Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης Συνδεσμική Κάκωση Γόνατος (1) Αναπηρία 67% Ηθική Βλάβη 25.000 ευρώ Αντί των πρωτοδίκως επιδικασθέντων 15.000 ευρώ Απόφ. Εφ.Λαμ. 169/2010

Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης
Συνδεσμική Κάκωση Γόνατος (1)
Αναπηρία 67%

Η παθούσα υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση (μηνισεκτομή) και συνδεσμοπλαστική γόνατος. Παρέμεινε κλινήρης επί 18 ημέρες σε ακινησία και έκτοτε, κατά σύσταση των ιατρών, απέχει από κάθε εργασία και κινείται με 
τη βοήθεια περιπατητήρα. Η κατάστασή της δε δεν βελτιώθηκε και λόγω της αναπηρίας της κατά 67% της απονεμήθηκε από τον Ο.Γ.Α. σύνταξη αναπηρίας.


Ηθική Βλάβη 25.000 ευρώ

Αντί των πρωτοδίκως επιδικασθέντων 15.000 ευρώ 


Απόφ. Εφ.Λαμ. 169/2010
Πρόεδρος : Παναγιώτης Χατζηπαναγιώτης
Εισηγητής : Θωμαίτσα Πατρώνα
Δικηγόροι : Βασίλειος Χρόνης ( μετά του ασκουμένου Ζαχαρία Χαλβαντζή)
Θεόδωρος Τσαδήμας

Σχόλια & Παρατηρήσεις

1) Συνδεσμική κάκωση γόνατος & Αναπηρία – Ηθική Βλάβη 

Αποδεικνύεται πολλές φορές ότι μια απλή φαινομενικά συνδεσμική κάκωση γόνατος, εγκυμονεί κινδύνους μόνιμης αναπηρίας, όπως στην κριθείσα κατωτέρω περίπτωση, όπου η παθούσα αν και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση μηνισεκτομής και συνδεσμοπλαστικής γόνατος, απέχει από κάθε εργασία, είναι δε αναγκασμένη να περπατάει με περιπατητήρα. 
Σπάνιο το φαινόμενο της υψωτικής επιδίκασης υπό των δευτεροβαθμίων δικαστηρίων, του κονδυλίου της Ηθικής Βλάβης, όπως και στην προκειμένη περίπτωση που η παθούσα κρίθηκε υπό του ΟΓΑ ανάπηρη κατά 67%, λαμβάνουσα πλέον και σύνταξη αναπηρίας. Αναμένουμε μιμητές. 

Βλ. κατωτέρω σχετική Νομολογία Συνδεσμικής Κάκωσης Γόνατος

Ηθική Βλάβη & Νέα Πρόσθετη Επί δυσμενούς εξέλιξης της νόσου & Συνδεσμική Κάκωση Γίονατος 
Κρίθηκε ότι μετά από 7μηνο από το ατύχημα ο παθών παρουσίασε ρήξη έσω
μηνίσκου, ρήξη οπισθίου κέρατος έξω μηνίσκου, θλάση ΟΧΣ και μικρή ρήξη ΠΧΣ
και μικρή ρήξη ΠΧΣ με μεγάλη συλλογή υγρού. Τα ανωτέρω αποτελούν μη
προβλέψιμες επιπλοκές της κακώσεως που υπέστη ο ενάγων εξαιτίας του ένδικου
τραυματισμού του και αποτελεί επιδείνωση της υγείας του που δεν ήταν δυνατόν να ληφθεί υπόψη κατά την καταβολή του ποσού των 508 ευρώ εκ μέρους της
ασφαλιστικής εταιρίας κατόπιν εξωδίκου συμβιβασμού των διαδίκων, καθόσον δεν
αναμενόταν μετά βεβαιότητα ότι αυτές θα επέλθουν. Δεν καλύπτονται από το δεδικασμένο της τελεσίδικης απόφασης που εκδίδεται επί της πρώτης αγωγής του παθόντος δυσμενείς συνέπειες που αποτελούν επιδείνωση της υπάρχουσας κατάστασης, οι οποίες δεν μπορούσαν από την αρχή να προβλεφθούν ότι
θα επέλθουν κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων. Μον.Πρ.Πατρ. 855/2007 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών (ΤΝΠ) ΕΣυγκΔ. 

Ο παθών (ενάγων) εμφάνισε μετατραυματική αρθροίτιδα γόνατος με
οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις, λόγω συνδεσμικής βλάβης της οπισθοεσωτερκής γωνίας του γόνατος και ρήξη χιαστών συνδέσμων. Έλαβε δε γνώση της μέλλουσας αυτής ζημίας, λόγω επιπλοκής του τραύματός του και της εντεύθεν ανικανότητάς του προς εργασία, μετά παρέλευση δέκα ετών από τον χρόνο επέλευσης του ζημιογόνου τροχαίου ατυχήματος, όταν εμφανίσθηκε. Έναρξη χρόνου νέας παραγραφής από τότε που ο παθών έλαβε γνώση των νέων δυσμενών συνεπειών και της αιτιώδους συνάφειάς τους με το ατύχημα. & γνώση της ζημίας, για την έναρξη της πενταετούς παραγραφής, νοείται η γνώση της πρώτης από τις επιζήμιες συνέπειες της πράξεως, όχι δε η γνώση της ακριβούς εκτάσεως της ζημίας ή του ποσού της αποζημίωσης, καταλαμβάνει δε το σύνολο της ζημίας που έχει επέλθει ή μέλλει να επέλθει, εκτός από τα τυχόν επιμέρους κεφάλαια ή κονδύλια ζημίας που η επέλευσή τους δεν είναι προβλεπτή κατά τη συνήθη πορεία
των πραγμάτων. Το βάρος της απόδειξης ότι ο δικαιούχος της αποζημίωσης γνώριζε από ορισμένο χρονικό σημείο τη ζημία και τον υπόχρεο προς αποζημίωση, φέρει εκείνος που επικαλείται πενταετή παραγραφή της αξίωσης, δηλαδή ο εναγόμενος. Επομένως ο εκ του άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολ&, λόγος αναίρεσης, με τον οποίο αποδίδεται στο Εφετείο η πλημμέλεια ότι χωρίς αιτιολογίες απέρριψε την ένσταση του εναγομένου περί παραγραφής, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ΑΠ 1978/2008 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών (ΤΝΠ) ΕΣυγκΔ

Ο αναιρεσείων-ενάγων στην επιτρεπτώς κατά το άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολΔ επισκοπούμενη αγωγή του εκθέτει μεταξύ άλλων ότι όντας μόνιμος αρχιφύλακας της Ελληνικής Αστυνομίας κατά το τροχαίο ατύχημα, που συνέβη κατά την άσκηση των καθηκόντων του σε διατεταγμένη υπηρεσία πεζού τροχονόμου, και που οφείλεται σε υπαιτιότητα της πρώτης αναιρεσίβλητης υπέστη συνδεσμική κάκωση του δεξιού γόνατος και συγκεκριμένα κάκωση του έσω και του έξω μηνίσκου και του έξω πλαγίου συνδέσμου του δεξιού γόνατος, ότι υποβλήθηκε στις θεραπείες που αναφέρει και ότι η δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή της Νομαρχίας Αθηνών αποφάνθηκε ότι πάσχει από κάκωση του δεξιού γόνατος, κάκωση του έσω και του έξω μηνίσκου και του έξω πλαγίου συνδέσμου του ανωτέρω γόνατος, από πάρεση του περονιαίου νεύρου ως και από ριζιτικές εκδηλώσεις 05-11 και τον έκρινε ανάπηρο με ποσοστό αναπηρίας άνω του 67% για πέντε χρόνια. Εξάλλου, η Αναθεωρητική Υγειονομική Επιτροπή της Ελληνικής Αστυνομίας με την
68/25-10-1999 γνωμάτευσή της αποφάνθηκε ότι εξαιτίας της βλάβης της υγείας του
κρίνεται ανίκανος για την ενεργό υπηρεσία και ικανός για υπηρεσία γραφείου της
Ελληνικής Αστυνομίας, χωρίς να φέρει όπλο και την ανωτέρω βλάβη της υγείας
άφησε ποσοστό αναπηρίας 15%. ΑΠ 1216/2008 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών (ΤΝΠ) ΕΣυγκΔ



Κείμενο Απόφ. Εφ.Λαμ. 169/2010

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Η υπό κρίση έφεση της ενάγουσας (που νίκησε και ηττήθηκε εν μέρει) κατά της υπ αριθ. 402/2006 αποφάσεως του μονομελούς πρωτοδικείου Λαμίας, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία επιλύσεως διαφορών για ζημιές από αυτοκίνητο κ.λπ., ασκήθηκε εμπρόθεσμα με νομότυπη κατάθεση του σχετικού δικογράφου στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου (άρθρα 495 επ., 511 επ. ΚΠολΔ). Είναι, συνεπώς, παραδεκτή και πρέπει να ακολουθήσει η έρευνα του παραδεκτού και βασίμου των λόγων της κατά την ίδια διαδικασία.
2. Η ενάγουσα (ήδη εκκαλούσα) με την αγωγή της, την οποία απηύθυνε ενώπιον του μονομελούς πρωτοδικείου Λαμίας κατά των εφεσίβλητων, ισχυρίσθηκε ότι ο πρώτος απ αυτούς, οδηγώντας το αυτοκίνητό του δεύτερου ασφαλισμένο στην τρίτη, από αποκλειστική του υπαιτιότητα προκάλεσε αυτοκινητικό ατύχημα, εξ αιτίας του οποίου τραυματίσθηκε. Για τους λόγους αυτούς ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις ολόκληρον ο καθένας, να της πληρώσουν τα αναφερόμενα ποσά ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική της βλάβη. Η υπόθεση εκδικάσθηκε αντιμωλία των διαδίκων και εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή. Η εκκαλούσα με την έφεσή της προσβάλλει την απόφαση και παραπονείται για κακή εκτίμηση 
των αποδείξεων, ζητώντας να εξαφανισθεί ώστε να γίνει δεκτή εξ ολοκλήρου η αγωγή της. Πρέπει λοιπόν να ακολουθήσει η ουσιαστική έρευνα των λόγων της έφεσης.

Συνθήκες Ατυχήματος – Υπαιτιότητα
3. Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα αποδείξεως και όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται νόμιμα, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: 
Το ένδικο αυτοκινητικό ατύχημα έγινε την 17.9.2002 (21.30) στο Μώλο Φθιώτιδας. Ο πρώτος εναγόμενος οδηγούσε την υπ αριθ. _____ δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του δεύτερου εναγομένου, η οποία ήταν ασφαλισμένη κατά τις διατάξεις του ν. 489/1976 στην τρίτη εναγομένη. Κινούνταν επί της επαρχιακής οδού που συνδέει το Μώλο με την παραλία, έχοντας κατεύθυνση προς τον οικισμό της παραλίας. Τη στιγμή εκείνη η ενάγουσα και ο σύζυγός της βάδιζαν επί της ίδιας οδού με την αυτή κατεύθυνση. Ο σύζυγος της ενάγουσας βάδιζε στο χωμάτινο έρεισμα της οδού, αλλά η ενάγουσα βάδιζε παράπλευρα αυτού εντός του οδοστρώματος σε απόσταση 50 περίπου εκατοστών από την άκρη της οδού. Παρά το γεγονός ότι η οδός φωτιζόταν ικανοποιητικά, ο μοτοσικλετιστής από αμέλειά του (διότι δεν είχε συγκεντρωμένη την προσοχή του στην οδήγηση) δεν αντιλήφθηκε, καίτοι μπορούσε, την πεζή με αποτέλεσμα να την παρασύρει με το δεξιό μέρος της μοτοσικλέτας του, να τη ρίξει στο έδαφος και να την τραυματίσει. Με βάση τα περιστατικά αυτά, ο τραυματισμός της ενάγουσας οφείλεται στη συγκλίνουσα αμέλεια αυτής (διότι βάδιζε ανεπίτρεπτα στο οδόστρωμα) και του πρώτου εναγομένου. Αν συγκριθούν οι παραβάσεις κάθε υπαίτιου προσώπου από πλευράς σπουδαιότητας, το δικαστήριο κρίνει ότι τον μεν εναγόμενο βαρύνει ποσοστό συνυπαιτιότητας 70%, διότι παραβίασε βασικότερο κανόνα κυκλοφοριακής πίστης, δηλαδή τη βασική υποχρέωση κάθε οδηγού να οδηγεί έχοντας την προσοχή του απόλυτα συγκεντρωμένη στην οδήγηση (άρθρο 12 παρ. 1 ΚΟΚ), τη δε ενάγουσα ποσοστό 30% διότι η παράβασή της συνετέλεσε στην παράσυρσή της, με την έννοια ότι αν βάδιζε εκτός οδού στο έρεισμα, το ατύχημα θα αποφεύγονταν. Τα ίδια δέχθηκε και η εκκαλούμενη, κάνοντας δεκτή εν μέρει την ένταση συνυπαιτιότητας που πρόβαλαν οι εναγόμενοι. Συνεπώς η εκκαλούμενη δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων για το ζήτημα της υπαιτιότητας για το ατύχημα και ο αντίθετος πρώτος λόγος της εφέσεως της ενάγουσας, με τον οποίο προβάλλεται η αποκλειστική υπαιτιότητα του εναγομένου πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος.

4. Η ενάγουσα εξ αιτίας της συγκρούσεως υπέστη (κατά την πρώτη διάγνωση) «μώλωπες μετωπιαίας ΑΡ, θλαστικό τραύμα ρινός, εκδορές χειρός ΔΕ, κάκωση ποδοκνημικής ΔΕ γόνατος και εκδορές κνήμης». Διακομίστηκε στο Γ.Ν.Νοσοκομείο Λαμίας, απ όπου εξήλθε την 18.9.2002. Η κατάστασή της όμως επιδεινώθηκε και ο ειδικός ορθοπεδικός ιατρός ____ διαπίστωσε κάκωση έσω πλαγίου συνδέσμου Δε γόνατος και αιμάτωμα γαστροκνήμης. Επανεισήχθη την 4.10.2002 στο Γ.Ν.Νοσοκομείο Λαμίας και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση (μηνισεκτομή) και συνδεσμοπλαστική γόνατος. Παρέμεινε κλινήρης επί 18 ημέρες σε ακινησία και έκτοτε, κατά σύσταση των ιατρών, απέχει από κάθε εργασία και κινείται με 
τη βοήθεια περιπατητήρα. Η κατάστασή της δεν βελτιώθηκε και λόγω της αναπηρίας της κατά 67% της απονεμήθηκε από τον Ο.Γ.Α. σύνταξη αναπηρίας.

5. Περαιτέρω, το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη την έκταση της σωματικής βλάβης της ενάγουσας, τη μονιμότητα της αναπηρίας της και το αποτέλεσμα της εργασιακής ανικανότητάς της, το ψυχικό και σωματικό της άλγος και ταλαιπωρία, αλλά και το βαθμό και το είδος συνυπαιτιότητας του υπαίτιου οδηγού και της ίδιας, σε συνδυασμό και με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των μερών, πλην της ασφαλιστικής εταιρίας που ενέχεται εγγυητικά, κρίνει ότι δικαιούται να λάβει χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής της βλάβης ποσού ύψους ποσό 25.000 ευρώ. Η εκκαλούμενη, εκτιμώντας εσφαλμένα τις αποδείξεις, έκρινε ότι η εύλογη χρηματική ικανοποίηση ήταν 15.000 ευρώ.

6. Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, η αγωγή έπρεπε να γίνει δεκτή εν μέρει και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις ολόκληρον ο καθένας, να πληρώσουν στην ενάγουσα χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής της βλάβης 25.000 ευρώ, συνολικά δε μαζί με τα υπόλοιπα κονδύλια που της επιδικάστηκαν για τη θετική της ζημία (6.084,84 ευρώ)- 31.084,84 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Η εκκαλούμενη απόφαση επιδίκασε για τη θετική ζημία και χρηματική ικανοποίηση συνολικά 21.084,84 ευρώ. Κρίνοντας όμως έτσι, δεν εκτίμησε ορθά τις αποδείξεις ως προς το κονδύλιο της χρηματικής ικανοποιήσεως κατά τα προαναφερόμενα, όπως βάσιμα παραπονείται η ενάγουσα με το δεύτερο λόγο της εφέσεώς της. Γι αυτό πρέπει η έφεση να γίνει δεκτή και, αφού εξαφανισθεί η εκκαλούμενη στο σύνολό της για το ενιαίο του εκτελεστού τίτλου, το δικαστήριο να κρατήσει την υπόθεση και να δικάσει την ουσία της. Τέλος, πρέπει η αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή, όπως ορίζεται στο διατακτικό. Τα δικαστικά έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας βαρύνουν την τρίτη εναγομένη που ηττάται, αλλά κατά την έκταση της ήττας της (αρθρ. 106,178 παρ.1, 183 ΚΠολΔ). 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την έφεση από τυπική και ουσιαστική άποψη.
Εξαφανίζει την υπ αριθ. 402/2006 οριστική απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου Λαμίας , ειδικής διαδικασίας διαφορών για ζημιές από αυτοκίνητο.
Κρατεί την υπόθεση και Δικάζει την ουσία της.-
Δέχεται την αγωγή εν μέρει.
Υποχρεώνει τους εναγομένους να πληρώσουν στην ενάγουσα, εις ολόκληρον ο καθένας, τριάντα μία χιλιάδες ογδόντα τέσσερα ευρώ και ογδόντα τέσσερα λεπτά (31.084,84) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
Επιβάλλει ένα μέρος από τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας σε βάρος των εναγομένων και τα προσδιορίζει σε δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ. 
Κρίθηκε
—————————–
…