1. Ιατρικά Λάθη σε Δημόσια Νοσοκομεία – Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας (τετραπληγία) – Ηθική Βλάβη 750.000 ευρώ
2. Ηθική Βλάβη Εμμέσως Ζημιωθέντων – Απορριπτέα (1)
(βλ. σχετικά Σχόλια – Παρατηρήσεις – contra Νομολογία)
Με την 3993/2004 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών κρίθηκε τελεσιδίκως ότι η μητέρα του εκκαλούντος υπέστη υψηλή τετραπληγία και κατέστη ανάπηρη εξαιτίας παράβασης των υποχρεώσεων των γιατρών – οργάνων του εφεσιβλήτου, τις οποίες είχαν λόγω της ιδιότητας τους και κατά τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, μετά την χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε, στην Α΄ Ορθοπεδική Κλινική του νοσοκομείου του εφεσιβλήτου, για την αντιμετώπιση αρθρίτιδας αριστερού ισχίου από την οποία έπασχε.
Μετά από αγωγή που άσκησε η μητέρα του εκκαλούντος κατά του εφεσιβλήτου νοσοκομείου, αναγνωρίσθηκε με την προαναφερθείσα απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η υποχρέωση του νοσοκομείου να της καταβάλει, νομιμοτόκως, για την προαναφερθείσα αιτία, ως αποζημίωση για την αποκατάσταση της ζημίας της (δαπάνη νοσηλείας στο νοσοκομείο), το ποσό των 11.865,74€ και, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη, το ποσό των 750.000 ευρώ.
Στη συνέχεια, εκκαλών άσκησε κατά του εφεσιβλήτου αγωγή, με την οποία ζήτησε (μετά τη μετατροπή του αιτήματός της σε αναγνωριστικό), να αναγνωρισθεί η υποχρέωση αυτού να του καταβάλει, νομιμοτόκως, κατά το άρθρο 932 Α.Κ., το ποσό των 200.000€, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη που υποστήριξε ότι υπέστη, λόγω της σωματικής βλάβης (υψηλής τετραπληγίας) που προκλήθηκε στη μητέρα του, εξαιτίας παράνομων παραλείψεων των γιατρών – οργάνων του εφεσιβλήτου, κατά τα προαναφερθέντα. Η αγωγή αυτή απορρίφθηκε από το πρωτοδικείο ως αβάσιμη και κατόπιν αυτού ο ενάγων – εκκαλών άσκησε έφεση.
Κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 105 του ΕισΝΑΚ και 297, 298, 299, 928, 929 και 932 του ΑΚ, οι οποίες εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση ευθύνης του Δημοσίου ή ΝΠΔΔ, τα τελευταία υποχρεούνται να αποκαταστήσουν κάθε θετική ή αποθετική ζημία, ενώ τα δικαστήρια της ουσίας δύνανται, επί πλέον, να επιδικάσουν σε βάρος τους εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αντιθέτως, εκείνος που ζημιώθηκε εμμέσως από την αδικοπραξία, δηλαδή εκείνος στον οποίο προκλήθηκε ζημία από την προσβολή έννομου αγαθού, περιουσιακού ή μη, τρίτου προσώπου, έχει αξίωση αποζημίωσης ή χρηματικής ικανοποίησης, μόνο όταν αυτό προβλέπεται ειδικώς από διάταξη νόμου (βλ. άρθρα 928 εδάφιο δεύτερο, 929 εδάφιο δεύτερο, 932 εδάφιο τρίτο του Α.Κ).
Ενόψει των ανωτέρω, το διοικητικό εφετείο απέρριψε την έφεση αφού έκρινε ότι ο εκκαλών δεν δικαιούται κατά νόμο χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, εξαιτίας της αναπηρίας που υπέστη η μητέρα του, διότι, παρά τον ιδιαιτέρως στενό συγγενικό δεσμό που τον συνδέει με την παθούσα, η ηθική βλάβη είναι έμμεση και δεν αποκαθίσταται.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1.Ηθική Βλάβη Εμμέσως Ζημιωθέντων – Απορριπτέα
Contra Νομολογία Βλέπε κατωτέρω :
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 