Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση επιδικάσθηκε στον ενάγοντα (ανήλικο παθόντα) ποσό 150.000 ευρώ, λόγω της μονίμου αναπηρίας που προξενήθηκε σ΄αυτόν εξαιτίας του ενδίκου ατυχήματος
Ηθική Βλάβη 100.000 ευρώ – Παράσταση Πολιτικής Αγωγής για Ηθική Βλάβη ή Ψυχική Οδύνη χωρίς επιφύλαξη για την επί πλέον αξίωση παράγει δεδικασμένο – Εξαιρέσεις (2)
Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης Ανηλίκου Δικαιούχος των Νοσηλίων ο Ανήλικος και όχι οι καταβαλλόντες γονείς (3)
Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 931
150.000 ευρώ
Βράχυνση κάτω Άκρου και Σπληνεκτομή (1)
(Επιδικάζεται ΑΝΕΥ συνδέσεως με περιουσιακή ζημία)
Ορθότερη κρίνεται η ερμηνεία της διατάξεως του άρθρου 931 ΑΚ, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται η επιδίκαση στον παθόντα ενός εύλογου χρηματικού ποσού λόγω της αναπηρίας ή παραμόρφωσης, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιορισθεί. Το επιδικαζόμενο εύλογο χρηματικό ποσόν, κατά την ΑΚ 931, εξευρίσκεται κατ’ αρχήν με βάση το είδος και τις συνέπειες της αναπηρίας ή παραμόρφωσης αφενός και την ηλικία του παθόντος αφετέρου.
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση επιδικάσθηκε στον ενάγοντα (ανήλικο παθόντα) ποσό 150.000 ευρώ, λόγω της μονίμου αναπηρίας που προξενήθηκε σ΄αυτόν εξαιτίας του ενδίκου ατυχήματος
Ηθική Βλάβη 100.000 ευρώ
Παράσταση Πολιτικής Αγωγής
για Ηθική Βλάβη ή Ψυχική Οδύνη
χωρίς επιφύλαξη για την επί πλέον αξίωση
παράγει δεδικασμένο – Εξαιρέσεις (2)
Αν από το ποινικό δικαστήριο επιδικάσθηκε ολόκληρο το αιτηθέν ποσόν χρηματικής ικανοποιήσεως, λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, ο δικαιούχος προκειμένου να δυνηθεί να απαιτήσει με μεταγενέστερη αγωγή ενώπιον του αστικού δικαστηρίου μεγαλύτερο ποσό, θα πρέπει να έχει διατυπώσει επιφύλαξη στο ποινικό δικαστήριο, καθιστώντας έτσι σαφές ότι ασκεί μέρος της αξιώσεώς του.
Εξαίρεση ισχύει στις περιπτώσεις που η παράσταση πολιτικής αγωγήςγίνεται για συμβολικό ποσόν για την υποστήριξη και μόνον της κατηγορίας, ή για ασήμαντο ποσόν ενόψει του είδους της αδικοπραξίας, πράγμα που μπορείνα συνάγεται και ερμηνευτικά.
Η τελεσίδικη απόφαση του ποινικού δικαστηρίου που έκρινε επί πολιτικής αγωγής για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης παράγει δεδικασμένο κατά την έννοια των άρθρων 321, 324 του ΚΠολΔ. Ειδικότερα, αν από το ποινικό δικαστήριο επιδικάσθηκε ολόκληρο το αιτηθέν ποσόν χρηματικής ικανοποιήσεως, λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, ο δικαιούχος προκειμένου να δυνηθεί να απαιτήσει με μεταγενέστερη αγωγή ενώπιον του αστικού δικαστηρίου μεγαλύτερο ποσό, θα πρέπει να έχει διατυπώσει επιφύλαξη στο ποινικό δικαστήριο, καθιστώντας έτσι σαφές ότι ασκεί μέρος της αξιώσεώς του.
Εξαίρεση ισχύει στις περιπτώσεις που η παράσταση πολιτικής αγωγής γίνεται για συμβολικό ποσόν για την υποστήριξη και μόνον της κατηγορίας, ή για ασήμαντο ποσόν ενόψει του είδους της αδικοπραξίας, πράγμα που μπορεί να συνάγεται και ερμηνευτικά. Εξάλλου, το δεδικασμένο δεν ισχύει για άλλο εις ολόκληρο υπόχρεο με τον κατηγορούμενο, μη διάδικο στην ποινική δίκη, λόγω έλλειψης ταυτότητας διαδίκων.
Ενταύθα με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση κρίθηκε ότι δεν δημιουργείται απαράδεκτο λόγω δεδικασμένου από την ποινική απόφαση, καθ’ ο μέρος αφορά την πολιτική αγωγή το άνω ενάγοντος, διότι είναι προφανές ότι το ποσόν των 44 ευρώ που ζήτησε ως χρηματική ικανοποίηση ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, είναι ασήμαντο, και εντεύθεν συμβολικό για υποστήριξη και μόνον της κατηγορίας.
Επομένως, συνάγεται ερμηνευτικά ότι άσκησε ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου μέρος μόνον της αξιώσεώς του για χρηματική ικανοποίηση, και ως εκ τούτου είχε δικαίωμα να διεκδικήσει το επί πλέον με την κρινόμενη αγωγή.
Άλλωστε, και αν ήθελε υποτεθεί ότι παρήχθη δεδικασμένο από την ποινική απόφαση, αυτό δεν ισχύει για τη δευτέρα των εναγομένων ασφαλιστική εταιρία, διότι δεν ήταν διάδικος στην ποινική δίκη.
Ενταύθα επιδικάσθηκε ποσό 100.000 ευρώ (α;ντί των 40.000 ευρώ – πρωτοδίκως επιδικασθέντων).
Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης Ανηλίκου
Δικαιούχος των Νοσηλίων ο Ανήλικος
και όχι οι καταβαλλόντες γονείς (3)
Στην περίπτωση κατά την οποία οι γονείς ανηλίκου παθόντος καταβάλουν την δαπάνη νοσηλίων (ή και άλλη σχετική δαπάνη για την αποκατάσταση της υγείας του), δικαιούχος της σχετικής αξιώσεως αποζημιώσεως είναι ο ίδιος ο ανήλικος, έστω και αν αυτός δεν κατέβαλε τις σχετικές δαπάνες, και όχι οι γονείς του, οι οποίοι ως τρίτοι εμμέσως ζημιούμενοι δικαιούνται αποζημιώσεως μόνον στην εξαιρετική περίπτωση του άρθρου 929 εδ. β΄ ΑΚ, στην οποία δεν περιλαμβάνονται οι ανωτέρω αξιώσεις.
Ενταύθα κρίθηκε ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που απέρριψε ως μη νόμιμητην αγωγή, ως προς τα αιτήματα αποζημιώσεως των γονέων του παθόντος ανηλίκου, σε σχέση με το δάνειο που συνήψε ο πατέρας αυτού, για να αντιμετωπίσει τα έξοδα νοσηλείας του τραυματισθέντος υιού τους, αλλά και για τα εισοδήματα που απώλεσαν (και θα απωλέσουν στο μέλλον αμφότεροι), από την εργασία τους – προκειμένου να του συμπαρασταθούν και να τον περιθάλψουν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του – δεχόμενο ότι δεν δικαιούνταιτης άνω αιτουμένης για τον εαυτό τους αποζημιώσεως, ως εμμέσως ζημιούμενοι, δεν έσφαλε περί την ερμηνεία και την εφαρμογή του νόμου, και ως εκ τούτου οι περί του αντιθέτου λόγοι της έφεσης των άνω εναγόντων πρέπει να απορριφθούν.
Αποκλειστική Νοσοκόμος
η μητέρα
Συμπεριλαμβανομένης και της δαπάνης
ημερήσιας διατροφής της κατά τον χρόνο νοσηλείας
Τις υπηρεσίες της αποκλειστικής νοσοκόμου προσέφερε, η μητέρα του, η οποία, εγκαταλείποντας τις λοιπές ασχολίες της, αφοσιώθηκε, με υπερένταση των δυνάμεών της, στη φροντίδα του παραμένοντας δίπλα του επί 24ωρου βάσεως. Συνεπώς, ανεξαρτήτως αν ουδέν ποσόν κατέβαλε στη μητέρα του ως αμοιβή για τις υπηρεσίες της αυτές, δικαιούται, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 930 παρ. 3 ΑΚ, ως αποζημίωση, το ποσόν το οποίο οπωσδήποτε θα κατέβαλε ως αμοιβή σε τρίτο πρόσωπο, για ανάλογες υπηρεσίες. Εντάυθα επιδικάσθηκε ποσό 8.100 ευρώ (20 ευρώ, ημερησίως, Χ 30 ημέρες = 600 ευρώ μηνιαίως Χ 13 ½ μήνες).
Πέραν δε του ποσού αυτού ο ενάγων (παθών) δικαιούται επί πλέον ως αποζημίωση και το ποσόν των 1.020 ευρώ, το οποίο δαπάνησε, καταβάλλοντας 10 ευρώ, ημερησίως, για τη διατροφή της μητέρας του, η οποία, όπως προεκτέθηκε, τον συνόδευε καθ’ όλο το χρονικό διάστημα των 102 ημερών, κατά το οποίο διήρκεσε η νοσηλεία του στο Νοσοκομείο.
Μεταβίβαση Εμπραγμάτων Δικαιωμάτων
των άνευ αδείας κυκλοφορίας οχημάτων
Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 722/1977, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 22 παρ. 7 και 8 του Ν. 1473/1984, ως τίτλος κυριότητας των χωρίς αριθμό κυκλοφορίας επιβατηγών αυτοκινήτων και επιβατηγών μοτοσικλετών καθορίσθηκε:
α) το πιστοποιητικό που εκδίδεται από το τελωνείο για τα αυτοκίνητα που εισάγονται από το εξωτερικό,
β) το πιστοποιητικό του κατασκευαστή για όσα αυτοκίνητα κατασκευάζονται στην Ελλάδα και
γ) το πιστοποιητικό της κυριότητας για όσα αυτοκίνητα προέρχονται από την ΟΔΔΥ και εκδίδεται από την οικεία υπηρεσία.
Για τη μεταβίβαση της κυριότητας των ως άνω αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 1 του ανωτέρω νόμου, απαιτείται πράξη των μερών, που αναγράφεται με τη φροντίδα και ευθύνη τους στα προεκτεθέντα πιστοποιητικά, εφόσον προηγουμένως έχει βεβαιωθεί στο πιστοποιητικό, από τον αρμόδιο οικονομικό έφορο ότι, καταβλήθηκαν οι κάθε φύσεως οικονομικές επιβαρύνσεις.
Εάν όμως έχει εκδοθεί άδεια κυκλοφορίας τότε αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 του ίδιου νόμου, αποτελεί και τον τίτλο κυριότητας.
Σκοπός της ειδικής αυτής νομοθετικής ρύθμισης του Ν.722/1977, αναφορικά με τον τρόπο κτήσεως και μεταβιβάσεως της κυριότητας των ανωτέρω οχημάτων είναι η καθιέρωση του τύπου της εμπράγματης δικαιοπραξίας με σκοπό τηναπόδειξη της κυριότητας στα εν λόγω αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες κατά τρόπο αναμφίβολο.
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση κρίθηκε κατ΄έφεση αόριστο και ανεπίδεκτο δικαστικής εκτίμησης το σχετικό αγωγικό κονδύλι, που αφορά την αποζημίωση για την ολοσχερή καταστροφή μοτοσυκλέτας καθότι, δεν εκτίθεταιστην αγωγή με ποιον από τους ανωτέρω περιοριστικά αναφερόμενους στο Ν. 722/1977 τρόπους περιήλθε στον πρώτο των εναγόντων, η άνευ αριθμού κυκλοφορίας δίκυκλη μοτοσικλέτα, την οποία οδηγούσε ο υιός του και καταστράφηκε ολοσχερώς κατά το επίδικο ατύχημα.
