1.Απόδοση Επωφελών Δαπανών Επαγγελματικής Μίσθωσης
(άρθρ. 591 ΑΚ, 44 π.δ. 34/1995)
2.Έγγραφο για Δυνατότητα
Διαμεσολαβητικής Διευθέτησης Διαφοράς
με Ημεροχρονολογία Μεταγενέστερη της Κατάθεσης της Αγωγής
Κατά τη διάταξη του άρθρου 591 ΑΚ “ο εκμισθωτής αποδίδει στο μισθωτή τις αναγκαίες δαπάνες που αυτός έκανε στο μίσθιο. Οι επωφελείς δαπάνες αποδίδονται σύμφωνα με τις διατάξεις για τη διοίκηση αλλότριων. Ο μισθωτής έχει δικαίωμα να αφαιρέσει τα κατασκευάσματα που πρόσθεσε ο ίδιος στο μίσθιο”. Σύμφωνα με την πιο πάνω διάταξη που έχει εφαρμογή και στις εμπορικές μισθώσεις (άρθ. 44 π.δ. 34/1995), η υποχρέωση της διενέργειας των αναγκαίων δαπανών επί του μισθίου, ήτοι των δαπανών που γίνονται για τη διατήρηση και εξασφάλιση του πράγματος, προκειμένου αυτό να είναι κατάλληλο για τη συμφωνημένη χρήση, βαρύνει τον εκμισθωτή (κατά το άρθρο 575 ΑΚ, και 578 παρ. 2 εδ. 2 ΑΚ). Επωφελείς θεωρούνται οι δαπάνες, οι οποίες αυξάνουν την αξία του μισθίου. Τέτοιες δαπάνες είναι ενδεικτικά η κατασκευή κτίσματος, οι διασκευές, διαρρυθμίσεις, προσθήκες στο μίσθιο κλπ. Οι δαπάνες αυτές αποδίδονται στο μισθωτή, εφόσον παραμένουν σε όφελος του μισθίου, με βάση τις διατάξεις για τη διοίκηση αλλότριων. Σύμφωνα δε με τις διατάξεις των άρθρων 730 § 1 και 736 ΑΚ, όποιος διοικεί χωρίς εντολή (ξένη υπόθεση έχει υποχρέωση να τη διεξάγει προς το συμφέρον και σύμφωνα με την πραγματική ή εικαζόμενη θέληση του κυρίου. Αν ο διοικητής αλλότριων ανέλαβε τη διοίκηση προς το συμφέρον και σύμφωνα με την πραγματική ή εικαζόμενη θέληση του κυρίου, έχει δικαίωμα να ζητήσει από αυτόν τις δαπάνες της διοίκησης και την ανόρθωση των ζημιών κατά τις διατάξεις για την εντολή, που εφαρμόζονται αναλόγως. Πραγματική θέληση του κυρίου νοείται η ψυχολογική του βούληση που πρέπει να έχει εξωτερικευθεί (ρητά ή σιωπηρά). Εικαζόμενη δε βούληση του κυρίου είναι όχι εκείνη την οποία μπορεί να εικάσει ο διοικητής, αλλά η βούληση που μπορεί να θεωρηθεί σε παρόμοιες περιστάσεις, αντικειμενικά ερευνώμενες, ως τέτοια του κυρίου της υπόθεσης. Αν ο διοικητής αλλότριων ενεργεί παρά την περί του εναντίου ρητώς εκφρασμένη θέληση του κυρίου, η ενέργεια του αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ανταποκρίνεται προς την εικαζόμενη θέληση του κυρίου, έστω και αν η επιχειρούμενη πράξη γίνεται προς το συμφέρον του τελευταίου. Αντίθετη θέληση του κυρίου για τη διοίκηση της υπόθεσης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθ. 730 § 2 ΑΚ, δε λαμβάνεται υπόψη μόνον αν αντιβαίνει στο νόμο ή τα χρηστά ήθη. Το συμφέρον του κυρίου νοείται αντικειμενικά. Δεν λαμβάνεται δηλαδή υπόψη η υποκειμενική παράσταση του διοικητή αλλά η κρίση του μέσου συνετού ανθρώπου σε μία τέτοια περίπτωση (Ζέπος, Ενοχικό Δίκαιο, Ειδικό Μέρος, έκδ. 2η, § 24 I 2α, ββ, σελ. 640-641). Το συμφέρον του κυρίου λαμβάνεται υπόψη, όταν δεν μπορεί να διακριβωθεί η πραγματική ή εικαζόμενη θέληση του. Κατ’ αρχήν δηλαδή το συμφέρον αυτό είναι επικουρικό σε σχέση με την εν λόγω θέληση του. Το γεγονός ότι με τη διαχείριση της ξένης υπόθεσης εξυπηρετείται συγχρόνως, έμμεσα ή εν μέρει, και του διοικητή το συμφέρον, έστω και αν τούτο προέχει, δεν εμποδίζει την εφαρμογή των διατάξεων για τη γνήσια διοίκηση αλλότριων (ΕΑ 8359/2002, Ζέπος, ό.π. § 241 2α, αα, σελ. 640, Καυκάς, Ενοχικό Δίκαιο, έκδ. 5η, τόμος 2ος, άρθ. 730, § 2, σελ. 9). Αν, όμως, η δαπάνη δεν έγινε σύμφωνα με την πραγματική ή εικαζόμενη θέληση του κυρίου, τότε ο διοικητής μπορεί, κατά την 737 ΑΚ, να ζητήσει την απόδοση τους, με βάση τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, ήτοι σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 904 παρ.1 εδ. α’ ΑΚ. Εξάλλου, ναι μεν οι επωφελείς δαπάνες αποδίδονται στο μισθωτή σύμφωνα με τις διατάξεις για τη διοίκηση αλλότριων (άρθ. 736 επ. ΑΚ), αλλιώς, στην περίπτωση που δεν έγιναν, σύμφωνα με την πραγματική ή εικαζόμενη θέληση του κυρίου του ακινήτου, με βάσει τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, πλην όμως με αντίθετη συμφωνία μπορεί να συνομολογηθεί ότι τέτοιες δαπάνες βαρύνουν το μισθωτή. Σημειώνεται ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τις αναγκαίες δαπάνες, ότι δηλαδή τα μέρη μπορεί να συμφωνήσουν, λόγω του ενδοτικού χαρακτήρα των εν λόγω διατάξεων, ότι αυτές βαρύνουν το μισθωτή (βλ. Α. Κ. Γεωργιάδη – Σταθόπουλου άρθ. 575 § 3 και 591, Κατρά «Πανδέκτης Μισθώσεων και Οροφοκτησίας»- εκδ. 2002 § 31 σελ. 139 επ, ΑΠ 1222/2015, ΕφΑΘ 604/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Εν προκειμένω, κρίθηκε από το δικάσαν Δικαστήριο ότι συνιστούν επωφελείς δαπάνες τις οποίες δικαιούται η μισθώτρια να τις αναζητήσει με βάση τις διατάξεις για την διοίκηση αλλότριων: α) η αγορά δύο (2) αλουμινένιων εξωτερικών ηλεκτρικών ρολών για τις προσόψεις του μισθίου, β) η αγορά αλουμινένιου φρεατίου του υπογείου και γ) η αγορά αντλίας νερού που τοποθετήθηκε στο υπόγειο του μισθίου, καθώς με αυτές αυξάνεται η αξία του μισθίου, παραμένουν σε όφελος αυτού και έγιναν σύμφωνα με την πραγματική ή εικαζόμενη θέληση της ενάγουσας. Συνεπώς, από το συνολικό ποσό που αντιστοιχεί στα αγώγιμα μισθώματα πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των επωφελών δαπανών.
Έγγραφο για Δυνατότητα
Διαμεσολαβητικής Διευθέτησης Διαφοράς
με Ημεροχρονολογία Μεταγενέστερη της Κατάθεσης της Αγωγής
Ακόμη και στην περίπτωση της κήρυξης του απαραδέκτου της συζήτησης, λόγω προσκομιδής εκπρόθεσμου ενημερωτικού εντύπου, πρακτικώς η έλλειψη είναι αδύνατον να θεραπευθεί, κατά το μέτρο που για τη συζήτηση της κλήσης γίνεται ούτως ή άλλως δεκτό ότι αρκεί πλέον η προσκομιδή εντύπου το οποίο θα φέρει ημεροχρονολογία που θα είναι και πάλι μεταγενέστερη της κατάθεσης της αγωγής. Ως εκ τούτου στην παρούσα περίσταση όπου έχει ήδη προσκομισθεί ενημερωτικό έντυπο, το οποίο φέρει ημερομηνία μεταγενέστερη της κατάθεσης της αγωγής, αλλά το οποίο θα ήταν εν τελεί αρκετό για την παραδεκτή συζήτηση της υπόθεσης κατά την επαναφορά της με κλήση, η απαγγελία της δικονομικής κύρωσης του απαραδέκτου της συζήτησης την οποία απειλεί το άρθρο 3 παρ. 2 Ν. 4640/2019, ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΕΡΙΤΤΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ (βλ. και ΜΠρΚω 499/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Απόφ….
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 