Εξαίρεση Ασφαλιστικής Κάλυψης
Μέθη Οδηγού
Παρεμπίπουσα αγωγή ασφαλιστού (1)
κατά της ιδιοκτήτριας του οχήματος εταιρίας – λόγω πρόστησης
Δεκτή, εφόσον ο οδηγός δεν επελήφθη του οχήματος αυτογνωμόνως
Το Εφετείο, διεπίστωσε σχέση πρόστησης μεταξύ της παρεμπιπτόντως εναγομένης ιδιοκτήτριας του ζημιογόνου οχήματος (και ήδη αναιρεσείουσας) ομόρρυθμης εταιρίας και του οδηγού του φορτηγού αυτοκινήτου, δεχόμενη την εξ αυτής αντικειμενική της ευθύνη, ανεξαρτήτως πταίσματός της, ως προς την επιλογή του προστηθέντος οδηγού, για τη ζημία που αυτός, κατά την ενάσκηση της ανατεθείσας σε αυτόν υπηρεσίας, προξένησε παρανόμως και υπαιτίως σε τρίτον (ΑΚ 914), με επακόλουθο αυτή να ευθύνονται αναγωγικώς εις ολόκληρον με τον προστηθέντα (ΑΚ 926 παρ.1), δεχόμενη την παρεμπίπτουσα αγωγή του ασφαλιστή. Με την κρίση του αυτή το Εφετείο δεν παραβίασε, αλλά ορθώς ερμήνευσε τους κανόνες ουσιαστικού δικαίου των άρθρων 922, 330 ΑΚ και 9 παρ.2 του Ν.2496/1997.
Η αναιρεσείουσα ιδιοκτήτρια του φορτηγού αυτοκινήτου, θα μπορούσε να απαλλαγεί της ευθύνης της έναντι της παρεμπιπτόντως ενάγουσας ασφαλιστικής εταιρείας, αν ο τελών σε μέθη οδηγός αυτού είχε αυτοβούλως και εν αγνοία της αναλάβει την οδήγηση, γεγονός που δεν συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση, αφού αυτός ήταν προστηθείς από αυτή στην οδήγηση, κατά την ενάσκηση της ανατεθείσας σε αυτόν υπηρεσίας. Επομένως, κρίθηκε απορριπτέος ως αβάσιμος ο σχετικός εκ του άρθρ.559 αριθ.1 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης.
(βλ. κατωτέρω σχόλια – παρατηρήσεις και Contra νομολογία).
Σύγκρουση Καθέτως Κινουμένων
ΙΧΕ και ΙΧΦ
Φθαρμένα Ελαστικά
Υπαιτιότητα 80% του οδηγού ΙΧΕ – λόγω παραβίασης ρυθμιστικής πινακίδας ΣΤΟΠ, (παράβαση άρθρου 4 § 3 ΚΟΚ)
Συνυπαιτιότητα 20% του εν μέθη οδηγού ΙΧΦ, ο οποίος, αν και πλησίαζε σε ισόπεδο οδικό κόμβο χωρίς ορατότητα, δεν μείωσε την ταχύτητα του οχήματός του (παράβ. άρθρου 19 § 2 ΚΟΚ), δεδομένου δε ότι η κατάσταση όλων των ελαστικών επισώτρων των τροχών του ογκώδους οχήματός του δεν ήταν καλή και συνεπώς δεν είχαν επαρκή πρόσφυση στο οδόστρωμα και απαιτούνταν συνεχώς μεγαλύτερη απόσταση για την ακινητοποίησή του.
Αναιρετική Διαδικασία
κατ΄άρθρ. 559 αριθ.8 ΚΠολΔ
Ζώνη Ασφαλείας
Αναιρείται Εφετειακή απόφαση κατ΄άρθρ. 559 αριθ.8 ΚΠολΔ, καθότι δεν ερεύνησε την πρωτοδίκως και κατ΄έφεση προταθείσα ένσταση της αναιρεσείουσας, περί συντρέχοντος πταίσματος του θανόντος, ο οποίος δεν θα είχε τραυματιστεί θανάσιμα, αν φορούσε ζώνη ασφαλείας.
Αναιρετική Διαδικασία
κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολΔ
Ο προβλεπόμενος από τον αρ. 19 του άρθ.559 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης ιδρύεται όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας), ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται βάσει του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου για την επέλευση της έννομης συνέπειας που απαγγέλθηκε ή την άρνηση του (ανεπαρκής αιτιολογία), ή όταν αντιφάσκουν μεταξύ του (αντιφατική αιτιολογία).
Ανεπάρκεια αιτιολογιών δεν υπάρχει όταν η απόφαση περιέχει συνοπτικές αλλά πλήρεις αιτιολογίες. Ελλείψεις αναγόμενες μόνο στην ανάλυση και στάθμιση των αποδεικτικών μέσων και γενικότερα ως προς την αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσματος, αν αυτό διατυπώνεται σαφώς, δεν συνιστούν ανεπαρκείς αιτιολογίες. Συνεπώς στην απόφαση είναι ανάγκη να εκτίθεται πλήρως και σαφώς μόνο το τι αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε και όχι το γιατί αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε.
Η εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας των πραγματικών περιστατικών, εφόσον δεν παραβιάστηκαν με αυτά κανόνες ουσιαστικού δικαίου, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί, ή εφόσον η εκτίμησή τους δεν ιδρύει λόγους αναίρεσης από τους αριθμούς 19 και 20 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, είναι από τον Άρειο Πάγο ανέλεγκτη, ο δε αντίστοιχος λόγος αναίρεσης, απορρίπτεται ως απαράδεκτος, εφόσον πλέον πλήττεται η ουσία της υπόθεσης, που δεν υπόκειται σε αναιρετικό έλεγχο (άρθρ. 561 παρ.1 ΚΠολΔ).
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας