Σύμβαση αφηρημένης υπόσχεσης ή αναγνώρισης χρέους
Η αυτοτελής και ετεροβαρής ενοχή από έγγραφη αφηρημένη υπόσχεση ή αναγνώριση χρέους γεννιέται στην περίπτωση, κατά την οποία τα μέρη είχαν την πρόθεση να δημιουργήσουν ενοχή, ανεξάρτητα από την αιτία. Εάν στην έγγραφη υπόσχεση, ή στην αναγνωριστική δήλωση μνημονεύεται η αιτία του χρέους, δεν αποκλείεται να πρόκειται για αναιτιώδη ενοχή, εφόσον τα μέρη ήθελαν να αποσυνδέσουν το χρέος από την αιτία του. Η διάταξη του ΑΚ 873 εισάγει απλώς ερμηνευτικό κανόνα, προσδίδοντας στην δήλωση αυτή ορισμένη έννοια, μόνο ενόσω δεν προκύπτει το αντίθετο ( σε περίπτωση αμφιβολίας ).
Ορισμένο αγωγής από σύμβαση αφηρημένης υπόσχεσης ή αναγνώρισης χρέους
Για να είναι ορισμένη η αγωγή από σύμβαση αφηρημένης υπόσχεσης ή αναγνώρισης χρέους, ο ενάγων – δανειστής οφείλει να επικαλεστεί την κατάρτιση έγγραφης σύμβασης με περιεχόμενο την αναγνώριση ή υπόσχεση χρέους, από την οποία να προκύπτει, ότι τα μέρη ήθελαν να δημιουργήσουν ενοχή ανεξάρτητα από την αιτία. Η έκθεση των πραγματικών περιστατικών, τα οποία πρέπει να είναι όσα είναι νομικώς ικανά και αναγκαία για τη θεμελίωση του δικαιώματος και τα οποία πρέπει να αναφέρονται με τέτοια σαφήνεια, ώστε να εξατομικεύουν την έννομη σχέση και να μην καταλείπεται αμφιβολία για την αξίωση, η οποία απορρέει από αυτά, είναι απαραίτητη για να υπάρχει η δυνατότητα, το μεν δικαστήριο να κρίνει τη νομική βασιμότητα της αγωγής και να διατάξει τις δέουσες αποδείξεις, ο δε εναγόμενος να μπορεί να αμυνθεί κατά της αγωγικής αξίωσης που θεμελιώνεται επ’ αυτών με ανταπόδειξη ή ένσταση. Όταν δεν περιέχονται τα πιο πάνω στοιχεία ή όταν αυτά περιέχονται κατά τρόπο ελλιπή ή ασαφή, τότε η έλλειψη αυτή καθιστά μη νομότυπη την άσκησή της, επιφέρει δε την απόρριψή της ως απαράδεκτης λόγω αοριστίας, είτε κατόπιν προβολής της σχετικής ένστασης, είτε και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο της ουσίας.
Σύμβαση αναγνώρισης χρέους από ορισμένη αιτία
Η σύμβαση αφηρημένης υπόσχεσης ή αναγνώρισης χρέους διαφέρει από την σύμβαση με την οποία αναγνωρίζει κάποιος το χρέος που έχει από ορισμένη αιτία, η οποία δεν προβλέπεται ρητά από τον ΑΚ, ισχύει όμως διεπόμενη από το άρθρο 361 αυτού. Η διάταξη του ΑΚ 361 παρέχει ελευθερία σύναψης ποικίλου περιεχομένου συμβάσεων που δεσμεύουν τους συμβαλλόμενους,αρκεί το περιεχόμενό της να μην προσκρούει σε απαγορευτικό νόμο ή στα χρηστά ήθη. Η αναιτιώδης αναγνώριση χρέους καταρτίζεται καταρχήν άτυπα. Ιδρύεται νέα ενοχική σχέση.
Σύναψη σύμβασης αφηρημένης αναγνώρισης χρέους
Με το από ……. ιδιωτικό συμφωνητικό, συμφωνήθηκε μεταξύ των συμβαλλομένων ότι αναγνωρίζεται οφειλή και υποχρέωση ποσού 35.001.000 δρχ εντός τριών ετών από 01-06-2001 έως 31-12-2003 με τόκο 7% ετησίως σε συγκεκριμένες ημερομηνίες ήτοι ποσό 3.000.000 δρχ στις 25/07, ποσό 3.000.000 δρχ στις 25/08 ,ποσό 2.850.000 δρχ στις 25/09 και ποσό 2.817.000 δρχ στις 25/10 ,εντόκως από 01-01-2001 και εξόφληση στις 31/12 κάθε έτους. Ο β εκ των συμβαλλομένων αποδέχεται την συμφωνία και δεν έχει καμμία άλλη απαίτηση .Τα συμβαλλόμενα μέρη συμφώνησαν, όπως η συμφωνία τους μπορεί να διακοπεί μόνο για λόγους ανωτέρας βίας, όπως, λ.χ. σεισμός, πόλεμος, οπότε συνεπάγεται κακή τουριστική χρονιά ,με αποτέλεσμα η εναγόμενη να μεταφέρει τις υποχρεώσεις της για την αμέσως επόμενη χρονιά. Η ανωτέρω σύμβαση φέρει τη μορφή της αφηρημένης αναγνώρισης χρέους (ΑΚ 873). Η εναγόμενη, σε καμμία από τις παραπάνω ημερομηνίες δεν κατέβαλε το οφειλόμενο ποσόν, παρά το γεγονός, ότι το ξενοδοχείο ιδιοκτησίας της δυναμικότητας 500 κλινών, ευρισκόμενο σε νησιωτική τουριστική περιοχή, λειτουργούσε απρόσκοπτα.
