1.Συμβάσεις Στεγαστικού Δανείου σε Συνάλλαγμα Ελβετικού Φράγκου της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος
Έννοια Δηλωτικού Όρου της Σύμβασης
2. Αναιρετικός Έλεγχος
Συμβάσεις Στεγαστικού Δανείου σε Συνάλλαγμα Ελβετικού Φράγκου της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος
Έννοια Δηλωτικού Όρου της Σύμβασης
Όρος που δεν επαναλαμβάνει μεν νοηματικά, απηχεί όμως το περιεχόμενο του άρθρου 291 ΑΚ, ακόμη και στην περίπτωση, κατά την οποία στη σύμβαση τραπεζικού στεγαστικού δανείου σε αλλοδαπό νόμισμα μεταξύ των διαδίκων υφίσταται Γ.Ο.Σ., που υποχρεώνει τον οφειλέτη να εκπληρώνει τις εντεύθεν υποχρεώσεις του προς την Τράπεζα αποκλειστικά σε ευρώ και, ειδικότερα, ορίζει ότι οι δόσεις αποπληρωμής του δανείου θα υπολογίζονται σε ελβετικά φράγκα με βάση το εκάστοτε ισχύον επιτόκιο και θα εξοφλούνται κατά ισότιμο ποσό σε ευρώ, το οποίο θα προκύπτει από τη μετατροπή του ποσού της δόσης από ελβετικά φράγκα σε ευρώ, με βάση την τιμή πώλησης του ελβετικού φράγκου από την τράπεζα κατά την ημερομηνία πληρωμής της δόσης.
«Στην περίπτωση του συμβατικού αποκλεισμού της ευχέρειας του οφειλέτη να καταβάλει τη δόση του δανείου σε ελβετικά φράγκα η επιβαλλόμενη υποχρέωση, να εκπληρώσει ο οφειλέτης την υποχρέωσή του αποκλειστικά σε ευρώ, με βάση την τρέχουσα τιμή πωλήσεως του ελβετικού φράγκου την ημέρα της καταβολής, είναι σύμφωνη και όχι αντίθετη με τη διάταξη του άρθρου 291 ΑΚ.»
ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Δεκτοί οι πέμπτος και ο πρώτος πρόσθετος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, από τον αριθμό 19 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ
Εν προκειμένω το Εφετείο παραβίασε εκ πλαγίου, δεδομένου ότι, σε περίπτωση που τα ένδικα δάνεια συνομολογήθηκαν σε ελβετικό φράγκο (όπως και η αναιρεσίβλητη ισχυρίστηκε με την αγωγή της) είναι εφαρμοστέα η διάταξη του άρθρου 291 ΑΚ, αφού η επιβαλλόμενη με τους ένδικους ΓΟΣ υποχρέωση της αναιρεσίβλητης να εκπληρώσει την υποχρέωσή της προς την τράπεζα αποκλειστικά σε ευρώ, με βάση την τρέχουσα τιμή πωλήσεως του ελβετικού φράγκου την ημέρα της καταβολής εκάστης δόσης, απηχεί, σύμφωνα με τη μείζονα σκέψη, το περιεχόμενο της διάταξης του άρθρου 291 ΑΚ και, συνεπώς, οι όροι αυτοί ως “δηλωτικοί” των ένδικων δανειακών συμβάσεων δεν υπόκεινται σε έλεγχο καταχρηστικότητας. Επομένως, ο πέμπτος λόγος της αίτησης αναίρεσης και ο πρώτος πρόσθετος λόγος, αμφότεροι, κατ’ εκτίμηση, από τον αριθμό 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, όπως αυτοί παραδεκτά συμπληρώνονται (άρθρο 562 παρ.4 ΚΠολΔ), είναι βάσιμοι.
Αναιρείται η υπ’ αριθ. 356/2018 απόφαση του Tριμελούς Εφετείου Ναυπλίου.
Απόφ. ΑΠ…..
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας