facebook
Αρχική Νομολογία Αποζημίωση επί σωματικών βλαβών Επιμήκυνση Παραγραφής σε 20ετία & ΑΚ 268 παρ.1 μετά την έκδοση τελεσιδίκου αποφάσεως (2) Απόφ. Μον.Πρ.Θεσ. 20967/2009

Επιμήκυνση Παραγραφής σε 20ετία & ΑΚ 268 παρ.1 μετά την έκδοση τελεσιδίκου αποφάσεως (2) Απόφ. Μον.Πρ.Θεσ. 20967/2009

Επιμήκυνση Παραγραφής σε 20ετία –

ΑΚ 268 παρ.1 μετά την έκδοση τελεσιδίκου αποφάσεως (2)

Αλλά ακόμα και αν ήθελε θεωρηθεί ότι η κατάσταση της υγείας του ενάγοντος ήταν προβλέψιμη,

αξίωση που έχει βεβαιωθεί με τελεσίδικη απόφαση (ή με δημόσιο έγγραφο εκτελεστό) παραγράφεται

μετά πάροδο 20 ετών από το επίδικο τροχαίο ατύχημα και εάν ακόμη η αξίωση, αυτή καθ’ εαυτή,

υπόκειται σε βραχύτερη παραγραφή.

 Εν προκειμένω κρίθηκε ότι οι επίδικες αξιώσεις του ενάγοντος  και το δικαίωμα εκ των οποίων αυτές απορρέουν,

 έχουν βεβαιωθεί

δικαστικώς με την  καταστάσα, τελεσίδικη προγενέστερη απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, δημιουργούμενου,

κατά τον τρόπο αυτόν, ιδιαιτέρου

δεδικασμένου από την αναγνώριση του  λόγω δικαιώματος και της έννομης σχέσης, από την οποία αυτό παρήχθη,

που αφορά στα ήδη καταψηφισθέντα ποσά για την αρχικώς προκληθείσα ζημία και ηθική βλάβη του. Έτσι ο ενάγων 

δικαιούται  να εγείρει μεταγενεστέρως και άλλη  αγωγή, απαιτώντας αποζημίωσή του για περαιτέρω απώλεια των

 εισοδημάτων του και χρηματική του ικανοποίηση για περαιτέρω ηθική του βλάβη, που προκλήθηκαν από την εκ των

υστέρων διαπιστωθείσα δυσμενή εξέλιξη της κατάστασης του τραύματός του και της υγείας του εν γένει, έστω και

εάν κατά την έγερση της νεότερης αγωγής έχει παρέλθει η κατ’ άρθρο

10 παρ. 2 του Ν. 489/1976 (όπως κωδικοποιήθηκε με το Π.Δ. 237/1986 και όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο της

επέλευσης του ατυχήματος), διετία όσον αφορά στη δεύτερη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία.

(ΣΣ βλ. κατωτέρω Σχόλια – Παρατηρήσεις και σχετική νομολογία

υπ΄αρ. 3

2)  Επιμήκυνση Παραγραφής σε 20ετία – (ΑΚ 268 παρ.1)  μετά την

 έκδοση τελεσιδίκου αποφάσεως

 Αν με  τελεσίδικη απόφαση  ο παθών από αυτοκινητικό ατύχημα κρίθηκε  πρόσκαιρα ανίκανος  προς εργασία για

ορισμένο χρονικό διάστημα και του επιδικάστηκαν για το διάστημα αυτό αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη και για

ηθική βλάβη και  με νέα αγωγή  του ζητεί  πρόσθετη αποζημίωση   για  τις ίδιες αιτίες  λόγω της επικαλούμενης

εφόρου ζωής ολικής ή μερικής αναπηρίας του, της οποίας  έλαβε γνώση μετά την άσκηση της πρώτης αγωγής, το

δικαστήριο που καλείται να δικάσει την υπόθεση  δεν δεσμεύεται από το δεδικασμένο  της αποφάσεως, ως προς την

έκταση των ζημιών, διότι το δικαστήριο καλείται να κρίνει αξιώσεις του παθόντος από τις επιζήμιες συνέπειες του

 ατυχήματος που  δεν μπορούσαν να προβλεφθούν  κατά το χρόνο άσκησης της πρώτης αγωγής. Αντίθετα, αν πρόκειται

για  προβλεπτές ζημίες, η  παραγραφή παρατείνεται σε εικοσαετία,  υπό την αναγκαία προϋπόθεση, ότι  η απόφαση

κατέστη τελεσίδικη εντός του χρόνου της πενταετίας ή της διετίας,  κατά περίπτωση, καθώς και ότι στο μεταξύ διάστημα,

μέχρι την τελεσιδικία,   δεν έχει υποκύψει η αξίωση  σε τυχόν προβλεπόμενη  συντομότερου χρόνου παραγραφή

 (ΑΠ 755/2005, ΑΠ 1100/2005).  Στις περιπτώσεις που οι ζημιές είναι προβλεπτές, η παραγραφή διακόπτεται με την άσκηση

αγωγής για την καταβολή αποζημιώσεως για μελλοντική ζημία, και ότι η διακοπείσα αυτή παραγραφή, αρχίζει εκ νέου από την

τελευταία διαδικαστική πράξη των διαδίκων ή του δικαστηρίου (άρθρ. 261 ΑΚ). ΑΠ 39/2007 ΣΕΣυγκΔ 2007/87

Σε περίπτωση που απρόβλεπτη από την αρχή ζημία του παθόντος συνδεόμενη αιτιωδώς με το ατύχημα, εμφανίζεται μεταγενέστερα

 ή και ακόμη μετά την πάροδον του ατυχήματος (και οφείλεται σε αιφνίδια και απροσδόκητη – δυσμενή εξέλιξη της υγείας του παθόντος),

αν ως ατύχημα, από την επέλευση του οποίου αρχίζει η παραγραφή, θεωρηθεί η αιφνίδια και εξωτερική επέμβαση στον οργανισμό

 του παθόντος εκ μέρους τρίτου, η διετής αυτή παραγραφή πρέπει για λόγους δικαιοσύνης να αρχίζει από την στιγμή που καθίσταται

αντικειμενικά δυνατή η πρόβλεψη της νέας δυσμενούς καταστάσεως του παθόντος. ΑΠ 117/2004 ΣΕΣυγκΔ 2004/538

Στις περιπτώσεις που υφίσταται  αδυναμία προσδιορισμού της εκτάσεως της ζημίας  και του ποσού  αποζημίωσης  και συνεπώς

αποκλείεται ή δυσχεραίνεται η άσκηση καταψηφιστικής αγωγής, δεν αποκλείεται η δυνατότητα  άσκησης αναγνωριστικής αγωγής.

 Στην περίπτωση αυτή διακόπτεται ο χρόνος της βραχύχρονης παραγραφής (2ετούς ή 5ετούς).  Στην περίπτωση κατά την οποία

από τη ζημιογόνα πράξη προκύπτει και δυσμενής συνέπεια που  είναι απρόβλεπτη και συνεπώς για τη σχετική αξίωση που απορρέει

από αυτή  αρχίζει νέα χωριστή παραγραφή  ο σχετικός ισχυρισμός του ενάγοντος ότι η δυσμενής συνέπεια ήταν από την αρχή

απρόβλεπτη δεν αποτελεί αντένσταση, αλλά άρνηση της ενστάσεως παραγραφής.  Έτσι, ο ενάγων, δεν έχει το βάρος να επικαλεσθεί

το χαρακτηρισμό της ζημία ως απρόβλεπτης, αλλά ο εναγόμενος, ως ενιστάμενος, έχει το βάρος να επικαλεσθεί και αποδείξει ότι

 η ζημία ήταν από την αρχή προβλεπτή, διότι αυτό είναι το περιεχόμενο της ενστάσεώς του.  Εφ.Αθ. 868/2006 ΣΕΣυγκΔ 2007/419

Όταν ανακύπτουν δυσχέρειες στον καθορισμό της εκτάσεως της απαιτήσεως  δεν αποκλείεται η εκ των προτέρων  άσκηση αναγνωριστικής

αγωγής, κατ΄αρθρ. 70 ΚΠολΔ , εφόσον μπορεί να δικαιολογηθεί επαρκές έννομο συμφέρον, για την αναγνώριση της υποχρεώσεως

προς αποζημίωση για την περίπτωση μελλοντικής αξιοποιήσεως της ικανότητας προς κτήση εισοδήματος.

 Στην κατά την Κ.Πολ.Δικ. αναγνωριστική αγωγή  δεν είναι αναγκαίος  ο από τούδε προσδιορισμός ορισμένου στην αγωγή ποσού, 

χωρίς όμως από την έλλειψη αυτή να καθίσταται αόριστη η αγωγή.  Εφόσον η ζημία που υπέστη ο παθών από το ατύχημα είναι

οριστική και βεβαιωμένη με δικαστικές αποφάσεις (δεδικασμένο), η άσκηση της αναγνωριστικής αγωγής  έχει ως σκοπό να διασφαλίσει

από τούδε το σχετικό δικαίωμά του, έτσι ώστε να μην βρεθεί στον κίνδυνο να του προβληθεί μελλοντικά η ένσταση (της βραχύχρονης )

παραγραφής του τοιούτου δικαιώματος του από τους εναγομένους.  Εφ.Αθ. 2970/2003 ΣΕΣυγκΔ 2007/428