Μη παραβίαση της ΑΚ 873 από το Εφετείο
Αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι με την μη αναγραφή στο δικόγραφο όλων των στοιχείων της υποκείμενης σχέσης , ήτοι το ποσό , τον χρόνο και τον τρόπο πληρωμής του δανείου, αδυνατεί να υπερασπιστεί το εταιρικό συμφέρον και αρνείται την δέσμευση του νομικού προσώπου. Αβάσιμα προβάλλεται ο ισχυρισμός της ότι, πρόκειται για ατομικό δάνειο του Τ. Κ., διότι στο ιδιωτικό συμφωνητικό, ο Τ.Κ. αναφέρεται ρητά ότι, ενεργεί ως εκπρόπωποςτης εταιρίας.Το δυσδιάκριτο της υπογραφής του κάτω από την σφραγίδα, δεν μπορεί να στηρίξει κρίση, ότι ανέλαβε ατομική και όχι εταιρική υποχρέωση. Από το Πρακτικό του ΔΣ, με το οποίο το ΔΣ συγκροτήθηκε σε σώμα, προκύπτει ότι ο Τ.Κ., όταν συμβλήθηκε ως εκπρόσωπος της εταιρίας, διέθετε εκπροσωπευτική εξουσία. Δεν αποδείχτηκε, ότι επρόκειτο για ατομική οφειλή του Τ.Κ. Ουσιαστικά αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός, ότι η μετακύλιση του δανείου δια του ιδιωτικού συμφωνητικού σε βάρος της εταιρίας αποτελεί απαγορευμένη από το άρθρο 23 α του Ν. 2190/20, αναδοχή χρέους, με το επιχείρημα από το μείζον στο έλασσον. Το Εφετείο με το να δεχτεί ως ουσιαστικά βάσιμη την αγωγή του αναιρεσίβλητου, ορθά εφάρμοσε και δεν παραβίασε την εφαρμοσθείσα ουσιαστική διάταξη του άρθρου 873 ΑΚ.
.
Έκταση δέσμευσης της Ανώνυμης Εταιρείας από τις εκτός εταιρικού πράξεις του ΔΣ αυτής
Η ανώνυμη εταιρεία δεσμεύεται από τις εκτός εταιρικού πράξεις του διοικητικού της συμβουλίου εκτός αν αποδειχθεί ότι ο αντισυμβαλλόμενος τρίτος γνώριζε ή από αμέλεια αγνοούσε την υπέρβαση του εταιρικού σκοπού, η οποία (αμέλεια) υπάρχει όταν αυτός δεν καταβάλλει την επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές ,δηλαδή την επιμέλεια και προσοχή που όφειλε και μπορούσε από τις περιστάσεις να καταβάλει ο μέσος συνετός συναλλασσόμενος του κύκλου δραστηριότητάς του .
Λόγοι αναιρέσεως από τον αρ. 19 ΚΠολΔ
Απορριπτέοι είναι οι λόγοι αναιρέσεως από τον αρ. 19 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ. ,διότι το Εφετείο διέλαβε πλήρεις, σαφείς, χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά αιτιολογίες ως προς τα ζητήματα της σαφούς πρόθεσης των μερών για την κατάρτιση αναιτιώδους συμβάσεως, δεχθέν, ότι τα μέρη δεν επιθυμούσαν να συνδέσουν την δήλωση περί αναγνώρισης με το κύρος και τα όποια άλλα ζητήματα της αρχικής αιτίας , ζητήματα σχετικά με την κατάρτιση τόσο της σύμβασης δανείου όσο και της αφηρημένης αναγνώρισης χρέους και ζητήματα σχετικά με την μη μετακύλιση στην αναιρεσείουσα ατομικού χρέους .
Λόγος αναιρέσεως από τον αρ. 8 του άρθρου 559 ΚΠολΔ
Αβάσιμα προβάλλεται ο λόγος αναιρέσεως από τον αρ. 8. Η αναιρεσείουσα, ισχυρίστηκε, ότι το εφετείο παρά τον νόμο και κατά προφανή υπέρβαση του συζητητικού συστήματος, δεν έλαβε υπόψη τον προβληθέντα αρνητικό της αγωγής ισχυρισμό αυτής, ότι η υποκείμενη σχέση δανείου συνήφθη μεταξύ ενάγοντα και Τ. Κ. ατομικά, και δεν απέρριψε την αγωγή, αφού δεν τον απέδειξε ο αναιρεσίβλητος. Ο ισχυρισμός αυτός, δεν αποτελεί άρνηση της αγωγής, αλλά συνδέεται, κατ’ εκτίμηση, αιτιωδώς με τον προταθέντα από αυτήν ισχυρισμό ότι το δάνειο είχε καταρτιστεί μεταξύ ενάγοντα και Τ. Κ. ατομικά και ως εκ τούτου παράνομα κατ άρθρο 23 Α του ν. 2190/1920 μετακυλίστηκε προς αυτήν ,τον οποίο (ισχυρισμό- ένσταση ) .
Δ Λόγος αναιρέσεως από τον αρ. 8 του άρθρου 559 ΚΠολΔ
Με τον δ λόγο αναίρεσης, από τον αριθμό 8 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ, προβάλλεται ότι, παρά το νόμο το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη και δεν απάντησε στον έχοντα ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης ισχυρισμό της ότι ο αναιρεσίβλητος κατά την κατάρτιση της σύμβασης υπαίτια αγνοούσε την υπέρβαση του εταιρικού σκοπού. Η ερημοδικασθείσα στον α βαθμό αναιρεσείουσα, για τη θεμελίωση της από το άρθρο 22 παρ 1 εδ. β του ν. 2190 /1920 ένστασής της ισχυρίστηκε ότι ο αναιρεσίβλητος υπαίτια αγνοούσε την υπέρβαση του εταιρικού σκοπού κατά την υπογραφή της ένδικης σύμβασης αφηρημένης αναγνώρισης χρέους επειδή μπορούσε και όφειλε να γνωρίζει με την προσφυγή σε δικηγόρο και εν πάση περιπτώσει με μια στοιχειώδη επιμέλεια εκ μέρους του γύρω από την επικείμενη συναλλαγή μεγάλου χρηματικού ύψους και ως εκ τούτου η ίδια δεν δεσμεύεται από τη σύμβαση αυτή. Τα πραγματικά αυτά περιστατικά δεν μπορούν να θεμελιώσουν την απαιτούμενη από το νόμο αμελή συμπεριφορά του αναιρεσίβλητου, καθόσον δεν απαιτείται στις συναλλαγές η προσφυγή σε δικηγόρο από συμβαλλόμενο, πριν την υπογραφή ετεροβαρούς σύμβασης ακόμη και μεγάλου ποσού.Το Εφετείο δεν είχε υποχρέωση να απαντήσει.
Λόγος αναιρέσεως από τον αρ. 10 του άρθρου 559 ΚΠολΔ
Με τον λόγο αναίρεσης, από το 559 αρ. 10 του Κ.Πολ.Δ, η αναιρεσείουσα αιτιάται το Εφετείο ότι εσφαλμένα δέχθηκε πράγματα που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης ως αληθινά χωρίς απόδειξη και συγκεκριμένα δέχτηκε χωρίς απόδειξη από τον ενάγοντα τον ισχυρισμό του ότι η σύμβαση δανείου καταρτίστηκε μεταξύ ενάγοντα και εναγόμενης. Ο ισχυρισμός αποτελούσε θεμελιωτικό γεγονός της προταθείσας από την αναιρεσείουσα αναφερόμενης ένστασης, η οποία έφερε και το βάρος απόδειξής της, και όχι αγωγικό ισχυρισμό. Το Εφετείο σχημάτισε την κρίση του και κατέληξε στο αποδεικτικό του πόρισμα, ότι δεν αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για ατομική οφειλή του Τ.Κ. αφού έλαβε υπόψη όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλέστηκαν και προσκόμισαν νόμιμα και ακολούθως απέρριψε ως αβάσιμη την ένσταση και δέχτηκε ως ουσιαστικά βάσιμη την αγωγή. Η προσβαλλόμενη δεν έκρινε χωρίς απόδειξη ως ουσία βάσιμη την αγωγή και ο λόγος είναι αβάσιμος.
Απορρίπτει αναίρεση
Κείμενο απόφασης Α1 Πολιτικό τμήμα ΑΠ…..Για να ανοίξετε την απόφαση πατήστε ΜΕΤΑ από την παρακάτω εικόνα στην φράση μέσα στο γκρι πλαίσιο με την ένδειξη για να
<<διαβάσετε περισσότερα πατήστε εδώ>>
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 