Τοκοφορία Επικουρικού Κεφαλαίου σύμφωνα με τους ισχύοντες τόκους υπερημερίας και ΟΧΙ 6% (1) Σύγκρουση Ομορρόπως και παραπλεύρως Κινουμένων Αιφνιδιαστική Αλλαγή Λωρίδας (2) Ολική Καταστροφή Οχήματος & Έννοια Απόφ.Εφ.Θεσ.829/2010

Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση κρίθηκε ότι το Επικουρικό Κεφάλαιο οφείλει να αποζημιώσει τον ζημιωθέντα με τον ισχύοντα κάθε φορά τόκο υπερημερίας και όχι με επιτόκιο 6% όπως ζητεί ο εκκαλούν & εναγόμενο και για λόγους δημόσιου συμφέροντος, που καθιστά κατά τον ισχυρισμό του ανεκτή και επιβεβλημένη τη διαφοροποίηση αυτή (αναφορικά με το ύψος του επιτοκίου) για λόγους οικονομικής του ελαφρύνσεως, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικότερα στον κοινωνικό του σκοπό. 
(ΣΣ βλ. κατωτέρω Σχόλια & Παρατηρήσεις υπ΄ αρ. 1)


Σύγκρουση Ομορρόπως και παραπλεύρως Κινουμένων
Αιφνιδιαστική Αλλαγή Λωρίδας (2)

Αποκλειστική υπαιτιότητα οδηγού ΙΧΕ ο οποίος κινούμενος στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας επιχείρησε ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΑ να αλλάξει λωρίδα προς τα αριστερά, με αποτέλεσμα να προσκρούσει στο εξ αριστερών κινούμενο παραλλήλως προς αυτόν όχημα, ο οδηγός του οποίου δεν μπόρεσε να επιχειρήσει οποιοδήποτε αποφευκτικό ελιγμό. Αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν να εκτραπεί το όχημα που κινείτο στην αριστερή λωρίδα επί του προστατευτικού τσιμεντένιου διαχωριστικού των ρευμάτων κυκλοφορίας και εν συνεχεία να ανατραπεί (παράβαση άρθρ. 12 παρ. 1, 17 παρ. η περ. α, β, 19 παρ. 1 21 παρ. 1 και 2, 23 παρ. 4 ΚΟΚ).


Ολική Καταστροφή Οχήματος & Έννοια

Κρίθηκε τεχνικά αδύνατη η επισκευή του οχήματος, λόγω του είδους των φθορών που υπέστη (σοβαρές συνθλίψες, συρρικνώσεις, αναδιπλώσεις και παραμορφώσεις), αλλά και του ότι δεν θα ήταν ασφαλές για κυκλοφορία. 
Ομοίως κρίθηκε και οικονομικά ασύμφορη η επισκευή του ενόψει του ότι το κόστος επισκευής υπερέβαινε την αγοραία αξία του οχήματος κατά τον χρόνο του ατυχήματος.


Τεχνική Πραγματογνωμοσύνη
Δαπάνη Αποζημιωτέα (3)

Κρίθηκε ότι η δαπάνη που υπεβλήθη ο ιδιοκτήτης του ζημιωθέντος οχήματος, προκειμένου να διαλευκανθεί η υπάρχουσα κατάσταση του αυτοκινήτου του και να διαπιστωθεί η δυνατότητα της περαιτέρω ασφαλούς ή μη κυκλοφορίας του και το οικονομικά εφικτό της επισκευής της, συνδέεται αιτιωδώς με το ατύχημα και πρέπει να καταβληθεί στον ενάγοντα το ποσό των 499,80 ευρώ.


Απόφ.Εφ.Θεσ.829/2010
Πρόεδρος: Γεράσιμος Τσούνης
Εισηγητής : Νικόλαος Τσάκος
Δικηγόροι: Αθανάσιος Ζαχόπουλος & Κωνσταντίνος Ταρνατώρος



Σχόλια & Παρατηρήσεις

1) Τοκοφορία Επικουρικού Κεφαλαίου

Η κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση παραπέμπει και στην απόφαση της 22.5.2008/προσφυγή 33977/06 «Μεϊδάνης κατά Ελλάδος» του ΕΔΔΑ, με την οποία κρίθηκε ότι η θέσπιση νόμιμου επιτοκίου υπερημερίας 6% για οφειλές του Δημοσίου προσβάλλει τα περιουσιακά δικαιώματα των ιδιωτών κατά την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ).
Εύγε στην κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση που τολμά να δεχθεί το ίδιο άλλωστε σκεπτικό του ΕΔΔΑ και να κρίνει ότι δεν είναι δυνατόν σε μια ευνομούμενη πολιτεία να γέρνει η πλάστιγγα υπέρ του επικαλούμενων λόγων δημοσίου συμφέροντος που καθιστούν (κατά τους ισχυρισμούς του Επικουρικού Κεφαλαίου) ανεκτή και επιβεβλημένη τη διαφοροποίηση αυτή (αναφορικά με το ύψος του επιτοκίου) για λόγους οικονομικής του ελαφρύνσεως, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικότερα στον κοινωνικό του σκοπό.
Σκοπός της ίδρυσης του Επικουρικού Κεφαλαίου είναι να καλύπτει τις ζημίες που προκαλούνται από ανασφάλιστα ή άγνωστα οχήματα, καθώς και αυτές των ασφαλιστικών εταιριών που έχουν πτωχεύσει ή έχει ανακληθεί η άδεια λειτουργίας τους. Τον τελευταίο καιρό επανέρχεται στο προσκήνιο, μέσω δημοσιευμάτων οι μεγάλες καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις που παρουσιάζονται λόγω του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει το ταμείο. Προτείνονται δε ως λύσεις η άμεση δανειοδότησή του καθώς η «εύκολη» λύση της αύξησης των εισφορών των ασφαλιστικών εταιρειών είναι θέμα, που δεν το συζητούν οι εταιρείες (βλ. σχετικώς και www.in.gr την 29 Οκτωβρίου 2010). Ως δεύτερη σκέψη στο σκετικό ανωτέρω δημοσίευμα αναφέρονται οι προτεινόμενες αλλαγές στη διαδικασία εκκαθάρισης των ασφαλιστικών εταιρειών και στην αντικειμενικοποίηση των αποζημιώσεων «μη οικονομικής φύσης» όπως είναι δηλαδή οι αποζημιώσεις για ψυχική οδύνη και ηθική βλάβη ή να μπει πλαφόν στις αποζημιώσεις που θα καταβάλλει το Επικουρικό. Όπως όμως περαιτέρω τονίζεται υπάρχει και η ευθύνη του ελεγκτικού μηχανισμού που επιτρέπει να λειτουργούν, επί μακρόν, ασφαλιστικές εταιρείες που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του νόμου και που εν τέλει έχει οδηγήσει στο να εκπαιδευτεί η αγορά σε έναν στρεβλό ανταγωνισμό.
Συνεπώς αυτή την ΟΥΣΙΩΔΗ έλλειψη κατ΄ουσίαν και επί σειρά ετών ελεγκτικού μηχανισμού καλείται να την πληρώσει ο ζημιωθείς ανυπαίτιος τροχαίου ατυχήματος; Ποία είναι η ευθύνη του κράτους, το οποίο καλείται, ακόμα και στις δύσκολες ημέρες που περνάει η χώρα μας, να παρέμβει αποφασιστικά για να καλυφθούν οι συγκεκριμένες ανάγκες, που άλλωστε ομολογείται ότι οφείλονται στον στρεβλό ανταγωνισμό και στη έλλειψη κρατικής εποπτείας του τόσο χρήσιμου για την κοινωνία συστήματος ιδιωτικής ασφάλισης;
Ελπίζουμε ότι οι σειρήνες που εκπέμπουν μηνύματα προς την κρατική εξουσία περί 
αντικειμενικοποίησης των αποζημιώσεων κυρίως «μη οικονομικής φύσης» (ψυχική οδύνη και ηθική βλάβη) ακόμη να μπει πλαφόν στις αποζημιώσεις που θα καταβάλλει το Επικουρικό (και αργότερα οι ασφαλιστικές εταιρίες εν γένει), δεν θα βρουν ευήκοο ους στους ταγμένους να προστατεύουν το δίκαιο του πολίτη πολιτικούς, αλλά δεν θα επηρεάσουν και τους υπηρέτες της Θέμιδας, δικαστές μας. 

Βλ. Ομοίως και Μον.Πρ.Αθ. 2763/2010 δημοσιευόμενη στην ΕΣυγκΔ 2010/397. 


2) Σύγκρουση Ομορρόπως και παραπλεύρως Κινουμένων – Αιφνιδιαστική Αλλαγή Λωρίδας

Αποκλειστικά υπαίτιος του ατυχήματος είναι ο οδηγός Κ.Β., ο οποίος δεν είχε, κατά την οδήγηση τεταμένη την προσοχή του, αλλά οδηγούσε, ευρισκόμενος σε κατάσταση πνευματικής και σωματικής κόπωσης , χωρίς επιπλέον να έχει την κατά νόμο επαγγελματική άδεια ικανότητας οδηγού , με αποτέλεσμα όλων αυτών των πλημμελειών του, να απωλέσει τον έλεγχο του πιο πάνω φορτηγού, το οποίο κινήθηκε εντελώς αιφνίδια και απροειδοποίητα πλαγιοαριστερά κλείνοντας με τον όγκο του τις δύο λωρίδες κυκλοφορίας της Εθνικής οδού (αριστερή και μεσαία), με συνέπεια να αποκλείσει την ευθεία πορεία των ανωτέρω ΙΧΕ αυτοκινήτων, που εκινούντο κανονικά στην Εθνική Οδό παραβιάζοντας τις διατάξεις των άρθρων 12 παρ.1, 16παρ.3, 19 και 94 του ΚΟΚ ΑΠ 500/2005 ΣΕΣυγκΔ 2005/506

2) Τεχνική Πραγματογνωμοσύνη – Δαπάνη Αποζημιωτέα

Βλ. Ομοίως και Εφ.Αθ.2027/86 ΕΣυγκΔ 1991/187 (Αθ.Κρητικός), Εφ.Αθ. 8143/2005 ΣΕΣυγκΔ 2006/16, Εφ.Αθ. 144/1993 ΕΣυγκΔ 1995/44, Εφ Αθ 1489/1987 ΕΣυγκΔ 1990/362, Μον.Πρ.Τρικαλ.201/1996 ΣΕΣυγκΔ 1996/463, Μον.Πρ.Αθ. 1993/1997 ΣΕΣυγκΔ 1997/531, Μον.Πρ.Αθ. 2899/1998 ΣΕΣυγκΔ 1999/240, Μον.Πρ.Γιαν.17/1993 ΕΣυγκΔ 1993/333

Εύγε αξίζει στην κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση περί επιδικάσεως της δαπάνης τεχνικής πραγματογνωμοσύνης contra προς την άποψη της νομολογίας ότι αυτή 
αποτελεί προβλεπόμενο από το νόμο αποδεικτικό μέσο, μη συνδεόμενο με τη ζημιογόνο πράξη ή παράλειψη. Η άποψη επίσης ότι η δαπάνη αυτή, αφού δεν έγινε από υπερβολική πρόνοια, θα ληφθεί υπόψη και θα συμπεριληφθεί στη δικαστική δαπάνη, (κατ΄άρθρ. 176 ΚΠολΔ) δεν φαίνεται από την επισκόπηση της νομολογίας γενικά ότι λαμβάνεται πάντοτε υπόψη. 

Συνεπώς ο ζημιωθείς καλείται να ξοδέψει πολλές φορές χρηματικό ποσό όχι και τόσο ευκαταφρόνητο για να βρει το δίκαιό του.,

Αποζημιωτέες είναι όλες οι άμεσες και έμμεσες ζημίες, εφ’ όσον υπάρχει πρόσφορη αιτιώδης συνάφεια μεταξύ αυτών και του ζημιογόνου γεγονότος έστω και αν ο ζημιώσας δεν μπορούσε να προβλέψει τη συνέπεια αυτή. Τέτοια έμμεση ζημιά αποτελεί και η δαπάνη για την πρόσληψη ιδιώτη πραγματογνώμονα , αν με τον τρόπο αυτό είναι δυνατή η διαπίστωση της βλάβης πράγματος (και η έκτασή της) του ζημιωθέντος εξ αιτίας του ζημιογόνου γεγονότος. Μον.Πρ.Αθ. 5453/2006 ΣΕΣυγκΔ 2006/545




Κείμενο Απόφ. Εφ.Θεσ. 829/2010

Η κρινόμενη έφεση με αριθμ. Καταθέσεως 1613/16.4.09 του εναγομένου Επικουρικού Κεφαλαίου κατά του ενάγοντα και κατά της υπ’ αριθμ. 4496/09 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από αυτοκίνητο, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, εφόσον από το φάκελο της δικογραφίας δεν προκύπτει το αντίθετο. Επομένως, πρέπει, να γίνει τυπικά δεκτή αυτή και να εξεταστεί κατά την ίδια διαδικασία για το βάσιμο των προβαλλόμενων με αυτή λόγω (άρθρων 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Ο ενάγων με την αγωγή του για την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, εκθέτει ότι κατά τον αναφερόμενο σε αυτή τόπο, χρόνο και με τις εκεί συνθήκες και από υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου, ο οποίος οδηγούσε το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, που ήταν ανασφάλιστο για τις έναντι τρίτων προξενούμενες ζημίες, προκάλεσε την καταστροφή του υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας & ΙΧΕ αυτοκινήτου αυτού. Ζητεί δε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι εις ολόκληρο καθένας, να του καταβάλουν για τη θετική ζημία που έχει υποστεί καθώς και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το αναφερόμενο στο διατακτικό ———, νομιμότοκα. Επί της ———αυτής —— η εκκαλούμενη απόφαση ¬¬¬____ έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή και κατ’ ουσία βάσιμη και υποχρεώθηκαν οι εναγόμενοι εις ολόκληρον καθένας να του καταβάλουν το αναφερόμενο στο διατακτικό της ποσό, νομιμότοκα. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται το εκκαλούν για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και για πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και διώκουν την εξαφάνισή της με σκοπό να απορριφθεί η αγωγή.

Συνθήκες Ατυχήματος – Υπαιτιότητα
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα του ενάγοντα, που εξετάσθηκε νόμιμα στο ακροατήριο του πρωτόδικου δικαστηρίου και η κατάθεση του περιέχεται στα ταυτάριθμα με την απόφαση του πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως αυτού, όλων των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, άλλα από τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα και άλλα για να χρησιμεύσουν ως δικαστικά τεκμήρια και των φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρ. 444 αρ. 3, 33862 και 45754 του ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περισταταικά: 
Την 12.9.06 και περί ώρα 16.10 ο ενάγων οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας & ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, κινούνταν στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας της Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης & Ν. Μουδανιών, με κατεύθυνση προς Ν.Μουδανιά. Δίπλα από το αυτοκίνητο του και σε μικρή απόσταση από αυτόν και στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας κινούνταν ο υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας & ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του πρώτου εναγομένου. Τη στιγμή δε που τα δύο αυτοκίνητα έφτασαν στο ίδιο περίπου ύψος, στο 39ο χιλιόμετρο της παραπάνω οδού, η οποία έχει δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και τσιμεντένιο διαχωριστικό στοιχείο, ο πρώτος εναγόμενος, επιχείρησε με απότομο ελιγμό προς τα αριστερά να εισέλθει στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας, όπου κινούνταν το αυτοκίνητο του ενάγοντα (άρθρα 12 παρ. 1, 17 παρ. η περ. α, β, 19 παρ. 1 21 παρ. 1 και 2, 23 παρ. 4 ΚΟΚ), χωρίς να βεβαιωθεί προηγουμένως ότι μπορούσε να πράξει αυτό ακίνδυνα, με αποτέλεσμα να παρακωλύσει τη διέλευση του και να πέσει με το αριστερό μέρος του οχήματός του στο δεξιό μέρος του αυτοκινήτου του τελευταίου, το οποίο εκτράπηκε από την πορεία του προς τα αριστερά, χτύπησε με το αριστερό πλαϊνό του στο τσιμεντένιο διαχωριστικό στηθαίο και ακολούθως ανατράπηκε και ακινητοποιήθηκε ανάποδα με τον ουρανό στο οδόστρωμα. Με τα δεδομένα αυτά αποκλειστικός υπαίτιος της συγκρούσεως είναι ο πρώτος εναγόμενος, ο οποίος δεν προείδε και δεν απέφυγε το ως άνω αποτέλεσμα, από έλλειψη της προσοχής, που μπορούσε και έπρεπε να επιδείξει ση συγκεκριμένη περίπτωση. Ειδικότερα, η αμέλεια του συνίσταται στο ότι δεν οδηγούσε με σύνεση και προσοχή, ώστε να αντιληφθεί ότι ο ενάγων οδηγούσε το όχημα του στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας, παραπλεύρως αυτού και επίσης στο ότι δεν βεβαιώθηκε ότι μπορούσε να πραγματοποιήσει αλλαγή λωρίδας, χωρίς κίνδυνο αυτών που έκαναν χρήση της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, με αποτέλεσμα να επιχειρήσει, απότομο ελιγμό και να πέσει στο αυτοκίνητο του ενάγοντα. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε ότι συνυπαίτιος του ατυχήματος είναι και ο ενάγων, εφόσον αυτός κινούνταν κανονικά στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας και μόλις αντιλήφθηκε τον ελιγμό του πρώτου εναγομένου, δεν μπόρεσε να αποφύγει τη σύγκρουση, γιατί δεν είχε τα τοπικά και χρονικά περιθώρια να προβεί σε κάποια αποτελεσματική αποφευκτική ενέργεια, λόγω της μικρής απόστασης των οχημάτων και της αιφνιδιαστικής παρεμβολής του αυτοκινήτου που οδηγούσε ο τελευταίος στην πορεία του πρώτου ο ισχυρισμός δε του δεύτερου εναγομένου του προπορευόμενου του οχήματος του πρώτου εναγόμενου, άγνωστο όχημα παρέκλινε της πορείας του και ανάγκασε αυτόν να επιχειρήσει αποφευκτικό ελιγμό προς τα αριστερά, ενώ ο ενάγων επιχειρούσε με αυξημένη ταχύτητα προσπέραση από αριστερά χωρίς να έχει τεταμένη την προσοχή του, δεν αποδείχθηκε, καθώς μόνη η σχετική αναφορά του πρώτου εναγομένου που καταγράφηκε στο δελτίο τροχαίου ατυχήματος, ότι προσπαθώντας να αποφύγει άγνωστο όχημα, το οποίο βρισκόταν μπροστά του και έκανε λίγο ζικ & ζακ, έπεσε στο αυτοκίνητο του ενάγοντα, η οποία δεν ενισχύεται από άλλα αποδεικτικά στοιχεία, δεν κρίνεται ικανή για να οδηγήσει το Δικαστήριο στο παραπάνω συμπέρασμα. Επομένως, η ένσταση συνυπαιτιότητας του ενάγοντα, που προέβαλε το δεύτερο εναγόμενο, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. 

Ολική Καταστροφή Οχήματος
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το αυτοκίνητο του ενάγοντα, που πριν τα ατύχημα βρισκόταν σε καλή κατάσταση, καταστράφηκε ολοσχερώς. Ειδικότερα, πρόκειται περί αυτοκινήτου τύπου DAIMLER CHRYSLER MERCEDES A 140, μοντέλου 04, με ημερομηνία πρώτης αδείας 1.9.05 (βλ. προσκομιζόμενη σε φωτοτυπία άδεια κυκλοφορίας και το φύλλο πληροφοριών από την αντιπροσωπεία MERCEDES), με 1397 cc, το οποίο είχε διανύσει 65.175 χιλιόμετρα και κατά το επίδικο ατύχημα έχει υποστεί μεγάλες φθορές στις δεξιές πόρτες, τις κολώνες και το πίσω αριστερό φτερό, τον ουρανό, το μπροστινό καπώ, τα φτερά και πολλά μηχανικά τμήματα, ενώ το κυρίως μπροστικό τμήμα του, έχει υποστεί σοβαρές συνθλίψες, συρρικνώσεις, αναδιπλώσεις και παραμορφώσεις, με επακόλουθα την αδυναμία επισκευής του και της μελλοντικής κυκλοφορίας του κατά τέτοιο τρόπο ώστε τεχνικά και οικονομικά να είναι ασύμφορη η επισκευή του, ενόψει του ότι σ’ αυτή θα απαιτηθεί μεγάλη δαπάνη, ύψους 19.653 ευρώ, χωρίς αυτό να επανέλθει στην προηγούμενη του ατυχήματος ευστάθεια, με αποτέλεσμα να μην είναι απόλυτα ασφαλές για την κυκλοφορία του. Αλλά και αν ακόμη ήθελε γίνει η επισκευή του, το κόστος της θα υπερέβαινε την αγοραία αξία του οχήματος, η οποία λαμβανομένης υπόψη των ετών κυκλοφορίας του και της καλής σχετικώς καταστάσεως, στην οποία βρισκόταν, ανέρχεται κατά το χρόνο της πρώτης συζητήσεως της αγωγής σε 12.000 ευρώ [βλ. την υπ’ αριθμ. 61.214/20.10.06 έκθεση ιδιωτικής πραγματογνωμοσύνης του πραγματογνώμονα Ν.Δ., που εκτιμά την αξία του οχήματος σε 15.000 ευρώ, καθώς και το προσκομιζόμενο από το δεύτερο εναγόμενο αντίγραφο από το περιοδκό Autoτρίτη, τεύχος 11.12.07, στο οποίο ως αξία μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, ίδιου τύπου με το αυτοκίνητο του ενάγοντα, κατά το έτος 2003, αναφέρεται αυτή των 10.250 -11.250 ευρώ]. Συνεπώς, η ζημία του ενάγοντα που πρέπει να αποκατασταθεί εξαιτίας της ολοσχερούς καταστροφής του αυτοκινήτου του προσδιορίζεται σε 12.000 ευρώ, από την ο ποία πρέπει να αφαιρεθεί η αξία των υπολειμμάτων, η οποία, κατά την κρίση του Δικαστηρίου ανέρχεται στο ποσό των 500 ευρώ και να επιδικασθεί τελικά στον ενάγοντα για την αιτία αυτή το ποσό των 11.500 ευρώ. Περαιτέρω, ο ενάγων κατέβαλε το ποσό των 11.500 ευρώ. 

Δαπάνη Τεχνικής Πραγματογνωμοσύνης
Περαιτέρω, ο ενάγων κατέβαλε το ποσό των 499,80 στον παραπάνω πραγματογνώμονα ___ αμοιβή για την πραγματογνωμοσύνη που έχει διενεργήσει, προκειμένου να διαλευκανθεί η υπάρχουσα κατάσταση του αυτοκινήτου του και να διαπιστωθεί η δυνατότητα της περαιτέρω ασφαλούς ή μη κυκλοφορίας του και το οικονομικά εφικτό της επισκευής της (βλ. την από 2.4.07 απόδειξη παροχής υπηρεσιών του___). Η δαπάνη αυτή συνδέεται αιτιωδώς με το ατύχημα και πρέπει να καταβληθεί στον ενάγοντα (βλ. ΑΠ 653/1991 αδημ. ΕφΑθ 144/1993 ΕπΣυγκΔ 195.40, Κρητικό, ό.π., αριθμ. 804, σελ. 2361, απορριπτόμενου ως αβάσιμου του αντίθετου ισχυρισμού του δευτέρου εναγομένου.

Τέλος, ο ενάγων, λόγω της καταστροφής του αυτοκινήτου του, στεναχωρήθηκε και επομένως έχει υποστεί ηθική βλάβη. Το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη του την αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου, τις συνθήκες του ατυχήματος, το μέγεθος της ζημίας που προξενήθηκε στον ενάγοντα και τα έτη κυκλοφορίας του αυτοκινήτου κρίνει ότι η ανάλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής του βλάβης ανέρχεται στο ποσό των 300 ευρώ. Επομένως, με βάση τα παραπάνω αποδεικνυόμενα, το σύνολο των απαιτήσεων του ενάγοντος ανέρχεται στο ποσό των (11.500 + 499,80 + 300 =) 12.299,80 ευρώ. 

Τοκοφορία κατά Επικουρικού Κεφαλαίου
Περαιτέρω, από το δελτίο τροχαίου ατυχήματος και την από 15.9.06 έκθεση αρχής της Τροχαίας Ν. Μουδανιών αποδείχθηκε ότι το ζημιογόνο υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας & ΙΧΕ αυτοκίνητο ήταν ανασφάλιστο, κατά το χρόνο του ατυχήματος, για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη και επιβλήθηκε στον πρώτο εναγόμενο, για το λόγο αυτό, διοικητικό πρόστιμο 500 ευρώ. Επομένως, η ένσταση ελλείψεως παθητικής νομιμοποίησης που προέβαλε το δεύτερο εναγόμενο, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ακολούθως και σύμφωνα με τα παραπάνω η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή, ως ουσιαστικά βάσιμη κατά ένα μέρος και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις ολόκληρο καθένας, να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των 12.299,80 ευρώ, με τον ισχύοντα κάθε φορά τόκο υπερημερίας, από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και όχι με επιτόκιο 6% όπως ζητεί ο εκκαλούν & εναγόμενο και για λόγους δημόσιου συμφέροντος, που καθιστά κατά τον ισχυρισμό του ανεκτή και επιβεβλημένη τη διαφοροποίηση ατή ως προς το ύψος του επιτοκίου για λόγους οικονομικής του ελαφρύνσεως ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικότερα στον κοινωνικό του σκοπό (βλ. για τους τόκους την απόφαση της 22.5.2008/προσφυγή 33977/06 «Μεϊδάνης κατά Ελλάδος» του ΕΔΔΑ, με την οποία κρίθηκε ότι η θέσπιση νόμιμου επιτοκίου υπερημερίας 6% για οφειλές του Δημοσίου προσβάλλει τα περιουσιακά δικαιώματα των ιδιωτών κατά την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ). Και όσα περί του αντιθέτου υποστηρίζει το εκκαλούν με την έφεση του κρίνονται ως αβάσιμα και απορριπτέα. Άρα το πρωτόδικο δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση του δέχτηκε εν μέρει την αγωγή και μάλιστα για τα παραπάνω ποσά δεν έσφαλε. Γι’ αυτό οι λόγοι της εφέσεως που συνοψίζονται σε κακή εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων κρίνονται στο σύνολό τους ως αβάσιμοι και απορριπτέοι, όπως και η κρινόμενη έφεση. Και καταδικαστεί το εκκαλούν, ως ηττώμενο διάδικο, για δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου του, του παρόντα βαθμού της δίκης κατά τα άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. όπως προσδιορίζονται αυτά στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την κρινόμενη αγωγή.
Δέχεται τύποις αυτήν.
Απορρίπτει αυτήν ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη.
Καταδικάζει το εκκαλούν στα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου αυτού του παρόντα βαθμού της δίκης από εξακόσια (600) ευρώ.
Κρίθηκε
———————————
…