Σύγκρουση Καθέτως Κινουμένων
ΙΧΦ και μοτοσυκλέτας
Παραβίαση ΣΤΟΠ
Αποκλειστική υπαιτιότητα του παραβιάσαντος ρυθμιστική πινακίδα ΣΤΟΠ, οδηγού ΙΧΦ, ο οποίος εισήλθε ανεξέλεγκτα στη διασταύρωση με αποτέλεσμα να εμβολίσει την καθέτως κινουμένη μοτοσυκλέτα, που είχε εισέλθει ήδη στην διασταύρωση, ο οδηγός της οποίας Δεν κατέστη δε δυνατόν να αποφύγει τη σύγκρουση με τροχοπέδηση ή αποφευκτικό ελιγμό, λόγω της απρόβλεπτης και αιφνιδιαστικής εισόδου του αυτοκινήτου του πρώτου των εναγομένων στη διασταύρωση.
Άδεια Ικανότητας Οδήγησης – Έλλειψη
Δεν τελεί σε αιτιώδη συνάφεια
με την πρόκληση του ατυχήματος
Ο ενάγων (παθών) οδηγός της μοτοσυκλέτας οδηγούσε αυτή χωρίς να έχει εφοδιασθεί με την προβλεπομένη υπό του νόμου άδεια ικανότητας οδηγήσεως, όμως, το γεγονός αυτό δεν συνδέεται αιτιωδώς με την επέλευση της συγκρούσεως, διότι, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, εκινείτο επί της οδού σύννομα.
ΙΚΑ – Υποκατάσταση
μέχρι του ποσού που οφείλει στον δικαιούχο
και όχι για το υπερβάλον ποσό που δικαιούται ο παθών (4)
Αν για την μεταβιβασθείσα στο ΙΚΑ απαίτηση ασκηθεί αγωγή αποζημιώσεως από τον αρχικό φορέα αυτής παθόντα, η αγωγή απορρίπτεται για έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης του ενάγοντος. Όριο της μεταβιβάσεως είναι το ποσόν των ασφαλιστικών παροχών που οφείλει το ΙΚΑ στο δικαιούχο.
Αν λοιπόν η απαίτηση αποζημιώσεως τούτου κατά του υπόχρεου τρίτου είναι μεγαλύτερη από το ποσόν των οφειλομένων από το ΙΚΑ ασφαλιστικών παροχών, η μεταβίβαση χωρεί μέχρι του ποσού που το τελευταίο οφείλει, ενώ κατά το υπόλοιπο ποσόν η αξίωση αποζημιώσεως διατηρείται στο πρόσωπο του παθόντος
Δικονομικά Ζητήματα
Αοριστία Αγωγής – Πότε (5)
το δευτεροβάθμιο την ερευνά και αυτεπαγγέλτως
Όταν στο δικόγραφο της αγωγής δεν περιέχονται με σαφήνεια εκείνα τα πραγματικά περιστατικά που απαιτούνται προς θεμελίωση των αξιώσεων του ενάγοντος,
ή όταν αυτά περιέχονται κατά τρόπο ασαφή ή ελλιπή, τότε η έλλειψη αυτή, (πουδεν μπορεί να συμπληρωθεί ούτε με τις προτάσεις, ούτε με την παραπομπή στο περιεχόμενο άλλων εγγράφων, ούτε από την εκτίμηση των αποδείξεων), καθιστάμη νομότυπη την άσκηση της αγωγής και επιφέρει την απόρριψή της ωςαπαράδεκτης, λόγω αοριστίας, είτε κατόπιν προβολής σχετικής ενστάσεως, είτε και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο καθόσον η αοριστία ανάγεται στην προδικασία και αφορά τη δημόσια τάξη.
