Έννοια Τρίτου
άρθρ. 7 ΠΔ 237/1986 (1)
όπως αντικαταστάθηκε με άρθρ.4 ΠΔ 264/1991
Κάλυψη Αστικής Ευθύνης για Σωματικές βλάβες
όλων των Επιβατών πλην του Οδηγού
(άρθρο 1 εδαφ. α’ Κοινοτικής Οδηγίας 90/232/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 14ης Μαΐου 1990
και άρθρο 3 παρ. 1 της Οδηγίας 72/166/ΕΟΚ όπως ενσωματώθηκαν στην Οδηγία 2009/103/ΕΚ)
Και Δεν έχουν Ενσωματωθεί στην Ελληνική Έννομη Τάξη
2.Αναιρετική Διαδικασία (559 αριθ.1 ΚΠολΔ)
Παραπομπή στην Πλήρη Ολομέλεια του Αρείου Πάγου
λόγω γενικού ενδιαφέροντος του ζητήματος
(Δημοσιεύεται στην ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ,
Τεύχος Απρίλιος 2023)
Αναιρετική Διαδικασία (559 αριθ.1 ΚΠολΔ)
Παραπομπή στην Πλήρη Ολομέλεια του Αρείου Πάγου
λόγω γενικού ενδιαφέροντος του ζητήματος
Ευθεία παράβαση των κανόνων ουσιαστικού δικαίου:
α) του άρθρου 7 ΠΔ 237/1986, τις οποίες εσφαλμένα εφάρμοσε η προσβαλλόμενη απόφαση, αν και δεν ήταν εφαρμοστέες, ως αντικείμενες στις διατάξεις του άρθρου 1 εδαφ. α’ της Κοινοτικής Οδηγίας 90/232/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 14ης Μαΐου 1990 και
β) του άρθρου 1 εδαφ. α’ της ίδιας Κοινοτικής Οδηγίας (90/232/ΕΟΚ), τις οποίες εσφαλμένα δεν εφάρμοσε, αν και ήταν εφαρμοστέες στην ένδικη περίπτωση.
Εν προκειμένω οι αναιρεσείοντες αποδίδουν στην προσβαλλόμενη απόφαση την αναιρετική πλημμέλεια εκ του άρθρου 559 αριθ.1 ΚΠολΔ, με την αιτίαση της ευθείας παραβίασης κανόνων ουσιαστικού δικαίου: α) του άρθρου 7 του Π.Δ. 237/1986, τις οποίες εσφαλμένα εφάρμοσε, αν και δεν ήταν εφαρμοστέες, ως αντικείμενες στις διατάξεις του άρθρου 1 εδαφ. α’ της Κοινοτικής Οδηγίας 90/232/ΕΟΚ. του Συμβουλίου της 14ης Μαΐου 1990 και β) του άρθρου 1 εδαφ. α’ της ίδιας Κοινοτικής Οδηγίας (90/232/ΕΟΚ), τις οποίες εσφαλμένα δεν εφάρμοσε, αν και ήταν εφαρμοστέες, στην ένδικη περίπτωση, διότι κατά τους ισχυρισμούς τους παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο, περιέχουν κανόνες δεκτικούς απευθείας εφαρμογής έναντι των αρχών του κράτους – μέλους, στην έννοια των οποίων υπάγονται, μεταξύ άλλων και οι οργανισμοί, οι οποίοι άσχετα της νομικής τους μορφής, ήτοι και ιδιωτικού δικαίου, έχουν συσταθεί με πράξη της δημόσιας αρχής, ή παρέχουν υπηρεσίες δημοσίου συμφέροντος, ή τελούν υπό την εποπτεία δημόσιας αρχής, όπως ισχύει και για τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις, στις οποίες περιλαμβάνεται και η αναιρεσίβλητη ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία, οι οποίες αρχίζουν τη λειτουργία τους με σχετική ατομική διοικητική πράξη, που εκδίδεται από δημόσια αρχή και υπόκεινται στον έλεγχο και την εποπτεία της αρχής αυτής (Τράπεζα της Ελλάδος) ως προς το σύνολο των δραστηριοτήτων τους και συνεπώς εξομοιώνονται με το κράτος κατά την ανωτέρω έννοια.
Κρίθηκε ότι με τον ανωτέρω ερευνώμενο λόγο αναίρεσης δημιουργείται ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος, διότι αφορά όχι μόνο την παρούσα υπόθεση, αλλά σημαντική κατηγορία επιβατών – παθόντων σε τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα και σε περίπτωση θανάτου τους, των οικείων αυτών, (οι οποίοι στερούνται αποζημιώσεως και χρηματικής ικανοποιήσεως, στην περίπτωση κατά την οποία έχουν κάποια από τις αναφερόμενες στο άρθρο 7 του Π.Δ. 237/1986 ιδιότητες), σχετικά με το εάν οι ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 1 εδαφ. α’ της Κοινοτικής Οδηγίας 90/232/ΕΟΚ. του Συμβουλίου της 14ης Μαΐου 1990, σύμφωνα με τις οποίες η ασφάλιση που προβλέπει το άρθρο 3 παρ. 1 της Οδηγίας 72/166/ΕΟΚ, (δηλαδή η ασφάλιση που καλύπτει την αστική ευθύνη τη σχετική με την κυκλοφορία οχήματος), καλύπτει την ευθύνη για σωματικές βλάβες όλων των επιβατών, πλην του οδηγού, που προκύπτουν από την κυκλοφορία ενός οχήματος), οι οποίες ενσωματώθηκαν αυτούσιες στην Οδηγία 2009/103/ΕΚ και δεν έχουν ενσωματωθεί στην εσωτερική έννομη τάξη, μπορούν να τύχουν ή μη, απευθείας εφαρμογής στο εσωτερικό δίκαιο (αναφορικά με ατυχήματα που έλαβαν χώρα μετά την πάροδο της προθεσμίας ενσωμάτωσης της εν λόγω Οδηγίας στην ελληνική έννομη τάξη), κατόπιν επικλήσεώς τους από την προαναφερομένη κατηγορία θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων ή σε περίπτωση θανάτου τους από τους οικείους τους, έναντι των ασφαλιστικών επιχειρήσεων (ασφαλιστικών ανωνύμων εταιρειών), που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της υποχρεωτικής ασφάλισης οχημάτων, εφόσον βεβαίως κριθεί προηγουμένως ότι οι ασφαλιστικές αυτές επιχειρήσεις συνιστούν οργανισμούς, που διακρίνονται από τους ιδιώτες, και που εξομοιώνονται, όσον αφορά την εφαρμογή των Κοινοτικών Οδηγιών, με την προαναφερόμενη έννοια του κράτους, λόγω του ότι πληρούν τη σχετική προϋπόθεση και δη υπάγονται στην κατηγορία των οργανισμών των οποίων, κατά το ισχύον νομικό καθεστώς, η λειτουργία τους τελεί υπό τον έλεγχο και την εποπτεία δημόσιας αρχής (ήδη της Τράπεζας της Ελλάδος), η οποία δεν απαιτείται να συντρέχει σωρευτικά και με άλλες προϋποθέσει.
Επομένως, μετά από ομόφωνη απόφαση ο πρώτος λόγος της ένδικης αίτησης αναιρέσεως πρέπει να παραπεμφθεί στην Πλήρη Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (άρθρ. 563 παρ.2 περ. β’ του ΚΠολΔ. και άρθρ. 23 παρ. 2 εδαφ. γ’ και δ’ του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του Ν. 1756/1988 “Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών).
Πρόσθετοι Λόγοι Αναίρεσης
Άσκηση (κατάθεση και επίδοση) πρόσθετων λόγων αναίρεσης
με ιδιαίτερο δικόγραφο τουλάχιστον 30 ημέρες
πριν την Πρώτη ορισθείσα δικάσιμο της αναίρεσης
Διαφορετικά απορρίπτονται ως απαράδεκτοι ελλείψει προδικασίας
Απόφ.ΑΠ…
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 