Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας (ΑΚ 931) – 150.000 ευρώ (όσο και πρωτοδίκως)
Ιατρού – Γναθοχειρουργού μόνιμα αναπήρου εφ’ όρου ζωής, σε ποσοστό 85%
(βαρειά κρανιοεγκεφαλική κάκωση με απότοκο τετραπάρεση- κινητική αναπηρία, διαταραχές συμπεριφοράς, πολλαπλά κατάγματα, έκτοπες οστεοποιήσεις)
Συνεπεία του ένδικου τροχαίου ατυχήματος από αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου, όπως κρίθηκε με δύναμη δεδικασμένου με τελεσίδικη απόφαση που εκδόθηκε επί προηγούμενης αγωγής του ενάγοντος, ο ενάγων ιατρός – γναθοχειρουργός, ηλικίας 45 ετών κατά το ένδικο ατύχημα ( 2/8/2013), με απόφαση των αρμόδιων ΚΕΠΑ κρίθηκε μόνιμα ανάπηρος σε ποσοστό 85% συνεπεία του ένδικου τραυματισμού του (βαρειά κρανιοεγκεφαλική κάκωση με απότοκο τετραπάρεση – κινητική αναπηρία και διαταραχές στη συμπεριφορά). Η αναπηρία του αυτή επιδρά καταλυτικά στην επαγγελματική και προσωπική εξέλιξή του, δεδομένου ότι η δυσμενής εξέλιξη της υγείας του δεν του επιτρέπει στο μέλλον να ασκεί το επάγγελμα του ιατρού – γναθοχειρουργού που ασκούσε πριν τον τραυματισμό του, τον απομονώνει κοινωνικά και του στερεί την δυνατότητα να ασχοληθεί με την οικογένειά του. Επιδικάσθηκε για την ιδιαίτερη αποζημίωση που δικαιούται κατ΄άρθρο 931 ΑΚ λόγω της αναπηρίας του το εύλογο και δίκαιο ποσό των 150.000 ευρώ, όπως και πρωτόδικα.
Ηθική Βλάβη 120.000 ευρώ
(όσο και πρωτοδίκως)
Επιδικάσθηκε στον μόνιμα ανάπηρο ενάγοντα για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ως εύλογο και δίκαιο το ποσό των 120.000 ευρώ (όπως και πρωτοδίκως).
Αθροιστική Απόληψη Διαφυγόντων Εισοδημάτων
κατ΄άρθρ.930 παρ.3 ΑΚ για Μεταγενέστερο Χρονικό Διάστημα
Επιδικασθέντα ποσά: α) 82.500 ευρώ και β) 150.000 ευρώ
Χρόνος Έναρξης Υποκατάστασης Ασφαλιστικών Οργανισμών – Ένταξη Ασφαλιστικών Ταμείων στον ΕΟΠΠΥ:
Α) Υποκατάσταση Ασφαλιστικού Οργανισμού (1)
(άρθρ. 47 Ν. παρ. 6 και 75 του Ν. 3518/2006 – έναρξη ισχύος του νόμου από τη δημοσίευση του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 21/12/2006)
Δεν υφίσταται υποκατάσταση των ασφαλιστικών οργανισμών (ΟΑΕΕ, ΤΑΕ, ΤΕΒΕ και ΤΣΑ, ΤΣΜΕΔΕ, ΟΓΑ) για τα ατυχήματα που έλαβαν χώρα πριν την 21/12/2006.
Συνεπώς εν προκειμένω δικαιούται κατ΄ άρθρο 930 παρ. 3 ΑΚ να λαμβάνει αθροιστικά αποζημίωση τόσο από τον υπόχρεο όσο και από τον ασφαλιστικό του φορέα, μεταξύ άλλων, και τη ζημία διαφυγόντων εισοδημάτων για χρονικό διάστημα μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 3518/2006, δηλαδή μετά την 21/12/2006 (άρθρο 47 παρ. 6, 75 Ν. 3518/2006).
Β) 1. Σύσταση ΕΟΠΥΥ
(άρθρ. 17 παρ. 1 Ν. 3918/2011, όπως τροποποιήθηκε με τα άρθρα 72 παρ. 2 του Ν. 3984/2011, 10 παρ. 1 και 13 παρ. 10 του Ν. 4052/2012).
2) Ανεφάρμοστη η Νομοθεσία για το ΙΚΑ για το Δημόσιο, Ταμείο Πρόνοιας Δικηγόρων και Ταμείο Συντάξεως και Αυτασφάλισης Υγειονομικών (ΤΣΑΥ).
3) Ένταξη Στον ΕΟΠΠΥ των Ασφαλιστικών Ταμείων (Κλάδος Υγείας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ και ΟΠΑΔ) ως προς τις Παροχές σε Είδος (άρθρ. 17 παρ. 2 Ν.3918/ 2011)
4) Υποκατάσταση του ΕΟΠΠΥ ως Καθολικού Διαδόχου των Εντασσομένων Ταμείων και Φορέων στα Δικαιώματα και τις Υποχρεώσεις τους (άρθρ. 29 παρ.1 Ν. 3918/2011)
5) Ένταξη στον ΕΟΠΠΥ των υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων ως προς την παροχή υπηρεσιών υγείας σε είδος: α) στις 1/4/2012 Οίκος του Ναύτου, β) στις 1/5/2012 Κλάδος Υγείας του ΤΑΥΤΕΚΩ , και γ) στις 1/6/2012 ΕΤΑΑ (άρθρ.13 παρ. 7 Ν. 4052/2012, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 42 Ν. 4075/212)
6) Υποκατάσταση του ΕΟΠΠΥ για τις Παροχές Υγειονομικής Περίθαλψης Σε Είδος σε Περίπτωση Τροχαίου Ατυχήματος κατ’ ανάλογη εφαρμογή των ρυθμίσεων που ισχύουν για το ΙΚΑ (παρ. 5 άρθρ. 29 3918/2011, που προστέθηκε με το άρθρο 29 παρ. 2 Ν. 4272/2014)
Έναρξη Υποκατάστασης του ΕΟΠΥΥ
από τη δημοσίευση του Ν. 4272/2014 στις 11/7/2014 (άρθρ. 55)
Δεν Εφαρμόζεται για τα Τροχαία Ατυχήματα Πριν τις 11/7/2014
Κρίθηκε εν προκειμένω ότι ο ενάγων κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος (2/8/2013) εργαζόταν ως ιατρός-γναθοχειρουργός στο νοσοκομείο «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ», έναντι μηνιαίων καθαρών αποδοχών 1.375 ευρώ, ενώ παράλληλα διατηρούσε ιδιωτικό ιατρείο όπου παρείχε τις ιατρικές του υπηρεσίες ως ελεύθερος επαγγελματίας ιατρός, από ώρες 15.30 έως 22.00. Εξαιτίας του τραυματισμού του ήταν ανίκανος να ασκήσει το επάγγελμά του κατά το επίδικο χρονικό διάστημα από 3/8/2015 έως 3/8/2020, με αποτέλεσμα να απωλέσει τα εισοδήματά του από την εργασία του τόσο στο νοσοκομείο όσο και ως ελεύθερος επαγγελματίας ιατρός. Κατά συνέπεια δικαιούται να αξιώσει αθροιστικά κατ΄ άρθρ. 930.3 ΑΚ από την εναγομένη ασφαλιστική εταιρία τη ζημία του από την απώλεια εισοδημάτων από την εργασία του στο ανωτέρω νοσοκομείο, ανερχόμενη σε 82.500 ευρώ (1.375 ευρώ. Χ 60 μήνες), ποσό το οποίο του επιδικάστηκε, ανεξάρτητα αν για το ανωτέρω χρονικό διάστημα ο ενάγων έλαβε παροχές για την ίδια αιτία από τον ασφαλιστικό του φορέα. Τούτο διότι ότι οι νομοθετικές επεκτάσεις για την αυτοδίκαιη υποκατάσταση των ασφαλιστικών φορέων στο δικαίωμα αποζημίωσης του παθόντος (άρθρ. 47 παρ. 6 του Ν. 3518/2006 και 29 παρ. 2 του Ν. 4272/2014) δεν καταλαμβάνουν την ένδικη περίπτωση και δεν τυγχάνουν εφαρμογής για τον ενάγοντα και το επίδικο χρονικό διάστημα, εφόσον με τις πρώτες η επέκταση δεν αναφέρεται στο ΤΣΑΥ (όπου υπαγόταν ο ενάγων) και οι δεύτερες, με τις οποίες η υποκατάσταση επεκτάθηκε και στον ΕΤΑΑ (πρώην ΤΣΑΥ), άρχισαν να ισχύουν από 11-7-2014, δηλαδή μετά την πρόκληση του ένδικου τροχαίου ατυχήματος που συνέβη στις 2/8/2013, έστω και αν η αποζημίωση αυτή αφορά αξιώσεις που γεννήθηκαν μετά την πρόκληση του ατυχήματος. Η ανικανότητα του ενάγοντα να μετέρχεται κατά το επίδικο χρονικό διάστημα το επάγγελμα του ιατρού – γναθοχειρουργού, τόσο στο άνω νοσοκομείο ως υπάλληλος του τελευταίου, όσο και το ιδιωτικό του ιατρείο, κρίθηκε με δύναμη δεδικασμένου και για το προγενέστερο χρονικό διάστημα (από 3-8-2013 έως 3-8-2015) με τις τελεσίδικες αποφάσεις που εκδόθηκαν επί προηγούμενων αγωγών του ενάγοντος.
Απορριπτέοι ως αβάσιμοι οι λόγοι της έφεσης της εναγόμενης, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, ότι δηλαδή ο ενάγων κατά το επίδικο χρονικό διάστημα δεν ήταν ανίκανος να εργάζεται και ότι δεν νομιμοποιείται ενεργητικά να αξιώνει αποζημίωση για την παραπάνω αιτία ως προς το ποσό που έλαβε από τον ασφαλιστικό του φορέα.
Επιπλέον επιδικάσθηκε στον ενάγοντα το ποσό των 2.500 ευρώ κατά μέσο όρο μηνιαίως, και συνολικά 150.000 ευρώ για την απώλεια των εισοδημάτων του για το παραπάνω επίδικο χρονικό διάστημα της από 4/8/2015 έως 4/8/2020 ανικανότητας του προς εργασία, ως ελεύθερος επαγγελματίας, ιατρός – γναθοχειρουργός, στο ιδιωτικό του ιατρείο.
Αθροιστική Απόληψη Δαπανών Θεραπείας – ΑΚ 930 παρ.3
(Αγοράς Αμαξιδίου, Λογοθεραπείας, Εργοθεραπείας, Ψυχοθεραπείας, Φυσικοθεραπειών κλπ)
Ο ενάγων υποβλήθηκε σε δαπάνες θεραπείας (αγορά αμαξιδίου, αγορά αμαξιδίου απλού τύπου με κάθισμα τουαλέτας- τροχήλατο, αγορά περιπατητήρα, αγορά αντιθρομβωτικών καλτσών για διενεργηθείσες σε πισίνα συνεδρίες φυσικοθεραπείας, για διενεργηθείσες συνεδρίες λογοθεραπείας, για διενεργηθείσες συνεδρίες φυσικοθεραπείες, για διενεργηθείσες συνεδρίες ψυχοθεραπείας, για διενεργηθείσες συνεδρίες εργοθεραπείας, για κλινικές και παρακλινικές εξετάσεις), για τις οποίες κατέβαλε το συνολικό ποσό των 14.774,83 ευρώ, το οποίο δικαιούται να εισπράξει κατ΄ άρθρο 930.3 ΑΚ, καθόσον δεν τίθεται ζήτημα υποκατάστασης του ασφαλιστικού του φορέα.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
- Η ενδελεχής ανάλυση της κατωτέρω δημοσιευόμενης απόφασης αποτελεί μάθημα – οδηγό προς όλους του νομικούς (δικαστές και νομικούς παραστάτες) που χειρίζονται υποθέσεις τροχαίων ατυχημάτων, αναφορικά με το φλέγον και δαιδαλώδες ζήτημα της Αθροιστικής Απόληψης Διαφυγόντων Εισοδημάτων και της Υποκατάστασης των Ασφαλιστικών Ταμείων σε διάφορες χρονικές περιόδους.
(ΣΣ Εύγε στον Δικαστή).
