1. Αξίωση ανηλίκου τέκνου για καταβολή διατροφής και από τους δυο γονείς του
2. Λόγος αναιρέσεως από το 559 αρ. 20 Κ.Πολ.Δ.
Παραμόρφωση εγγράφου
Αξίωση ανηλίκου τέκνου για καταβολή διατροφής και από τους δυο γονείς του
Το Εφετείο δέχτηκε, ότι η ενάγουσα την 12-2-2001 απέκτησε ένα θήλυ τέκνο, ηλικίας 15,5 ετών περίπου κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο αναγνωρίστηκε ως φυσικό τέκνο του εναγομένου δυνάμει αμετάκλητης απόφασης του δικαστηρίου τούτου. Το ανήλικο αυτό, που διαμένει με την έχουσα τη γονική του μέριμνα ενάγουσα, στερείται περιουσιακών στοιχείων και εισοδημάτων, ώστε να αυτοδιατραφεί, λόγω δε της ηλικίας του αδυνατεί να εργαστεί και να ποριστεί τα αναγκαία για τη διατροφή του.
Επομένως, έχει αξίωση διατροφής και από τους δύο γονείς του και δη ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητές τους. Η ενάγουσα εργαζόταν στην τράπεζα ως υψηλόβαθμο στέλεχος μέχρι το έτος 2009, λαμβάνοντας και υψηλές αποδοχές, που ανήλθαν σε 48.000 ευρώ περίπου συνολικά κατά το τελευταίο έτος. Κατά το έτος αυτό, έκανε χρήση του δικαιώματος εθελούσιας εξόδου και έλαβε τη νόμιμη σχετική αποζημίωση ύψους 88.000 ευρώ, έκτοτε δε, είναι συνταξιούχος με καθαρά εισοδήματα ποσού 1.100 ευρώ περίπου μηνιαίως. Άλλα εισοδήματα δεν έχει από οποιαδήποτε επαγγελματική της δραστηριότητα. Μετά την αποχώρηση της από την τράπεζα, εργάστηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα (4μηνο) στην εταιρεία “… ΑΕ” με μηνιαίες αποδοχές 1.250 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να απασχοληθεί ως ασφαλιστική σύμβουλος, χωρίς ωστόσο να αποδειχθεί τι ύψους έσοδα αποκόμισε και για ποια περίοδο, ούτε εάν συνέχιζε, κατά τον επίδικο χρόνο, να απασχολείται με την ως άνω ιδιότητα, πολλώ δε μάλλον εάν αποκόμισε οποιοδήποτε εισόδημα από την ενασχόληση της αυτή κατά τον ως άνω χρόνο. Δεν αποδείχτηκε, ότι η ενάγουσα άσκησε κάποια άλλη σταθερή επαγγελματική δραστηριότητα.
Διακοπή της ένταξης της ενάγουσας σε πρόγραμμα επιχειρηματικής δραστηριότητας ανέργων γυναικών. Εκποίηση ακινήτων της ενάγουσας σε πλειστηριασμό.
Το Εφετείο, αφού απέρριψε ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη την έφεση της αναιρεσείουσας, έκανε δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν την έφεση του αναιρεσιβλήτου, εξαφάνισε την εκκαλουμένη απόφαση και κρατώντας και δικάζοντας στην ουσία της την αγωγή, έκανε εν μέρει δεκτή αυτήν και υποχρέωσε τον αναιρεσίβλητο να προκαταβάλλει στην ενάγουσα το παραπάνω ποσό, αναδρομικά από την επίδοση της από 23-6-2015 αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, αφαιρουμένων δε των ποσών που ο τελευταίος έχει ήδη καταβάλει σε εκτέλεση απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων.
Λόγος αναιρέσεως από το 559 αρ. 20 Κ.Πολ.Δ.