Αν η αγωγή που έγινε πρωτοδίκως δεκτή εν όλω ή εν μέρει είναι νόμω αβάσιμη, αόριστη ή απαράδεκτη, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, (επί εφέσεως του εναγομένου), μπορεί να εξετάσει τις άνω ελλείψεις και χωρίς την υποβολή σχετικού παραπόνου, και να απορρίψει την αγωγή, αρκεί ο εναγόμενος να ζητεί την απόρριψή της, και να μην έχει εκδοθεί γι’ αυτόν επιβλαβέστερη απόφαση, χωρίς αντέφεση του ενάγοντος.
Τροχαία με Ανηλίκους
Ενηλικίωση Διαδίκου (6)
Εφόσον ενηλικιωθεί ο ανήλικος πριν περατωθεί η δίκη, γίνεται ικανός για κάθε δικαιοπραξία και για παράσταση στο δικαστήριο με το δικό του όνομα, συνεπώςπαύει αυτοδικαίως η αντιπροσωπευτική εξουσία του νομίμου εκπροσώπου του και στο εξής χωρίς να μεσολαβήσει διακοπή της δίκης κατά το άρθρο 286 επ. ΚΠολΔ, συνεχίζεται πλέον η διαδικασία με τη συμμετοχή στη δίκη του ενηλικιωθέντος πλέον διαδίκου.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1) Παράσταση Πολιτικής Αγωγής για την καταδίκη – παράγει δεδικασμένο εάν ο παθών δεν επιφυλάχθηκε ότι ασκεί μέρος της αξιώσεώς του
Εξαιρέσεις
Βλ. σχετικώς και Εφετ Πειρ. 774/1999 ΣΕΣυγκ Δ 1999/470 επ., η οποία έκαμε δεκτά όλα τα αιτήματα των αγωγών των πολιτικώς εναγόντων και επεδίκασε τα αιτηθέντα (μικρά) ποσά για ψυχική οδύνη, των 1.500.000 γιά κάθε γονέα και των 1.000.000 σε κάθε ένα από τους 4 αδελφούς, ενώ απέρριψε την ένσταση περί απαραδέκτουτης σχετικής αγωγής λόγω δεδικασμένου εκ της επιδικάσεως υπό του Ποινικού Δικαστηρίου στον παραστάντα ως Πολιτικώς ενάγοντα του αιτηθέντος ποσού των 15.000 δρχ χωρίς επιφύλαξη (διά την επί πλέον), με το αιτιολογικό ότι με την επιδίκαση του στοιχειώδους αυτού ποσού των 15.000 ΔΕΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ η εύλογος αξίωση για ΨΥΧΙΚΗ ΟΔΥΝΗ ή ΗΘΙΚΗ ΒΛΑΒΗ του δικαιούχου παθόντος (μετά των σχετικών δικογράφων, χρησίμων δια την πρακτική ΣΕΣυγκΔ 199/474 επ.)
( ΣΣ Εύγε και εύσχημα οφείλουμε να απονείμουμε στην κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση για το σχετικό θέμα που αποδεικνύει ότι όταν η δικαιοσύνη τολμά μπορεί να ξεπεράσει τους δικονομικούς σκοπέλους ώστε η δικονομία να μην τρώει την ουσία).
2) Σπληνεκτομή
βλ. σχετικώς Άρθρο Μιχαήλ Ονουφριάδη <<Οι κακώσεις του σπληνός σε τροχαία ατυχήματα και η απότοκος σπληνεκτομή ως αιτία μονίμου αναπηρίας – Σύγχρονες Νομολογιακές περιπτώσεις>> ΕΣυγκΔ 2011/210
Σπληνεκτομή – Αναπηρία 25% – Επιδικάσθηκαν 25.000 ευρώ εξ ΑΚ 931 και100.000 ευρώ για Ηθική Βλάβη. Εφ.Αθ. 1470/2007, ΕΣυγκΔ 2011/236
Σπληνεκτομή – Αναπηρία 35% Επιδικάσθηκαν 60.000 ευρώ εξ ΑΚ 931 και 60.000ευρώ για Ηθική Βλάβη Εφ.Αθ. 4579/2010 ΕΣΑυγκΔ 2011/248 επ. Ομοίως και 70.000ευρώ εξ ΑΚ 932 Εφ.Λαρ. 5132/2008, ΕΣυγκΔ 2011/259
3) Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης Ανηλίκου
Δικαιούχος ο Ανήλικος παθών του οποίου τις δαπάνες Νοσηλείας του, κατέβαλε ο Πατέρας, ο οποίος και ΔΕΝ δικαιούται αποζημιώσεως, ΔΙΟΤΙ δεν καθίσταται ούτος από το λόγο αυτό “ζημιωθείς”, διότι στη δαπάνη αυτή υποβλήθηκε βάσει άλλης έννομης σχέσης (διατροφικής ενοχής), η οποία είναι άσχετη προς την αδικοπραξία και την αξίωση αποζημίωσης.
Το αίτημα των εναγόντων (γονέων του παθόντος ανηλίκου),για καταβολή αποζημιώσεως λόγω των δαπανών, στις οποίες υποβλήθηκαν για τη νοσηλεία και περαιτέρω φροντίδα του ανηλίκου τέκνου τους, (ως υπόχρεοι σε επιμέλεια και διατροφή του), η αγωγή τυγχάνει ενεργητικώς ανομιμοποίητη, σύμφωνα με τα ανωτέρω, δεδομένου ότι υποβάλουν το αίτημά τους αυτό, ως δική τους ατομική αξίωση από αδικοπραξία. Μον.Πρ.Χαλκ. 56/2001 ΣΕΣυγκΔ 2002/570
ΑΝΗΛΙΚΟΣ 14έτις-ΠΑΘΟΥΣΑ- Δικαιούχος Αποζημώσεως η ίδια και ΟΥΧΙ ο καταβαλών Πατήρ (ως εκ διατροφής υπόχρεως). Εφ.Αθ. 3339/1989 ΕΣυγκΔ 1990/430
4) ΙΚΑ – Υποκατάσταση
Βλ. και σχετικό Άρθρο Ονουφρίου Ονουφριάδη ΣΕΣυγκΔ 2001/198
Αν η παροχή του Ι.Κ.Α. προς τον παθόντα, είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ από τη ζημία, την οποία ο τελευταίος υφίσταται, λόγω της αδικοπραξίας, τότε στο Ι.Κ.Α. μεταβιβάζεται η μικρότερη απαίτηση, την οποία ο παθών έχει κατά του υπόχρεου τρίτου, στον παθόντα δε, δεν υπολείπεται αξίωση αποζημιώσεως κατά του τρίτου. Αν η παροχή του Ι.Κ.Α. είναι ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ , τότε ο παθών νομιμοποιείται να απαιτήσει μόνος τη ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ. Εφ.Αθ. 444/2002 ΣΕΣυγκΔ 2003/152
Αν η απαίτηση του παθόντος κατά των προς αποζημίωσιν υποχρέων του, είναι μεγαλυτέρα από την επιδότηση του ΙΚΑ προς τον παθόντα, δικαιούται ούτος να ζητήσει την προκύπτουσα διαφορά. Εφ.Πειρ. 311/1997 ΣΕΣυγκΔ 1997/26
5) Αοριστία Αγωγής ως λόγος Αναιρέσεως
Η νομική αοριστία της αγωγής, ελέγχεται ως παραβίαση από το άρθ. 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ, εάν το δικαστήριο για τον σχηματισμό της περί νομικής επάρκειας της αγωγής κρίσης του αξίωσε περισσότερα στοιχεία, απ’ όσα απαιτεί ο νόμος ή αρκέσθηκε σε λιγότερα.
Η ποσοτική ή ποιοτική αοριστία της αγωγής, ελέγχεται ως παραβίαση από το άρθ. 559 αριθ. 8 ή 14 του Κ.Πολ.Δ., όταν δεν αναφέρονται όλα τα στοιχεία που απαιτούνται κατά νόμο για την θεμελίωση του αιτήματος της αγωγής.
Η αοριστία της αγωγής πρέπει να προτείνεται στο δικαστήριο της ουσίας για να δημιουργηθεί λόγος αναιρέσεως (άρθ. 562 παρ. 2 ΚΠολΔ). Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση κρίθηκαν απορριπτέοι ως απαράδεκτοι οι σχετικοί λόγοι αναιρέσεως, καθόσον η αναιρεσείουσα δεν είχε προτείνει την αοριστία της αγωγής με λόγο εφέσεως. ΑΠ 500/2010 ΕΣυγκΔ 2010/151
6) Ανήλικοι – Ενηλικίωση Διαδίκου
Διακοπή της δίκης κατ άρθρο 286 Κ.Πολ.Δ. συνεπεία μεταβολής στο πρόσωπο του διαδίκου επέρχεται μόνο αν η μεταβολή αυτή συμβεί μέχρι το πέρας της προφορικής συζήτησης, μετά την οποία εκδίδεται η οριστική απόφαση. Επομένως, μετά την έκδοση της οριστικής απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου δεν επέρχεται διακοπή της δίκης με την ενηλικίωση κάποιου διαδίκου και πρέπει η κατά της απόφασης ασκούμενη έφεση να απευθυνθεί κατ- αυτού του διαδίκου (ενηλικωθέντος) στο δικό του όνομα, αλλιώς η έφεση είναι απαράδεκτη. Εφ. Δωδ.323/2001 ΣΕΣυγκΔ 2003/225
Εκπροσώπησις (17ετούς) Ανηλίκου μετά την επελθούσαν (κατά την διάρκειαν του δικαστικού αγώνος) ενηλικίωσιν. Απορριπτέα η Ενστασις βιαίας διακοπής της δίκης (κατά παραδοχήν των προτάσεων των εναγόντων) ΔΙΟΤΙ η ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣτης βιαίας διακοπής της δίκης έδει να γίνει από τον ενηλικιωθέντα και όχι από τους μέχρι τότε νομίμους εκπροσώπους του (γονείς του), “δεδομένου ότι ο γιός των εξακολουθεί εκπροσωπείται από αυτούς”. Μον.Πρ.Αθ.1719/1989
ΑΝΗΛΙΚΟΣ, ενηλικιωθείς, (με την συμλήρωση του 18ου έτους), Η έναντι αυτού δίκη, διεξάγεται ιδίω (τούτου) ονόματι, άνευ ανάγκης εκπροσωπήσεως του από τους ασκούντες την γονική μέριμνα, γονείς του. Εφ.Αθ.73/1989 ΣΕΣυγκΔ 1992/278
Νομίμως συνεχίζεται η βιαίως διακοπείσα δίκη ως προς τις ενηλικιωθείσεςδιαδίκους, με δηλώσεις τους περί επαναλήψεως της δίκης από αυτές, που έγιναν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου πριν από την προφορική συζήτηση επί της ουσίας της υποθέσεως και καταχωρήθηκαν στα πρακτικά (άρθρα 286 περ. α, 63 παρ. 1, 287 παρ. 1, 290 Κ.Πολ.Δ και 127 ΑΚ). ΑΠ 1080/2009 ΕΣυγκΔ 2009/375Σελ. 376
Ο ανήλικος διάδικος που ενηλικιώθηκε μετά την τελεσιδικία της προσβαλλόμενης αποφάσεως μπορεί να ασκήσει αναίρεση στο δικό του όνομα και όχι δια του μέχρι τότε νόμιμου εκπροσώπου του. Αλλιώς η αναίρεση απορρίπτεται ως απαράδεκτη. ΑΠ 874/2007 ΣΕΣυγκΔ 2007/147
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 