Εφόσον στην εκδικαζόμενη υπόθεση δεν αποδείχθηκε πλήρως δηλαδή πέρα του τεκμηρίου του άρθρου 42 του ΚΟΚ και από τα άλλα αποδεικτικά ότι η μέθη του οδηγού συνδέεται αιτιωδώς με την ένδικη σύγκρουση, οι προκληθείσες από το ένδικο ατύχημα ζημιές, δεν αποκλείονται από την ασφαλιστική κάλυψη, όπως ισχυρίσθηκε η παρεμπιπτόντως ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 6 παρ. 1 και 5 και 9 παρ. 1 του Ν. 489/1976 και του άρθρου 25 παρ. 8 της ΚΑ/585/78 απόφασης Υπ. Εμπ. Περί καθορισμού των Γενικών όρων του ασφαλιστηρίου Συμβολαίου) η οποία και δεν δικαιούται έτσι, να στραφεί αναγωγικά κατά του ασφαλισμενου της Ε.Τ., απορριπτομένων των ενδίκων παρεμπιπτουσών αγωγών της, ως ουσιαστικά αβασίμων.
(συνέχεια βλ. τεύχος Αύγουστος 2006 όπου παρουσιάζονται και σχετικά σχόλια & παρατηρήσεις και σχετική νομολογία)
…