1. Αγωγή Αποζημίωσης εκ Σύμβασης Πώλησης Εμπορευμάτων με Πραγματικά Ελαττώματα
και Έλλειψη Συνομολογημένης Ιδιότητας.
2. Συρρέουσα Νομική βάση Αποζημίωσης και Χρηματικής Ικανοποίησης λόγω Ηθικής Βλάβης επί αδικοπραξίας
3. Όρια Δέσμευσης του Δικαστηρίου από το Δεδικασμένο της Αναιρετικής Απόφασης
ως προς ισχυρισμούς που προβλήθηκαν τόσο ως λόγοι εφέσεως
αλλά και αναιρέσεως αναλόγως της αποδοχής τους ή μη από τον Άρειο Πάγο
4. Προϋποθέσεις Αδικοπρακτικής Ευθύνης προς Αποζημίωση κατ΄ άρθρο 914 ΑΚ.
Απαιτούμενα στοιχεία για την παραδεκτή συρροή αξιώσεων από Ενδοσυμβατική και Αδικοπρακτική ευθύνη
Ο ενάγων δύναται να τις σωρεύσει αλλά να ικανοποιηθεί άπαξ
5. Δωσιδικία του εναγομένου κατά άρθρο 2§1 του Καν. 44/2001.
Κάθε πολίτης κράτους μέλους δύναται να εναχθεί στον τόπο κατοικίας του ανεξάρτητα αν φέρει την ιθαγένεια
του δεδομένου κράτους
Συντρέχουσα Διεθνής Δικαιοδοσία δικαστηρίων κατ΄ άρθρο 5§1 του άνω κανονισμού επί διαφορών εκ συμβάσεων
6. ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Δεκτός ο δέκατος κύριος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, από τον αριθμό 1 και 8 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ
Εν προκειμένω το Εφετείο, που απέρριψε αυτή ως μη νόμιμη με την αιτιολογία ότι “τα επικαλούμενα προς στοιχειοθέτησή της περιστατικά συνιστούν αθέτηση προϋφιστάμενης ενοχής και όχι αδικοπραξία, αφού κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή είχε καταρτισθεί μεταξύ των διαδίκων σύμβαση πώλησης και επομένως η εμφάνιση πραγματικών ελαττωμάτων ή η έλλειψη συμφωνημένης ιδιότητας δεν συνιστά αδικοπραξία, αλλά αθέτηση των υποχρεώσεων της εναγόμενης πωλήτριας, που απορρέουν από τη σύμβαση πώλησης, σε κάθε δε περίπτωση η ιστορούμενη ζημιογόνος πράξη, με την οποία η εναγομένη παραβιάζει τις υποχρεώσεις της από τη σύμβαση πώλησης, χωρίς την εν λόγω σύμβαση, που προϋπήρχε, δεν θα ήταν παράνομη ως αντικείμενη προς το γενικό καθήκον, που επιβάλλει το άρθρο 914 ΑΚ, να μην προκαλεί κάποιος υπαιτίως σε άλλον ζημία, ώστε να θεμελιώνεται συγχρόνως και ευθύνη από αδικοπραξία, καθόσον η ενάγουσα δεν επικαλείται στην αγωγή της ότι κατά τον χρόνο που ο κίνδυνος του πράγματος μεταβαίνει στον αγοραστή, η εναγομένη πωλήτρια υπαίτια, ήτοι με πρόθεση επιδίωξε να παραγάγει, ενισχύσει ή διατηρήσει πεπλανημένη αντίληψη ή εντύπωση στην ενάγουσα αναφορικά με την ύπαρξη του ελαττώματος ή την έλλειψη της συνομολογηθείσης ιδιότητος του πράγματος, ανεξάρτητα από το αν η συμπεριφορά αυτή συνίσταται σε παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών ή σε απόκρυψη ή αποσιώπηση ή ατελή ανακοίνωση των αληθινών γεγονότων, των οποίων η αποκάλυψη στον αγοραστή που τα αγνοεί επιβαλλόταν από την καλή πίστη ή την υφιστάμενη ιδιαίτερη σχέση μεταξύ πωλητή και αγοραστή”, αφενός μεν παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη τους διαλαμβανόμενους σε αυτή αντίστοιχους ισχυρισμούς της αναιρεσείουσας, αφετέρου δε παραβίασε τις προαναφερθείσες ουσιαστικού δικαίου διατάξεις, τις οποίες εσφαλμένα δεν εφάρμοσε, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής τους. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση με τους πρόσθετους αυτής λόγους, να αναιρεθεί στο σύνολό της η προσβαλλόμενη απόφαση.
Αναιρείται η με αριθμό 61/2016 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Εύβοιας.
Απόφ. ΑΠ….
.
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 