Σώρευση Ευθείας και Πλαγιαστικής Αγωγής στο αυτό δικόγραφο – Απαράδεκτη (1) Απόφ. Εφ.Δωδ. 385/2005 ΤΕΥΧΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2007 ΣΕΛ.491

Η κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση έκρινε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση της πλαγιαστικής αγωγής είναι η γένεση της αξίωσης του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή, η οποία γένεση, κατά την κρατούσα και ορθότερη άποψη, επέρχεται όταν ο τρίτος που ζημιώθηκε επιδώσει στον ασφαλισμένο τη σχετική αγωγή, η οποία ενεργοποιεί έτσι την ευθύνη του, γιατί από τότε πραγματώνεται η ασφαλιστική περίπτωση (κίνδυνος), έστω και αν ακόμη δεν έχει συγκεκριμενοποιηθεί, με δικαστική απόφαση ή εξώδικο καθορισμό, το ύψος της αξίωσης του ζημιωθέντος τρίτου.
Συνεπώς πριν από την επίδοση στον ασφαλισμένο της αγωγής του παθόντος, δεν έχει γεννηθεί αξίωση του ασφαλισμένου κατά του ασφαλισ: για καταβολή του ασφαλίσματος, συνεπώς δεν μπορεί να νοηθεί καν αδρ νεια ενός τέτοιου προσώπου, το οποίο ακόμη τότε δεν έχει αποκτήσει ι -ιδιότητα του δανειστή του ασφαλιστή του.
Επομένως όταν ο παθών τρίτος, με το ίδιο δικόγραφο, ασκεί ευθεία ογί γη κατά του υπόχρεου ασφαλισμένου και πλαγιαστική αγωγή κατά τ: ασφαλιστή κατά το άρθρο 72 ΚΠολΔ, δεν προλαβαίνει να συντρέξει η κα: την τελευταία αυτή διάταξη προϋπόθεση της αδράνειας του οφειλέτη. Έτ η πλαγιαστική αγωγή θεωρείται ως ασκηθείσα προώρως και συνεπώς αποριπτέα.

ΣΣ.: Βλ. κατωτέρω σχόλια – παρατηρήσεις μας και cοntra Εφ. Αθ 1207/20ί Σελ. 497.

Αντέφεση υπό αίρεση (2)

Κατ\’ εξαίρεση του κανόνα περί του ανεπίδεκτου της προσθήκης αιρέσεα στις διαδικαστικές πράξεις και συνεπώς και στα ένδικα μέσα, επιτρέπεται προσθήκη αφέσεως στην άσκηση ενδίκου μέσου, όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν συντρέχουν λόγοι που να επιβάλλουν τον αποκλεισμό της, όπα
είναι η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια της διαδικασίας ενώπιον του δικαστηρίου. Τούτο δε συντρέχει στη συγκεκριμένη περίπτωση για την ένδικη αίτηση,της ασφαλιστικής εταιρείας, γιατί αυτή ασκήθηκε μετά την παραπάνω έφεση και αποτελεί το μόνο τρόπο για να ερευνηθεί η υπό όρο αγωγή της, για την περίπτωση που γίνει δεκτή η παραπάνω έφεση, όπως και η αγωγή της κα αυτής.

Σχόλια – Παρατηρήσεις

1) Προσοχή πρέπει να επιδεικνύουν οι δικηγόροι κατά την άσκηση της αγωγής αποζ μιώσεως εκ τροχαίου ατυχήματος αναφορικά με την αντιμετώπιση του προβλήματος της βρχύχρονης παραγραφής που προέβλεπε το αρθρ. 10 παρ.2 του Ν. 489/1976 για τα ατυχήματα προ της επιβεβλημένης τροποποίησης της σχετικής διάταξης με το άρθρ.7 του Ν. 3557/2007 (ΦΕΚ 100 Α/14.5.2007) που ορίζει πλέον ότι οι αξιώσεις εκ τροχαίων ατυχημάτων κατά του ασφαλιστή παραγράφονται μετά πάροδο πέντε (5) ετών από την ημέρα του ατυχήματος, επιφυλασσομένων των διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας για την αναστολή και τη διακο¬πή της παραγραφής.
Στο παρελθόν για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα της βραχύχρονης 2ετούς παραγραφής στην πράξη έπρεπε να επιστρατευθούν οι διατάξεις περί σωρευτικής αναδοχής χρέους – ΑΚ 477 (με την κατάθεση από την ασφαλιστική εταιρεία στο αστυνομικό τμήμα του αποδεικτικού ασφαλίσεως, κατ\’ άρθρο 43 ν.2094/92 ΚΟΚ), για να ισχύσει η εκ του ΑΚ 937 πενταετής παραγραφή. Στην περίπτωση αυτή όμως απαραίτητη προϋπόθεση είναι η βάση της ασκούμενης αγωγής να στηρίζεται στις ανωτέρω διατάξεις, άλλως οποιαδήποτε μετά ταύτα επίκληση τους (στην προσθήκη ή αντίκρουση) συνιστά ανεπίτρεπτη μεταβολή της βάσης της αγωγής.

Μία άλλη μεθόδευση προς παράκαμψη της επάρατης 2ετούς βραχύχρονης παραγραφής ήταν η άσκηση πλαγιαστικής αγωγής κατά του ασφαλιστή (ΑΚ 72 ΚΠολΔ) εφόσον όμως είχε επιδοθεί πρώτα στον ασφαλισμένο η ευθεία αγωγή παθόντος, ώστε να ενεργοποιεί έτσι την ευθύνη του και να πραγματώνεται από τότε η ασφαλιστική περίπτωση (κίνδυνος). Άρα πρίιν από την επίδοση στον ασφαλισμένο της αγωγής του παθόντος, δεν έχει γεννηθεί αξίωση του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή, για καταβολή του ασφαλίσματος, συνεπώς δεν μπορεί να νοηθεί καν αδράνεια ενός τέτοιου προσώπου, το οποίο ακόμη τότε δεν έχει αποκτήσει την ιδιότητα του δανειστή του ασφαλιστή του. Υπ\’αυτή την άποψη εάν ο παθών τρίτος με το ίδιο δικόγραφο, ασκεί ευθεία αγωγή κατά του υπόχρεου ασφαλισμένου και πλαγιαστική αγωγή κατά του ασφαλιστή κατά το άρθρο 72 ΚΠολΔ, δεν προλαβαίνει να συντρέξει κατά την τελευταία αυτή διάταξη προυπόθεση της αδρανείας του οφειλέτη. Contra Α.Π.1656/2002 (Αθ.Κρητικός) ΣΕΕυγκΔ 2004/598 που ορθώς κατά την γνώμη μας παρέκαμψε το γεννηθέν πρόβλημα απονέμωντας ουσιαστικά το δίκαιο με το να κρίνει ως επιτρεπτή την σώρευση κυρίας και Πλαγιαστικης Αγωγής στο αυτό δικόγραφο, υπο την προϋπόθεση της επίδοσης το πρώτον της κυρίας αγωγής στον ασφαλισμένο.
Βλ. ομοίως Εφ.ΑΘ. 2037/2005 ΣΕΣυγκΔ 2006/93, Εφ.Λαρ. 752/2005 ΣΕΣυγκΔ 2006/211, Εφ.ΑΘ. 7172/2001 ΣΕΣυγκΔ 2003/13, βλ. ομοίως και την κατωτέρω δημοσιευόμενη Εφ.ΑΘ. 1207/2005 Σελ. 497.
Σ.Σ.: και πάντα ταύτα για να μην μείνει ο παθών – θύμα τροχαίου ατυχήμα¬τος απροστάτευτο λόγω της επάρατης 2ετους βραχύχρονης παραγραφής κατ\’ασφαλιστού και αρχίσουν προσπάθειες που διιλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο.

2) Έφεση υπό αίρεση βλ. ομοίως Εφ.ΑΘ. 2774/1994, ΣΕΣυγκΔ 1996/167, Εφ.Πειρ. 1254/1996 ΣΕΣυγκΔ 2000/205.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΒΛΕΠΕ ΤΕΥΧΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2007 ΣΕΛ.494 
…