facebook
Αρχική Νομολογία Δικονομικά φλέγοντα θέματα Γνωστοποίηση Λύσης – Λήξης – Ακύρωσης Ασφαλιστικής Σύμβασης Επί Συστημένης επιστολής (μέσω ΕΛΤΑ) απαιτείται η παραλαβή της αυτοπροσώπως από τον παραλήπτη (1) ΤΕΥΧΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2004 Σελ.236-238.

Γνωστοποίηση Λύσης – Λήξης – Ακύρωσης Ασφαλιστικής Σύμβασης Επί Συστημένης επιστολής (μέσω ΕΛΤΑ) απαιτείται η παραλαβή της αυτοπροσώπως από τον παραλήπτη (1) ΤΕΥΧΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2004 Σελ.236-238.

Η γνωστοποίηση γίνεται στην κατοικία η διαμονή του ασφαλισμένου ή του αντισυμβαλλομένου με επιστολή του ασφαλιστή προς αυτόν (αρθρ. 7 παρ. 3 του Ν. 2170/1993).
Εξάλλου κατά τη διάταξη του άρθρου 167 Α. Κ. “η δήλωση της βούλησης έχει νομική ενάργεια μόνο αφ’ότου περιέλθει στο πρόσωπο στο οποίο απαιτείται να απευθυνθεί”.
Συνεπώς η καταγγελία για τη λύση της συμβάσεως ασφαλίσεως είναι μονομερής και ληψιδεής δήλωση της βουλήσεως του συμβαλλομένου μέρους.
Σύμφωνα με τη θεωρία της παραλαβής ή λήψεως, που υιοθετεί ο Α.Κ., η δήλωση θεωρείται συντελεσθείσα, όχι απλώς από την αποτύπωση της στον εξωτερικό κόσμο (θεωρία της εκδηλώσεως), ούτε από τη γνώση του περιεχομένου της από τον παραλήπτη (θεωρία της γνώσεως), αλλά από την παραλαβή της.
Ετσι για να παραγάγει τα αποτελέσματα της απαιτείται περιέλευσή της στο νόμιμο παραλήπτη.
Ο νομοθέτης για να εξασφαλίσει την περιέλευσή της στον παραλήπτη απαιτεί να περιέχεται σε έγγραφο, το οποίο μάλιστα στην καταγγελία της ασφαλιστικής συμβάσεως απαιτείται, κατά το άρθρο 9 παρ. 1 της υπό στοιχεία Κ4/585/1978 κανονιστικής αποφάσεως του Υπουργού Εμπορίου (Φ Ε Κ 795 – τ. ΑΕ – ΕΠΕ), να είναι συστημένο ή επί αποδείξει.
Ο τρόπος αυτός κοινοποιήσεως εξασφαλίζει τη δυνατότητα γνώσεως από τον παραλήπτη, προς τον οποίο και μόνον απευθύνεται.
Η επιλογή από το νόμο του τρόπου αυτού επιδόσεως οφείλεται στη σημαντική έννομη συνέπεια, που αναφέρεται στη λύση της ασφαλιστικής σύμβασης και την έκτοτε διακοπή της ασφαλιστικής κάλυψης.
Συνεπώς επί συστημένης επιστολής μέσω των Ελληνικών Ταχυδρομείων (ΕΛΤΑ), δεν αρκεί η εγχείριση από τον ταχυδρόμο της γραπτής ειδοποίησης στον παραλήπτη ή η ρίψη του ειδοποιητηρίου στο γραμματοκιβώτιο του παραλήπτη, αλλά απαιτείται και η παραλαβή της συστημένης επιστολής αυτοπροσώπως από τον παραλήπτη (χέρι με χέρι), οπότε εξασφαλίζεται η δυνατότητα γνώσεως εκ μέρους του περιεχομένου της. Και επί απλής επιστολής το ίδιο ισχύει, δηλαδή απαιτείται η παραλαβή της αυτοπροσώπως από τον παραλήπτη και δεν αρκεί η ρίψη αυτής στο γραμματοκιβώτιο του τελευταίου.


