1.Συκοφαντική Δυσφήμιση (άρθρ. 362, 363 ΠΚ)
Έννοια Τρίτου Δεν είναι τρίτοι ο Εισαγγελέας – ο Πταισματοδίκης και ο Δικαστικός Γραμματέας
2.Δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της Συκοφαντικής Δυσφήμισης
Δεκτός ο λόγος αναίρεσης κατ΄ άρθρ. 510 παρ.1 Ε΄ ΚΠοινΔ.
Αθώος ο κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμιση.
Συκοφαντική Δυσφήμιση (άρθρ. 362, 363 ΠΚ)
Έννοια Τρίτου
Δεν είναι τρίτοι ο Εισαγγελέας – ο Πταισματοδίκης και ο Δικαστικός Γραμματέας
Τα πρόσωπα αυτά είναι θεσμικά εξουσιοδοτημένα όργανα να λαμβάνουν γνώση των δικογράφων, καταγγελιών, μηνύσεων και στα πλαίσια των υπηρεσιακών τους καθηκόντων, ερευνών τη βασιμότητα των αναφερομένων – καταγγελλόμενων σε αυτά ή καταγίνονται με τη διεκπεραίωση των υποθέσεων, χωρίς να προβαίνουν σε ίδια κατά την προσωπική τους άποψη (αρνητική) εκτίμηση αυτών, όπως κάθε τρίτο πρόσωπο.
Δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της Συκοφαντικής Δυσφήμισης
Δεκτός ο λόγος αναίρεσης κατ΄ άρθρ. 510 παρ.1 Ε΄ ΚΠοινΔ.
Αθώος ο κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμιση.
Για τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης, ως προς τα αντικειμενικά του στοιχεία, θα πρέπει η διάδοση ή ο ισχυρισμός του ψευδούς γεγονότος αφενός να επισυμβεί ενώπιον τρίτου προσώπου, αφετέρου να είναι πρόσφορος να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του άλλου. Οι δύο αυτές προϋποθέσεις (“τρίτος” και “δυνατότητα βλάβης της τιμής και υπόληψης”) μπορεί να συνδέονται υπό την έννοια ότι ένα γεγονός, που αντικειμενικά μπορεί να βλάψει την τιμή και υπόληψη του παθόντος, να μην είναι δυνατόν να προκαλέσει τη βλαπτική του ενέργεια όταν ανακοινώνεται ενώπιον προσώπων που έχουν κάποια συγκεκριμένη ιδιότητα ή όταν η ανακοίνωση γίνεται υπό ορισμένες περιστάσεις. Η προσφορότητα κρίνεται από τον τόπο, χρόνο, το είδος του γεγονότος ,από τον τρίτο ή τρίτους ενώπιον των οποίων διαδίδεται και γενικά από τις περιστάσεις .Έτσι τα δικαστικά πρόσωπα (δικαστές, εισαγγελείς) που λαμβάνουν υποχρεωτικά γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, ιδίως όταν καλούνται να αποφανθούν σχετικά με αυτό το ίδιο το δυσφημιστικό γεγονός, δεν είναι εξ αυτού και μόνο του λόγου τρίτοι, ούτε εξ αυτού και μόνο μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη η προσφορότητα του γεγονότος για προσβολή της τιμής. Τα δικαστικά πρόσωπα διατυπώνουν μόνο τη δικανική τους κρίση ως προς τη βασιμότητα των ερευνητέων γεγονότων, ακολουθώντας τους κανόνες απόδειξης είτε της πολιτικής είτε της ποινικής δικονομίας. Η διατύπωση της κρίσης τους είναι το αποτέλεσμα της αξιολόγησης του αποδεικτικού υλικού και είναι υποχρεωτική εκ του καθήκοντος τους, αφού καλούνται να διαμορφώσουν μια έννομη σχέση ή να αποδώσουν ποινική ευθύνη, ως όργανα πολιτείας και στο όνομα του ελληνικού λαού και η όποια κρίση τους δεν μπορεί να περιέχει προσωπικές κρίσεις ή εκτιμήσεις για την τιμή και υπόληψη κάποιου προσώπου. Το αυτό ισχύει αναλογικά και για τα λοιπά πρόσωπα που συμπράττουν στην ποινική δίκη, όπως ο δικαστικός γραμματέας, ο οποίος συμπράττει στη διαδικασία καταχώρησης της μήνυσης ή της ένορκης κατάθεσης μάρτυρα, χωρίς επιπλέον να προκύπτει ότι τα πρόσωπα αυτά λαμβάνουν γνώση του περιεχομένου των δικογράφων πλην των στοιχείων που είναι αναγκαία για τον ορθό δικονομικά χειρισμό της υπόθεσης.
Εν προκειμένω ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος κατ’ εξακολούθηση για συκοφαντική δυσφήμηση, διότι κοινοποίησε στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών την από ….. αναφορά του,με την οποία εν γνώσει του ψευδώς παρουσίαζε τον εγκαλούντα να διαπράττει την αξιόποινη πράξη της παράβασης καθήκοντος,τα δε αναφερόμενα σ’ αυτή ψευδή περιστατικά περιήλθαν σε γνώση τρίτων προσώπων και δη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών και των δικαστικών υπαλλήλων – γραμματέων που την παρέλαβαν και την καταχώρησαν στα αρχεία της εισαγγελίας. Ο αναιρεσείων κατέθεσε τα γεγονότα αυτά και στην ένορκη βεβαίωση εν γνώσει της αναληθείας τους. Κρίνοντας έτσι το Εφετείο, ότι δηλαδή, τα γεγονότα περιήλθαν σε γνώση τρίτων προσώπων, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 362 και 363 ΚΠΔ,καθόσον ο Εισαγγελέας,ο Πταισματοδίκης και ο Δικαστικός γραμματέας είναι θεσμικά εξουσιοδοτημένα όργανα να λαμβάνουν γνώση των δικογράφων, καταγγελιών, μηνύσεων και στα πλαίσια των υπηρεσιακών τους καθηκόντων ερευνούν τη βασιμότητα των αναφερομένων – καταγγελλομένων σ’ αυτά ή καταγίνονται με τη διεκπεραίωση των υποθέσεων, χωρίς να προβαίνουν σε ίδια κατά την προσωπική τους άποψη (αρνητική) εκτίμηση αυτών, όπως κάθε τρίτο πρόσωπο.Τα δικαστικά αυτά πρόσωπα δεν είναι τρίτοι. Δεν στοιχειοθετείται η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης. Για τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης, ως προς τα αντικειμενικά του στοιχεία,θα πρέπει η διάδοση ή ο ισχυρισμός του ψευδούς γεγονότος αφενός να επισυμβεί ενώπιον τρίτου προσώπου,αφετέρου να είναι πρόσφορος να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του άλλου. Οι δύο αυτές προϋποθέσεις τρίτοςκαι δυνατότητα βλάβης της τιμής και υπόληψης μπορεί να συνδέονται υπό την έννοια ότι ένα γεγονός, που αντικειμενικά μπορεί να βλάψει την τιμή και υπόληψη του παθόντος,να μην είναι δυνατόν να προκαλέσει τη βλαπτική του ενέργεια όταν ανακοινώνεται ενώπιον προσώπων που έχουν κάποια συγκεκριμένη ιδιότητα ή όταν η ανακοίνωση γίνεται υπό ορισμένες περιστάσεις.Η προσφορότητα κρίνεται από τον τόπο,χρόνο,τοείδος του γεγονότος,από τον τρίτο ή τρίτους ενώπιον των οποίων διαδίδεται και γενικά από τις περιστάσεις. Ιδρύεται ο από το άρθρο 510παρ.1 Ε’ ΚΠΔ λόγος αναίρεσης, όπως βάσιμα υποστηρίζει ο αναιρεσείων.
Αναιρεί την υπ’ αριθ. 240/2018 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Δωδεκανήσου.
Παραπέμπει την υπόθεση ως προς τα αδικήματα της ψευδούς καταμήνυσης και της ψευδορκίας μάρτυρα για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κηρύσσει τον κατηγορούμενο αθώο της συκοφαντικής δυσφήμησης
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1.Συκοφαντική Δυσφήμιση – Έννοια Τρίτου – Δεν είναι τρίτοι ο Εισαγγελέας – ο Πταισματοδίκης και ο Δικαστικός Γραμματέας.
Βλ. Ομοίως και ΑΠ 490/2019, Ε’ Ποινικό Τμήμα, ΑΠ 1272/2019, Ε’ Ποινικό Τμήμα.
Contra Νομολογία
Θεωρείται τρίτος οποιοσδήποτε (εκτός από τον δράστη και τον παθόντα), φυσικό πρόσωπο ή αρχή, εισαγγελέας, γραμματέας, δικαστής, δικαστικός επιμελητής, που έλαβαν γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού ή της διάδοσης. ΑΠ 841/2019 ΣΤ’ Ποινικό Τμήμα, ΑΠ 1926/2019, ΣΤ’ Ποινικό Τμήμα (ό.π. 841/2019, ΑΠ 777/2017, ΑΠ 1264/2016, ΑΠ 611/2015).
Ομοίως βλέπε ΑΠ 789/2019 Α2 Πολιτικό Τμήμα (ΤΝΠ ΣΟΛΩΝ.gr) που έκρινε :
Το γεγονός ότι τα δικαστικά πρόσωπα, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν εκφράζουν την προσωπική τους άποψη, δεν δικαιούνται να προβαίνουν σε σχολιασμό όσων εκτίθενται στο πλαίσιο της οικείας διαδικασίας και εκφέρουν την κρίση τους εντός του πλαισίου των καθηκόντων τους, αποκλειστικά, προς διευθέτηση της εννόμου σχέσεως που αφορά τα διάδικα μέρη, χωρίς να την ανακοινώνουν σε άλλους, δεν δικαιολογεί τη συσταλτική ερμηνεία του όρου “τρίτος”, αφού και ο δικαστικός λειτουργός δεν παύει ως άνθρωπος να γίνεται κοινωνός μιας δυσμενούς παραστάσεως για το πρόσωπο που αφορούν οι ισχυρισμοί, χωρίς μάλιστα να έχει πάντοτε τη δυνατότητα να ερευνήσει την ουσιαστική βασιμότητα αυτών.Το Εφετείο, κρίνοντας ότι τα πρόσωπα που αναφέρονται στην προσβαλλόμενη ήτοι ο Πταισματοδίκης, οι Γραμματείς του Πταισματοδικείου, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών και οι Γραμματείς του Πρωτοδικείου δεν θεωρούνται τρίτοι, παραβίασε ευθέως με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 362 και 363 του Π.Κ. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, στην έννοια του τρίτου, περιλαμβάνεται οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο ή αρχή, όπως οι Δικαστές και οι Εισαγγελείς που έλαβαν γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού. Συνεπώς κρίθηκε ενταύθα ότι σε βάρος του ενάγοντος τελέστηκε το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης. Βάσιμα προβάλλεται ο σχετικός λόγος αναιρέσεως. Αναιρείται η 4715/17 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Απόφ. ΑΠ……Για να ανοίξετε την απόφαση πατήστε όχι στην παρακάτω φωτογραφία αλλά ακριβώς ΜΕΤΑ από την παρακάτω εικόνα στην φράση που είναι μέσα στο γκρι πλαίσιο με την ένδειξη για να <<διαβάσετε περισσότερα πατήστε εδώ>>
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας