Αίτηση Επαναφοράς των Πραγμάτων στην Προηγουμένη Κατάσταση
Απώλεια Προθεσμίας Ασκήσεως Έφεσης
Δεν αρκεί η, εντός των τριάντα ημερών από την άρση της ανωτέρας βίας ή τη γνώση του δόλου του αντιδίκου, κατάθεση του δικογράφου στη γραμματεία του αρμοδίου δικαστηρίου, αλλά απαιτείται και η επίδοσή του στον αντίδικο του αιτούντος μέσα στην ίδια προθεσμία.
Έννοια Ανωτέρας Βίας
Η αποχή των δικηγόρων από την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν συνιστά λόγο ανωτέρας βίας, εκτός εάν συντρέχουν, πρόσθετες ιδιαίτερες υποχρεώσεις. Ο δικηγόρος δύναται να ζητήσει άδεια από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο, για να αποφύγει την απώλεια της προθεσμίας, ενώ και ο διάδικος μπορεί, κατ` εξαίρεση, να καταθέσει αυτοπροσώπως την έφεση.
«Εν προκειμένω υπό τις περιστάσεις που επικαλείται η εκκαλούσα, η αποχή των δικηγόρων δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ανώτερη βία, αφού δεν αναφέρεται, ότι η το πρώτον, έστω και μετά την παρέλευση της προθεσμίας της έφεσης, διορισθείσα στις 12- 1-2016 δικηγόρος της Σουλτάνα Γεωργαλά, δικηγόρος Σερρών, για να αποφύγει την απώλεια της προθεσμίας, ζήτησε άδεια που δεν της χορηγήθηκε από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο. Στην πραγματικότητα η σύνταξη του δικογράφου της έφεσης θα μπορούσε να γίνει από την ως άνω αρχικώς διορισθείσα πληρεξούσια δικηγόρο της εκκαλούσας, καθώς αυτή δεν κωλύονταν να προβεί σε σύνταξη δικογράφου, η δε εκκαλούσα θα μπορούσε να την καταθέσει αυτοπροσώπως στη γραμματεία του εκδώσαντος την εκκαλουμένη απόφαση Πρωτοδικείου Σερρών, χωρίς τη σύμπραξη δικηγόρου, γεγονός το οποίο ήταν σε θέση να πληροφορηθεί από την ως άνω δικηγόρο της, αλλά και από τη γραμματεία του οικείου Πρωτοδικείου και το οποίο δεν συνδέεται με την οικονομική της αδυναμία μετάβασης στη Θεσσαλονίκη την οποία επικαλείται».
ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Απορριπτέος ο πρώτος λόγος αναιρέσεως κατ΄ άρθρο 559 αρ.14 ΚΠολΔ
Η αναιρεσείουσα, με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προσάπτει στην προσβαλλομένη απόφαση την από το άρθρο 559 αριθμ. 14 του ΚΠολΔ πλημμέλεια: α) ότι παρά το νόμο απέρριψε την αίτηση επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγουμένη κατάσταση εφαρμόζοντας εσφαλμένως την, εκ του άρθρου 153 ΚΠολΔ, δεχθείσα ότι η άσκηση της εν λόγω αιτήσεως έπρεπε να λάβει χώρα εντός προθεσμίας οκτώ (8) ημερών από την άρση του λόγου ανωτέρας βίας, αντί της εκ του νόμου προβλεπομένης τοιαύτης των τριάντα (30) ημερών, με επακόλουθο την απόρριψη αυτής ως μη νομίμου και β) ότι παρά το νόμο κήρυξε απαράδεκτη την έφεσή της. Ωστόσο, ο λόγος αυτός αλυσιτελώς προβάλλεται, εφόσον με την πάροδο της ως άνω 30νθήμερης προθεσμίας, επήλθε, κατά τις διατάξεις των άρθρων 153 και 158 ΚΠολΔ, αυτοδικαίως έκπτωση από το δικαίωμα επαναφοράς και, συνεπώς, τόσο η αίτηση επαναφοράς των πραγμάτων όσο και η έφεση ήταν απορριπτέες, ως απαράδεκτες, λόγω εκπροθέσμου ασκήσεώς τους. Ο ίδιος πρώτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο κατά τη δεύτερη αιτίασή του, προβάλλεται, περαιτέρω, με επίκληση του άρθρου 559 αριθμ. 1 ΚΠολΔ, παράβαση από το Εφετείο των διατάξεων των άρθρων 152, 153 και 518 παρ. 1 ΚΠολΔ, είναι απαράδεκτος, διότι η παράβαση των δικονομικών κανόνων, όπως είναι οι διατάξεις αυτές, δεν ελέγχεται με λόγο από το άρθρο 559 αριθμ. 1 ΚΠολΔ (ΑΠ 99/2019).
Περαιτέρω, και οι λοιποί λόγοι αναίρεσης απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι, και εν τέλει απορρίφθηκε στο σύνολό της η αναίρεση.
Απόφ…..
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας