1. Ανακοπή κατά Ταμειακής Βεβαίωσης Δ.Ο.Υ.
2. Αντικειμενικά Όρια Δίκης – άρθρο 585 παρ. 2 εδ. β` ΚΠολΔ
Ανακοπή κατά Ταμειακής Βεβαίωσης Δ.Ο.Υ.
Αντικειμενικά Όρια Δίκης – άρθρο 585 παρ. 2 εδ. β` ΚΠολΔ
Το δικόγραφο της ανακοπής πρέπει να περιέχει τους λόγους αυτής, δηλαδή να προσδιορίζει την έλλειψη εκείνων των ουσιαστικών ή διαδικαστικών προϋποθέσεων που δικαιολογούν την ακύρωση της προσβαλλόμενης ταμειακής βεβαίωσης. Νέοι λόγοι, μη περιεχόμενοι στο δικόγραφο της ανακοπής, δεν επιτρέπεται να προταθούν από τον ανακόπτοντα για πρώτη φορά με τρόπο διάφορο του οριζόμενου στο άρθρο 585 παρ. 2 εδ. β` ΚΠολΔ και δη με τις έγγραφες προτάσεις του ανακόπτοντος στη πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια δίκη ή με το δικόγραφο της έφεσης, των πρόσθετων λόγων αυτής ή της αναίρεσης, κατά της απόφασης που απέρριψε την ανακοπή, ακόμη και αν οι λόγοι αυτοί αφορούν ισχυρισμούς που αναφέρονται στα άρθρα 269 και 527 ΚΠολΔ, διότι έναντι των τελευταίων αυτών γενικών διατάξεων κατισχύει, λόγω της ειδικότητάς της, η διάταξη του άρθρου 585 παρ. 2 εδ. β` ΚΠολΔ, κατά την οποία νέοι λόγοι ανακοπής μπορούν να προταθούν μόνο με πρόσθετο δικόγραφο που κατατίθεται στη γραμματεία του δικαστηρίου, προς το οποίο απευθύνεται η ανακοπή και κοινοποιείται αν πρόκειται για ειδικές διαδικασίες, οκτώ ημέρες πριν από τη συζήτηση. Έτσι, μόνο το περιεχόμενο της ως άνω ανακοπής και εκείνο των, τυχόν κατά τον προεκτεθέντα τρόπο, ασκηθέντων πρόσθετων λόγων της οριοθετεί το αντικείμενο της δίκης επί της ανακοπής. Ούτε επιτρέπεται συμπλήρωση του περιεχομένου των λόγων της ανακοπής με τις προτάσεις, ή την έφεση, τους πρόσθετους λόγους αυτής και την αναίρεση (ΑΠ 1943/2009, ΑΠ 1313/2007, ΑΠ 339/2006).
ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Δεκτός ως βάσιμος
ο εκ του άρθρ. 559 αρ. 14 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης
Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 14 ΚΠολΔ αναίρεση επιτρέπεται, αν το δικαστήριο παρά το νόμο κήρυξε ή δεν κήρυξε ακυρότητα, έκπτωση από δικαίωμα ή απαράδεκτο. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι ως απαράδεκτο, του οποίου η από το δικαστήριο παρά το νόμο κήρυξη ή μη κήρυξη ιδρύει λόγο αναίρεσης, νοείται όχι το ουσιαστικό απαράδεκτο, αλλά εκείνο που είναι συνέπεια παραβιάσεως δικονομικών διατάξεων, οι οποίες θέτουν ορισμένες προϋποθέσεις ως προς τη δικαστική πράξη, η μη τήρηση των οποίων αποκλείει εκ των προτέρων την πράξη (Ολ.ΑΠ 1/1999, ΑΠ 862/2011).
Εν προκειμένω, το Εφετείο, με την προσβαλλόμενη με αριθ.103/2017 απόφαση, συνεκδίκασε την έφεση και τους προσθέτους λόγους αυτής, δέχθηκε τον πρώτο πρόσθετο λόγο της έφεσης, μη εξετάζοντας τους λοιπούς λόγους της έφεσης και πρόσθετους λόγους αυτής, επειδή έκρινε ότι παρέλκει η έρευνά τους, εξαφάνισε την εκκαλούμενη απόφαση, κράτησε και δίκασε επί της ουσίας την ανακοπή, απέρριψε αυτή κατά το μέρος που στρεφόταν κατά της με αριθ…./…-1-2010 ατομικής ειδοποίησης χρεών της ΔΟΥ ΦΑΕ Πειραιά και την δέχθηκε κατά το μέρος που στρεφόταν κατά των με αριθ…. και …./…-12-2009 ταμειακών βεβαιώσεων της ίδιας ΔΟΥ και στη συνέχεια ακύρωσε αυτές στο σύνολό τους.
Περαιτέρω, από την επισκόπηση του δικογράφου της ανακοπής προκύπτει ότι ο ανωτέρω ισχυρισμός της ανακόπτουσας -εκκαλούσας και ήδη αναιρεσίβλητης, δεν προτάθηκε ως λόγος ανακοπής, αλλά για πρώτη φορά προβλήθηκε στο Εφετείο με το δικόγραφο των προσθέτων λόγων. `Ετσι, όμως, που προτάθηκε ο ισχυρισμός αυτός για πρώτη φορά με τον πρόσθετο λόγο έφεσης, είναι απαράδεκτος, σύμφωνα με τις προηγηθείσες νομικές σκέψεις, αφού δεν ασκήθηκε σχετικός λόγος ανακοπής ή πρόσθετος λόγος ανακοπής. Επομένως, η προσβαλλόμενη εφετειακή απόφαση, που δέχθηκε τον πρώτο πρόσθετο λόγο της έφεσης, αντί να τον απορρίψει ως απαράδεκτο, υπέπεσε στην πλημμέλεια που αποδίδεται σ` αυτήν με τον πρώτο λόγο της από 10-01-2018 αίτησης αναίρεσης, όπως εκτιμάται από το άρθρο 559 αρ. 14 ΚΠολΔ, ο οποίος πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος.
Απόφ. ΑΠ….
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 
