facebook

1.Ασφαλιστική Εκκαθάριση  Ν. 4364/2016 Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων

2.Ανακοπή σε περίπτωση που Δεν αναγγέλθηκε η απαίτηση του Δικαιούχου

Εφαρμοστέος ο ορθός Κανόνας Δικαίου του άρθρου 92 παρ.1 του Πτωχευτικού Κώδικα (ΠτΚ)  ο οποίος λαμβάνεται υπόψη Αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο ανεξάρτητα αν δεν επικαλέστηκαν την εφαρμογή του οι ανακόπτοντες

Αντικατάσταση της εσφαλμένης Νομικής Θεμελίωσης (άρθρο 242 παρ2. Ν.4364/2016) της Ανακοπής από την εκκαλουμένη απόφαση από την εφαρμοστέα προσήκουσα διάταξη του άρθρου 92 παρ. 1 ΠτΚ (άρθρο 534 ΚΠολΔ)

Απορριπτέα η έφεση της καθ΄ης υπό ασφαλιστική εκκαθάριση Ασφαλιστικής Εταιρίας

Δεκτή η Ανακοπή των Ανακοπτόντων

(Δημοσιεύεται στη ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, τεύχος Οκτώβριος 2022)

 

Εφαρμοστέος ο ορθός Κανόνας Δικαίου του άρθρου 92 παρ.1 του Πτωχευτικού Κώδικα (ΠτΚ) ο οποίος λαμβάνεται υπόψη

Αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο ανεξάρτητα αν δεν επικαλέστηκαν την εφαρμογή του οι ανακόπτοντες

 

Αντικατάσταση της εσφαλμένης Νομικής Θεμελίωσης (άρθρο 242 παρ2. Ν.4364/2016) της Ανακοπής από την εκκαλουμένη απόφαση 

από την εφαρμοστέα προσήκουσα διάταξη του άρθρου 92 παρ. 1 ΠτΚ (άρθρο 534 ΚΠολΔ)

Απορριπτέα η έφεση της καθ΄ης υπό ασφαλιστική εκκαθάριση Ασφαλιστικής Εταιρίας

 

Δεκτή η Ανακοπή των Ανακοπτόντων

 

 Σε περίπτωση που δεν έχει λάβει χώρα αναγγελία ή η αναγγελία έχει γίνει εκπρόθεσμα, όπως και στην ένδικη υπόθεση και ρητά αναφέρεται στο δικόγραφο της ανακοπής, τότε δεν χωρεί η ανακοπή του άρθρου 242 παρ.2 Ν.4364/2016  παρά μόνο η ανακοπή της συμπληρωματικώς εφαρμοζόμενης διάταξης του άρθρου 92 παρ. 1 ΠτΚ, η οποία και μόνο μπορούσε να ασκηθεί,  ανεξαρτήτως του ότι οι ανακόπτοντες δεν την επικαλέστηκαν, αφού το Δικαστήριο εφαρμόζει αυτεπαγγέλτως το νόμο. Επομένως, κρίνοντας το πρωτοβάθμιο Δικαστηριο ότι η ανακοπή στηρίζεται στη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 Ν. 4364/2016 την οποία ακολούθως εφάρμοσε για την ουσιαστική έρευνα της διαφοράς και τελικά  για την κατ’ ουσίαν παραδοχή της ανακοπής, προέβη σε εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό των αναφερόμενων στην ανακοπή πραγματικών περιστατικών και σε υπαγωγή τους σε μη προσήκοντα κανόνα δικαίου (άρθρο 242 παρ. 2 Ν. 4364/2016), αντί του ορθού κανόνα δικαίου του άρθρου 92 παρ. 1 ΠτΚ, στον οποίο πράγματι υπάγονταν τα επικαλούμενα από τους ανακόπτοντες για τη θεμελίωση της ανακοπής τους περιστατικά και τον οποίο έπρεπε να εφαρμόσει συμπληρωματικά (άρθρο 179 ΠτΚ), στηρίζοντας σ’ αυτόν την ανακοπή, η οποία πληροί τις ειδικότερες προϋποθέσεις που θέτει η ασφαλιστική νομοθεσία του Ν. 4364/2016, αναφορικά με το καθ’ ύλην αρμόδιο Δικαστήριο ενώπιον του οποίου ασκήθηκε (Μονομελές Πρωτοδικείο), τη διαδικασία εκδίκασης της διαφοράς που ακολουθήθηκε (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) και την προθεσμία άσκησης της ανακοπής (45 ημέρες από την τελευταία δημοσίευση της ανακοίνωσης της καταχώρησης της κατάστασης δικαιούχων, που έλαβε χώρα στις 30-10-2019).  Το ανωτέρω σφάλμα του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου δεν οδηγεί σε εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης, παρά μόνο σε αντικατάσταση της νομικής θεμελίωσής της και των συναφών με αυτήν αιτιολογιών της (άρθρο 534 ΚΠολΔ) από τον προσήκοντα να εφαρμοστεί κανόνα δικαίου του άρθρου 92 παρ1 ΠτΚ, ο οποίος στηρίζει το διατακτικό της. Ενόψει όλων των ανωτέρω, αντικαθισταμένης της αναφερόμενης στην εκκαλούμενη απόφαση νόμιμης βάσης της ανακοπής και των συναφών αιτιολογιών της από την προσήκουσα του άρθρου 92 παρ. 1 ΠτΚ (άρθρο 534 ΚΠολΔ), πρέπει ν’ απορριφθεί η έφεση στην ουσία της της εκκαλούσας υπό εκκαθάριση ασφαλιστικής εταιρίας.

Δεκτή η ανακοπή

Αναστολή Νομίμων και Δικαστικών Προθεσμιών λόγω της  πανδημίας του Κορωνοιού – Covid 19

από 7/11/2020 έως 5/4/2021 που ΔΕΝ υπολογίζεται για τη διενέργεια διαδικαστικών και εξώδικων πράξεων

 

Εμπρόθεσμη η έφεση της εκκαλούσας που ασκήθηκε εντός του παραπάνω χρονικού διαστήματος της αναστολής

 

Απορριπτέος ο ισχυρισμός των εφεσιβλήτων περί εκπροθέσμου της εφέσεως

 

  Η εκκαλουμένη απόφαση επιδόθηκε στην καθ’  ης στις 21/10/2020 και η κρινόμενη έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου την 1/12/2020. Μετά την επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης επιβλήθηκε νομοθετικά με διαδοχικές νομοθετικές ρυθμίσεις, για το χρονικό διάστημα από 7/11/2020 έως 5/4/2021, το μέτρο της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού COVID- 19, το οποίο δεν υπολογίζεται στις νόμιμες και δικαστικές προθεσμίες για τη διενέργεια διαδικαστικών και εξώδικων πράξεων. Η προθεσμία της έφεσης που άρχισε στις  22/10/2020 έτρεξε μέχρι τις 6/11/2020, ήτοι για 16 ημέρες, οπότε ανεστάλη μέχρι τις 7/4/2021, και άρχισε να τρέχει και πάλι μετά τη λήξη της αναστολής. Επομένως, η ένδικη  έφεση που ασκήθηκε την 1/12/2020, δηλαδή εντός του προαναφερόμενου χρονικού διαστήματος της αναστολής, θεωρείται ως εμπροθέσμως ασκηθείσα ( άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ).

Απορριπτέος ως αβάσιμος ο αντίθετος ισχυρισμός των εφεσιβλήτων. 

Σχόλια – Παρατηρήσεις

  1. Ασφαλιστική Εκκαθάριση Ν. 4364/2016- Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων

 Βλ. σχετικά και Άρθρο Γεωργίου Αμπατζή, «Οι θέσεις της νομολογίας μας για την τύχη των εκκρεμών δικών επί των ασφαλιστικών εκκαθαρίσεων που επέρχονται μετά την 1.1.2016 (Ν.4364/2016). Μία διαφορετική ερμηνευτική προσέγγιση (κριτική στις αποφάσεις των Εφετείων και του Αρείου Πάγου). ΕΣυγκΔ 2020/402.

 Ο εκκαθαριστής οφείλει να συμπεριλάβει στην κατάσταση τους δικαιούχους των απαιτήσεων αυτών χωρίς να απαιτείται από μέρους των τελευταίων αναγγελία των απαιτήσεών τους. Οποιαδήποτε άλλη παραδοχή θα οδηγούσε στην ματαίωση της ικανοποίησης των οικείων απαιτήσεων και ως εκ τούτου θα προσέκρουε στον σκοπό της εκκαθάρισης, θα κατέληγε δε στο νομικά αλλά και λογικά άτοπο να μην ικανοποιούνται απαιτήσεις που έχουν επιδικασθεί με δικαστικές αποφάσεις ή ενδέχεται μελλοντικά να επιδικασθούν, δεδομένου ότι σύμφωνα με το άρθρο 239 παρ. 4 ν. 4364/2016 οι εκκρεμείς αγωγές εκδικάζονται κατά τα ειδικότερα στην εν λόγω διάταξη οριζόμενα. Μον.Πρ.Αθ. 1963/2019 (Ασφ.Μέτρα), ΕΣυγκΔ2019/187.

Δεκτή η αγωγή της ήδη υπό εκκαθάριση ασφαλιστικής εταιρίας. Οι εκκρεμείς δίκες εισάγονται και συνεχίζονται κατά την ίδια διαδικασία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια). Οι εκδοθησόμενες αποφάσεις τέμνουν οριστικά τις διαφορές

Δεν λαμβάνουν ασφαλιστικά μέτρα.Παραδεκτή η Έφεση της ηττηθείσας εναγομένης (οφειλέτριας της υπό εκκαθάριση ασφαλιστικής εταιρίας) –

Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων. Απόρριψη Ένστασης της κατά τόπον αναρμοδιότητας του Μονομελούς Πρωτοδικείου (άρθρ. 221 ΚΠολΔ, 239 παρ.4 Ν.4364/2016), Μον.Εφ.Πειρ.328/2019, ΕΣυγκΔ 2019/519.

Κρίθηκε ότι  ο νομοθέτης για τις υφιστάμενες κατά την 31-12-2015 ασφαλιστικές εκκαθαρίσεις όρισε, στο άρθρο 248 του ν. 4364/2016, αφενός μεν ότι δεν αναγγέλλονται στον ασφαλιστικό εκκαθαριστή οι αξιώσεις των δικαιούχων από ασφαλίσεις αστικής ευθύνης από την κυκλοφορία αυτοκινήτων και ότι δεν υπόκεινται στη διαδικασία επαλήθευσης και αφετέρου όρισε ότι το Επικουρικό Κεφάλαιο υποκαθίσταται αυτοδικαίως στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ως άνω ασφαλιστικών εταιρειών, ενώ αντίστοιχες διατάξεις δεν συμπεριέλαβε για τις ασφαλιστικές εταιρείες που τίθενται σε ασφαλιστική εκκαθάριση μετά την 1-1-2016 και που διέπονται από τις λοιπές, πλην του άρθρου 248, διατάξεις του ως άνω νόμου. Η παραπάνω  διαφορετική ρύθμιση του άρθρου 248 του ν. 4364/2016 οφείλεται σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του ως άνω άρθρου, στη διαπίστωση του νομοθέτη ότι η υφιστάμενη νομοτεχνική υποδομή και οι ισχύουσες ρυθμίσεις δεν επέτρεπαν την ένταξη στο νέο πλαίσιο των υφιστάμενων μέχρι στις 31-12-2015 ασφαλιστικών εκκαθαρίσεων. Επί πλέον  με το άρθρο 53 του ν. 4438/1916 καταργήθηκε η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 25 του ν. 489/1976, με την οποία προβλεπόταν η αυτοδίκαιη υπεισέλευση του Επικουρικού Κεφαλαίου στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της ασφαλιστικής εταιρείας της οποίας ανακλήθηκε η άδεια, κατάργηση η οποία, κατά την αιτιολογική έκθεση του ως άνω άρθρου, έγινε γιατί ερχόταν σε αντίθεση με τις διατάξεις του ν. 4364/2016 και ειδικότερα με τις διατάξεις του άρθρου 242 του οποίου ο σκοπός της θέσπισης ήταν η συμπερίληψη των εργασιών στις περιπτώσεις ανάκλησης της άδειας λειτουργίας της, Εφ.Αθ. 5816/2019, ΕΣυγκΔ 2019/37.

 Δεν  απαιτείται Αναγγελία των Απαιτήσεων Δικαιούχων στην ασφάλιση αστικής ευθύνης αυτοκινήτων , α) όταν οι δικαιούχοι απαιτήσεων από ασφαλίσεις ζημιών έχουν  δηλώσει την επέλευση της ασφαλιστικής περίπτωσης  και  έχει  καταχωρηθεί η δήλωση στα βιβλία της ασφαλιστικής επιχείρησης και β) όταν έχουν ασκηθεί για αυτές αγωγή  πολλώ δε μάλλον όταν έχουν επιδικασθεί  με δικαστική απόφαση. Η αναγγελία μπορεί να περιέχεται και σε αγωγή  ή ανταγωγή ή άλλο ένδικο βοήθημα. Σκοπός της ασφαλιστικής εκκαθάρισης  είναι η ικανοποίηση των  δικαιούχων  από ασφάλιση. Δεκτή η Ανακοπή των Δικαιούχων Απαιτήσεων που ήδη άσκησαν αγωγή αποζημίωσης  επί της οποίας εκδόθηκε  μη οριστική δικαστική απόφαση ως προς τον πρώτο ενάγοντα (πολυτραυματία) ως προς τον οποίο διατάχθηκε ιατρική πραγματογνωμοσύνη και η προσκόμιση βεβαίωσης του ΙΚΑ ή του ΕΟΠΠΥ, και οριστική ως προς την δεύτερη ενάγουσα στην οποία επιδικάσθηκε αποζημίωση υλικών ζημιών Απορριπτέοι οι περί απαραδέκτου της συζήτησης της ανακοπής λόγω εκκρεμοδικίας της καθ΄ ης η ανακοπή υπό ασφαλιστική εκκαθάριση ασφαλιστικής εταιρίας. Διατάσσεται η μεταρρύθμιση της Κατάστασης Δικαιούχων Απαιτήσεων από ασφάλιση με σκοπό να συμπεριληφθούν  σε αυτήν οι απαιτήσεις των ανακοπτόντων: α) για μεν τον πρώτο ενάγοντα ύψους 301.560,08 ευρώ, και β) για την δεύτερη ενάγουσα, Μον.Πρ.Αθ.6708/2019, ΕΣυγκΔ 2020/544.

Απόφ. Μον.Εφ….

BANNER-LINKEDIN

Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας