facebook

1.Έλλειψη Νομιμοποίησης Εταιριών Διαχείρισης Δανείων

με τον Ν. 3165/2003 για Επιβολή Κατασχέσεων

και Επίσπευση Πλειστηριασμών

 

2.Διαταγή Πληρωμής

Σύμβαση Πίστωσης με Ανοιχτό (αλληλόχρεο) Λογαριασμό

Αναγκαστική Εκτέλεση – Απόρριψη Ανακοπής

Άσκηση Έφεσης

Κατάθεση Αίτησης Ασφαλιστικών Μέτρων

με Αίτημα την Αναστολή Αναγκαστικής Εκτέλεσης

Δεκτός ο λόγος

 

  1. Κάλυψη Νομοθετικού Κενού

(άρθρα 937, 938 ΚΠολΔ όπως ίσχυαν πριν και ισχύουν μετά το ν. 4842/2021, και  άρθρα 59, 60, 116, 120 του ν. 4842/2021)

Αρρύθμιστη η δυνατότητα αναστολής αναγκαστικής εκτέλεσης επί ακινήτου,

όταν πρόκειται για Έμμεση Εκτέλεση

στην περίπτωση που έχει ασκηθεί έφεση

κατά της (απορριπτικής) απόφασης επί ανακοπής κατά της εκτέλεσης

και συντρέχουν σωρευτικά οι εξής περιστάσεις ….

 

  1. Διαδοχή στη διαδικασία Εκκρεμούς Αναγκαστικής Εκτέλεσης

καθιερώνεται υποχρέωση κοινοποίησης στον οφειλέτη ή στον καθ’ ου,

αφενός της κατ’ άρθρο 924 παρ. 1 ΚΠολΔ επιταγής και

αφετέρου των εγγράφων που αποδεικνύουν τη διαδοχή

(ειδική ή καθολική) του επισπεύδοντος

Η εταιρία στην οποία η εταιρία ειδικού σκοπού [απόκτησης με τιτλοποΐηση   απαιτήσεων]   του   άρθρου   10   του ν. 3156/2003     αναθέτει     με    σύμβαση    εντολής την διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων, δεν έχει οριστεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ’ εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος, και επομένως δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της εταιρίας, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση.

 Κατ’ ακουλουθίαν, διαδικαστική ενέργεια που επιχειρεί για λογαριασμό της εταιρίας ειδικού σκοπού απόκτησης απαιτήσεων, ενεργούμενη από αυτήν είναι απαράδεκτη λόγω έλλειψης νομιμοποίησης

Ακριβώς για να μην υπάρχει σύγχυση για τις εφαρμοζόμενες σε κάθε περίπτωση νομοθετικές ρυθμίσεις, ρητά ορίστηκε στο άρθρο 1 παρ. 1 περ. δ’ του ν. 4354/2015 ότι οι διατάξεις του τελευταίου δεν επηρεάζουν την εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3156/2003.

 Εξουσία κατ’ εξαίρεση νομιμοποίησης μη δικαιούχου διαδίκου στις εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων που μεταβιβάστηκαν κατά τους όρους του ν. 3156/2003 δεν απονέμει ο νόμος αυτός, ενώ η ρύθμιση του άρθρου 2 παρ. 4 του ν. 4354/2015 δεν εφαρμόζεται σ’ αυτές.

 

«Εν προκειμένω κατά   τον   1°   λόγο έφεσης, η νομιμοποίηση της β’ των καθ’  ων στηρίζεται στον ν. 3156/2003, ο οποίος δεν προσδίδει      στον      διαχειριστή      απαίτησης που μεταβιβάστηκε προς τιτλοποίηση, την ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, και εξ αυτού (δεν προσδίδει) την νομιμοποίηση   προς   άσκηση   πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης,    παρά    μόνο    εξώδικων διαχειριστικών (νομικών ή υλικών) πράξεων, σε αντίθεση με τον ν. 4354/2015  ο  οποίος  ρητώς  προσδίδει   στις εταιρίες διαχείρισης    απαιτήσεων    την    άνω    ιδιότητα και νομιμοποίηση, πλην όμως δεν εφαρμόζεται στην ένδικη περίπτωση. …Η α’ των καθ’ ων, στην οποία η αλλοδαπή εταιρία ειδικού σκοπού (απόκτησης με τιτλοποΐηση απαιτήσεων) του άρθρου 10 του ν. 3156/2003 ανέθεσε με σύμβαση εντολής τη διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων, μεταξύ των οποίων και της ένδικης απαίτησης, δεν έχει οριστεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ’ εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος, και επομένως δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει τέτοια νομιμοποίηση. Ακολούθως, η α’ των καθ’ ών) δεν νομιμοποιείται ενεργητικά στην επίσπευση ή συνέχιση, με την από 21.7.2021 επιταγή, της αναγκαστικής εκτέλεσης [της οποίας η αναστολή ζητείται με την υπό κρίση αίτηση], η δε επιταγή ως διαδικαστική πράξη της εκτέλεσης πιθανολογείται, για το λόγο αυτό, άκυρη, όπως άκυρη πιθανολογείται, περαιτέρω, και η βάσει της επιταγής υπ’ αριθ. άνω έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας, και ο ως άνω επισπευδόμενος πλειστηριασμός ακινήτου που έχει οριστεί για 15.7.2022.

 

Διαταγή Πληρωμής

Σύμβαση Πίστωσης με Ανοιχτό (αλληλόχρεο) Λογαριασμό

Αναγκαστική Εκτέλεση

Απόρριψη Ανακοπής

Άσκηση Έφεσης

Κατάθεση Αίτησης Ασφαλιστικών Μέτρων Με Αίτημα Την Αναστολή Αναγκαστικής Εκτέλεσης

Δεκτός ο λόγος

 

«Εν προκειμένω οι αιτούντες ζητούν να ανασταλεί η σε βάρος τους αναγκαστική εκτέλεση, με εκτελεστό τίτλο την υπ’ αριθ.  διαταγή   πληρωμής   του   Δικαστή   του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών [με την οποία οι αιτούντες, εκεί καθ’ ων (εγγυητές), υποχρεώθηκαν να καταβάλουν στην εκεί αιτούσα  (δανείστρια) ποσό 1.106.548,25 ευρώ πλέον τόκων και εξόδων, εις ολόκληρον με την πιστούχο εταιρία, για ικανοποίηση απαίτησης   της      εναντίον   τους, από σύμβαση     αλληλόχρεου     λογαριασμού],     η οποία (εκτέλεση) συνεχίστηκε με επίδοση, στις 22.7.2021, της από 21.7.2021 επιταγής προς πληρωμή της εταιρίας ως διαχειρίστριας των απαιτήσεων της αλλοδαπής εταιρίας, ειδικής διαδόχου της αρχικής δικαιούχου της άνω απαιτήσεως και υπερ ης η διαταγή πληρωμής, μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ».

 

Κάλυψη Νομοθετικού Κενού

(άρθρα 937, 938 ΚΠολΔ όπως ίσχυαν πριν και ισχύουν μετά το ν. 4842/2021, και  άρθρα 59, 60, 116, 120 του ν. 4842/2021)

Αρρύθμιστη η δυνατότητα αναστολής αναγκαστικής εκτέλεσης επί ακινήτου, όταν πρόκειται για Έμμεση Εκτέλεση

στην περίπτωση που έχει ασκηθεί έφεση κατά της (απορριπτικής) απόφασης επί ανακοπής κατά της εκτέλεσης

και συντρέχουν σωρευτικά οι εξής περιστάσεις:

 

 (α) Η επιταγή προς εκτέλεση επιδόθηκε πριν την 1η.1.2022, οπότε κατά τα ανωτέρω δεν εφαρμόζεται το νέο άρθρο 938 ΚΠολΔ [το οποίο προβλέπει αναστολή εκτέλεσης εφόσον ασκήθηκε έφεση κατά της απόφασης επί ανακοπής], και

 (β) η απόφαση επί της ανακοπής που ασκήθηκε κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης δημοσιεύθηκε μετά την 1η.1.2022, οπότε εφαρμόζεται το νέο άρθρο 937 ΚΠολΔ [το οποίο, όμως, δεν προβλέπει αναστολή εκτέλεσης].

 

Εν προκειμένω συντρέχουν σωρευτικά: (ι) επίδοση επιταγής πριν την 1η. 1.2022      (εν      προκειμένω:      22.7.2021), και (ιι)   δημοσίευση   απόφασης   επί   ανακοπής   μετά την 1η.1.2022   (εν  προκειμένω  3.5.2022), το νομοθετικό κενό που προκύπτει από την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 937, 938 ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά το ν. 4842/2021, και των άρθρων 59, 60, 116, 120 του ν. 4842/2021, πρέπει να καλυφθεί από την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 937 ΚΠολΔ, όπως αυτή ίσχυε πριν την τροποποίηση της με τον ν. 4842/2021, λύση σύμφωνη   με   το   πνεύμα   και   το   σκοπό   των άνω διατάξεων,  καθόσον από το  πλέγμα  αυτών ουδόλως προκύπτει   ότι   η   βούληση   του   νομοθέτη   είναι να καταργηθεί η δυνατότητα αναστολής της αναγκαστικής εκτέλεσης στις άνω αρρύθμιστες περιπτώσεις.

 

Η παράβαση του άρθρου 925 παρ. 1 ΚΠολΔ συνεπάγεται ακυρότητα της εκτέλεσης ανεξαρτήτως βλάβης, δεδομένου ότι η φράση του νόμου «δεν δύναται να αρχίσει ή να συνεχίσει την αναγκαστική εκτέλεση» είναι ισοδύναμη με την απειλή ακυρότητας (ΑΠ 345/2006, ΕλλΔνη 2006, σελ 807 και σε Μπρίνια I., Αναγκαστική Εκτέλεσις άρθ. 925 § 124, σελ.319).

Βλέπε Σχετικές αποφάσεις: ΜονΕφΘεσ 494/2022, ΜονΕφΛαρ 250/2022, ΜονΕφ Λαρ 196/2022, ΜονΠρωτΘεσ 6389/2022, ΜονΠρωτΡοδ 149/2022

 

Απόφ….

 

BANNER-LINKEDIN

Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας