Αγωγή Συμμετοχής στα Αποκτήματα του Γάμου
Στοιχεία Ορισμένου της Αγωγής είναι :
Α) Η λύση ή ακύρωση του γάμου ή, κατ’ ανάλογη εφαρμογή, η συμπλήρωση τριετούς διαστάσεως των συζύγων,
Β) Η αύξηση της περιουσίας του υπόχρεου συζύγου κατά τη διάρκεια του γάμου και
Γ) συμβολή του ενάγοντος συζύγου στην αύξηση με οποιονδήποτε τρόπο της περιουσίας του υπόχρεου.
Το δικαστήριο, για να σχηματίσει την κρίση του αναφορικά με το ζήτημα της αύξησης της περιουσίας του υπόχρεου κατά τη διάρκεια του γάμου, θα λάβει υπόψη του την ύπαρξη της επικαλούμενης αρχικής περιουσίας αυτού, ανεξάρτητα από την προβολή ισχυρισμού από τον εναγόμενο υπόχρεο σχετικά με την ύπαρξη αρχικής περιουσίας, ή διαφοροποίησης των στοιχείων αυτής που περιλαμβάνονται στην αγωγή.
Η ύπαρξη αρχικής περιουσίας στην αγωγή αποκτημάτων αποτελεί ένσταση του εναγομένου και στην προκείμενη περίπτωση οι εναγόμενες δεν πρόβαλαν τέτοιο ισχυρισμό. Εν προκειμένω η ενάγουσα στο δικόγραφο της ρητά εκθέτει ότι ο πρώην σύζυγός της είχε κατά το χρόνο τέλεσης του γάμου τους τα συγκεκριμένα αναφερόμενα περιουσιακά στοιχεία, χαρακτηρίζοντας αυτά, ως αρχική του περιουσία. Το Εφετείο, το οποίο πραγματικά δέχθηκε ότι ο πρώην σύζυγος της αναιρεσείουσας κατά το χρόνο τέλεσης του γάμου αυτών είχε στην κυριότητά του τα ως άνω περιγραφόμενα περιουσιακά στοιχεία, που αποτελούσαν την αρχική περιουσία αυτού, (ανεξάρτητα από το ότι δεν επικαλέστηκαν οι εναγόμενες – αναιρεσίβλητες την ύπαρξη αυτών ως αρχική περιουσία εκείνου), δεν έλαβε υπόψη του “πράγμα” που δεν προτάθηκε και συνεπώς κρίθηκε ότι δεν υπέπεσε στην πλημμέλεια του εκ αρ. 8 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, λόγου αναίρεσης, απορριπτομένου του σχετικού λόγου αναίρεσης ως αβασίμου.
Αύξηση της περιουσίας του υποχρέου συζύγου κατά την διάρκεια του γάμου
Εν προκειμένω αναιρείται κατ΄αρ. 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ Εφετειακή απόφαση που έκρινε ότι η τελική περιουσία του συζύγου ήταν μικρότερη της αρχικής περιουσίας και ότι συνεπώς δεν επήλθε αύξηση της περιουσίας του κατά τη διάρκεια του γάμου του με την ενάγουσα, απορρίπτοντας την σχετική αγωγή της συζύγου του. Με την κρίση του όμως αυτή το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση, ανεπαρκείς αιτιολογίες που καθιστούν αδύνατο τον αναιρετικό έλεγχο, στερώντας την απόφασή του νόμιμης βάσης. Τούτο διότι, ενώ υπολογίζει ότι στην αρχική περιουσία περιλαμβάνονται δύο μονοκατοικίες στην Ελβετία, δέχεται δε ότι αυτές πωλήθηκαν κατά τη διάρκεια του γάμου, συνυπολογίζοντας το τίμημα που έλαβε ο υπόχρεος σύζυγος από την πώλησή τους, όχι, όμως, στο σύνολό του, αλλά εκείνο που προκύπτει μετά την αφαίρεση από αυτό, του ποσού εκείνου στο οποίο ανερχόταν οι οφειλές του προς τους τρίτους που είχαν εγγράψει εμπράγματα δικαιώματα στα ακίνητα αυτά. Αν και η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αναφέρει τον ισχυρισμό της ενάγουσας ότι η περιουσία που είχε με το σύζυγό της ήταν σχεδόν στο σύνολό της χρεωμένη, για να στηρίξει την κρίση της περί της ύπαρξης αξιώσεων τρίτων, που είχαν εγγράψει στα δύο αυτά ακίνητα εμπράγματα δικαιώματα και πληρωμής των ποσών που εκθέτει για την εξόφληση των οφειλών του, δεν διευκρινίζει εάν οι εγγραφές αυτών των βαρών υπήρχαν και κατά την τέλεση του γάμου του υπόχρεου συζύγου με την ενάγουσα και το ποσό της απαίτησης των τρίτων για την εξασφάλιση της οποίας είχε γίνει η εγγραφή, ώστε να εκτιμήσει εάν η ύπαρξη αυτών των βαρών έχει επίδραση στην αξία των ακινήτων αυτών και εντεύθεν στην αξία της αρχικής περιουσίας του υπόχρεου συζύγου.
Απόφ. ΑΠ….
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας