Προστασία των συγγενικών προς την πνευματική ιδιοκτησία δικαιωμάτων – Λειτουργία του δικαιώματος διανομής εντός της Ευρωπαϊκής ένωσης – Δικαιώματα καλλιτέχνη στην περίπτωση προσβολής του συγγενικού δικαιώματος – Αγωγή αποζημίωσης και ικανοποίηση ηθικής βλάβης.
Προστασία των συγγενικών προς την πνευματική ιδιοκτησία δικαιωμάτων
Ratio διατάξεων των άρθρων 46 επ. του Ν.2121/93. Προστασία των συγγενικών προς την πνευματική ιδιοκτησία, δικαιωμάτων .Πρόκειται για συγγενικά προς την πνευματική ιδιοκτησία δικαιώματα, ήτοι δικαιώματα σε εργασίες (εισφορές), που σχετίζονται με την πνευματική δημιουργία ή ακόμα έχουν και κάποιες ομοιότητες με αυτήν, δεν μπορούν, όμως, να αναχθούν σε αυτοτελή έργα, διότι δεν εμφανίζουν τα κρίσιμα στοιχεία της πνευματικής δημιουργίας, συμβάλλουν, όμως, και μάλιστα πολλές φορές καθοριστικά, στη δημόσια εκτέλεση ή στην αναπαραγωγή και γενικά τη διάδοση των έργων. 0 καθορισμός των δικαιούχων των συγγενικών δικαιωμάτων προκύπτει από τους κανόνες, οι οποίοι αναγνωρίζουν τα σχετικά δικαιώματα.
Πρωτογενής τρόπος απόκτησης του συγγενικού δικαιώματος στην πνευματική ιδιοκτησία
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 46 παρ. 1 του Ν. 2121/1993, εισφορές παρέχουν οι ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες που ερμηνεύουν ή εκτελούν με οποιονδήποτε τρόπο έργα του πνεύματος, όπως οι ηθοποιοί. Ερμηνεία του έργου. Η ερμηνεία του έργου οδηγεί στην πρωτογενή απόκτηση του συγγενικού δικαιώματος .Ο ερμηνευτής καλλιτέχνης, όπως και οι υπόλοιποι φορείς συγγενικών δικαιωμάτων, δεν απολαύει ενός γενικού περιεκτικού περιουσιακού δικαιώματος, εφόσον αυτό συντίθεται από τις μεμονωμένες και αποκλειστικές περιουσιακές εξουσίες που απαριθμούνται περιοριστικά στο άρθρο 46παρ.2 του νόμου 2121/1993, έχει όμως το δικαίωμα να επιτρέπει ή να απαγορεύει τη διενέργεια καθεμιάς από τις απαριθμούμενες στην ανωτέρω διάταξη πράξη και μόνο αυτές, δηλαδή: την εγγραφή της ερμηνείας ή εκτέλεσής τους σε υλικό φορέα, την άμεση ή έμμεση, προσωρινή ή μόνιμη αναπαραγωγή με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλω ή εν μέρει, όσον αφορά την εγγραφή σε υλικό φορέα της ερμηνείας ή εκτέλεσής τους και τη διανομή στο κοινό του υλικού φορέα με την εγγραφή της ερμηνείας ή εκτέλεσης, με πώληση ή με άλλους τρόπους.
Λειτουργία του δικαιώματος διανομής εντός της Ευρωπαϊκής ένωσης
Το δικαίωμα διανομής δεν αναλώνεται εντός της Ε.Ε. όσον αφορά τον υλικό φορέα με την εγγραφή της ερμηνείας ή εκτέλεσης, εκτός από την περίπτωση της πρώτης πώλησης εντός της Ε.Ε., που πραγματοποιείται από το δικαιούχο ή με τη συγκατάθεσή του, την εκμίσθωση και το δημόσιο δανεισμό του υλικού φορέα με την εγγραφή της ερμηνείας ή εκτέλεσης. Τα δικαιώματα αυτά δεν αναλώνονται από οποιαδήποτε πώληση ή άλλη πράξη διανομής των ως άνω υλικών φορέων, όπως για παράδειγμα τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, όπως ηλεκτρομαγνητικά κύματα, δορυφόροι καλώδια, καθώς και την παρουσίαση στο κοινό του υλικού φορέα με την παράνομη εγγραφή της ζωντανής ερμηνείας ή εκτέλεσης.
Μη ανάλωση του δικαιώματος με οποιαδήποτε πράξη διάθεσης στο κοινό
Το δικαίωμα αυτό δεν αναλώνεται με οποιαδήποτε πράξη διάθεσης στο κοινό με την έννοια της ρύθμισης,των άρθρων 2, 3 παρ. 2 και 3, 4 Οδηγίας 2001/29. Σε περίπτωση, κατά την οποία η άδεια χρήσης ή εκμετάλλευσης μιάς από τις εκφάνσεις του δικαιώματος του ερμηνευτή λαμβάνει χώρα σε εκτέλεση σύμβασης εργασίας, οπότε και πάλι βεβαίως οι περιουσιακές και ηθικές εξουσίες γεννώνται στο πρόσωπο του ερμηνευτή,είναι όμως και προφανές το συμφέρον του εργοδότη του να εκμεταλλευτεί κατά τον ευρύτερο δυνατό τρόπο την ερμηνεία αυτού,εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 εδ.α του ν.2121/1993,που αποτελεί ειδική έκφανση της προβλεπόμενης από το άρθρο 15παρ.4 του ίδιου νόμου αρχής του σκοπού της μεταβίβασης.
Χορήγηση από τον καλλιτέχνη άδειας για την διενέργεια των πράξεων της παρ. 2 του άρθρου 46 του Ν. 2121/93
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 46 παρ. 3 εδ. του Ν. 2121/93,η άδεια που απαιτείται για την ενέργεια των πράξεων της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου, αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία στην οποία να ορίζονται συγκεκριμένα οι πράξεις για τις οποίες δίνεται αυτή, θεωρείται ότι έχει δοθεί, όταν ο ερμηνευτής ή εκτελεστής καλλιτέχνης συνδεεται μ’ εκείνον που επιχειρεί αυτές τις πράξεις με σύμβαση εργασίας, που έχει ως σκοπό την ενέργεια αυτών των συγκεκριμένων πράξεων. Με βάση τον εισαγόμενο με την διάταξη κανόνα,σε περίπτωση που δεν υπάρχει αντίθετη ρητή συμφωνία, που να ορίζει συγκεκριμένες πράξεις για τις οποίες δίδεται η άδεια από τον καλλιτέχνη, θεωρείται ότι αυτός έχει μεταβιβάσει στον αντισυμβαλλόμενο εργοδότη, εκείνες που εξυπηρετούν και εντάσσονται στον σκοπό της καταρτισθείσας μεταξύ τους σύμβασης. Βλ. και ΑΠ 670/2007.
Δικαιώματα καλλιτέχνη στην περίπτωση προσβολής του συγγενικού δικαιώματος
Αγωγή αποζημίωσης και ικανοποίηση ηθικής βλάβης
Στην περίπτωση προσβολής του συγγενικού δικαιώματος με κάποιον από τους αναφερόμενους στην παράγραφο 2 του άρθρου 46 του ν.2121/1993 τρόπους, ο ερμηνευτής καλλιτέχνης δικαιούται να αξιώσει αποζημίωση ή και ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης κατά τους όρους του άρθρου 65παρ.2 και 3 του ίδιου νόμου. Η προσβολή των δικαιωμάτων αυτών αποτελεί πράξη παράνομη και εφόσον γίνεται υπαίτια, συνιστά και αδικοπραξία, διότι ενέχει και εναντίωση προς την αποκλειστική εξουσία του δικαιούχου. Ο ενάγων, δικαιούχος του συγγενικού δικαιώματος, δεν οφείλει να αποδείξει το γεγονός ότι η προσβολή έγινε χωρίς την άδεια του, καθόσον η ίδια πράξη της προσβολής συνεπάγεται και το παράνομο, αλλά ο εναγόμενος προσβολέας, που αρνείται τη συνδρομή της προσβολής, διότι επικαλείται νόμιμη άδεια εκμετάλλευσης, θα πρέπει να ισχυριστεί κατ’ ένσταση και να αποδείξει τα γεγονότα που αποκλείουν τον παράνομο χαρακτήρα της προσβολής. Βλ.ΑΠ 552/15.
Ρυθμίσεις του άρθρου 14 του Ν. 2121/93, αναφορικά με τον τύπο των δικαιοπραξιών
Έγγραφος τύπος
Η διάταξη του άρθρου 14 του Ν. 2121/13 , που αναφέρεται στον τύπο των δικαιοπραξιών, ορίζει ότι, δικαιοπραξίες που αφορούν τη μεταβίβαση εξουσιών από το περιουσιακό δικαίωμα, την ανάθεση ή την άδεια εκμετάλλευσης και την άσκηση του ηθικού δικαιώματος είναι άκυρες, αν δεν καταρτιστούν εγγράφως. Την ακυρότητα μπορεί να επικαλεστεί μόνο ο πνευματικός δημιουργός. Καθιερώνεται, συνεπώς, ως γενικός κανόνας ο έγγραφος τύπος, ο οποίος έχει συστατικό χαρακτήρα. Η διάταξη αυτή είναι αναγκαστικού δικαίου, αφού η μη τήρηση του τύπου επιφέρει ακυρότητα των δικαιοπραξιών αυτών, η οποία, όμως, είναι σχετική, γιατί εναπόκειται στο δημιουργό να την επικαλεστεί.
Απόρριψη της γνήσιας αναδρομικότητας νόμου, με την διάταξη του άρθρου 68 παρ. 3 του Ν. 2121/93
Η διάταξη του άρθρου 68 παρ. 3 του Νόμου . 2121/1993, θεσπίζει διαχρονικό δίκαιο. Ειδικότερα ορίζει , ότι οι συμβάσεις που καταρτίστηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου διέπονται από το προγενέστερο δίκαιο για ένα χρόνο από την έναρξη ισχύος του νόμου. Από τη διάταξη αυτή,σαφώς προκύπτει ότι στη ρύθμιση του νόμου υπάγονται και οι πριν από την έναρξη της ισχύος αυτού, ήτοι την 5.3.1993, καταρτισθείσες συμβάσεις, αλλά μόνο για τον μετά την 5.3.94 και εφεξής χρόνο. Απορρίπτεται η λύση της γνήσιας αναδρομικότητας του νόμου, κατά την οποία, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της νέας ρύθμισης θα ίσχυαν και για τον παρελθόντα χρόνο και επιλέγεται η λύση της άμεσης εφαρμογής του νόμου (μη γνήσια αναδρομικότητα), με αποτέλεσμα μέχρι στις 4.3.94 οι μεν δικαιούχοι να περιορισθούν σε όσα δικαιώματα τους έδινε το προϊσχύσαν δίκαιο, οι δε υπόχρεοι να μην έχουν αναδρομική αύξηση των υποχρεώσεών τους.
Τύπος συμβάσεων καταρτισθέντων υπό την ισχύ του προϊσχύσαντος δικαίου
Μετά την παρέλευση έτους από την ισχύ του νόμου, δηλαδή από 5.3.1994 (ο νόμος 2121/1993 δημοσιεύθηκε στις 4.3.1993) και άρχισε να ισχύει από τη δημοσίευσή του, κατ’ άρθρο 77 αυτού και με δεδομένο,ότι η εφαρμογή του προγενέστερου δικαίου λήγει στις 4-3-94, οι σχέσεις των δικαιούχων και των υπόχρεων διέπονται πλέον από το νέο νόμο . Η αναδρομικότητα, όμως, αυτή του νέου νόμου δεν αφορά και τον τύπο των δικαιοπραξιών αυτών, ενόψει και της γενικότερης αρχής του διαχρονικού δικαίου, ότι ο τύπος των συμβάσεων εξακολουθεί να διέπεται από το δίκαιο, που ίσχυε κατά την κατάρτισή τους.Βλ και ΑΠ1065/2014.Οι συμβάσεις που καταρτίστηκαν έστω και προφορικά ,υπό την ισχύ του προισχύσαντος δικαίου,δεν είναι ανάγκη για την εγκυρότητα αυτών υπό την ισχύ του νέου νόμου να επανακαταρτισθούν εγγράφως.
Προϋποθέσεις θεμελίωσης του λόγου αναιρέσεως σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 559 αρ.1β ΚΠολΔ
Εφαρμογή γενικών ερμηνευτικών κανόνων των διατάξεων ΑΚ 173 και 200
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ.1β Κ. Πολ. Δ.,αναίρεση επιτρέπεται αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται,αν δεν εφαρμοστεί, ενώ συνέτρεχαν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του ,ή αν εφαρμοστεί,ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές,καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα,η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία,είτε με κακή εφαρμογή,( εσφαλμένη υπαγωγή ).Βλ. και ΟλΑΠ 7/2006 και ΑΠ 609/2013. Οι γενικοί ερμηνευτικοί κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση που υφίσταται κενό στη σύμβαση και γενικά στη δικαιοπραξία ή γεννάται αμφιβολία για την έννοια των δηλώσεων βούλησης
Αναιρετική Διαδικασία κατ΄άρθρ. 559 αρ. 1 εδ β ΚΠολΔ εξαιτίας της παραβίασης των διατάξεων ΑΚ 173 και 200
Παραβιάζονται οι διατάξεις των άρθρων ΑΚ 173 και 200 και ιδρύεται ο αναιρετικός λόγος από την διάταξη του άρθρου 559 αρ.1εδ.β Κ.Πολ.Δ. και στην περίπτωση που το δικαστήριο της ουσίας, παρά τη διαπίστωση,κατά την ανέλεγκτη κρίση του κενού ή αμφιβολίας στις δηλώσεις βούλησης των δικαιοπρακτούντων και την συνεπεία αυτής, προσφυγή του στις διατάξεις των άρθων 173 και 200 ΑΚ, δεν τις εφαρμόζει ορθά, με την έννοια ότι το ερμηνευτικό πόρισμα στο οποίο, μετά από ερμηνεία της δικαιοπραξίας κατέληξε το δικαστήριο, δεν είναι σύμφωνο με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη. Βλ. και Ολ.ΑΠ 26/2004.
Ερμηνεία της δήλωσης βούλησης από το Δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών
Το δικαστήριο της ουσίας, όταν ερμηνεύει κατά τις αρχές της καλής πίστης, λαμβάνοντας υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη, τη δήλωση βούλησης,,δεν είναι υποχρεωμένο να αρκεστεί στο περιεχόμενο της σύμβασης, αλλά μπορεί να αντλήσει και στοιχεία εκτός αυτής, που θα προταθούν από τους διαδίκους, χωρίς να αποκλείεται και η λήψη υπόψη μαρτυρικών καταθέσεων,εφόσον τείνουν στην διασάφηση της ατελούς υπό ερμηνεία δήλωση βούλησης. Η καλή πίστη, δηλαδή η επιβαλλόμενη στο χρηστό και εχέφρονα άνθρωπο συμπεριφορά, λαμβάνεται με την έννοια που απαιτεί η συναλλακτική ευθύτητα και εντιμότητα. Σε κάθε περίπτωση δε, που το δικαστήριο οδηγείται στην ερμηνεία ασαφούς δικαιοπραξίας, μπορεί να αντλήσει αυτεπαγγέλτως επιχειρήματα ή να συναγάγει συμπεράσματα και από τους κανόνες της λογικής και της ανθρώπινης εμπειρίας. Ρητή αναφορά στις ΑΠ220/2016, 892/2013, 1588/2013.
Χρήση των κανόνων ΑΚ 173 και 200, στην ερμηνεία του σκοπού της συμβάσεως
Κριτήρια ληφθέντα υπόψιν όπως λχ. η φύση της συμβάσεως
Εάν χρησιμοποιηθούν οι κανόνες των άρθρων ΑΚ 173 και 200 για την ερμηνεία του σκοπού της σύμβασης κατά το άρθρο 46παρ.3εδ. α’ του ν.2121/1993, λαμβάνονται υπόψη , η φύση της σύμβασης, οι συμβατικές υποχρεώσεις του εργαζόμενου ερμηνευτή ή εκτελεστή με βάση το είδος και το αντικείμενο της επαγγελματικής δραστηριότητας του εργοδότη ,η θέση του εργαζόμενου σε αυτή και ο συνήθης τρόπος χρήσης ή και εκμετάλλευσης αντίστοιχων καλλιτεχνικών παροχών.
Εκ πλαγίου παραβίαση των διατάξεων ΑΚ 173 και 200
Οι κανόνες των άρθρων ΑΚ 173 και 200 παραβιάζονται εκ πλαγίου στην περίπτωση που δεν εκτίθενται στην απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας με σαφήνεια και πληρότητα όλα τα πραγματικά περιστατικά που διαπιστώθηκαν για τους σκοπούς της ερμηνείας ή συμπλήρωσης της δικαιοπραξίας και ιδίως η διατύπωση της δήλωσης βουλήσεως, οπότε η απόφαση αυτή στερείται νόμιμης βάσης και υπόκειται στο λόγο αναίρεσης από τον αριθμό 19 του άρθρ. 559 ΚπολΔ. Συναφής και η ΑΠ220/2016.
Σύναψη σύμβασης εργασίας μεταξύ του αναιρεσείοντος ηθοποιού και της αναιρεσίβλητης ιδιοκτήτριας τηλεοπτικού σταθμού
Το εφετείο δέχτηκε, ότι, ο αναιρεσείων είναι ηθοποιός από το 1979 ,έχοντας από τότε αναπτύξει έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα .Η αναιρεσίβλητη Α.Ε. έχει στην ιδιοκτησία της τον εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικό σταθμό …………,τον οποίον λειτουργεί και εκμεταλλεύεται και είναι η παραγωγός της γνωστής καθημερινής τηλεοπτικής σειράς ………η οποία προβαλλόταν από τον σταθμό σε καθημερινή βάση συνεχώς επί μία 15ετία , από το 1991 μέχρι και το 2005. Το 1992, μεταξύ του νυν αναιρεσείοντος και της αναιρεσίβλητης καταρτίστηκε προφορική σύμβαση εργασίας, με βάση την οποία ο ηθοποιός ανέλαβε την υποχρέωση να προσφέρει στην παραγωγό της τηλεοπτικής σειράς τις καλλιτεχνικές του υπηρεσίες λαμβάνοντας μέρος σε διάφορα επεισόδια και σύμφωνα με τις ανάγκες της πλοκής, έναντι αμοιβής περίπου 40.000 δρχ. ανά επεισόδιο, στο οποίο θα συμμετείχε.Η αμοιβή των 40.000 δρχ ανά επεισόδιο θα ήταν η ελάχιστη προβλεπόμενη και για τον σκοπό δε αυτό ο αναιρεσείων θα εξέδιδε τις ανάλογες αποδείξεις παροχής υπηρεσιών
Καθορισμός της τελικής αμοιβής του ηθοποιού για τις παρεχόμενες υπηρεσίες
Ο ηθοποιός συμμετείχε στα επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς καθ’ όλο το χρονικό διάστημα από τον Ιούλιο του 1992 μέχρι τον Αύγουστο του 2005, όχι όμως σε πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά σε δευτερεύοντα, η δε αμοιβή του καταβαλλόταν κάθε μήνα και ήταν ανάλογη του αριθμού των επεισοδίων, στα οποία μηνιαίως συμμετείχε.Από τις ίδιες αυτές αποδείξεις προκύπτει ότι η καταβληθείσα αμοιβή του, η οποία αυξήθηκε από τον Απρίλιο του 2009 σε 60.000 δρχ. το επεισόδιο, για όλο το παραπάνω χρονικό διάστημα ανήλθε, όπως δεν αμφισβητείται, στο συνολικό ποσό των 107.724,67 ευρώ, από το οποίο η εναγομένη του παρακρατούσε ποσοστό 15% για φόρο αλλά και 15,8% υπέρ ΙΚΑ. Ο ενάγων έλαβε αναλογικά για κάθε χρόνο ως αμοιβή το ποσό των (107.724,67 ευρώ δια 13 χρόνια)= 8.286,51 ευρώ το χρόνο και μηνιαίως το ποσό των 690,5 ευρώ ή 235.302 δρχ
Κατάρτιση εγγράφων συμβάσεων με τους λοιπούς ηθοποιούς
Ο τηλεοπτικός σταθμός δεν είχε καταρτίσει έγγραφη σύμβαση με τον ηθοποιό , αλλά μόνο προφορική.Αντιθέτως, με λοιπούς ηθοποιούς, που συμμετείχαν στην σειρά από το 1991, είχε καταρτίσει έγγραφες συμβάσεις, στα πλαίσια των οποίων συμφωνούσαν ένα ποσό ως μηνιαία απολαβή, ανεξαρτήτως του αριθμού επεισοδίων, στα οποία θα συμμετείχαν τον μήνα και συγκεκριμένα οκτώ (8) συμβάσεις στις 12-6-1991, μία στις 6-9- 1991, και τρεις το 1992. Το ύφος του μηνιαίου μισθού του κάθε ηθοποιού ήταν διαφορετικό για κάθε ηθοποιό και ανάλογο της αναγνωρισιμότητάς του αλλά και του βαθμού συμμετοχής του στη σειρά, εκτός δε από τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους, που αμείβονταν με μεγάλα ποσά από 600.000 δρχ. έως 2.000.000 δρχ. τον μήνα, ο μισθός των υπολοίπων ηθοποιών ήταν χαμηλότερος και κυμαινόταν από 110.000 δρχ. έως 350.000 δρχ
Σύναψη συμβάσεων έργου μεταξύ του τηλεοπτικού σταθμού και άλλων ηθοποιών πρωταγωνιστών
Επειδή η σειρά γνώρισε μεγάλη επιτυχία, η εταιρία υπέγραφε και νέες συμβάσεις και με άλλους ηθοποιούς, που ενσάρκωναν βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ειδικότερα στις 6-9-2001 υπεγράφησαν τρεις συμβάσεις και την 1-1-2004 υπεγράφη μια. Στις συμβάσεις προβλεπόταν ένα ποσό ως μηνιαία απολαβή του ηθοποιού, ανεξαρτήτως του αριθμού επεισοδίων, στα οποία θα συμμετείχε τον μήνα, το οποίο και αφορούσε την αμοιβή της προσωπικής του εργασίας για την εκτέλεση της ερμηνείας του και ένα επιπλέον ποσό, το οποίο ισούταν με το 100% του μηνιαίου μισθού και αφορούσε την προεξόφληση των αξιώσεων των ηθοποιών αυτών για την αρχική μετάδοση και τις είκοσι επόμενες αναμεταδόσεις, καθώς και τις πάσης φύσεως συρραφές ή τεμαχισμούς αυτοτελών επεισοδίων ή και τμημάτων αυτών και τη μετάδοσή τους. Νόμιμες παρακρατήσεις φόρων . Οι συμβάσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονταν ως συμβάσεις έργου, περιείχαν και τον όρο ότι στη συγκεκριμένη αμοιβή περιλαμβανόταν και η αντιπαροχή για τις διάφορες δυνατές εμπορικές χρήσεις του έργου ή αποσπασμάτων ή εικόνων αυτού, η δε παραγωγός εταιρία καθίστατο ιδιοκτήτης των πνευματικών δικαιωμάτων των εικόνων και των σκηνών της σειράς και μπορούσε περαιτέρω άνευ περιορισμού να μεταβιβάζει σε τρίτους τα εν λόγω δικαιώματα, να επιφέρει οποιεσδήποτε μεταβολές, τροποποιήσεις, και περικοπές και να εκδίδει, δημοσιεύει, αναπαράγει, διαθέτει και εκμεταλλεύεται το έργο σε όλο τον κόσμο.
Εκχώρηση από τον ηθοποιό των συγγενικών δικαιωμάτων από την ερμηνεία του
Ο ηθοποιός εκχωρούσε έναντι αμοιβής όλα τα συγγενικά δικαιώματά του από την ερμηνεία του στην εν λόγω σειρά στην εναγόμενη για κάθε είδους τηλεοπτικές αναμεταδόσεις (πομποί, δορυφόροι, καλωδιακά δίκτυα) αλλά και για μεταδόσεις με άλλους υλικούς φορείς ήχου και εικόνας (βίντεο, σιντί κλπ), συναινώντας και στην μεταβίβαση των δικαιωμάτων αυτών σε τρίτους τόσο για την Ελλάδα όσο και για το εξωτερικό.
Πραγματικά περιστατικά συνομολογηθέντα εκ παραδρομής τόσο από τον αναιρεσείοντα όσο και από την αναιρεσίβλητη
Ο αναιρεσείων όπως και η αναιρεσίβλητη εταιρία συνομολογεί, προφανώς από παραδρομή, ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε καταρτίσει έγγραφη σύμβαση με την εταιρία.. Ισχυρίζεται επίσης, ότι δεν γνώριζε το ακριβές περιεχόμενο των έγγραφων συμβάσεων των άλλων ηθοποιών, που μετείχαν στη σειρά και συνεπώς δεν γνώριζε ότι οι τελευταίοι είχαν παραχωρήσει την άδεια της εκμετάλλευσης των συγγενικών τους δικαιωμάτων στην εναγομένη, ισχυρισμό, που αντικρούει με σχετικό λόγο έφεσης η εναγομένη. Αναφορικά με την γνώση του αποδείχθηκε ότι αυτός δεν γνώριζε τις απολαβές του κάθε ηθοποιού.
Τύπος συμβάσεων της εταιρίας με τους λοιπούς ηθοποιούς
Πανομοιότυπες συμβάσεις
Από τις προσκομιζόμενες έγγραφες συμβάσεις των άλλων ηθοποιών της σειράς προκύπτει ότι αυτές ήταν πανομοιότυπες ενώ στα κενά, που υπήρχαν σ’ αυτές η εταιρία συμπλήρωνε μόνο την ημερομηνία, το ονοματεπώνυμο του κάθε ηθοποιού και το μηνιαίο ποσό, που αυτός θα λάμβανε ως μισθό.
Καθημερινή προβολή της τηλεοπτικής σειράς στο εξωτερικό
Αποδείχθηκε ότι η τηλεοπτική σειρά προβαλλόταν καθημερινά από το 1992 στην Κύπρο, στην Αυστραλία, στην Αμερική, στον Καναδά καθώς και στην Γερμανία, Γαλλία και μεταγλωττισμένη στην Βουλγαρία. Εξάλλου και η ίδια η εταιρία συνομολογεί ότι η προβολή της σειράς στο εξωτερικό πραγματοποιείται από τρίτους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και όχι από την ίδια, σημειώνεται δε ότι η προβολή αυτή συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι και το έτος 2007.
Κατάρτιση συμβάσεως εκμίσθωσης της τηλεοπτικής σειράς μεταξύ της παραγωγού και τρίτων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών
Από το σύνολο του αποδεικτικού υλικού προέκυψε ότι η παραγωγός της τηλεοπτικής σειράς, κατήρτισε με τρίτες εταιρίες συμβάσεις, με βάση τις οποίες παραχώρησε ( εκμίσθωσε) τη χρήση του υλικού φορέα ήχου και εικόνας, στον οποίο είχε αποτυπωθεί, έναντι οικονομικού ανταλλάγματος (μισθώματος), το οποίο εισέπραξε για τη χορήγηση της άδειας καθημερινής προβολής της από τις εταιρίες αυτές , οι οποίες λειτουργούν τρίτους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς σε διάφορες χώρες της αλλοδαπής, όπως επιβεβαίωσε….και ο…….. ότι η συνεργασία της εταιρίας με τους τρίτους τηλεοπτικούς σταθμούς είχε τη μορφή (royalty fees), δηλαδή πληρωμή τελών για παραχώρηση του σήματος της με τη μορφή της σύμβασης (franchise) .
Εκχώρηση με έγγραφες συμβάσεις στην παραγωγό εταιρία, του συγγενικού δικαιώματος των ηθοποιών
Επίσης προέκυψε ότι όλοι οι ηθοποιοί με τις έγγραφες συμβάσεις, που είχαν συνάψει , είχαν εκχωρήσει στην παραγωγό εταιρία, το συγγενικό τους δικαίωμα να εκμεταλλεύεται την ερμηνεία τους στην σειρά τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό έναντι αμοιβής, που ρητά αναγραφόταν στις συμβάσεις.
Κατάρτιση προφορικής συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας μεταξύ του ηθοποιού και της παραγωγού εταιρίας
Η σύμβαση, που συνέδεε τον αναιρεσείοντα με την εταιρία ήταν προφορική σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, δεδομένου ότι ο αναιρεσείων ήταν υποχρεωμένος να προσφέρει τις καλλιτεχνικές του υπηρεσίες σε στούντιο, όπου πραγματοποιούνταν τα γυρίσματα της τηλεοπτικής αυτής σειράς, σε προκαθορισμένο από την εργοδότρια χρόνο και σύμφωνα με τους κανόνες της τέχνης και τις εντολές του παραγωγού και του σκηνοθέτη, χωρίς να έχει την παραμικρή ανάμιξη στο σενάριο, στο καλλιτεχνικό και τεχνικό προσωπικό, στον τρόπο, τον τόπο και τον χρόνο της παραγωγής, στη μέθοδο λήψης της και στην εν γένει οργάνωση και εκτέλεση της παραγωγής, που καθοριζόταν αποκλειστικά από την εταιρία.
Εφαρμοστέα η διάταξη του άρθρου 46 παρ. 3 του Ν. 2121/93
Σύμβαση εξαρτημένης εργασίας
Εφόσον πρόκειται για σύμβαση εξαρτημένης εργασίας θα τύχει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 Ν.2121/1993, σύμφωνα με την οποίαν η άδεια που απαιτείται για την ενέργεια των πράξεων της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου, αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία, στην οποία να ορίζονται συγκεκριμένα οι πράξεις, για τις οποίες δίνεται η άδεια, θεωρείται ότι έχει δοθεί, όταν ο ερμηνευτής ή εκτελεστής καλλιτέχνης συνδέεται μ’ εκείνον που επιχειρεί αυτές τις πράξεις με σύμβαση εργασίας, που έχει ως σκοπό την ενέργεια αυτών των συγκεκριμένων πράξεων.
Χορήγηση με τις έγγραφες συμβάσεις από τους ηθοποιούς στην εταιρία, άδειας για εκμετάλλευση των συγγενικών δικαιωμάτων
Αποδείχθηκε, ότι σε όλες τις έγγραφες συμβάσεις, που η εταιρία κατήρτισε με τους λοιπούς ηθοποιούς που συμμετείχαν στην σειρά εξασφάλισε και την παραχώρηση της άδειάς τους για την εκμετάλλευση των συγγενικών τους δικαιωμάτων από την προβολή της στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Στο σημείο αυτό, ανακύπτει κενό της κρινόμενης σύμβασης του ενάγοντος λόγω της προφορικότητάς της και ανάγκη συμπλήρωσή της σύμφωνα με τους ερμηνευτικούς κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ.
Αντίθεση στην κοινή πείρα και λογική η μη σύναψη προφορικής συμφωνίας για την παροχή συγγενικών δικαιωμάτων από τον ηθοποιό
Αντίκειται στους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής η εταιρία να εξασφάλισε έναντι αμοιβής την παροχή άδειας εκμετάλλευσης των συγγενικών δικαιωμάτων όλων των άλλων ηθοποιών, που είχαν καταρτίσει έγγραφες συμβάσεις και να μην περιέλαβε τέτοια προφορική συμφωνία για παροχή της άδειας αυτής και από τον ηθοποιό ενόψει του ότι δεν αποδείχθηκε ούτε άλλωστε ο τελευταίος επικαλείται ότι συνέτρεχε στο πρόσωπο του κάποιος ιδιαίτερος λόγος εξαιτίας του οποίου μόνον αυτός να μην είχε παραχωρήσει την άδεια αυτή στην παραγωγό εταιρία.
Νόμιμη η προβολή της τηλεοπτικής σειράς στο εξωτερικό
Το Δικαστήριο κρίνει ότι στο σκοπό της σύμβασης εργασίας, που η παραγωγός της τηλεοπτικής σειράς συνήψε με τον ηθοποιό εμπίπτει η προβολή της σειράς και στο εξωτερικό, αφού η σύμβαση καταρτίστηκε με σκοπό την εκμετάλλευση της ερμηνείας του , ο οποίος τεκμαίρεται ότι έδωσε την άδειά του για προβολή της σειράς στην Ελλά αλλά και στο εξωτερικό, καθώς η προβολή του προγράμματος στο εξωτερικό εντάσσεται στον κύκλο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της εταιρίας και δεν αποτελεί αυτοτελή μορφή εκμετάλλευσης η προβολή αυτή. Λαμβανομένων δε υπόψη και των αμοιβών που η ίεταιρία είχε συμφωνήσει να καταβάλει σε κάθε ηθοποιό, σύμφωνα με τις έγγραφες συμβάσεις τους, που δεν αφίστανται κατά πολύ από την αμοιβή του ,με βάση την συμμετοχή και τον ρόλο του στην σειρά, η προβολή της οποίας στο εξωτερικό έγινε νόμιμα από την παραγωγό ,καθώς δεν αποδείχθηκε παράνομη προσβολή.
Απόρριψη της αγωγής από το Εφετείο
Το Εφετείο,αφού δέχθηκε την έφεση της αναιρεσίβλητης κατά της …… απόφασης του πρωτοβαθμίου (Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών)Δικαστηρίου,με την οποία,κατά μερική αποδοχή της από …… αγωγής του αναίρεσείοντος, είχε απαγορευτεί στην αναιρεσίβλητη να προβάλλει στο εξωτερικό σκηνές ,στις οποίες πρωταγωνιστεί αυτός, που περιέχονται στην προεκτεθείσα τηλεοπτική σειρά,καθώς και να προβαίνει σε μεταβίβαση και παροχή άδειας σε αλλοδαπές εταιρείες για την προβολή αυτών στο εξωτερικό χωρίς προηγούμενη κατάρτιση σχετικών συμβάσεων με τον αναιρεσείοντα και είχε επίσης αναγνωριστεί ότι η αναιρεσίβλητη υποχρεούται να του καταβάλει,ως προβλεπόμενη από το άρθρο 65 παρ.1 και 2 αμοιβή,το ποσό των 47.398,78 ευρώ,με το νόμιμο τόκο από 3-8-2006,εξαφάνισε την απόφαση αυτή και απέρριψε την αγωγή.
Χρήση από το Εφετείο των διατάξεων ΑΚ 173 και 200
Το Εφετείο,χρησιμοποίησε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 173 και 200ΑΚ ,όχι για να διαπιστώσει την ύπαρξη της προφορικής συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων,αλλά για να ερμηνεύσει αυτή ως προς το σκοπό στον οποίο απέβλεπε,χρησιμοποιώντας νόμιμα προς τούτο και στοιχεία, εκτός αυτής, όπως τις πανομοιότυπες συμβάσεις άλλων ηθοποιών,προκειμένου να εφαρμόσει το από τη διάταξη του άρθρου 43παρ.3α πλάσμα δικαίου. Το σχετικό αποδεικτικό της πόρισμα δε, έχει την απαιτούμενη αιτιολογία ,αφού καλύπτεται χωρίς λογικά κενά και αντιφάσεις ,με πληρότητα και σαφήνεια το πραγματικό των προαναφερθεισών διατάξεων,των οποίων έτσι καθίσταται εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής τους. Το ότι σε ένα σημείο του νομικού συλλογισμού αναφέρεται ότι δέχεται το Δικαστήριο ερμηνευτικά ότι η άδεια εκχωρήθηκε προφορικά στην εναγομένη, είναι σαφές από το τελικό αποδεικτικό της πόρισμα, πως έχει την έννοια,ότι η ερμηνεία του σκοπού της προφορικής σύμβασης δικαιολογούσε τη χορήγηση της επίμαχης άδειας στην αναιρεσίβλητη
Λόγοι αναιρέσεως από τους αρ. 1 και 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ
Όσα αντίθετα υποστηρίζει ο αναιρεσείων, με τους πέμπτο και έκτο λόγους της κρινόμενης αίτησής του από τη διάταξη του άρθρου 559 αριθμ.1 και 19 ΚΠολΔ αντίστοιχα, είναι αβάσιμα. Δεχόμενο το Εφετείο,ότι η , κατά τον Ιούλιο του έτους 1992,ήτοι πριν την ισχύ του νόμου 2121/1993, προφορική σύμβαση μεταξύ των διαδίκων, ήταν έγκυρη,αφού ο τότε ισχύων νόμος 2387/1920 δεν προέβλεπε τον έγγραφο ως συστατικό εν προκειμένω τύπο,λόγω της μη γνήσιας αναδρομικότητας του άρθρου 68παρ.3 του ν.2121/1992,ορθά ερμήνευσε και εφήρμοσε την εν λόγω διάταξη σε συνδυασμό με αυτή του άρθρου 2ΑΚ.Επομένως, όσα περί του αντιθέτου υποστηρίζει ο αναιρεσείων, με τον δεύτερο από το άρθρο 559 αριθμ.1 ΚπολΔ, λόγο της κρινόμενης αίτησής του είναι αβάσιμα.
Λόγος αναιρέσεως από το 559 αρ 13 ΚΠολΔ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ.13 Κ.Πολ.Δ. λόγος αναίρεσης ιδρύεται αν το δικαστήριο παραβίασε τους ορισμούς του νόμου ως προς το βάρος της αποδείξεως. Ως εσφαλμένη εφαρμογή των ορισμών του νόμου ως προς το βάρος της αποδείξεως νοείται η παρά τους ορισμούς του άρθρου 338 Κ.Πολ.Δ. κατανομή του υποκειμενικού βάρους αποδείξεως, η οποία προϋποθέτει την έκδοση παρεμπίπτουσας αποφάσεως περί αποδείξεως. Μετά την κατάργηση όμως του άρθρου 341 Κ.Πολ.Δ. με το άρθρο 5 v. 2915/2001, τέτοια απόφαση δεν εκδίδεται και συνεπώς έκτοτε η έννοια του υποκειμενικού βάρους αποδείξεως απώλεσε τη σημασία της, ο δε αναιρετικός έλεγχος από το άρθρο 559 αριθ. 13 Κ.Πολ.Δ. περιορίζεται μόνο όταν παραβιάζεται το αντικειμενικό βάρος απόδειξης, το οποίο καθορίζει το διάδικο που φέρει τις συνέπειες της μη πλήρους απόδειξης των κρίσιμων για τη θεμελίωση του ισχυρισμού του περιστατικών.Βλ και αποφάσεις Α. Π.575/2015, 485/2010
Λόγος αναιρέσεως από το 559 αρ. 13 ΚΠολΔ
Ο αναιρεσείων, με τον πρώτο λόγο της αίτησής του,μέμφεται την προσβαλλόμενη ,κατ’ επίκληση πλημμέλειας από το άρθρο 559αριθμ.13 και όχι και αριθμ.1 ΚΠολΔ, αφού, με την αναφορά ότι,δεν αποδείχθηκε, ούτε άλλωστε ο τελευταίος (ενάγων) επικαλείται, ότι συνέτρεχε στο πρόσωπο του κάποιος ιδιαίτερος λόγος εξαιτίας του οποίου μόνο αυτός να μην είχε παραχωρήσει την άδεια στην εναγομένη, επέρριψε στον ίδιο το βάρος της απόδειξης της παράνομης προσβολής του συγγενικού του δικαιώματος. Ο λόγος είναι αβάσιμος, εφόσον το Εφετείο σαφώς εκθέτει, ότι δεν αποδείχθηκε παράνομη προσβολή εκ μέρους της αναιρεσίβλητης λόγω χορηγήσεως σ’ αυτήν της σχετικής άδειας και ότι για το λόγο αυτό, δέχθηκε τη σχετική ένσταση της. Το Εφετείο δεν παρεβίασε το αντικειμενικό βάρος απόδειξης ,που το είχε η αναιρεσίβλητη χωρίς τούτο να αναιρείται από την μεμονωμένη και επιλεκτικά αναφερόμενη από τον αναιρεσείοντα αναφορά της προσβαλλόμενης περί έλλειψης, ανταπόδειξης εκ μέρους του τελευταίου.
Λόγος αναιρέσεως από το 559 αρ. 8 ΚΠολΔ
Έννοια πράγματος
Ο λόγος αναιρέσεως του άρθρου 559 αριθμ.8 ΚΠολΔ για λήψη ή μη υπόψη προταθέντος και έχοντος ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης πράγματος,προϋποθέτει πράγμα παραδεκτώς προταθέν,αφού διαφορετικά το δικαστήριο της ουσίας δεν επιτρέπεται να το λάβει υπόψη.Πράγματα ,θεωρούνται οι αυτοτελείς ισχυρισμοί των διαδίκων,που συγκροτούν την ιστορική βάση και θεμελιώνουν το αίτημα της αγωγής,ανταγωγής,ένστασης ή αντέστασης ουσιαστικού ή δικονομικού δικαιώματος καθώς και οι κύριοι ή πρόσθετοι λόγοι έφεσης που αφορούν αυτοτελείς πραγματικούς ισχυρισμούς και όχι ισχυρισμούς που αποτελούν απλή ή αιτιολογημένη άρνηση αυτών, δηλαδή ισχυρισμούς που δεν καταλήγουν στην επίκληση έννομης συνέπειας, αφού αυτοί αποκρούονται με την παραδοχή ως βάσιμων των θεμελιωτικών τους γεγονότων.Βλ και Ολ.ΑΠ 3/1997, 3/2008, ΑΠ 11/2017.
Τέταρτος λόγος αναιρέσεως από το 559 αρ. 8 ΚΠολΔ
Ο αναιρεσείων,με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως , κατ’ επίκληση πλημμέλειας από το άρθρο 559 αριθμ.8ΚΠολΔ,μέμφεται το Εφετείο,ότι έλαβε υπόψη τον προταθέντα για πρώτη φορά ενώπιον του από την αναιρεσίβλητη,με την έφεσή της και συνεπώς απαράδεκτο, κατ’ άρθρο 527ΚΠολΔ, ισχυρισμό, ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο δέχθηκε ότι η προφορική σύμβαση των διαδίκων ήταν σύμβαση ανεξαρτήτων υπηρεσιών και όχι εξαρτημένης εργασίας και συνακόλουθα εσφαλμένα δεν εφάρμοσε την διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του ν.2121/1993 περί αυτοδίκαιης μεταβίβασης των συγγενικών δικαιωμάτων στον εργοδότη.Ο λόγος αυτός είναι απαράδεκτος,εφόσον ο ισχυρισμός, με τη συνακόλουθη συνέπεια της εφαρμογής της διάταξηςτου άρθρου 46 παρ. 3 του Ν. 2121/93, δεν αποτελεί “πράγμα” κατά την έννοια του άρθρου 559 αρ. 8 Κ.ΠολΔ, αλλά συνιστά αιτιολογημένη άρνηση του αγωγικού ισχυρισμού περί σύναψης μεταξύ των διαδίκων, σύμβασης ανεξαρτήτων υπηρεσιών.Την ίδια θέση στο ζήτημα ακολουθούν και οι (ΑΠ 602/2017 , 668/2015.Η προβολή του για πρώτη φορά ενώπιον του Εφετείου δεν καταλαμβάνεται από το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 527 Κ.ΠολΔ, απαράδεκτο.
Δικονομική ισχύς ομολογίας
Η διάταξη του άρθρου 352 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ., ορίζει ότι, η ομολογία του διαδίκου, προφορική ή γραπτή, ενώπιον του δικαστηρίου αποτελεί πλήρη απόδειξη εναντίον εκείνου που ομολόγησε. Η δικαστική ομολογία, η οποία πρέπει να είναι σαφής,ορισμένη και να μην εξαρτάται από αίρεση, αποτελεί πλήρη απόδειξη εναντίον εκείνου που ομολόγησε για όσα γεγονότα ομολογήθηκαν από αυτόν και κρίνεται αντικειμενικά, χωρίς να αποτελεί προϋπόθεσή της η πρόθεση προς ομολογία.Βλ. και ΑΠ530/2015.
Έμμεση δικαστική ομολογία
Προϋπόθεση συναγωγής της έμμεσης δικαστικής ομολογίας των διαδίκων σε σχέση με συγκεκριμένο πραγματικό ισχυρισμό του αντιδίκου του είναι να μην αμφισβητήθηκε ειδικώς από εκείνον ο πραγματικός αυτός ισχυρισμός. Αν συντρέχει η αρνητική αυτή προϋπόθεση, η οποία και μόνον ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο,με τον αναιρετικό λόγο του άρθρου 559αριθμ.11ΚΠολΔ, ΑΠ530/2015, το δικαστήριο της ουσίας δικαιούται να κρίνει, ανελέγκτως ως προς τούτο, αν από το σύνολο των ισχυρισμών και τη γενική άρνηση που προβάλλεται, συνάγεται έμμεση ομολογία.Βλ. και ΑΠ 1453/2003, 885/2002 Η κρίση δε του δικαστηρίου της ουσίας περί αυτού,ανάγεται σε πράγματα και ως εκ τούτου δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου. Βλ και ΑΠ653/2008.
Έβδομος λόγος αναιρέσεως από το 559 αρ. 12 Κ.Πολ.Δ.
Μη λήψη υπόψιν έμμεσης ομολογίας
Ο αναιρεσείων,με τον έβδομο λόγο αναιρέσεως, ,μέμφεται το Εφετείο, επικαλούμενος πλημμέλεια από το άρθρο 559 αρ..12ΚΠολΔ,διότι δεν έλαβε υπόψη έμμεση ομολογία περί της αναγνώρισης από την αναιρεσίβλητη του αιτούμενου με την αγωγή δικαιώματος του,προερχόμενη,αφενός μεν από την ένσταση καταχρηστικής άσκησης αυτού, την οποία η τελευταία υπέβαλε κυρίως και όχι επικουρικώς και συνεπώς εμμέσως το ανεγνώρισε, αφετέρου δε από τη συνομολόγηση εκ μέρους της, της ήδη προαναφερθείσας καταβολής συγγενικών δικαιωμάτων των ηθοποιών στον προαναφερθέντα οργανισμό συλλογικής διαχείρισης αυτών. Ο λόγος είναι απαράδεκτος, εφόσον το Εφετείο κατά την ανέλεγκτη κρίση του εμμέσως δεν δέχθηκε ότι από τους ως άνω ισχυρισμούς της αναιρεσίβλητης συναγόταν έμμεση ομολογία των αγωγικών ισχυρισμών του αναιρεσείοντος.
Έλλειψη ανάγκης για υποβολή στο ΔΕΕ προδικαστικού ερωτήματος σχετικά με την ειδικότερη φύση της εξαρτημένης εργασιακής σχέσης του ηθοποιού με την εταιρία
Δεν υφίσταται ανάγκη υποβολής προδικαστικού ερωτήματος στο ΔΕΕ για το αν η εξαρτημένη εργασιακή σχέση του ηθοποιού προς τον παραγωγό συνιστά αυτοδίκαιη εκ μέρους του παραχώρηση άδειας για οποιαδήποτε εκμετάλλευση της ερμηνείας του από τον τελευταίο και σε καταφατική περίπτωση πώς καθορίζεται η αμοιβή του ηθοποιού ή εάν μία τέτοια παραδοχή εξαιρεί τον ηθοποιό από την προστασία του συγγενικού του δικαιώματος, με δεδομένο μάλιστα ότι η ένδικη σύμβαση είναι προφορική και σε ποιό είδος επίσης εκμετάλλευσης εντάσσεται η γενόμενη από την αναιρεσίβλητη χρήση,όπως ζητεί ο αναιρεσείων. Σαφής είναι η έννοια της διάταξης του άρθρου 46 παρ. 3 του Ν.2121/93.Το είδος της παραχωρούμενης στα πλαίσια αυτής, εκμετάλλευσης του συγγενικού δικαιώματος του ηθοποιού ερευνάται από το περιεχόμενο της ισχύουσας, σύμβασης εργασίας μεταξύ αυτού και του αντισυμβαλλομένου ..
Απορρίπτει αίτηση αναιρέσεως.
Κείμενο απόφασης ΑΠ….
Για να ανοίξετε την απόφαση πατήστε κάτω από την φωτογραφία στην Φράση <<Για να διαβάσετε περισσότερα πατήστε εδώ>>
Για Δωρεάν δοκιμαστική εγγραφή στην Τ.Ν.Π. ο Σόλων (Τη μόνη Σχολιασμένης Νομολογίας και με παράθεση των Contra αποφάσεων ανά απόφαση)
που από 01-10-2019 διεύρυνε την πρόσβαση του και σε όλη την Νομοθεσία πατήστε στην παρακάτω εικόνα:
Κείμενο απόφασης ΑΠ….
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 