Παραμόρφωση εγγράφου
Βάσιμος είναι ο λόγος αναιρέσεως από τον αρ. 20 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ.,διότι, το Εφετείο με την προσβαλλόμενη δέχθηκε ότι δυνάμει της υπ’ αριθμ. …….. απόφασης του Ειρηνοδικείου ………, λόγω υπαγωγής της αναιρεσείουσας στις ρυθμίσεις του ν. 3869/2010, υποχρεώθηκε αυτή να καταβάλλει στις πιστώτριες τράπεζες μηνιαίως το συνολικό ποσό των 418 ευρώ περίπου, αρχής γενομένης, όμως, από τον Αύγουστο του 2019. Η κρίση αυτή έγινε μετά την πρόταση από τον αναιρεσίβλητο της ένστασης από το άρθρο 1489 παρ. 2 ΑΚ περί συμμετοχής και των δύο γονέων στη διατροφή του τέκνου τους ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του και προκειμένου να συνεκτιμηθούν και η περιουσία, οι βιοτικές ανάγκες και οι συνθήκες διαβίωσης και της αναιρεσείουσας. Στην με αρ. . ……. απόφαση του Ειρηνοδικείου ………. περιλαμβάνεται τόσο στο αιτιολογικό όσο και στο διατακτικό αυτής διάταξη, σύμφωνα με την οποία η αναιρεσείουσα είναι υποχρεωμένη να καταβάλει ως προς τη ρύθμιση του άρθρου 8 παρ. 2 του ν. 3869/2010 στις πιστώτριες τράπεζες, πέραν του ποσού των 418 ευρώ από τον Αύγουστο του 2019, και το ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως επί τετραετία από τον Αύγουστο του 2015, ήτοι καθ’ όλο το επίδικο χρονικό διάστημα. Το ζήτημα αυτό ήταν κρίσιμο ως στοιχείο προσδιοριστικό των συνθηκών διαβίωσης της αναιρεσείουσας, η οποία, ενόψει της κατ’ άρθρ. 1489 παρ. 2 ΑΚ ένστασης του αναιρεσιβλήτου περί συνεισφοράς και αυτής, βαρύνεται κατά ένα μέρος ανάλογα με την οικονομική της δυνατότητα για την κάλυψη της σχετικής υποχρέωσης διατροφής του ανηλίκου τέκνου τους. Το Εφετείο υπέπεσε σε διαγνωστικό σφάλμα με τη μη αναφορά και την παράλειψη ανάγνωσης του ως άνω κρίσιμου για τα αποδεικτέα γεγονότα μέρους του εγγράφου (απόφασης), δηλαδή φράσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε διαφορετικό αποδεικτικό πόρισμα και παραμόρφωσε το περιεχόμενο αυτού.Αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων αναιρέσεως.
Δεκτή η αίτηση αναιρέσεως.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση, έκρινε ότι το Εφετείο, με το να μην αναφέρει ότι η απόφαση του Ειρηνοδικείου, όρισε τόσο στο αιτιολογικό αυτής, όσο και στο διατακτικό, ότι η ήδη αναιρεσείουσα ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει, ως προς την ρύθμιση του άρθρου 8 παρ. 2 του Ν. 3869/10 στις πιστώτριες τράπεζες, πέραν του ποσού των 418 ευρώ μηνιαίως, από τον Αύγουστο του 2019 και το ποσόν των 300 ευρώ επί τετραετία από τον Αύγουστο του 2015, παραμόρφωσε έγγραφο και δη δικαστική απόφαση
(Απόφαση Ειρηνοδικείου). Το ζήτημα αυτό ήταν όντως κρίσιμο για τον προσδιορισμό των συνθηκών διαβίωσης της αναιρεσείουσας,προκειμένου να καθοριστεί επακριβώς το ύψος της διατροφής που έπρεπε να καταβάλλει στην ανήλικη θυγατέρα της. Ορθά επομένως ο ΑΠ δέχτηκε με την απόφασή του αυτή τον λόγο αναιρέσεως από τον αρ 20 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ., ως βάσιμο.
Απόφ.ΑΠ……Για να ανοίξετε την απόφαση πατήστε ΜΕΤΑ από την παρακάτω εικόνα στην φράση μέσα στο γκρι πλαίσιο με την ένδειξη για να <<διαβάσετε περισσότερα πατήστε εδώ>>
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 