Ζώνη Ασφαλείας των πίσω Καθημένων (3) “Ένσταση Συντρέχοντος Πταίσματος (ΑΚ 300) Απόφ. Α.Π. 122/2006 ΤΕΥΧΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2006 ΣΕΛ.534

Ζώνη Ασφαλείας των πίσω Καθημένων (3)
“Ένσταση Συντρέχοντος Πταίσματος (ΑΚ 300)

Το Εφετείο έκρινε ως συνυπαίτια κατά ποσοστό 15% την παθούσα η οποία επέβαινε στα πίσω καθίσματα χωρίς να είναι προσδεδεμένη με ζώνη ασφαλείας, έλλειψη η οποία συνέβαλε κατά το άνω ποσοστό στον επελθόντο τραυματισμό της, του οποίου οι συνέπειες θα ήταν μειωμένες στην αντίθέτη περίπτωση. Σύμφωνα με αυτά η αναιρεσιβαλλομένη περιέχει, σε σχέση και με την ένσταση αυτή συντρέχοντος πταίσματος και το λόγο έφεσης, σαφές πόρισμα, με επαρκείς αιτιολογίες, που καθιστούν εφικτό τον αναιρετικό έλεγχο. Συνακόλουθα το Εφετείο δεν στέρησε την απόφασή του από νόμιμη βάση και δεν υπέπεσε στην αποδιδόμενη πλημμέλεια από το εδάφιο 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ (απορριπτομένου του σχετικού λόγου αναίρεσης).

Αναίρεση κατ”άρθρ. 559 εδ. 17 ΚΠολΔ
εφόσον στο διατακτικό της απόφασης 
υπάρχει αντίφαση καθιστώντας
αδύνατη την εκτέλεσή της


Κατά το άρθρο 559 εδ. 17 ΚΠολ.Δικ., αναίρεση επιτρέπεται αν η ίδια απόφαση περιέχει αντιφατικές διατάξεις. Κατά την έννοια όμως της διάταξης αυτής η αντίφαση στο διατακτικό της απόφασης δικαιολογεί την αναίρεσή της μόνο όταν απ’αυτή προκαλείται αοριστία, ώστε να καθίσταται αδύνατη η εκτέλεσή της, ή αβεβαιότητα ως προς τη σκοπηθείσα διάπλαση ή τη διάγνωση που έγινε για τις σχέσεις των διαδίκων.

Αοριστία λόγου Αναίρεσης
Η αοριστία του λόγου αναίρεσης δεν μπορεί να συμπληρωθεί με παραπομπή σε άλλα έγγραφα διαδικαστικά.

Απόφ. Α.Π. 122/2006

Πρόεδρος : ΘΑ. Κρητικός

Εισηγητής : Νικ. Κασσαβέτης

Δικηγόροι: Γεώρ. Καραγιάννης – Βασ. Τσατσάνης

Σχόλια – Παρατηρήσεις


3) Ζώνη Ασφαλείας του πίσω Καθημένων
Στην προκείμενη περίπτωση για να ήταν εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος έπρεπε στον σχετικό λόγο αναίρεσης να αναφερόταν πότε τέθηκε σε κυκλοφορία το Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο (πριν ή μετά την 1-1-1993), αν είχε αυτό στο πίσω κάθισμα ζώνες ασφαλείας, αν ο οδηγός του είχε ελέγξει και υποδείξει στην παθούσα να χρησιμοποιήσει ζώνη ασφαλείας και αν ο τραυματισμός της συνδέεται r-Ι όχι με τη χρήση της ζώνης ασφαλείας.
Βλ. και Εφ.Αθ. 2007/2000 ΣΕΣυγκΔ 2000/579 που δέχθηκε ότι η ένσταση συνυπαιτιότητας της Θανούσης, επιβάτιδος Πίσω Καθίσματος του ΙΧΕ, διά παράλειψη ζώνης ασφαλείας, απερρίφθη ως νόμω και ουσία αβάσιμος, διότι κατ” άρθρ 81 παρ 16 του ΚΟΚ, ΜΟΝΟΝ τα αυτοκίνητα που τέθηκαν το πρώτον σε κυκλοφορία στη χώρα μας από 1-1-1993, επιβάλλεται να είναι εφοδιασμένα με Ζώνες Ασφαλείας και στα πίσω καθίσματα. Εξ άλλου δεν εξεδόθη Υπουργική απόφαση που να καθορίζει τέτοια υποχρέωση και στα επιβατικά αυτοκίνητα που ήδη από πριν την 1-1-1993 κυκλοφρούσαν στη χώρα μας.
Ομοίως και Εφ.Θεσ/κης 2272/1996 ΣΕΣυγκΔ 1197/459, Μον.Πρ.Θεσ/τίας 127/1996 ΣΕΣυγκΔ 1999/334.

Η έλλειψη αυτή καθεαυτή της ζώνης ασφαλείας την οποία, ενόψει του ότι το ζημιωθέν αυτ/το κυκλοφόρησε για πρώτη φορά την 14.7.1998 σύμφωνα με την άδεια κυκλοφορίας του, όφειλε να φέρει ο ενάγων παθών (επιβαίνων στα πίσω καθίσματα) κατά τις διατάξεις των άρθρων 33 παρ. 3 και 81 παρ. 17 του ν.2696/1999, δεν συνετέλεσε ουσιωδώς στην έκταση της επελθούσης βαρύτατης κρανιοεγκεφαλικής βλάβης που υπέστη κατά το ατύχημα, αφού ακόμη και αν αυτός φορούσε ζώνη ασφαλείας, ο τραυματισμός του στο κεφάλι δεν θα είχε αποφευχθεί. Ο τραυματισμός προήλθε κυρίως από τις αλλεπάλληλες προσκρούσεις του ζημιογόνου αυτlτου στην οπίσθια δεξιά πλευρά του και συγκεκριμένα στον ουρανό του αυτ/του, ο οποίος βούλιαξε προς τα κάτω και ακριβώς πάνω από τη θέση στην οποία καθόταν ο παθών. Εφ.Α8.2035Ι2005 ΣΕΣυγκΔ 2005!147
Πλείονα βλέπε Ονουφρίου Ονουφριάδη ΚΟΚ-Ερμηνεία – Νομολογία υπ’ αρθρ. 12 σελ. 170. …