1.Επίδοση Αγωγής στο Εξωτερικό κατά τη Νέα Τακτική Διαδικασία
Επίδοση Γνωστής Διαμονής
Πλασματική Επίδοση στον Εισαγγελέα
Ως επίδοση στον γνωστής διαμονής κάτοικο χώρας του εξωτερικού
εναγόμενο νοείται η πλασματική επίδοση στον αρμόδιο Εισαγγελέα
και όχι η πραγματική επίδοση
2. ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Δεκτός ο πρώτος αναιρετικός λόγος κατ΄ άρθρο 559 αρ. 14 ΚΠολΔ
Ως επίδοση στον γνωστής διαμονής κάτοικο χώρας του εξωτερικού εναγόμενο νοείται η πλασματική επίδοση στον αρμόδιο Εισαγγελέα και όχι η πραγματική επίδοση
Η αντίθετη εκδοχή, δηλαδή ότι εντός της προθεσμίας των 60 ημερών πρέπει να γίνει και η πραγματική επίδοση της αγωγής στον κάτοικο αλλοδαπής εναγόμενο, ως προς μεν τον κάτοικο χώρας της Ευρωπαϊκής ένωσης αντίκειται στο αυξημένης τυπικής ισχύος άρθρο 9 παρ. 2 του Κανονισμού, το οποίο δεν μπορεί να καταργηθεί με κοινό νόμο και επιβάλλει να ληφθεί υπόψη η ημερομηνία, που καθορίζεται από το δίκαιο της Ελλάδας, όπου πρέπει να διενεργηθεί η επίδοση εντός της τακτής προθεσμίας των 60 ημερών, ως προς δε τον κάτοικο χώρας που έχει κυρώσει την Σύμβαση της Χάγης, στην οποία δεν υπάρχει αντίστοιχη διάταξη με αυτή του άρθρου 9 παρ. 2 του Κανονισμού, έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα του, επίσης αυξημένης τυπικής ισχύος, άρθρου 15 της Σύμβασης, που επιβάλλει, κατά κανόνα, ως κύρωση την αναβολή της υπόθεσης, σε περίπτωση ερημοδικίας του εναγομένου, όταν δεν προκύπτει η εμπρόθεσμη πραγματική επίδοση της αγωγής σ’ αυτόν
Σε κάθε δε περίπτωση η ανωτέρω ερμηνευτική εκδοχή αντίκειται στο δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος και στο δικαίωμα στη χρηστή απονομή της δικαιοσύνης του άρθρου 6 παρ. 1 της έχουσας επίσης την αυξημένη τυπική ισχύ του άρθρου 28 παρ. 1 του Συντάγματος Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), αφού κατά την στάθμιση των εκατέρωθεν συμφερόντων του ενάγοντος και του εναγόμενου επιβάλλει στον ενάγοντα, ο οποίος δεν έχει απολύτως κανένα έλεγχο της διαδικασίας ολοκλήρωσης της επίδοσης μετά την επίδοση της αγωγής στον Εισαγγελέα, την υπέρμετρα επαχθή και συνεπώς δυσανάλογη κύρωση για σφάλματα ή ολιγωρίες της αλλοδαπής αρχής, να θεωρηθεί η αγωγή του ως μη ασκηθείσα, εάν δεν γίνει και η πραγματική επίδοση στην αλλοδαπή χώρα εντός της συντομότατης και συνήθως μη επαρκούς προθεσμίας των 60 ημερών από την κατάθεση της αγωγής, εμποδίζοντας έτσι την πρόσβασή του στο δικαστήριο, ενώ η προστασία του εναγομένου από την καθυστερημένη πραγματική επίδοση της αγωγής και την αδυναμία να καταθέσει εμπρόθεσμα προτάσεις μπορεί να επιτευχθεί με την αναβολή της υπόθεσης για σπουδαίο λόγο κατά το άρθρο 241 ΚΠολΔ.
«Εν προκειμένω το Πρωτοδικείο, δέχθηκε ότι ως επίδοση της αγωγής κατά το άρθρο 215 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. στην πρώτη αναιρεσίβλητη και ως επίδοση της παρεμπίπτουσας αγωγής κατά το άρθρο 238 παρ. 1 στην πρώτη και τον τρίτο των αναιρεσιβλήτων νοείται όχι η πλασματική επίδοση της αγωγής στον αρμόδιο Εισαγγελέα κατά το άρθρο 134 παρ. 1 Κ. Πολ. Δ., αλλά η πραγματική επίδοση στον τόπο κατοικίας τους στο Πριγκιπάτο του Μονακό για την πρώτη αναιρεσίβλητη και στην Κύπρο για τον τρίτο αναιρεσίβλητο και απέρριψε τόσο την αγωγή ως προς την πρώτη αναιρεσίβλητη, όσο και την παρεμπίπτουσα αγωγή ως προς την πρώτη και τον τρίτο των αναιρεσιβλήτων, τις οποίες θεώρησε ως μη ασκηθείσες».
ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Δεκτός ο πρώτος αναιρετικός λόγος κατ΄ άρθρο 559 αρ. 14 ΚΠολΔ
«Εν προκειμένω το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και ακολούθως εφάρμοσε τις δικονομικές διατάξεις περί επίδοσης της αγωγής και έτσι απέρριψε τόσο την αγωγή ως προς την πρώτη αναιρεσίβλητη, όσο και την παρεμπίπτουσα αγωγή ως προς την πρώτη και τον τρίτο των αναιρεσιβλήτων, τις οποίες θεώρησε ως μη ασκηθείσες, ενώ εάν σωστά ερμήνευε και εφάρμοζε τις διατάξεις αυτές και έκρινε ότι ως επίδοση νοείται η πλασματική επίδοση κατά το άρθρο 134 παρ.1 Κ. Πολ. Δ. δεν θα απέρριπτε αυτές, αφού, κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης, τόσον η επίδοση της αγωγής, όσο και η επίδοση της παρεμπίπτουσας αγωγής στον αρμόδιο Εισαγγελέα για λογαριασμό των ανωτέρω αναιρεσιβλήτων έγινε με επιμέλεια του αναιρεσείοντος αντιστοίχως εντός της προθεσμίας των 60 ημερών του άρθρου 215 παρ. 2 Κ. Πολ. Δ. από την κατάθεση της αγωγής και εντός της προθεσμίας των 90 ημερών του άρθρου 238 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. επίσης από την κατάθεση της αγωγής. Επομένως, το Πρωτοδικείο, παρά το νόμο κήρυξε άκυρες τις ανωτέρω επιδόσεις των δύο αγωγών, κρίνοντας ότι δεν παρήχθησαν έννομες συνέπειες από αυτές, και, ως εκ τούτου, ο τα ανωτέρω υποστηρίζων σχετικός πρώτος λόγος αναίρεσης, κατά το πρώτο σκέλος του, με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η από το άρθρο 559 αριθμ. 14 ΚΠοΛΔ πλημμέλεια, με την αιτίαση ότι το Πολυμελές Πρωτοδικείο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις δικονομικές διατάξεις των άρθρων 215 παρ. 2, 238 , 134 παρ, 1 και 136 παρ. 1 ΚΠοΛΔ, κρίνοντας άκυρες τις επίμαχες επιδόσεις, και έτσι απέρριψε τις αγωγές, θεωρήσαν αυτές ως μη ασκηθείσες, είναι βάσιμος».
Αναιρείται η υπ. αριθμ. 2013/2019 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης
1) ως προς την πρώτη αναιρεσίβλητη και 2) εν μέρει ως προς τον τρίτο αναιρεσίβλητο σε σχέση με την υπ’ αριθμ. 5167/2017 αγωγή του αναιρεσείοντος.
–
Απόφ.ΑΠ
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 
