Ψυχική Οδύνη Συγγενών
μετά την επιδίκαση στον παθόντα Ηθικής Βλάβης
και αποζημίωσης επί Μονίμου Αναπηρίας εξ ΑΚ 931
Παράσυρση Πεζού Θάνατος παθόντος – Ενάγοντος
7 μήνες μεταγενέστερα του τραυματισμού του απότοκος του ατυχήματος
Σύμφωνα με τη ληξιαρχική πράξη θανάτου, αιτία του επελθόντος θανάτου – μετά 7μηνο εκ του τραυματισμού του παθόντος – ήταν “καρδιοαναπνευστική παύση, σηπτική κατάσταση, άγρυπνο κώμα και κρανιοεγκεφαλική κάκωση”, που είναι απότοκα του ενδίκου ατυχήματος. Με βάση την προπεριγραφόμενη κατάσταση της υγείας του και την εν γένει εξέλιξη αυτής, κατά το χρονικό διάστημα των επτά (7) περίπου μηνών που έζησε, είχε επίγνωση της προκληθείσης από το ατύχημα βλάβης της υγείας του και ήταν ικανός να δέχεται τις επιδράσεις του εσωτερικού περιβάλλοντος.
Η δικαστική συμπαραστάτρια σύζυγός του 80χρονου παθόντα άσκησε αγωγή, όταν ο ίδιος ήταν ήδη εν ζωή, κατά των υπόχρεων σε αποζημίωσή του, με την οποία εζήτησε, πέραν των άλλων, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και αποζημίωση εξ ΑΚ 931. Μετά το θάνατο του παθόντα οι συγγενείς του άσκησαν αγωγή κατά των υπόχρεων σε αποζημίωσή του, με την οποία εζήτησαν, πέραν των άλλων κονδυλίων και χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης τους, εξαιτίας του θανάτου του παραπάνω συγγενούς τους.
Απορριπτέος κρίθηκε ως νόμω αβάσιμος ο ισχυρισμός της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας ότι οι πιο πάνω αξιώσεις του αποβιώσαντος δεν κληρονομούνται, εφόσον οι κληρονόμοι του θανόντος είναι παραλλήλως και μέλη της οικογένειας τούτου, που δικαιούνται και χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ψυχικής οδύνης. Αντιθέτως πρόκειται για αυτοτελείς και διαφορετικές αξιώσεις, καθόσον η μεν αξίωση για ψυχική οδύνη (ΑΚ 932 εδ. γ’ ΑΚ), ασκείται εξ ιδίου δικαίου και γεννάται πρωτογενώς στο πρόσωπο των μελών της οικογενείας του, ανεξαρτήτως της ιδιότητος τούτων ως κληρονόμων του θανόντος, οι δε αξιώσεις της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης του άρθρου 932 εδ. α’ και β’ ΑΚ και της ειδικής εκ του άρθρου 931 ΑΚ αξιώσεως, που ασκήθηκαν από τον θανόντα, αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της κληρονομιαίας περιουσίας του τελευταίου και νομίμως περιέρχεται στους κληρονόμους του. Το συμπτωματικό δε γεγονός της ιδιότητος των κληρονόμων και ως μελών της οικογένειας του θανόντος στερείται εννόμου σημασίας
Η παρούσα απόφαση επιδικάσθηκαν στον ανωτέρω παθόντα, πέραν των άλλων κονδύλων, εξαιτίας της ανωτέρω βλάβης της υγείας του, ποσό 20.000 ευρώ, για Ηθική του Βλάβη και ποσό 5.000 ευρώ για αποζημίωση επί μονίμου αναπηρίας εξ ΑΚ 931. Τα ποσά αυτά επιδικάστηκαν στους νόμιμους κληρονόμους του κατά τα ποσοστά της κληρονομικής μερίδας τους, πέραν της ψυχικής οδύνης που τους επιδικάστηκε ατομικά για το θάνατο του ανωτέρω κληρονομούμενου συγγενούς τους.
Ψυχική Οδύνη
Επιδικάσθηκαν :
40.000 ευρώ στην σύζυγο, (εκ δευτέρου γάμου)
Ανά 30.000 ευρώ σε καθένα από τα δύο ανήλικα τέκνα (εκ δευτέρου γάμου)
5.000 ευρώ για καθένα από τους λοιπούς εξ αγχιστείας συγγενείς του (πεθερός και πεθερά).
Σύγκρουση Ομορρόπως Κινουμένων
κατ΄ ανεπιτυχές προσπέρασμα
σε συνέχεια Εκτροπή στο αντίθετο ρεύμα και
πρόσκρουση επί σταθμευμένων με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό πεζού επί πεζοδρομίου
Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού οχήματος που καθ΄ον χρόνο επιχειρούσε προσπέρασμα ομορρόπως κινουμένου οχήματος, παραβιάζοντας διπλή διαχωριστική γραμμή, προσέκρουσε επ΄αυτού, με αποτέλεσμα την εκτροπή αμφοτέρων των οχημάτων. Το όχημα που επιχείρησε την προσπέραση εκτράπηκε στο αντίθετο ρεύμα, καταλήγοντας να προσκρούσει επί κανονικώς σταθμευμένων οχημάτων που παρέσυραν στη συνέχεια πεζό ιστάμενο όπισθεν ενός εξ αυτών, τραυματίζοντας αυτόν σοβαρά.
Υποχρέωση Κίνησης στο άκρο δεξιό του
οδοστρώματος – ΚΟΚ 16 παρ.1 (2)
Κρίθηκε ότι ο οδηγός του οχήματος που κινείτο στο μέσον του οδοστρώματος και προς τα αριστερά δεν ευθύνεται καθότι, το πλάτος του ρεύματος πορείας του ήταν 4,70 μέτρα και στο δεξιό άκρο του υπήρχαν σταθμευμένα οχήματα, αλλά και συσσωρευμένα ύδατα και από τις δύο πλευρές, με αποτέλεσμα, εν τοις πράγμασι, το οδόστρωμα να περιορίζεται προς το κέντρο. Επιπρόσθετα, επειδή η περιοχή ήταν κατοικημένη, με κατά τόπους ανύπαρκτο πεζοδρόμιο, ήταν πιθανή η κίνηση πεζών ακόμη και στο οδόστρωμα. Επομένως, λαμβανομένου υπόψη και του άρθρου 12 §1 του Ν. 2696/1999 που απαιτεί από τους οδηγούς να μην εκθέτουν σε κίνδυνο τους παρόδιους και τις περιουσίες τούτων, δεν μπορεί να γίνει λόγος για παράβαση εκ μέρους του πιο πάνω οδηγού του άρθρου 16 § 1 Ν. 2696/1999
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1. Θάνατος 80χρονου παθόντος μεταγενέστερα του τραυματισμού και της νοσηλείας του
Επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης στα μέλη της οικογενείας του ενάγοντος παθόντος, όταν ο θάνατός του επήλθε σε μεταγενέστερο χρόνο και μετά την άσκηση αγωγής από αυτόν (τον παθόντα), αλλά και ικανοποίηση της σχετικής αξίωσης του για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Η αξίωση λόγω ψυχικής οδύνης των μελών της οικογένειας από το εδ. γ του άρθρου 932 ΑΚ είναι εξ ιδίου δικαίου αυτοτελής και διαφορετική από εκείνη της χρηματικής ικανοποιήσεως του παθόντος, με βάση τα εδ. α και β του ίδιου άρθρου. ΑΠ 126/2009, ΕΣυγκΔ 2009/148 (μετά σχετικών παρατηρήσεων και παρουσίαση σχετικής νομολογίας)
Ο βαρέως τραυματισθείς και εν συνεχεία μετά διετία αποθανών, κατά τον προ του θανάτου αυτού χρόνο είχε εγείρει την πρώτη από τις διαληφθείσες αγωγές, προς αποκατάσταση των ζημιών και της ηθικής βλάβης την οποία υπέστη. Κατά τη διάρκεια δε της επιδικίας – εκκρεμοδικίας, η οποία επήλθε από την έγερση της προαναφερόμενης αγωγής, ο ως άνω παθών απεβίωσε, κληρονομηθείς εξ’ αδιαθέτου από τους τρεις πρώτους ενάγοντες υιούς, κατιόντες αυτού και μόνους εξ’ αδιαθέτου κληρονόμους τούτου, νομιμοποιουμένους, αφενός εκ κληρονομικού δικαιώματος εις συνέχιση της ανοιγείσης δίκης καθόλα τα περιλαμβανόμενα εις αυτών κονδύλια, και, αφετέρου, εις άσκηση της δεύτερης αγωγής, προς αποκατάσταση ζημιών προσγενομένων στον πατέρα αυτών καθόν χρόνο έζη και μη περιληφθεισών στην πρώτη από τις ανωτέρω αγωγές, τούτο δε εξ ιδίων αυτών δικαίου, τόσον αυτοί οι ίδιου όσο και οι θυγατέρες του πρώτου ενάγοντος και εγγονές του θανόντος προς αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης, την οποία υπέστησαν εξαιτίας του προαναφερομένου θλιβερού συμβάντος. Εφ.Αθ.7741/2003, ΣΕΣυγκΔ 2004/280
Αν η αρχική απρόβλεπτη και συνδεόμενη αιτιωδώς με το ατύχημα ζημία του παθόντος και δη η αιφνίδια επιδείνωση της υγείας του εμφανιστεί μεταγενέστερα και μάλιστα μετά την πάροδο της διετίας από την ημέρα του ατυχήματος, τότε η διετής παραγραφή (κατά του ασφαλιστή) αρχίζει από τη στιγμή που καθίσταται αντικειμενικά δυνατή η πρόβλεψη της νέας δυσμενούς κατάστασης του παθόντος. Συνεπώς αν συνεπεία του ατυχήματος, επέρχεται η θανάτωση του παθόντος μετά παρέλευση διετίας από τον αρχικό τραυματισμό του, η διετής παραγραφή του άρθρου 10 παρ. 2 ν.489/1976 για την αξίωση των μελών της οικογένειας για ψυχική
οδύνη (ΑΚ 932) αρχίζει όχι από την ημέρα του ατυχήματος, αφού τότε δεν είχε ακόμη γεννηθεί η αξίωση, αλλά από το χρόνο επέλευσης του θανάτου. Εφ.Λαρ.127/2005, ΣΕΣυγκΔ 2005/115
2.Υποχρεώση Κίνησης στο άκρο δεξιό του Οδοστρώματος – ΚΟΚ 16 παρ.1
Έστω υπόψη ότι η υποχρέωση πορείας στο δεξιό της οδού έχει τεθεί για να εξασφαλίσει την ακώλυτη κυκλοφορία αυτών που κινούνται στο ίδιο ρεύμα και όχι για αποφυγή σύγκρουσης με αντιθέτως κινουμένους. ΑΠ 192/2004, ΣΕΣυγκΔ 2004/259, ΑΠ 959/2015, ΕΣυγκΔ 2015/498, Μον.Πρ.Θεσ .6241/2002, ΣΕΣυγκΔ 2004/376.
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 