Επιδείνωση Νόσου μετά από Συμβιβασμό με Ασφαλιστική Εταιρία (1) Αναγνωρίζεται στον παθόντα δικαίωμα πρόσθετης αξίωσης αποζημίωσης για τις μεταγενέστερες μη προβλεπτές συνέπειες του ατυχήματος Απόφ. Μον. Πρ.Θεσ/κης 18330/2004 ΤΕΥΧΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2007 ΣΕΛ.10

Σ.Σ. βλ. κατωτέρω σχόλια – παρατηρήσεις
Στην περίπτωση κατά την οποία μετά την σύναψη του συμβιβασμού με τον οποίο έχει ρυθμιστεί «καθολικά» η διαφορά των μερών, (ενάγοντος παθόντος και εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας) επέρχονται συνέπειες, συνήθως δυσμενείς (για τον παθόντα), που βρίσκονται έξω από την κανονική ανθρώπινη πρόβλεψη, και οι οποίες δεν αποτέλεσαν αντικείμενο του συμβιβασμού, τότε αναγνωρίζεται στον παθόντα μία πρόσθετη αξίωση αποζημίωση για τις μεταγενέστερες δυσμενείς συνέπειες του ατυχήματος.
Στη περίπτωση αυτή το περιεχόμενο του συμβιβασμού, χωρίς να ανατρέπεται, προσαρμόζεται στις νέες μεταβληθείσες σχέσεις, εφόσον υπάρχει μία κραυγαλέα διάσταση ή δυσαναλογία μεταξύ του ποσού του συμβιβασμού και της ζημίας σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε η εμμονή του υπόχρεου στο περιεχόμενο του συμβιβασμού να αντέκειτο στην καλή πίστη. Η απόκρούση στο ζημιωθέντα περαιτέρω αξίωσης αποζημίωσης λόγω του ήδη γενομένου συμβιβασμού πρέπει να αποτελεί μεγάλη σκληρότητα η οποία να αντίκειται στην καλή πίστη (αρθρ. ΑΚ 287, 288).
Ο συμβιβασμός που συνάπτει ένας από τους εις ολόκληρον συνοφειλέτες με τον ζημιωθέντα τρίτο, ενεργεί υπέρ και εις βάρος του συνοφειλέτη, εκτός αν περιέχει καταβολή, δόση αντικαταβολής ή άφεση χρέους, οπότε ενεργεί αντικειμενικά.
Στην προκειμένη περίπτωση απορρίπτεται η υπό κρίση αγωγή καθόσον αποδείχθηκε ότι οι επικαλούμενες βλάβες δεν συνιστούν απρόβλεπτη επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του ενάγοντα, συνεπεία του τραυματισμού του, εφόσον περιγράφοντο και στην ασκηθείσα υπ’αυτού προ του συμβιβασμού αγωγή.

Απόφ. Μον. Πρ.Θεσ/κης 18330/2004
Πρόεδρος: Κωνστάντια Αγγελάκη
Δικηγόροι: Ευάγγελος Κώστας, Σωτήρης Λευκαρίτης

Σχόλια – Παρατηρήσεις

1) Και άλλωτε έχουμε αναφέρει ότι ο χειρότερος συμβιβασμός είναι καλλίτερος από οποιαδήποτε δικαστική απόφαση, όπως ομολογούν οι ουκ ολίγον ταλαιπωρημένοι εμπλακέντες σε τροχαίο ατύχημα και πολλά διδαχθέντες. Όμως και ο συμβιβασμός έχει τα όρια του, η υπέρβαση των οποίων όταν είναι έκδηλος η εκμετάλλευση (πάντοτε του παθόντος και σχεδόν ουδέποτε του ασφαλιστού) τότε καλείται η θέμιδα να αποδώσει δίκαιο. Βλ. αναλυτικά σχετικές περιπτώσεις και νομολογία στον τόμο μας 1989 Σελ. 417 επ., όπου παρουσιάζονται οι εξής περιπτώσεις: Α) Ο συμβιβασμός με τον ασφαλιστή ενεργεί υποκειμενικώς εκτός αντιθέτου συμφωνίας. Συνέπειες: Επί πλειόνων εις ολόκληρον υπόχρεων, ο συμβιβασμός με ένα εξ αυτών δεν απαλλάσσει τους λοιπούς συνυποχρέους έναντι των οποίων γίνεται δεκτή αγωγή του ζημιωθέντος ΑΠ 527/1987 ΕΣυγκΔ 1989/418. Β) Άφεση Χρέους κατά τον συμβιβασμό με ένα εκ των εις ολόκληρον συνοφειλετών – Απόκρουση δι’ ενστάσεως εκ του αρθρ. 281 ΑΚ περί καταχρήσεως δικαιώματος: «Η άσκηση δικαιώματος απαγορεύεται ενά αυτή υπερβαίνει προφανώς τα όρια τα επιβαλλόμενα εκ της καλής πίστεως ή των χρηστών ηθών, ή έκτου κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματος» Πολ.Πρ.ΑΘ. 5147/1986 ΕΣυγκΔ 1976/492 Γ) Ερευνάται η πραγματική ικανοποίηση του ζημιωθέντος και πλήττεται η εκμε-τάλευσις του (από τον ασφαλιστή κλπ). Εφ.ΑΘ. 720/1975 ΕΣυγκΔ 1975/159 στην οποία αναφέρεται ότι: Ερευνάται το ουσιαστικό περιεχόμενο του γενόμενου συμβιβασμού, ώστε οι κατ’ επιταγήν του αρθρ.871 ΑΚ αναγκαίως γενόμενοι υποχωρήσεις των συμβαλλομένων (και ενταύθα του ζημιωθέντος ως ασθενέστερου) να μη παρίστανται προϊόν εκμεταλλεύσεως και ανάγκης, κουφότητας ή απειρίας του, συνεπεία της οποίας (εκμεταλλεύσεως), αναγκάζεται ούτος (ζημιωθείς) να παραιτηθεί βέβαιων κατ’ αντικειμενικήν θεώρησιν, υποστατών αξιώσεων του, κατ’αντίθεσιν προς τας επιταγός του αρθρ. 179 ΑΚ, εν συνδρομή των οποίων είναι άκυρος ο συμβιβασμός.
Πλείονες άλλες περιπτώσεις βλ. σχετικώς άρθρο Ονούφριου Ονουφριάδη «Συμβιβασμός με Ασφαλιστή» ΕΣυγκΔ 1989/419 επ.
Αναπροσαρμογή συμβιβασθείσης με το Δημόσιο αποζημιώσεως, για Στέρηση Διατροφής- Νόμιμος η κατά του Δημοσίου σχετική Αγωγή, αλλά για τον μετά την επίδοση της Αγωγής χρόνον. Πολ.Πρ.Θεσ/κης 2190/1990 ΕΣυγκΔ 1992/316.
ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΙ (Κατ έκμετάλευσιν του παθόντος) – Εάν κάποιος των διαδίκων, υποστηρίξει, ότι ορισμένες αξιώσεις δεν περιλαμβάνονται σ’αυτόν, πλην της ενστάσεως που έχει για αυτές, διατηρεί το δικαίωμα του για αυτοτελή αγωγή” (ΕΑ 1024/85 ΕλΔ 88/359). Εφ.Αθ. 8912/1991 ΕΣυγκΔ 1992/32
ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΠΑΘΟΝΤΟΣ ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΟΣ με τον Ασφαλιστήν του ζημιογόνου αυτοκινήτου. Η εξοφλητική απόδειξη που υπέγραψε ο παθών κατά την έννοιαν των διατάξεων περί ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ σύμφωνα με τα νομικά μας, ενέχει πλήρη εξόφληση πάσης απιτήσεως εκ του ενδίκου ατυχήματος (και αυτές ακόμη τις εκ της εξελειξεως της νόσου άγνωστες αξιώσεις) καλυπτόμενοι εκ των διατάξεων περί ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΑΦΕΣΕΩΣ ΧΡΕΟΥΣ – Εξαιρέσεις-Λόγοι Εφ.Αθ. 4071/1994 ΣΕΣυγκΔ 1995/

…