Διαδοχική Ασφάλιση
Ευθύνη εις Ολόκληρο και των δύο Ασφαλιστικών εταιριών

Σε περίπτωση διαδοχικών ασφαλίσεων το βάρος του ασφαλιστή να προ¬βεί στην απαιτούμενη γνωστοποίηση της λήξεως της συμβάσεως ασφαλίσεως αναφέρεται μόνον στον τελευταίο ασφαλιστή, ο οποίος είναι και ο μόνος που ευθύνεται έναντι του παθόντος τρίτου, ενώ έναντι του τελευταίου απαλλάσονται οι προγενέστεροι ασφαλιστές (αρθρ. 9 παρ.2 παράρτημα ΙΣύμβασης Στρασβούργου 20Α.59 που κυρώθηκε με το νόμο 4147/17.2.61).
Με τέτοια όμως ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως τίθεται ζήτημα ισχύος της, δεδομένου ότι αντίστοιχη προς αυτήν διάταξη δεν υπάρχει στο ήδη ισχύον κείμενο του άρθρου 11 παρ. 2 του Ν489/1976. Η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 εδ. β’ της Συμβάσεως του Στρασβούργου, ως κείμενο αυξημένης τυπικής ισχύος, εν όψει του αρθρ. 28 του Συντάγματος, θα έπρεπε να συμπληρώνει τη διάταξη του άρθρου 11 παρ. 2 του Ν. 489/1976, προκειμένου περί διαδοχικών ασφαλίσεων, αφού το τελευταίο αυτό άρθρο δεν περιέχει διάταξη αντίστοιχη προς το ανωτέρω αρθρ.. 9 παρ. 2 εδ. β της Συμβάσεως του Στρασβούργου.
Τελικά όμως η τελευταία αυτή διάταξη (αρθρ. 9 παρ.2 εδ β. της Σύμβάσεως του Στρασβούργου) δεν ισχύει και τούτο διότι εισάγει περιορισμό της προστασίας του παθόντος τρίτου, αφού επί πολλαπλής ασφαλίσεως απαλλάσσει τους προηγούμενους ασφαλιστές και επιβαρύνει τον τελευταίο.

Ο αποκλεισμός της ισχύος της ανωτέρω διατάξεως, στηρίζεται στη διατύπωση της παρ. 2 του αρθρ. 1 του κυρίου Σώματος της Συμβάσεως Στρασβούργου που ορίζει ότι: “έκαστον των συμβαλλομένων μερών θα διατηρήσει οπωσδήποτε τη δυνατότητα της υιοιθετήσεως διατάξεων, παρεχουσών μεγαλυτέραν προστασίαν εις τα αδικούμενα πρόσωπα”. Τούτο δε, διότι η βάσει αντιστοίχων συμβάσεων ασφαλίσεως εις ολόκληρον ευθύνη των πλειόνων ασφαλιστών παρέχει πράγματι μεγαλύτερη προστασία, λόγω ακριβώς του αριθμού των ασφαλιστών.
Σημ.: Συνεπώς επί διαδοχικών ασφαλίσεων η απόφαση αυτή δέχεται την εις ολόκληρο ευθύνη των ασφαλιστικών εταιριών κατ’ άρθρο 15 παρ.2 Ν.2496/1997. Ο τελευταίος ασφαλιστής υποχρεούται σε γνωστοποίηση τυχόν Λύσης – Λή¬ξης – Ακύρωσης της ασφαλιστικής σύμβασης, αλλά δεν απαλλάσει και τους προηγούμενους ασφαλιστές από την εις ολόκληρο ευθύνη τους. (και πάντα ταύτα χάριν της προστασίας του παθόντος τρίτου αρθρ. 1 παρ.2 κυρίου Σώματος της Συμβάσεως του Στρασβούργου).

Εφετείο Αθηνών Αριθμός 2689/2003 
Πρόεδρος: Σπυρ. Ζακόπουλος
Εισηγητής: Κων. Γεωργίου 

Παρατηρήσεις 
1) Και άλλωτε υποστηρίξαμε ότι ο τρόπος της κοινοποίησης της καταγγελίας της ασφαλιστικής σύμβασης (γνωστοποίηση) με έγγραφο επί αποδείξει (συστημένη επιστολή) οφείλεται στην σημαντική έννομη συνέπεια που αναφέρεται στην λύση της ασφαλιστικής σύμβασης και την έκτοτε διακοπή της ασφαλιστικής κάλυψης.
Αν και οι σημερινές συνθήκες επιβάλουν μεγάλες ταχύτητες στην επικοινωνία μεταξύ των πολιτών μιας σύγχρονης κοινωνίας, ο νομοθέτης επιμένει να λαμβάνει υπόψη του την ουσία του θέματος, δηλαδή να λαμβάνει γνώση ο ασφαλισμένος (αντισυμβαλόμενος) της καταγγελίας της ασφαλιστικής σύμβασης. Για να εξαλειφθεί δε ο κίνδυνος να μην περιέλθει σε γνώση του παραλήπτη (αντισυμβαλομένου) μια συστημένη επιστολή λόγω απώλειας του ειδοποιητηρίου των ΕΛΤΑ, φαινόμενο αρκετά συχνό, συντασσόμεθα πλήρως με την θέση της απόφασης αυτής που απαιτεί την παραλαβή της συστημένης επιστολής ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ από τον παραλήπτη και δεν αρκεί η ρίψη αυτής στο γραμματοκιβώτιο του τελευταίου (ο οποίος μπορεί να απουσιάζει εκτός πόλεως ή και στο εξωτερικό).
——————-