωματικές βλάβες υπερβαίνουν το ασφαλιστικό ποσό των 500.000 ευρώ μέχρι του οποίου ευθύνεται η δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, πρέπει ως προς την εναγόμενη αυτή να γίνει σύμμετρος περιορισμός των αξιώσεων αυτών (άρθρο 10 παρ. 3 Ν.489/1976), κατά παραδοχή σχετικού αιτήματός της. Κατ ακολουθία των ανωτέρω πρέπει να γίνουν δεκτές οι κρινόμενες εφέσεις ως αβάσιμες κατ ουσίαν, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη υπ αριθμ. 3435/2008 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καθώς και οι προεκδοθείσες αυτής και συνεκκκαλούμενες εν μέρει οριστικές υπ αριθμ. 1278/2006 και 4102/2007 αποφάσεις του ίδιου δικαστηρίου, να κρατηθεί δε η υπόθεση στο δικαστήριο τούτο και να δικασθεί από αυτό κατ ουσίαν (άρθρο 535 παρ. 1 ΚΠολΔ). Και, εν όψει των όσων κατά τα προεκτεθέντα αποδείχθηκαν και έγιναν δεκτά, να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και 1) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν στην ενάγουσα α) τα ανωτέρω ποσά των 3.028 ευρώ για αγορά αναπηρικού αμαξιδίου, 12.960 ευρώ για φυσικοθεραπείες και συνολικά 15.988 ευρώ, αφαιρουμένων δε των 717,43 ευρώ, που έχει λάβει από τον ασφαλιστικό της φορέα (ΙΚΑ), ίσον 15.270,57 ευρώ, πλέον 540 ευρώ για βελτιωμένη διατροφή, 50.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και 30.000 ευρώ για πρόσθετη αποζημίωση του άρθρου 931 ΑΚ και συνολικά το ποσό των 95.810,57 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και β) το ποσό των 1.600 ευρώ μηνιαίως (600 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη, 600 ευρώ για αμοιβή νοσοκόμου & περιποιήτριας και 400 ευρώ για είδη καθαρισμού και αντισηψίας), μέσα στο πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, για το χρονικό διάστημα από 1-1-2005 μέχρι 31-12-2006 και με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, για δε τις μεταγενέστερες της επιδόσεως της αγωγής μηνιαίες δόσεις νομιμότοκα από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την εξόφληση, 2) να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να καταβάλλουν στην ενάγουσα α) το ποσό των 110.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και των 50.000 ευρώ για πρόσθετη αποζημίωση του άρθρου 931 ΑΚ και συνολικά το ποσό ΄των 160.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, β) το ποσό των 1.200 ευρώ μηνιαίως (600 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη και 600 ευρώ για αμοιβή νοσοκόμου & περιποιήτριας) για το χρονικό διάστημα από 1-1-2007 μέχρι 31-12-2007, αναπροσαρμοζόμενο από την 1-1-2008 και έκτοτε ανά τριετία μέχρι τις 31-12-2023 κατά ποσοστό 5% επί του ποσού εκάστης προηγούμενης τριετίας, μέσα στο πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα και με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, για δε τις μεταγενέστερες της επιδόσεως της αγωγής μηνιαίες δόσεις νομιμότοκα από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την εξόφληση και γ) το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως για είδη καθαρισμού και αντισηψίας, μέσα στο πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, για το χρονικό διάστημα από 1-1-2007 μέχρι 31-12-2023 και με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, για δε τις μεταγενέστερες της επιδόσεως της αγωγής μηνιαίες δόσεις νομιμότοκα από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την εξόφληση, όλα δε τα παραπάνω ποσά εις ολόκληρον έκαστος των εναγομένων, η δε εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία μέχρις εξαντλήσεως του ασφαλιστικού ποσού των 500.000 ευρώ. Τέλος, οι εναγόμενοι πρέπει να καταδικαστούν στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατά το νόμιμο αίτημα της τελευταίας, λόγω της μερικής νίκης και ήττας των διαδίκων μερών (άρθρα 178 παρ. 1, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ και 100 παρ. 3 ΝΔ 3026/1954 «περί του Κώδικος των Δικηγόρων»), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
——————————–
…