Τοκοφορία Επικουρικού Κεφαλαίου σύμφωνα με τους ισχύοντες τόκους υπερημερίας και ΟΧΙ 6% (1) Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης Βελτιωμένη Τροφή Αποκλειστική Νοσοκόμα Οι Συγγενείς του παθόντος Απόφ. Μον.Πρ.Αθ. 2763/2010 Παράσυρση Πεζού εκτός Διαβάσεως α

Τοκοφορία Επικουρικού Κεφαλαίου
σύμφωνα με τους ισχύοντες τόκους υπερημερίας
και ΟΧΙ 6% (1)


Το παρεπόμενο, αίτημα για αναγνώριση της υποχρέωσης του εναγομένου Επικουρικού Κεφαλαίου στην καταβολή των αιτουμένων κονδυλίων με το ισχύον εκάστοτε επιτόκιο υπερημερίας είναι νόμιμο, στηριζόμενο στις διατάξεις των άρθρων 345, 346 Α.Κ., καθόσον η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 εδ. 2 ν.489/1976, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 3 του ν. 2837/2000, που καθορίζει το επιτόκιο σε βάρος του Επικουρικού Κεφαλαίου στο σταθερό ποσοστό 6% ετησίως, θεσπίζοντας έτσι ευνοϊκότερη ρύθμιση για το εν λόγω ν.π.ι.δ. σε σχέση με τον αντίδικο του, χωρίς μάλιστα η ρύθμιση αυτή να επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος, είναι ανεφάρμοστη, ως προσκρούουσα στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1, 20 παρ. 1 και 25 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, 1 Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου ΕΣΔΑ.


Παράσυρση Πεζού εκτός Διαβάσεως
από άγνωστη μοτοσυκλέτα
που είχε διανύσει το μείζον του οδοστρώματος (2)

Αποκλειστική υπαιτιότητα του αγνώστου οδηγού μοτοσικλέτας, ο οποίος κινούμενος με αυξημένη ταχύτητα σε κεντρική οδό παρέσυρε πεζό που είχε διανύσει το μείζον του οδοστρώματος και απέμενε μισό μέτρο για να ανέλθει στο πεζοδρόμιο (παράβ. άρθ. 12 παρ. 1, 7, 19 παρ. 1, 2, 3, 39 παρ. 1 Κ.Ο.Κ.).
Ομοίως δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη ,διάβασης πεζών, καθόσον δεν αποτυπώνεται στο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας Σε κάθε δε περίπτωση, όπως εκτέθηκε και ανωτέρω, ο ενάγων κατέβαλε κάθε δυνατή προσοχή και επιμέλεια να διασχίσει την ως άνω οδό και είχε ήδη διανύσει απόσταση 14 μ. 


Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης
Βελτιωμένη Τροφή

Εξαιτίας της κατάστασής του, ο ενάγων παθών αναγκάστηκε προς αποκατάσταση της υγείας του να λαμβάνει βελτιωμένη διατροφή, δαπανώντας καθημερινά για χρονικό διάστημα 120 ημερών από την έξοδό του από το νοσοκομείο το ποσό των 4 ευρώ επιπλέον από τις συνήθεις δαπάνες διατροφής του, δηλαδή συνολικά ποσό 480 ευρώ (4 ευρώ Χ 120 ημέρες). 
Η ως άνω δαπάνη με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, ενόψει του είδους και της βαρύτητας του τραυματισμού του, της αργής πόρωσης του κατάγματος και της ηλικίας του, κρίνεται δικαιολογημένη και ως προς την αναγκαιότητά της και ως προς το ανωτέρω ημερήσιο ύψος της.


Αποκλειστική Νοσοκόμα
Οι Συγγενείς του παθόντος

Επιδικάσθηκε το σχετικό κονδύλιο αποκλειστικής νοσοκόμας που απαιτείτο καθημερινώς επί 24ώρου βάσεως για όλο διάστημα της νοσηλείας του 79χρονου, παθόντος, αλλά και για το διάστημα που αυτός παρέμεινε προς αποθεραπεία στο σπίτι. Τις υπηρεσίες αυτές παρείχαν οι οικείοι του, (αδελφή και ανιψία ), οι οποίοι προ του ατυχήματος δεν συνοικούσαν μαζί του, με υπερένταση των υπηρεσιών τους, έτσι ώστε ο ενάγων να δικαιούται, ως αποζημίωση, το σχετικό κονδύλιο. 



Απόφ. Μον.Πρ.Αθ. 2763/2010
Πρόεδρος: Ευτυχία Μπελενιώτη
Δικηγόροι: Ιωάννης Κωλέττης & Ιωάννης Παντελίδης



Σχόλια & Παρατηρήσεις
1) Εύγε στην κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση
βλ. Ομοίως και Εφ.Θεσ. 829/2010 ΕΣυγκΔ 2010/390 καθώς και τις υπ΄αυτή Σχόλια & Παρατηρήσεις μας.

2) Παράσυρση Πεζού που διένυσε το μείζον του οδοστρώματος 
Στοιχεία απαραίτητα για τον καθορισμό της υπαιτιότητας: Ο ακριβής καθορισμός της απόστασης , την οποία είχε διανύσει ο πεζός κινούμενος στο ρεύμα πορείας αυτού που τον παρέσυρε και ο εντεύθεν ακριβής προσδιορισμός του σημείου όπου έλαβε χώρα η πρόσκρουση ενός οχήματος επί του πεζού, είναι αναγκαίος για τον καταλογισμό της υπαιτιότητας , αφού από την απόσταση αυτή εξαρτάται το κατά πόσο θα ήταν δυνατό να γίνει αντιληπτός ο πεζός που επιχειρεί να διασχίσει το ρεύμα της οδού από τον οδηγό του οχήματος. ΑΠ 29/2004 ΣΕΣυγκΔ 2004/485.

Αναφορικά με τα στοιχεία υπαιτιότητας σε περιπτώσεις παράσυρσης πεζού Βλ. και ΑΠ 527/2010 ΕΣυγκΔ 2010/390

Αποκλειστική ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΣ του οδηγού όταν η πεζή διέσχισε το μείζον της οδού και υπελείπετο 0,50 μ. Εφ.Αθ.12362/1988 ΕΣυγκΔ 1990/90, 
Αποκλειστική υπαιτιότης του μοτοσυκλετιστού, ο οποίος, παρέσυρε και θανάτωσε τον πεζό που είχε διανύσει το μέσον της απόστασης του οδοστρώματος. Η ευρεθείσα ποσότητα οινοπνεύματος (0,33 γρ/λίτρο)στο αίμα του θανόντος πεζού δεν έδρασε ως ενεργός αιτία για την επέλευση του ατυχήματος, αφού αφενός η ως άνω ποσότητα είναι πολύ μικρή και αφετέρου δεν αποδείχθηκε ότι ο θανών επέπεσε σε οποιαδήποτε αμέλεια. Μον.Πρ.Πατρ. 570.2007 ΣΕΣυγκΔ 2007/504



Κείμενο Απόφ. Μον.Πρ.Αθ.2763/2010

Στην υπό κρίση αγωγή, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι ο οδηγός άγνωστος δίκυκλης μοτοσικλέτας από αποκλειστική του υπαιτιότητα (αμέλεια) προκάλεσε τον τραυματισμό του, κάτω από τις συνθήκες που αναλυτικά αναφέρονται στην αγωγή. Για τους λόγους αυτούς ζητεί, όπως παραδεκτά (κατ’ άρθρο 223 σε συνδυασμό με άρθρα 294, 297 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ) περιόρισε το αίτημά του από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του στο ακροατήριο, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου, η ευθύνη του οποίου ενεργοποιείται στα πλαίσια του άρθρου 19 παρ. 1 α Ν.489/1976, να του καταβάλει α) το ποσό των 10.050 ευρώ εφάπαξ, ως αποζημίωση για την παρούσα θετική ζημία που του προκάλεσε η πιο πάνω αδικοπραξία, β) το ποσό των 100.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη, άπαντα τα ανωτέρω ποσά με το ισχύον εκάστοτε επιτόκιο υπερημερίας, άλλως βάσει του επιτοκίου του άρθρου 19 παρ. 2 εδ.2 ν. 489/1976, από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση και γ) το ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως από 1-7-2009 έως 31-12-2009, 660 ευρώ μηνιαίως από 1-1-2010 έως 31-12-2010, 726 ευρώ μηνιαίως από την 1-1-2011 έως 31-12-2011 και 798,60 ευρώ μηνιαίως, καταβλητέα την πρώτη ημερολογιακή ημέρα εκάστου μηνός ως αποζημίωση για τη μελλοντική θετική του ζημία με το ισχύον εκάστοτε επιτόκιο υπερημερίας, άλλως βάσει του επιτοκίου του άρθρου 19 παρ. 2 εδ.2 ν. 489/1976, από την επομένη της ημέρας καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής. Ζητεί, επίσης, να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινώς εκτελεστή και να καταδικαστεί το εναγόμενο στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης. Με το πιο πάνω περιεχόμενο και αιτήματα η υπό κρίση αγωγή αρμοδίως και παραδεκτώς εισάγεται να συζητηθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρα 14 παρ. 2, 16 αρ. 12 και 25 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 ΚΠολΔ, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 681 Α του ίδιου Κώδικα. Είναι δε ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330 εδ. β’. 914, 929, 932 ΑΚ, 2, 4, 9, 10 ν. ΓπΝ/1911, 16, 19 ν. 489/1976, 69, 70, 176 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος για την κήρυξη της εκδοθησόμενης απόφασης ως προσωρινώς εκτελεστής μετά την τροπή του αιτήματος αγωγής σε αναγνωριστικό, το οποίο είναι απορριπτέο, ως μη νόμιμο, διότι οι αναγνωριστικές αποφάσεις στερούνται εκτελεστότητας. 

Τόκοι Υπερημερίας Επικουρικού Κεφαλαίου
Το παρεπόμενο, εξάλλου, αίτημα για αναγνώριση της υποχρέωσης του εναγομένου στην καταβολή των αιτουμένων κονδυλίων με το ισχύον εκάστοτε επιτόκιο υπερημερίας είναι νόμιμο, στηριζόμενο στις διατάξεις των άρθρων 345, 346 Α.Κ., καθόσον η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 εδ. 2 ν.489/1976, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 3 του ν. 2837/2000, που καθορίζει το επιτόκιο σε βάρος του Επικουρικού Κεφαλαίου στο σταθερό ποσοστό 6% ετησίως, θεσπίζοντας έτσι ευνοϊκότερη ρύθμιση για το εν λόγω ν.π.ι.δ. σε σχέση με τον αντίδικο του, χωρίς μάλιστα η ρύθμιση αυτή να επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος, είναι ανεφάρμοστη, ως προσκρούουσα στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1, 20 παρ. 1 και 25 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, 1 Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου ΕΣΔΑ, όπως άλλωστε κρίθηκε (βλ. 22-5-2008 ΕΔΔΑ Δίκη 2008,704, Ολ ΣτΕ 1663/2009 Αρμ.2009.925, Ολ. ΣΕ 513/2009 ΝΟΜΟΣ, ΕιδΔικ άρθρ. 88 Σ 1/2005 Δνη 2006.412) για την αντίστοιχη ρύθμιση που καθιέρωνε το ίδιο προνόμιο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, (άρθρο 21 ν.δ. 26-6/10-7-1944), παρότι στην τελευταία αυτή περίπτωση συνέτρεχαν για τη ρύθμιση αυτή και λόγοι δημοσίου συμφέροντος. Πρέπει συνεπώς, η αγωγή να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Συνθήκες Ατυχήματος – Υπαιτιότητα
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα του ενάγοντος (το εναγόμενο δεν εξέτασε μάρτυρα), η οποία δόθηκε νομότυπα στο ακροατήριο και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, όλων των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: 
Στις 10-11-2008 και ώρα 15:30 περίπου ο άγνωστος οδηγός δίκυκλης μοτοσικλέτας, αγνώστου αριθμού κυκλοφορίας, εκινείτο στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας της οδού Ριζάρη με κατεύθυνση από τη Λεωφόρο Βασ. Κωνσταντίνου προς τη Λεωφόρο Βασ. Σοφίας. Η οδός αυτή είναι ευθεία, με εύρος οδοστρώματος 14,50 μ., διπλής κατεύθυνσης, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά ρεύμα πορείας, οι οποίες μεταξύ τους χωρίζονταν με διπλή διαχωριστική γραμμή. Το δε ρεύμα στο οποίο κινούνταν ο οδηγός της μοτοσικλέτας έχει εύρος 6,90 μ., και τα αντίθετο ρεύμα έχει εύρος 7,60 μ. (βλ. το από 13-11-2008 σχεδιάγραμμα της υποδ/νσης τροχαίας Αθηνών). Την ίδια ώρα, ο ενάγων επιχείρησε να διασχίσει πεζός την ίδια ως άνω οδό Ριζάρη, στο ύψος της στάσης «Ευαγγελισμός», σε σημείο που δεν υπήρχαν διαβάσεις πεζών. Αφού ήλεγξε και βεβαιώθηκε ότι δεν θα παρεμπόδιζε την κυκλοφορία των ερχόμενων οχημάτων, διέσχισε κάθετα το ρεύμα πορείας της προς τη Λεωφόρο Βασ. Κωνσταντίνου (δηλαδή το αντίθετο από αυτό που κινούνταν ο ανωτέρω οδηγός), έφθασε μέχρι το μέσον τούτου, δηλαδή εκεί όπου υπάρχει η διπλή διαχωριστική γραμμή και συνέχισε να διασχίζει κάθετα το οδόστρωμα και του άλλου ρεύματος πορείας. Πριν προλάβει όμως να ολοκληρώσει την πορεία του κι ενώ βρισκόταν περί το μισό μέτρο πριν το πεζοδρόμιο, παρασύρθηκε με το εμπρόσθιο μέρος της διερχόμενης δίκυκλης μοτοσικλέτας που προσέκρουσε στη δεξιά πλευρά του σώματός του, καθόσον ο οδηγός της δεν είχε τεταμένη της προσοχή του κι οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα για περιστάσεις, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί την κίνηση του πεζού. Λόγω δε της σφοδρότητας της ανωτέρω πρόσκρουσης ο ενάγων έπεσε με δύναμη στο οδόστρωμα, χωρίς να μπορέσει, λόγω των δυνατών πόνων και του σοκ που υπέστη, να συγκρατήσει τον αριθμό κυκλοφορίας του ζημιογόνου οχήματος, κατέστη αδύνατο, έστω και εκ των υστέρων, να εξακριβωθούν, παρ’ όλες τις προσπάθειες που κατέβαλε ο ενάγων και τις έρευνες που διεξήγε η αστυνομία (βλ. περί τούτου την από 1-4-09 προανακριτική έκθεση ένορκης κατάθεσης του αστυφύλακα Ε.Τ., το υπ’ αριθμ. πρωτ. 2514/136-2/13-5-2009 έγγραφο της υπδ/νσης τροχαίας Αθηνών και το υπ’ αριθμ. πρωτ. 694/11-2-2010 πιστοποιητικό της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών). Από τα προεκτεθέντα πραγματικά περιστατικά, το Δικαστήριο κρίνει ότι η επίδικη σύγκρουση οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του αγνώστου οδηγού της μοτοσικλέτας, ο οποίος από αμέλεια δεν εκινείτο με σύνεση και τεταμένη την προσοχή του, επιδεικνύοντας έτσι την επιβαλλόμενη κατά την οδήγηση επιμέλεια, την οποία έπρεπε και μπορούσε να καταβάλει, όπως θα έπραττε κάθε άλλος μετρίως συνετός οδηγός, που θα βρισκόταν κάτω από παρόμοιες με αυτόν συνθήκες. Ειδικότερα, ενώ εκινείτο σε κεντρική οδό, δεν κατέβαλε την απαιτούμενη προσοχή για να μην προκαλέσει κίνδυνο, και δεν είχε μειώσει την ταχύτητά του στο προσήκον μέτρο, ώστε να μπορεί να έχει ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο του οχήματός του, προκειμένου να αποφύγει τους κινδύνους που εύλογα θα εμφανίζονταν στην οδό. Έτσι, λόγω της αυξημένης για τις περιστάσεις ταχύτητάς του χωρίς να βεβαιωθεί ότι μπορεί να ενεργήσει χωρίς κίνδυνο των λοιπών χρηστών της οδού, ενώ όφειλε και μπορούσε να προβλέψει ότι θα γινόταν έτσι πρόξενος ατυχήματος, αφενός δεν μπόρεσε να αντιληφθεί έγκαιρα την κίνηση του πεζού από τα αριστερά σε σχέση με τη πορεία του, δεδομένου ότι είχε ορατότητα, αφού, όπως προαναφέρθηκε, η οδός είναι ευθεία και ότι προ αυτού ουδέν άλλο όχημα εμπόδιζε την ορατότητά του κι αφετέρου δεν τροχοπέδησε για να τον αποφύγει, όπως προκύπτει και απ’ την από 13-11-2008 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος (άρθρα 12 παρ. 1, 7, 19 παρ. 1, 2, 3, 39 παρ. 1 Κ.Ο.Κ.). Πρέπει, επομένως, να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη, η νόμιμη (άρθρο 300 Α.Κ.) ένσταση του εναγομένου περί συνυπαιτιότητας του ενάγοντος στην πρόκληση του επιδίκου ατυχήματος. Ειδικότερα, δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός του τελευταίου, ότι δηλαδή στη διασταύρωση της οδού Ριζάρη με τη Λεωφόρο Βασ. Σοφίας υπάρχει διάβαση πεζών, καθόσον δεν αποτυπώνεται στο από 13-11-2008 σχεδιάγραμμα της υποδ/νσης τροχαίας Αθηνών στο οποίο παραπέμπει η από 13-11-2008 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος. Σε κάθε δε περίπτωση, όπως εκτέθηκε και ανωτέρω, ο ενάγων κατέβαλε κάθε δυνατή προσοχή και επιμέλεια να διασχίσει την ως άνω οδό και είχε ήδη διανύσει απόσταση 14 μ. 

Αποκλειστική Νοσοκόμος
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι αμέσως μετά το ατύχημα, αυτόπτης μάρτυρας, ο μετέπειτα εντοπισμός του οποίου κατέστη αδύνατος (βλ. την ως άνω προανακριτική έκθεση ένορκης κατάθεσης του αστυφύλακα Ε.Τ.) κάλεσε στις 15:36 το ΕΚΑΒ που παρέλαβε τον ενάγοντα και τον μετέφερε στο γενικό νοσοκομείο Αθηνών «ΚΑΤ», όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη υποκεφαλικό κάταγμα δεξιού μηριαίου, για το οποίο υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση (ημιολική αρθροπλαστική δεξιού ισχίου) την 13-11-2008 (βλ. την υπ’ αριθμ. πρωτ. 6683/19-11-2008 ιατρική γνωμάτευση του επίκουρου ιατρού Χ.Ε. του Α΄ ορθοπεδικού τμήματος του ανωτέρου νοσοκομείου). Νοσηλεύθηκε στο εν λόγω νοσοκομείο επί 17 ημέρες, ήτοι από 10-11-2008 έως 27-11-2008, και καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του βρισκόταν σε πλήρη ακινησία και σε απόλυτη αδυναμία αυτοεξυπηρετήσεως, και συγκεκριμένα δεν μπορούσε να μετακινηθεί, να πλυθεί, να φάει κ.λ.π. Χρειαζόταν για το λόγο αυτό των υπηρεσιών αποκλειστικής νοσοκόμας καθημερινώς επί 24ώρου βάσεως για όλο το παραπάνω διάστημα της νοσηλείας του, δοθέντος ότι κατά το χρόνο του επιδίκου ατυχήματος ήταν 79 ετών, τις οποίες του παρείχαν οι οικείοι του, οι οποίοι προ του ατυχήματος δεν συνοικούσαν μαζί του ειδικότερα η αδελφή του ___ και η ανιψιά του ___, με υπερένταση των υπηρεσιών τους, έτσι ώστε ο ενάγων να δικαιούται, ως αποζημίωση, το ποσό των 2.210 ευρώ, το οποίο θα δαπανούσε για την αμοιβή αποκλειστικής νοσοκόμας, αν είχε προσλάβει τέτοια, για παροχή εργασίας σε τρεις οχτάωρες βάρδιες ανά ημέρα (ύψους κατά την κρίση του δικαστηρίου 30 ευρώ για ημερήσια και 50 ευρώ για νυχτερινή απασχόληση), δηλαδή (40+40+50=130 ευρώ ημερησίως Χ 17 ημέρες=) 2.210 ευρώ. Στις 27-11-2008 εξήλθε με οδηγίες για βάδιση, με περιπατήρα τύπου Π, φαρμακευτική αγωγή και επανεξέταση (βλ. την υπ’ αριθμ. πρωτ. 2695/27-5-2009 ιατρική γνωμάτευση του προαναφερθέντος ιατρού). 
Περαιτέρω με βάση και τα διδάγματα της κοινής πείρας αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, λόγω του τραυματισμού του, βάδιζε με τον περιπατήρα και αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του, ήτοι για χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών από την έξοδό του από το νοσοκομείο (27-11-2008 έως 30-3-2009), γι’ αυτό το λόγο μάλιστα καθ’ όλο το ανωτέρω διάστημα διέμενε στην οικία της αδελφής του. Υπηρεσίες νοσοκόμας και οικιακής βοηθού του προσέφεραν στο εν λόγω διάστημα οι προαναφερθείσες αδελφή και ανιψιά του, με υπερένταση των υπηρεσιών τους, έτσι ώστε ο ενάγων να δικαιούται ως αποζημίωση, το ποσό των 3.600 ευρώ, που θα δαπανούσε για την αμοιβή υποκατάστατης δύναμης αν είχε προσλάβει τέτοια, (120 ημέρες Χ 30 ευρώ =) 3.600 ευρώ. Τον Απρίλιο του 2009 ο ενάγων επέστρεψε στην οικία του, όπου διαμένει μόνος του, για το λόγο δε αυτό και καθόσον, όπως προκύπτει απ’ την από 11-6-2009 ιατρική βεβαίωση – γνωμάτευση του γενικού νοσοκομείου Αθηνών «ΚΑΤ», δεν ήταν ικανός για εργασία κι επομένως αδυνατούσε να εκτελέσει βαριές οικιακές εργασίες, είχε ανάγκη οικιακής βοηθού για 5 ώρες ημερησίως. Λόγω δε του σοβαρού τραυματισμού του και του προχωρημένου της ηλικίας του που, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, δεν επιτρέπει την ταχεία αποκατάσταση της υγείας του, οι υπηρεσίες της οικιακής βοηθού, τις οποίες παρείχαν με υπερένταση των προσπαθειών τους η ανωτέρω ανιψιά του και οι οικογενειακές φίλες Λ.Κ. και Α.Τ. , ήταν αναγκαίες στον ενάγοντα για όλο το χρονικό διάστημα από 1-4-2009 έως 1-2-2010, με υπερένταση των υπηρεσιών τους, έτσι ώστε να δικαιούται ο ενάγων ως αποζημίωση το ποσό των 500 ευρώ μηνιαίως, που θα δαπανούσε αν είχε προσλάβει υποκατάστατη δύναμη, ήτοι (2 ½ μήνες Χ 500 ευρώ=) 1.250 ευρώ για το διάστημα από 1-4-2009 έως την 15-6-2009 (με το δικόγραφο της υπό κρίση αγωγής δεν αιτείται αποζημίωσης για το διάστημα από 15-5-2009 έως 30-6-2009) και το ποσό των (7 μήνες Χ 500 ευρώ=)3.500 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 1-7-2009 έως 1-2-2010, το οποίο πρέπει να του επιδικαστεί σε ισόποσες μηνιαίες δόσεις κι όχι σε κεφάλαιο εφάπαξ, βάσει σχετικού του αιτήματος. Επίσης, όπως αποδείχθηκε από την κατάθεση του μάρτυρα αποδείξεως, η βλάβη της υγείας του ενάγοντος δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως, με αποτέλεσμα να καθίσταται βέβαιο, ότι θα συνεχίσει, βάσει των διδαγμάτων της κοινής πείρας, να χρειάζεται την παροχή των υπηρεσιών οικιακής βοηθού επί 5 ώρες ημερησίως, έως και την 1-9-2010 για την εκτέλεση των οικιακών εργασιών, τις οποίες θα πραγματοποιούσε μόνος του εάν δεν είχε προηγηθεί ο ανωτέρω σοβαρός τραυματισμός του.
Επομένως, αν προσλάβει υποκατάστατη δύναμη, θα χρειαστεί να καταβάλει το ποσό των (7 μήνες Χ 500 ευρώ=)3.500 ευρώ (από 1-3-2010 έως 1-9-2010), το οποίο πρέπει να του επιδικαστεί σε ισόποσες μηνιαίες δόσεις. Αντίθετα το αίτημα περί αναγνωρίσεως υποχρεώσεως του εναγομένου προς καταβολή μελλοντικής δαπάνης οικιακής βοηθού για το χρονικό διάστημα από 1-10-2010 έως 30-6-2012 κρίνεται απορριπτέο ως προώρως ασκηθέν, χωρίς να καταστεί καν αντικείμενο έρευνας επί του παρόντος, δεδομένου ότι τόσο ο χρόνος υποβολής του είναι αρκετά πρώιμος όσο και το προσκομισθέν σήμερα αποδεικτικό υλικό δεν επαρκεί για τη δημιουργία μίας τέτοιας κρίσης. 

Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, εξαιτίας της ανωτέρω περιγραφείσας κατάστασής του, ο ενάγων αναγκάστηκε προς αποκατάσταση της υγείας του να λαμβάνει βελτιωμένη διατροφή, δαπανώντας καθημερινά για χρονικό διάστημα 120 ημερών από την έξοδό του από το νοσοκομείο το ποσό των 4 ευρώ επιπλέον από τις συνήθεις δαπάνες διατροφής του, δηλαδή συνολικά ποσό 480 ευρώ (4 ευρώ Χ 120 ημέρες). Η ως άνω δαπάνη με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, ενόψει του είδους και της βαρύτητας του τραυματισμού του, της αργής πόρωσης του κατάγματος και της ηλικίας του, κρίνεται δικαιολογημένη και ως προς την αναγκαιότητά της και ως προς το ανωτέρω ημερήσιο ύψος της. Επομένως, αποδείχθηκε ότι συνεπεία του ενδίκου ατυχήματος ο ενάγων υπέστη ζημία ύψους (2.210+3.600+1.250+3.500+480=)14.540 ευρώ. 

Ηθική Βλάβη
Επιπροσθέτως, λόγω της ψυχικής ταλαιπωρίας που υπέστη ο ενάγων ενόψει των συνθηκών του ατυχήματος, του είδους και της φύσης του τραυματισμού του σε σχέση και με την ηλικία του (70 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος), της υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασής του (ο ενάγων είναι συνταξιούχος του Ο.Γ.Α.), το Δικαστήριο κρίνει ότι ο ενάγων δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των 6.000 ευρώ. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, κι ενόψει του ότι αποδείχθηκε η ευθύνη του αγνώστου οδηγού του ζημιογόνου μοτοποδηλάτου ως προς την πρόκληση των ανωτέρω ζημιών του ενάγοντος, με αποτέλεσμα να ενεργοποιείται προς αποκατάστασή τους η ευθύνη του εναγομένου Επικουρικού Κεφαλαίου στα πλαίσια του άρθρου 19 παρ. 1α Ν.489/1976, πρέπει η αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσία και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει εφάπαξ στον ενάγοντα το ποσό των 2.210+3.600+1.250+480+6.000=)13.540 ευρώ νομιμοτόκως, με το εκάστοτε ισχύον επιτόκιο υπερημερίας, από την επίδοση της αγωγής, καθώς και η υποχρέωσή του να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 3.500+3.500)=7.000 ευρώ σε 14 μηνιαίες δόσεις των 500 ευρώ καταβλητέες την πρώτη ημερολογιακή μήνα εκάστου μηνός για το χρονικό διάστημα από 1-7-2009 έως την 1-9-2010, νομιμοτόκως, με το εκάστοτε ισχύον επιτόκιο υπερημερίας από τότε που είναι ληξιπρόθεσμη και απαιτητή έκαστη μηνιαία περιοδική παροχή κι έως την εξόφληση. Τέλος, πρέπει να επιβληθεί σε βάρος του εναγομένου ν.π.ι.δ. μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, ανάλογα με την έκταση της ήττας του (άρθρα 178 παρ. 1, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει στον ενάγοντα: α) το ποσό των δεκατριών χιλιάδων πεντακοσίων σαράντα (13.540) ευρώ εφάπαξ και νομιμοτόκως με το εκάστοτε ισχύον επιτόκιο υπερημερίας και β) το συνολικό ποσό των επτά χιλιάδων (7.000) ευρώ σε 14 μηνιαίες δόσεις των πεντακοσίων (500) ευρώ καταβλητέες την πρώτη ημερολογιακή μήνα εκάστου μηνός για το χρονικό διάστημα από 1-7-2009 ως την 1-9-2010, νομιμοτόκως, με το εκάστοτε ισχύον επιτόκιο υπερημερίας, από του ληξιπροθέσμου και απαιτητού εκάστης μηνιαίας περιοδικής παροχής και έως την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εναγομένου ένα μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε 
——————————-
…