Απρόβλεπτη Επιδείνωση Υγείας του Παθόντος
Επιμήκυνση 5ετους Παραγραφής σε 20ετία (1)
(Δημοσιεύεται στην ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ τεύχος Ιανουάριος 2020)
Στην προκειμένη περίπτωση οι εφεσίβλητοι – ενάγοντες επί της ένστασης παραγραφής των ενδίκων αξιώσεών τους, που πρόβαλαν οι εναγόμενοι – αναιρεσείοντες, απαντώντας – πρότειναν την αντένστασή τους, περί επιμήκυνσης της 5ετους παραγραφής των αξιώσεών τους σε 20ετία. Η ανωτέρω αντένσταση κρίθηκε και ως ουσιαστικά βάσιμη καθότι οι ένδικες αγωγικές αξιώσεις των εναγόντων (θετικές και αποθετικές ζημίες), καλύπτονται από το δεδικασμένο της εκδοθείσας το 2003 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου. Συγκεκριμένα αυτές, ως απότοκες από την απρόβλεπτη επιδείνωση της υγείας της ενάγουσας, αρχόμενη από το 2001, δεν έχουν υποκύψει στην πενταετή παραγραφή του άρθρ. 937 ΑΚ, αφού από το 2001 που άρχισε η νέα αυτή παραγραφή μέχρι την τελεσιδικία της ανωτέρω απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου, που επήλθε μετά από τριετία από τη δημοσίευσή της (2006), δεν παρήλθε πενταετία. Επομένως ο χρόνος παραγραφής των ένδικων αξιώσεων των εναγόντων επιμηκύνθηκε σε εικοσαετία, που εν προκειμένω δεν έχει παρέλθει.
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε ότι, το Εφετείο αντικαθιστώντας με την αναιρεσιβαλλόμενη τις αιτιολογίες της εκκαλουμένης, ως προς την απόρριψη της ένστασης πενταετούς παραγραφής, την οποία πρωτόδικα παραδεκτά πρότειναν οι αναιρεσείοντες – εναγόμενοι και ακολούθως, κατά παραδοχή του εκ του άρθρ. 268 ΑΚ περί επιμήκυνσης της παραγραφής σε εικοσαετία ισχυρισμού που πρόβαλαν οι ενάγοντες – αναιρεσίβλητοι, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις των άρθρων 268 εδ.1 και 937 παρ.1 ΑΚ απορρίπτοντας την έφεση.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
Απρόβλεπτη Επιδείνωση Υγείας του Παθόντος – Επιμήκυνση 5ετους Παραγραφής σε 20ετία.
Σε περίπτωση που βεβαιωθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση η ύπαρξη αξίωσης για θετική και αποθετική ζημία από αδικοπραξία, (η οποία υπόκειται κατ’ αρχήν στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 937 παρ. 1 ΑΚ), από την τελεσιδικία αυτής αρχίζει εικοσαετής παραγραφή και ως προς το μέρος της όλης αξίωσης για αποκατάσταση της αποθετικής ζημίας, ή οποία ανάγεται σε χρόνο μεταγενέστερο εκείνου, για τον οποίο επιδικάσθηκε αποζημίωση (ΑΚ 268 εδ.α). Αναγκαία, όμως, προϋπόθεση για τη δέσμευση από το δεδικασμένο εκδοθείσας απόφασης είναι η ασκούμενη με τη μεταγενέστερη αγωγή αξίωση καταβολής αποζημίωσης για βλάβη π.χ. του σώματος ή της υγείας του παθόντος να ήταν εξ αρχής προβλέψιμη, με την αναγκαία προϋπόθεση, ότι η απόφαση κατέστη τελεσίδικη εντός του χρόνου της πενταετίας ή της διετίας, κατά περίπτωση καθώς και ότι μέχρι την τελεσιδικία δεν έχει υποκύψει η αξίωση σε προβλεπόμενες βραχυχρόνιες παραγραφές. Αν όμως η ζημία, είναι απρόβλεπτη, ισχύει νέα παραγραφή για εκείνες τις δυσμενείς συνέπειες που δεν μπορούσαν από την αρχή να προβλεφθούν κατά τους κοινούς κανόνες, και η οποία αρχίζει από τότε που ο παθών έλαβε γνώση των νέων δυσμενών συνεπειών και της αιτιώδους συνάφειας τους με το ατύχημα, ΑΠ 1549/2017, ΕΣυγκΔ 2019/30.
Η τελεσιδικία της πρωτόδικης απόφασης κατά το κεφάλαιο που έγινε εν μέρει δεκτό, επιφέρει ως προς το μέρος αυτό, κατ΄ άρθρ. 268 εδ.α’ του ΑΚ, επιμήκυνση της 5ετούς παραγραφής (ΑΚ 937) της σχετικής αξίωσης που βεβαιώθηκε σε 20ετή, αρχόμενη από την τελεσιδικία και ως προς το μέρος της όλης αξίωσης αποζημίωσης, που αφορά εν προκειμένω την απώλεια εισοδημάτων από την εργασία χρονικού διαστήματος μεταγενέστερου εκείνου, του οποίου είχε ζητηθεί με την αγωγή και επιδικασθεί, υπό την προϋπόθεση ότι το μη επίδικο στην προηγούμενη δίκη μέρος (για απώλεια εισοδημάτων) δεν έχει υποκύψει στη βραχυχρόνια για την αξίωση αυτή 5ετή παραγραφή πριν τη δημοσίευση της τελεσίδικης αποφάσεως που εκδόθηκε στην προηγούμενη δίκη, ΑΠ.1543/2012, ΕΣυγκΔ 2013/84.
Απόφ. ΑΠ…..
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας