Παράσυρση Πεζού εκτός Διαβάσεως
Μέθη Οδηγού και Πεζού
Συνυπαιτιότητα 60% του οδηγού ΙΧΕ αυτοκινήτου, ο οποίος οδηγώντας με υπερβολική ταχύτητα (70 χ/ω αντί του ανώτατού επιτρεπομένου ορίου των 50 χ/ω) και υπό την επήρεια μέθης (0.68 gr/lt στο αίμα κατά την πρώτη μέτρηση και 0,64 gr/lt κατά την δεύτερη μέτρηση) αντιληφθείς από απόσταση τουλάχιστον 20 μέτρων τον πεζό να επιχειρεί να διασχίσει το οδόστρωμα από δεξιά προς τα αριστερά σε σχέση με την πορεία του οχήματός του δεν προέβη σε αποφευκτικό ελιγμό ή και τροχοπέδηση, με αποτέλεσμα να τον παρασύρει, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα (παράβαση άρθρων 12 παρ. 1, 19 § 1, 2, 3, 20 παρ. 1 και 42 του ΚΟΚ).
Συνυπαιτιότητα 40% του μεθυσμένου πεζού (2,73 gr/lt αίματος σύμφωνα με το πρώτο δείγμα και 2,59 gr/lt αίματος σύμφωνα με το δεύτερο δείγμα) ο οποίος επιχείρησε εκτός διαβάσεως να διασχίσει το οδόστρωμα της προαναφερόμενης οδού εκτός της ευρισκόμενης σε απόσταση εννέα περίπου μέτρων και σηματοδοτούμενης διάβασης πεζών. Κρίθηκε ότι η αμελής αυτή συμπεριφορά του οφείλεται και στο γεγονός ότι ευρίσκετο υπό την επήρεια οινοπνεύματος, κατάσταση εξαιτίας της οποίας αναμφίβολα δεν μπορούσε ν’ αντιληφθεί πλήρως τις εν γένει επικρατούσες συνθήκες και την επί του οδοστρώματος κατάσταση και κατά συνέπεια τον κίνδυνο, που εγκυμονούσε η προαναφερθείσα αμελής συμπεριφορά του (παραβάσεις άρθρων 12 παρ. 1 και 38 παρ. 4 ΚΟΚ).
Το Εφετείο, με το να οδηγηθεί στην προαναφερθείσα κρίση δεν παραβίασε εκ πλαγίου τις ανωτέρω ουσιαστικού δικαίου διατάξεις του Α.Κ., αλλά και των άρθρων 12 παρ. 1, 19 παρ. 1,2 και 3, 20 παρ. 1, 38 παρ. 4 και 42 του Κ.Ο.Κ. και διέλαβε στην απόφασή του πλήρεις, σαφείς, χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά αιτιολογίες και, συνεπώς, η προσβαλλομένη απόφαση δεν στερείται νόμιμης βάσεως. Ειδικότερα το Εφετείο διέλαβε επαρκείς αιτιολογίες ως προς την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της αμελούς συμπεριφοράς του οδηγού του αυτοκινήτου και του πεζού και του επελθόντος ζημιογόνου αποτελέσματος και την συνυπαιτιότητα αυτών, διαλαμβάνοντας ειδικότερα τα συγκροτούντα την έννοια της αμελείας περιστατικά που επέδειξε έκαστος τούτων για την πρόκληση του εν λόγω τροχαίου ατυχήματος, σε συνδυασμό με τις παραβάσεις των διατάξεων του Κ.Ο.Κ., οι οποίες βρίσκονται σε αιτιώδη συνάφεια με το επελθόν αποτέλεσμα.
Ψυχική Οδύνη – Αναιρετική Διαδικασία (άρθρ. 559 αρ.1 ΚΠολΔ)
Παραβίαση Αρχής Αναλογικότητας
Επιδίκαση ποσών που υπολείπονται των συνήθων επιδικαζόμενων (1)
Το Εφετείο, καθορίζοντας την χρηματική ικανοποίηση, λόγω ψυχικής οδύνης των αναιρεσειόντων στα ποσά των :
20.000 ευρώ για κάθε γονέα, (αντί των πρωτοδίκως 4.000 ευρώ)
10.000 ευρώ για τον αδελφό (αντί των πρωτοδίκως 2.000 ευρώ)
5.000 ευρώ, για κάθε γιαγιά (αντί των πρωτοδίκως 1.000 ευρώ)
υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, αφού τα εν λόγω ποσά, κατά την κοινή πείρα, την δικαστηριακή πρακτική και την περί δικαίου συνείδηση, υπολείπονται (και μάλιστα καταφανώς) των συνήθως επιδικαζομένων σε παρόμοιες περιπτώσεις. Κατ’ ακολουθίαν, ο δεύτερος λόγος της ένδικης αιτήσεως αναιρέσεως, με τον οποίο οι αναιρεσείοντες, επικαλούμενοι την αναιρετική πλημμέλεια από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δικ.
Εγγραφή στο Πινάκιο για την μετ΄αναβολή δικάσιμο
Ισχύει ως Κλήτευση όλων των Διαδίκων
Επομένως, δεν χρειάζεται νέα κλήτευση του διαδίκου. Προϋπόθεση, είναι ότι ο απολειπόμενος κατά την μετ’ αναβολή δικάσιμο διάδικος είτε είχε επισπεύσει εγκύρως την συζήτηση ή είχε νομίμως και εμπροθέσμως κλητευθεί να παραστεί για την δικάσιμο, είτε είχε παραστεί νομίμως κατά την πρώτη αυτή δικάσιμο και, επομένως, με τη νόμιμη παράσταση και τη μη εναντίωσή του καλύφθηκε η τυχόν ακυρότητα της κλητεύσεώς του κατά την αρχική δικάσιμο.
