1.Εξαίρεση Ασφαλιστικής Κάλυψης
Έλλειψη Άδειας Ικανότητας Οδήγησης
Μηχανοδηγού – Χειριστή Μηχανημάτων ισχύος 128 HP άνευ συνδέσεως με Αιτιώδη Συνάφεια
2.Απορριπτέα η Ένσταση Καταχρηστικότητας (άρθ. 281 ΑΚ)
Αναιρετική Διαδικασία (άρθρ. 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ)
Δεκτή η Αναίρεση της ασφαλιστικής εταιρίας
(Δημοσιεύεται στην ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ,
τεύχος Μάιος – Ιούνιος 2022)
Οι νομοθετικές ρυθμίσεις του άρθρου 17 παρ.1 εδαφ γ’ Ν. 3557/2007 (έναρξη ισχύος 14/5/2007), με το οποίο καταργήθηκε η Κ4/585/5/4/1978 απόφαση του Υπουργού Εμπορίου και με τη διάταξη του άρθρου 4 του ίδιου νόμου προστέθηκε το άρθρο 6β’ στο ΠΔ 237/1986, που απαρτίζουν περιοριστικά του τρεις λόγους εξαίρεσης, μεταξύ αυτών και η πρώτη περίπτωση της έλλειψης άδειας οδήγησης για την κατηγορία του οχήματος που οδηγεί, από την ασφάλιση αποτελούν λόγους απαλλαγής του ασφαλιστή. Από το συσχετισμό των τριών περιπτώσεων εξαίρεσης σαφώς προκύπτει ότι ο νόμος προβλέπει την ανάγκη συνδρομής αιτιώδους συνάφειας ως περαιτέρω προϋπόθεση εξαίρεσης, μόνο στις περιπτώσεις β’ και γ’, όχι όμως για την α΄ περίπτωση, ήτοι στην πρόκληση του ατυχήματος από οδηγό που στερείται άδειας ικανότητας οδήγησης για την κατηγορία οχήματος που οδηγεί. Συνεπώς στην πρώτη περίπτωση δεν εξετάζεται και δεν ερευνάται κατά πόσο η έλλειψη άδειας ικανότητας οδηγού επηρέασε ή όχι την πρόκληση του ατυχήματος αφού πρόκειται τυπικά για περίπτωση εξαίρεσης από την ασφαλιστική κάλυψη. Η ανάγκη συνδρομής της αιτιώδους συνάφειας ερευνάται μόνο για τις άλλες δύο περιπτώσεις.
Κρίθηκε ότι ο θανών οδηγός κατείχε άδεια μηχανοδηγού – χειριστή μηχανημάτων εκτέλεσης τεχνικών έργων με κινητήρια θερμική μηχανή Δ’ τάξης, που του παρείχε το δικαίωμα χειρισμού μηχανημάτων ισχύος από 17 -100 ΗΡ. Κατά τον κρίσιμο χρόνο του ένδικου ατυχήματος, για το οποίο αποκλειστικά υπαίτιος κρίθηκε ο θανών οδηγός, αυτός οδηγούσε το ασφαλισμένο στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία μηχάνημα έργων με ισχύ 128 ΗΡ, και συνεπώς εστερείτο της προβλεπόμενης από το νόμο και για την κατηγορία του συγκεκριμένου οχήματος άδειας οδήγησης (άρθ.97 ΚΟΚ), δηλαδή άδεια μηχανοδηγού – χειριστή μηχανημάτων εκτέλεσης τεχνικών έργων με κινητήρια θερμική δύναμη μηχανή Γ’ τάξης από 101- 200 ΗΡ (ΠΔ 31/1990), παραβαίνοντας έτσι τον όρο του ασφαλιστηρίου συμβολαίου.
Επί της παρεμπίπτουσας αγωγής της ασφαλιστικής εταιρίας που ασφάλιζε το ως άνω επίδικο μηχάνημα τεχνικών έργων κατά των καθολικών κληρονόμων του θανόντος οδηγού (συζύγου και δύο τέκνων του) εκδόθηκε η απόφαση του Εφετείου η οποία δέχθηκε την ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος (281 ΑΚ) που πρόβαλαν οι παρεμπιπτόντως εναγόμενοι και παρεμβαίνοντες ως άνω κληρονόμοι του θανόντος οδηγού.
Ειδικότερα, κατά της παραδοχές του Εφετείου κατά τη σύναψη της ασφαλιστικής σύμβασης, ο θανών οδηγός κατέθεσε την άδεια μηχανοδηγού – χειριστή μηχανημάτων εκτέλεσης τεχνικών έργων με κινητήρια θερμική μηχανή Δ τάξης και την άδεια κυκλοφορίας του μηχανήματος έργων ισχύος 128 ΗΡ, και συνακόλουθα η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία έλαβε γνώση δια των νομίμων εκπροσώπων της των αδειών αυτών και των επί μέρους στοιχείων, και δεν πρόβαλε οποιαδήποτε αντίρρηση ούτε διατύπωσε οποιαδήποτε παρατήρηση αλλά προέβη στην κατάρτιση της ασφαλιστικής σύμβασης εισπράττοντας τα ασφάλιστρα. Η συμπεριφορά της αυτή δημιούργησε στον ασφαλισμένο την εύλογη πεποίθηση ότι σε περίπτωση αυτοκινητικού ατυχήματος δεν θα επικαλεστεί τον όρο της εξαίρεσης από την ασφαλιστική κάλυψη του εν λόγω οχήματος λόγω έλλειψης της απαιτούμενης από το νόμο άδειας οδήγησης αυτού. Το ασφαλισμένο μηχάνημα έργων 128 ΗΡ δεν υπερέβαινε ουσιωδώς το ανώτατο όριο της κατεχόμενης από τον ασφαλισμένο άδειας μηχανοδηγού- χειριστή Δ τάξης μέχρι 100ΗΡ, ενώ ο θανών οδηγός διέθετε και επαγγελματική άδεια οδήγησης αυτοκινήτων Γ κατηγορίας, ήτοι φορτηγών αυτοκινήτων με μέγιστο επιτρεπόμενο βάρος που υπερβαίνει τα 3.500 χλγ (άρθ. 94 παρ.1 ΚΟΚ), και το ένδικο ατύχημα συνέβη στο οδικό δίκτυο και μάλιστα σε χωμάτινη αγροτική οδό και όχι κατά τη λειτουργία του ως μηχανήματος έργων.
Επομένως ενόψει των ανωτέρω η συμπεριφορά της ασφαλιστικής εταιρίας είναι καταχρηστική καθόσον υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος της, η ικανοποίηση του οποίου τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με επαχθείς για της καθολικούς διαδόχους του ασφαλισμένου επιπτώσεις.
Κρίνοντας όμως τα παραπάνω το Εφετείο παραβίασε ευθέως με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της διατάξεις των άρθρων 281 ΑΚ και 6β παρ.1 περ. α’ ν.489/1976, της προστέθηκε με το άρθρο 4 Ν. 3557/2007, αφού τα πραγματικά περιστατικά που έγιναν δεκτά δεν συνιστούν την έννοια της κατάχρησης δικαιώματος.
Δεκτός ο λόγος αναίρεσης της ασφαλιστικής εταιρίας (559 παρ.1 ΚπολΔ)
Απόφ ΑΠ….
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 