Σύγκρουση Αντιθέτως Κινουμένων
ΙΧΕ και μοτοσυκλέτας
Αποκλειστική υπαιτιτότητα οδηγού ΙΧΕ ο οποίος επιχειρώντας προσπέρασηετέρου προπορευόμενου οχήματος εισήλθε εξ ολοκλήρου στο αντίθετο ρεύμαπορείας, με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί αιφνιδίως στην κανονική πορεία της δίκυκλης μοτοσικλέτας, την οποία και απέκλεισε, με περαιτέρω συνέπεια τα δύο οχήματα να συγκρουσθούν μετωπικά, να τραυματιστεί σοβαρά ο ενάγων μοτοσυκλετιστής και να καταστραφεί ολοσχερώς η δίκυκλη μοτοσικλέτα του.
Απόφ. Εφ.Αθ.1470/2007
Πρόεδρος: Ιωάννης Πρέκας
Εισηγητής: Φλουρή Κωστούλα
Δικηγόροι: Χρήστος Σπαλιάρας – Σταύρος Γκατσόπουλος
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1) Σπληνεκτομή – Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας (ΑΚ 931)
Βλέπε ανωτέρω και σχετικό άρθρο Μιχ. Ον. Ονουφριάδη στο τεύχος Μαίος 2011 «Οι κακώσεις του σπληνός σε Τροχαία Ατυχήματα και η απότοκος Σπληνεκτομή ως αιτία Μόνιμης Αναπηρίας.» με παραπομπή σε σχετική νομολογία.
2) Ελεύθερη Επιλογή Νοσοκομείου – Ιατρού
Η επιλογή θεράποντος ιατρού, νοσοκομείου, θεραπευτικού ιδρύματος και
θεραπευτικής μεθόδου ανήκει κατά κανόνα στον ίδιο το ζημιωθέντα και αυτός δεν
είναι υποχρεωμένος να εισαχθεί σε δημόσιο νοσοκομείο. Επομένως ο ισχυρισμός των εναγομένων ότι ο ενάγων (παθών) εξ οικείου πταίσματος κατέβαλε υψηλά ποσά, γιατί νοσηλεύθηκε σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και όχι σε δημόσιο νοσοκομείο όπως θα έπρεπε, είναι απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος. Βλ. Εφ.Αθ. 6930/2001 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΕΣυγκΔ
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ότι η σχετική δαπάνη δεν ήταν αναγκαία και ότι έγινε από ελευθεριότητα του ενάγοντος ως προς την επιλογή του ιατρού που τον χειρούργησε, έσφαλε και πρέπει να γίνουν δεκτοί οι σχετικοί λόγοι έφεσης ως ουσιαστικά βάσιμοι. Εφ.Αθ. 4114/2008 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΕΣυγκΔ
Κείμενο Απόφ. Εφ.Αθ. 1470/2007
Στις 10-06-2003 και περί ώρα 23:05 μμ ο ενάγων και ήδη εκκαλών – εφεσίβλητος Χ1 οδηγώντας τη με αριθμό κυκλοφορίας ….. δίκυκλη μοτοσικλέτα του, εκινείτο με κανονική ταχύτητα επί της οδού Αγίου Διονυσίου, στις Αχαρνές Αττικής, με κατεύθυνση από Πάρνηθα προς κέντρο Αχαρνών. Την ίδια ώρα ο Ψ1 (πρώτος εναγόμενος, ως προς τον οποίο κηρύχθηκε καταργημένη η δίκη), οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας ……. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του Ψ2 (δευτέρου εναγομένου, ως προς τον οποίο επίσης κηρύχθηκε καταργημένη η δίκη), το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην Τρίτη εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα – εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία, με την επωνυμία « …….» Α.Α.Ε», εκινείτο επί της ιδίας, ως άνω, οδού, αλλά με αντίθετη κατεύθυνση, δηλ. από κέντρο Αχαρνών προς Πάρνηθα. Όταν έφτασε στο ύψος που η οδός αυτή διασταυρώνεται με την οδό Ελ. Βενιζέλου, επιχείρησε προσπέραση ετέρου προπορευόμενου οχήματος και εισήλθε εξ ολοκλήρου στο αντίθετο ρεύμα πορείας, με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί αιφνιδίως στην κανονική πορεία της δίκυκλης μοτοσικλέτας, την οποία και απέκλεισε, με περαιτέρω συνέπεια τα δύο οχήματα να συγκρουσθούν μετωπικά, να τραυματιστεί σοβαρά ο ενάγων και να καταστραφεί ολοσχερώς η δίκυκλη μοτοσικλέτα του. Αποκλειστικά υπαίτιος για την πρόκληση του ενδίκου τροχαίου ατυχήματος και των εξ αυτού συνεπειών είναι ο παραπάνω αναφερόμενος Ψ1, οδηγός του ασφαλισμένου στην τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία αυτοκινήτου, όπως τούτο κρίθηκε από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφαση του, το σχετικό κεφάλαιο της οποίας δεν πλήττεται.
Με την εκκαλούμενη απόφαση κρίθηκε επίσης ότι η ζημία του ενάγοντος από την ολοσχερή καταστροφή της μοτοσικλέτας του ( ΥΑΜΑΗΑ ΧΤ 600, μοντέλο 1993) ανέρχεται στο ποσό των 4.200 Ευρώ, καθώς και ότι αυτός αναγκάστηκε να δαπανήσει, ζημιωθείς αντιστοίχως, το ποσό των 212,40 Ευρώ για την μεταφορά της (μοτ/τας) από τον τόπο του ατυχήματος, παραδοχές προς τις οποίες επίσης δεν προσβάλλεται αυτή (εκκαλούμενη απόφαση).
Έκταση Σωματικών Βλαβών
Από το αποδεικτικό υλικό που προαναφέρθηκε αποδείχτηκε στη συνέχεια ότι αμέσως μετά το ατύχημα ο ενάγων μεταφέρθηκε στο Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο Αττικής «ΚΑΤ», όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάκωση κοιλίας με ρήξη αριστερού ημιδιαφράγματος και θωρακικού τοιχώματος, με έξοδο εντερικού υλικού, ρήξη σπληνός, ισχυρή κάκωση θώρακος με θλάση αριστερού πνεύμονος, ανοικτό πνευμοθώρακα και κάταγμα τριτημορίου αριστερής κνήμης και περόνης, για την αντιμετώπιση των οποίων υπεβλήθη σε επείγουσα ερευνητική λαπαροτομία – σπληνεκτομή, σε ανάταξη κοιλιακών σπλάχνων εντός του κοιλιακού κύτους, σε συρραφή διαφράγματος, σε τοποθέτηση BULLAU στο αριστερό ημιθωράκιο και σε συρραφή τραύματος αριστερού ημιθωρακίου (1η επέμβαση). Αυθημερόν διακομίστηκε διασωληνωμένος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ) του Νοσοκομείου Αθηνών «Άγιος Σάββας», όπου νοσηλεύτηκε σε βαριά κατάσταση, με μηχανική αναπνοή, μέχρι της 8-07-2003. Εκεί διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί υποσκληρίδιο αιμάτωμα βρεγματικά αριστερά, υποσκληρίδια στοιχεία στο οπίσθιο δρέπανο αριστερά, μετατραυματική αιμορραγία βρεγματικά αριστερά, πολλαπλά κατάγματα πλευρών, ρήξη διαφράγματος, μεγάλο θωρακοιλιακό τμήμα με προβολή ενδοθωρακικών ελίκων λεπτού εντέρου, επίπλουν και αριστερή κολική καμπή, ρήξη σπληνός και συντριπτικό κάταγμα αριστερής κνήμης και περόνης, για το οποίο υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση (2ηεπέμβαση). (βλ. την από 27-06-03 ιατρική βεβαίωση του ___ ιατρού – επιμελητή Α΄ της Μ.Ε.Θ του παραπάνω νοσοκομείου και την υπ’ αριθμ. Πρωτ. ____ βεβαίωση του ___ ιατρού διευθυντή της Μ.Ε.Θ του ίδιου νοσοκομείου). Στις 8-7-2003 ο ενάγων φέρων τραχειοστομία, διακομίστηκε στην Β΄ χειρουργική Κλινική του νοσοκομείου «ΚΑΤ», όπου νοσηλεύθηκε μέχρι 11-7-2003. Έκτοτε μεταφέρθηκε στην ΣΤ΄ Ορθοπεδική Κλινική του ίδιου νοσοκομείου, όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι 22-7-2003. Στην εν λόγω κλινική νοσηλεύθηκε επίσης, λόγω πάρεσης αριστερού περονιαίου νεύρου από 29-7-2003 μέχρι 1-8-2003, οπότε εξήλθε με οδηγίες για επανεισαγωγή μετά παρέλευση μηνός, για να υποβληθεί σε νέα επέμβαση. (βλ. τα υπ’ αριθμ. 61687/ 22-7-03 και 204361/1-8-03 εξιτήρια – ιατρικές γνωματεύσεις του νοσοκομείου«ΚΑΤ»). Στις 4-9-2003 εισήλθε εκ νέου στην ΣΤ΄ Ορθοπεδική Κλινική του ίδιου νοσοκομείου, υποβληθείς σε νέα χειρουργική επέμβαση οστεοσυνθέσεως (3η επέμβαση) και νοσηλεύθηκε μέχρι τις 10-9-2003, οπότε και εξήλθε με την σύσταση να παρακολουθείται στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου (βλ. το υπ’ αρίθμ. 204425/10-9-2003 εξιτήριο του εν λόγω νοσοκομείου). Στις 10-10-2003 εισήλθε και πάλι στη Β΄ Χειρουργική Κλινική του ίδιου νοσοκομείου, λόγω κοιλιακού άλγους. Εκεί υπεβλήθη σε νέες εξετάσεις και διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί νεφρολιθίαση και ουρολοίμωξη. Νοσηλεύθηκε μέχρι τις 16-10-2003, οπότε και εξήλθε με οδηγίες για συντηρητική θεραπεία, (βλ. το υπ’ αριθμ. ____ εξιτήριο – ιατρική γνωμάτευση και υπ’ αριθμ. Πρωτ. ____ιατρική γνωμάτευση του ____, ιατρού – επιμελητή Α΄ της Β΄ Χειρουργικής Κλινικής του, ως άνω, νοσοκομείου). Στις 18-10-2003 εισήλθε εκτάκτως στην Χειρουργική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Πατησίων, όπου υπεβλήθη σε νέες ακτινολογικές και κλινικές εξετάσεις και διαπιστώθηκαν παχυπλευριτικές αλλοιώσεις στο αριστερό του θώρακος και ευαισθησία στην πλήξη του αριστερού νεφρού. Στις 9-2-2004 επανεξετάστηκε στη ΣΤ΄ Ορθοπεδική Κλινική του νοσοκομείου «ΚΑΤ» και οι θεράποντες ιατροί του συνέστησαν 15 συνεδρίες κινησιομαλάξεων και φυσιοθεραπείες (βλ. την από 9-2-2004 ιατρική γνωμάτευση του ιατρού ___). Την 1-3-2004 επανεισήχθη εκτάκτως στην Β΄ χειρουργική Κλινική του παραπάνω νοσοκομείου («ΚΑΤ»), όπου νοσηλεύθηκε μέχρι τις 3-3-2004, υποβληθείς στην 4η κατά σειρά χειρουργική επέμβαση για αριστερή βουβωνοκήλη, που αντιμετωπίστηκε με πλαστική αποκατάσταση και τοποθέτηση πλέγματος (βλ. τις υπ’ 352488 και 1102/9-3-2004 ιατρικές γνωματεύσεις του προαναφερόμενου ιατρού ___). Στις 17-5-2004 υπέστη ισχαιμία αριστερού άνω άκρου, οφειλόμενη στον ανωτέρω τραυματισμό του, για την αντιμετώπιση της οποίας νοσηλεύθηκε από 17-5-2004 μέχρι τις 19-5-2004 στο ΠΓΝΑ «Ο Ευαγγελισμός», υποβληθείς σε επείγουσα εμβολεκτομή, εκλεκτική ψηφιακή αγγειογραφία αορτικού τόξου ΑΡ άνω άκρου (5η επέμβαση), με ευρήματα θρόμβωση στο αρχικό τμήμα (ΑΡ) υποκλειδίου με παρακώλυση της κυκλοφορίας, απόφραξη μασχαλιαίας αρτηρίας στην περιφερειακή μοίρα μετά πτωχού παράπλευρου δικτύου.
Από το νοσοκομείο εξήλθε βελτιωμένος με οδηγίες για φαρμακευτική αγωγή και προγραμματισμό χειρουργικής αποκαταστάσεως, (βλ. το από 19-5-2004 πιστοποιητικό νοσηλείας του εν λόγω νοσοκομείου που υπογράφεται από τον επιμελητή Α΄ της χειρουργικής κλινικής του ___ και την υπ’ αριθμ. 432/18-5-2004 γνωμάτευση του ιατρού___). Εξάλλου, στις 21-5-2004, δηλ. δυο (2) ημέρες μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» αισθάνθηκε έντονο πόνο στο αριστερό του χέρι. Λόγω του ότι ο πόνος συνεχιζόταν, η αδελφή του Ε. ανέλαβε την πρωτοβουλία να τον μεταφέρει στο παραπάνω νοσοκομείο («ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ») με το αυτοκίνητο της. Πλην όμως, κατά την διαδρομή και ενώ εκινούντο στην διασταύρωση της Αττικής Οδού με την λεωφόρο Κηφισίας ο πόνος στο αριστερό του χέρι έγινε ανυπόφορος, το χέρι ‘πάγωσε’ και έπαυσε να το αισθάνεται. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση η αδελφή του απεφάσισε να τον μεταφέρει στο «ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ», που βρισκόταν πλησιέστερα και ο χρόνος που απαιτείτο για να φθάσει ήταν οπωσδήποτε μικρότερος από εκείνον που απαιτείτο για τον αρχικό τους προορισμό («Ευαγγελισμός»), ώστε να αντιμετωπιστεί ταχύτερα το πρόβλημα υγείας του αδερφού της- ενάγοντος. Πραγματικά μετέφερε τον ενάγοντα στο ως άνω ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, όπου εξετάστηκε και εισήχθη προς νοσηλεία με προεγχειρητική διάγνωση οξεία ισχαιμία αριστερού άνω άκρου- υποτροπή. Υπεβλήθη αμέσως (αυθημερόν) σε χειρουργική επέμβαση, έγινε θρομβεκτομή και τοποθέτηση φλεβικού μοσχεύματος που ελήφθη από την μείζονα σαφηνή δεξιά, την οποία ακολούθησαν και άλλες εννέα (9) χειρουργικές επεμβάσεις, λόγω αλλεπάλληλων επιπλοκών, υπό γενική νάρκωση γενόμενες, κατά τις 24-5-2004, 30-5-2004, 31-5-2004, 1-6-2004, 2-6-2004, 14-6-2004, 23-6-2004 και 25-6-2004, για την αποκατάσταση αποφράξεως διχασμού βραχιονίου, αποφράξεως κερκιδικής – ολενίου και μεσοσταίου αρτηρίας, αποφράξεως μοσχεύματος φλεβικού, αποφράξεως βραχιονίου και μασχαλιαίας αρτηρίας, (βλ. το από 31-5-2004 πρακτικό χειρουργείου του ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, που υπογράφει ο χειρούργος – Αγγειοχειρουργός ___, καθώς επίσης και την από 3-8-2004 ιατρική βεβαίωση του ιδίου ιατρού). Οι, ως άνω, αποκαταστατικές χειρουργικές επεμβάσεις ήταν αναγκαίες και ιατρικώς επιβεβλημένες για την αντιμετώπιση της απότοκης του τραυματισμού του αποφράξεως με θρόμβους βασικών αρτηριών του σώματός του (ενάγοντος), γεγονός που προσεπιβεβαιούται και ενισχύεται όχι μόνο από τις προαναφερόμενες γνωματεύσεις του ιατρού ___, αλλά και από τα παραπάνω αναφερόμενα: α) με ημερομηνία 19-5-2004 πιστοποιητικό νοσηλείας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και β) υπ’ αριθμ. Πρωτ.____ γνωμάτευση του ιατρού ____.
Μεταφορά και νοσηλεία επείγουσα σε Ιδιωτικό Θεραπευτήριο
Για την κάλυψη των εξόδων της γένει νοσηλείας του στο ιδιωτικό θεραπευτήριο «ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ» για το από 21-5-2005 μέχρι 25-6-2004 χρονικό διάστημα απαιτήθηκε το συνολικό ποσό των 69.434,87 Ευρώ (βλ. προσκομιζόμενη νομίμως μετ’ επικλήσεως την υπ’ αριθμ. _________ απόδειξη παροχής υπηρεσιών του, ως άνω, ιδιωτικού θεραπευτηρίου), μέρος του οποίου έχει ήδη καταβληθεί από τον ενάγοντα, υποχρεωμένου στην καταβολή και του υπολοίπου. Σαφής περί της άμεσης, επιτακτικής και μη επιδεχόμενης οποιασδήποτε καθυστερήσεως ανάγκης εισαγωγής του ενάγοντος στο ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ, κατά την 21-5-2004, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το προαναφερόμενο πρόβλημα υγείας του, (λόγοι ταχύτητας διακομίσεως και αντιμετώπισης της περιπτώσεώς του) είναι η κατάθεση της, με επιμέλειά του εξετασθείσας πρωτοδίκως, μάρτυρός του, ___, αδελφής του, η κατάθεση της οποίας δεν κλονίζεται από κανένα αντίθετο αποδεικτικό στοιχείο και για την αξιοπιστία της οποίας δεν έχει λόγους να αμφιβάλει το Δικαστήριο.
Ο αντίθετος, επομένως, ισχυρισμός της τρίτης εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας περί εικονικής εισαγωγής του ενάγοντος στο ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ και περί υποχρεώσεώς του να εισαχθεί προς νοσηλεία σε κάποιο από τα παραπάνω αναφερόμενα δημόσια νοσοκομεία (ΚΑΤ- Ευαγγελισμός), όπου οι δαπάνες νοσηλείας θα ήταν σαφώς μικρότερες, τον οποίο προέβαλε πρωτοδίκως και επαναφέρει με τον δεύτερο της εφέσεώς της, κρίνεται, εν όψει των παραπάνω αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών, κατ’ ουσία αβάσιμος και απορριπτέος. Αλλά και το περαιτέρω επικαλούμενο από αυτήν ότι η ως άνω εισαγωγή και νοσηλεία του ενάγοντος δεν αναφέρεται, όπως θα συνέβαινε στην αντίθετη περίπτωση, ούτε στην αποσταλείσα σ’ αυτήν, για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, από 30-1-2004 επιστολή του πληρεξούσιου δικηγόρου του ενάγοντος, κρίνεται επίσης κατ’ ουσία αβάσιμο και απορριπτέο, για τον λόγο ότι η εν λόγω επιστολή εγράφη και απεστάλη στην τρίτη εναγομένη τέσσερις (4) μήνες πριν από την εισαγωγή του ενάγοντος στο προαναφερόμενο ιδιωτικό θεραπευτήριο. Συνεπώς και εφόσον δεν υφίσταται υποχρέωση του ενάγοντος να νοσηλευθεί σε κρατικό νοσοκομείο, αν λόγοι ταχύτητας, διακομίσεως και αντιμετωπίσεως της περιπτώσεώς του δικαιολογούν τη νοσηλεία του σε ιδιωτική κλινική (βλ. Αθ. Κρητικό: Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκινητικά Ατυχήματα, β’ συμπλήρωμα, εκδ. 2005, Νο 232), ο τελευταίος (ενάγων) δικαιούται να αξιώσει από την ασφαλίζουσα το ζημιογόνο όχημα τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία το απαιτηθέν, ως άνω, ποσό των 69.434,87 Ευρώ, ως αποκαταστέα ζημία του.
Το Πρωτοβάθμιο, επομένως Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του κατέληξε στην αυτή κρίση, ορθώς ερμήνευσε και εφήρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις προσκομισθείσες αποδείξεις, γι’ αυτό και ο σχετικός δεύτερος λόγος της από 11-3-2006 εφέσεως, με τον οποίο η εκκαλούσα τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία υποστηρίζει τα αντίθετα, κρίνεται κατ’ ουσία αβάσιμος και απορριπτέος. Στο παραπάνω ποσό των 69.434,87 Ευρώ πρέπει να προστεθεί και το συνολικό ποσό των 8.145,78 Ευρώ, που επιδικάστηκε στον ενάγοντα με την, μη προσβαλλόμενη κατά το σημείο αυτό, εκκαλούμενη απόφαση, αναλυόμενο, ως εξής: ……..
Αποκλειστική Νοσοκόμος
Από το αποδεικτικό υλικό που προαναφέρθηκε αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι καθόλα τα χρονικά διαστήματα που μεσολαβούσαν μεταξύ των εκάστοτε νοσηλειών του στα παραπάνω νοσοκομεία μέχρι τα τέλη του έτους 2004, λόγω της αδυναμίας του να επιμεληθεί τον εαυτό του και να αυτοεξυπηρετηθεί, όντας χειρουργημένος και κλινήρης, είχε ανάγκη των υπηρεσιών αποκλειστικής νοσοκόμας. Τις υπηρεσίες αυτές, άνευ ανταλλάγματος, παρείχε σ’ αυτόν η μητέρα του __ η οποία, με εντατικοποίηση των προσπαθειών της, πρόσφερε σ’ αυτόν τις σχετικές πρόσθετες υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμου και περιποιήτριας σε 24ωρη βάση, επιπλέον από αυτές που πρόσφερε ως μητέρα, στα πλαίσια των σχέσεων μεταξύ γονέων και τέκνων. Και ναι μεν οι γονείς του ενάγοντος στα πλαίσια των σχέσεων μεταξύ γονέων και τέκνων βαρύνονται με τη νομική και ηθική υποχρέωση να συμπαραστέκονται στο τέκνο τους, να του παρέχουν βοήθεια και να επιδεικνύουν προς αυτό αγάπη και στοργή, όμως οι προαναφερόμενες υπηρεσίες της αποκλειστικής νοσοκόμας και περιποιήτριας, που αναγκάστηκε η μητέρα του ενάγοντος να του παράσχει, λόγω του τραυματισμού του, δεν εντάσσονται στις νόμιμες, ως άνω, υποχρεώσεις αυτής. Εξάλλου, το γεγονός ότι τις πιο πάνω ανάγκες κάλυψε η μητέρα του ενάγοντος δεν μπορεί να αγάγει σε ωφέλεια της υπόχρεης εναγομένης και σε αποφυγή της καταβολής από αυτήν της σχετικής αποζημιώσεως του ενάγοντος, ο οποίος, επειδή εστερείτο ρευστού χρήματος για να καλύψει τις ανάγκες του αυτές, με καταβολή (προκαταβολή) των δαπανών που απαιτούντο πριν από την έγερση της αγωγής, αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει την μητέρα του ως αποκλειστική νοσοκόμα και περιποιήτρια (βλ. Α.Π. 371/2001 Επ. Συγκ. Δικ. 2001, 493, Εφ. Αθ. 7007/2003 Ελλ. Δ/νη 45. 833, Εφ. Αθ. 5210/ 2001 Επ.Συγκ. Δικ. 2001. 498, Εφ. Θεσ. 215/2000 Επ. Συγκ. Δικ. 2000. 411, Εφ. Θεσ. 2834/2001 Αρμ. 2002. 372, Εφ. Αθ. 5965/1999 Ελλ. Δ/νη 42.175). Αν προσλάμβανε άλλο ειδικευμένο πρόσωπο προς παροχή των, ως άνω, υπηρεσιών, θα δαπανούσε, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων και την κοινή πείρα των ανθρώπων το ποσό των 30 Ευρώ ημερησίως. Έτσι και εφόσον η μητέρα του ενάγοντος παρείχε σ’ αυτόν τις προαναφερόμενες υπηρεσίες της κατά τα ακόλουθα χρονικά διαστήματα: ________ δηλ. για 391 ημέρες συνολικά, θα δαπανούσε το συνολικό ποσό των 11.730 (391 Χ 30) Ευρώ, της καταβολής του οποίου δεν απαλλάσσεται η υπόχρεη προς αποζημίωση, κατ’ άρθρο 930 παρ. 3 Α.Κ. Επομένως ο ενάγων, δικαιούται ως αποζημίωση το, ως άνω, ποσό (11.730 Ευρώ), το οποίο θα δαπανούσε για την απασχόληση αποκλειστικής νοσοκόμας και περιποιήτριας και το οποίο απέφυγε να δαπανήσει κατά τα παραπάνω αναφερόμενα χρονικά διαστήματα, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, επιδίκασε στον ενάγοντα για την παραπάνω αιτία το ποσό αυτό, αν και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, αντικαθισταμένη με την παρούσα (άρθρο 534 του ΚΠολΔικ), δεν έσφαλε και επομένως ο σχετικός τρίτος λόγος της από 11-3-2006 εφέσεως (της τρίτης εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας), με τον οποίο υποστηρίζονταν τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος κατ’ ουσία.
Αποθετική Ζημία
Με τη εκκαλούμενη απόφαση κρίθηκε περαιτέρω ότι ο ενάγων, εξαιτίας του τραυματισμού του, κατέστη εντελώς ανίκανος προς εργασία από 10-6-2003 και για χρονικό διάστημα 19 μηνών, χωρίς για την κρίση αυτή να υποβάλλεται ειδικό παράπονο. Από το αποδεικτικό υλικό που προαναφέρθηκε, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων πριν από τον τραυματισμό του εργαζόταν ως ανεξάρτητος τεχνίτης υδραυλικός, συνεργαζόμενος με δύο επιχειρήσεις εμπορίας και κατασκευής ηλιακών θερμοσιφώνων και συγκεκριμένα με την εδρεύουσα στην Παιανία Αττικής, οδός ____, βιοτεχνία ηλιακών θερμοσιφώνων του _____ και με την ατομική επιχείρηση του __, που εδρεύει στις Αχαρνές Αττικής και επί της οδού ____ και ως αντικείμενο εργασιών της έχει την εμπορία και τοποθέτηση ηλιακών θερμοσιφώνων. Στα πλαίσια της συνεργασίας του με τις προαναφερόμενες επιχειρήσεις ο ενάγων ανελάμβανε μόνος του εργολαβικώς την εκτέλεση κυρίως των υδραυλικών εργασιών της εγκαταστάσεως και επισκευής ηλιακών θερμοσιφώνων στα κτίρια των εκάστοτε αντισυμβαλλομένων του εργοδοτών, προτεινομένων από τις ως άνω, επιχειρήσεις και έναντι του συμφωνηθέντος κάθε φορά εργολαβικού ανταλλάγματος, που εδιαφοροποιείτο ανάλογα με το είδος και την έκταση του εκάστοτε αναληφθέντος έργου. Από τον Μάρτιο του 2002 ξεκίνησε δική του ατομική επιχείρηση, με έδρα τις Αχαρνές Αττικής και επί της οδού ____ και με αντικείμενο την τοποθέτηση και επισκευή ηλιακών θερμοσιφώνων, εξακολουθώντας όμως την συνεργασία του με τις παραπάνω αναφερόμενες επιχειρήσεις. Το συνολικό μηνιαίο εισόδημα του, τόσο από την ατομική του επιχείρηση, όσο και από τη συνεργασία του με τις παραπάνω αναφερόμενες επιχειρήσεις, κατά το αμέσως προ τραυματισμού του χρονικό διάστημα, ανερχόταν στο ποσό των 2.200 Ευρώ κατά μέσο όρο. Έτσι, απώλεσε το συνολικό ποσό των 41.800 (19 μήνες Χ 2.200 Ευρώ), το οποίο, αν δεν τραυματιζόταν, θα κέρδιζε με πιθανότητα και κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων. Το Πρωτοβάθμιο, επομένως, Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, δέχθηκε ως εν μέρει κατ’ ουσία βάσιμο το σχετικό εκ 47.500 Ευρώ κονδύλιο της ένδικης αγωγής, – αντίγραφο της οποίας επιδόθηκε, νομότυπα και εμπρόθεσμα, στην αρμόδια Δ.Ο.Υ Αχαρνών (βλ. την υπ’ αριθμ. ____ έκθεση επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών ___) – και επεδίκασε στον ενάγοντα, για την αιτία αυτή, το ποσό των 41.800 Ευρώ, ορθώς ερμήνευσε και εφήρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις προσκομιζόμενες αποδείξεις, γι’ αυτό και οι σχετικές τέταρτος και πέμπτος λόγοι της από 11-3-2006 εφέσεως της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας, με τους οποίους υποστηρίζεται ότι το εν λόγω κονδύλιο έπρεπε να απορριφθεί στο σύνολό του (τέταρτος λόγος) και ότι αντίγραφο της ένδικης αγωγής δεν επιδόθηκε στην αρμόδια Δ.Ο.Υ, (πέμπτος λόγος), κρίνονται κατ’ ουσία αβάσιμοι και απορριπτέοι.
Το σύνολο, επομένως, των θετικών και αποθετικών ζημιών του ενάγοντος από τις προαναφερόμενες αιτίες ανέρχεται στο ποσό των 138.785,05 Ευρώ (= 4.200 + 212,40 + 69.434,87 + 8.145,78 + 3.262 + 1 1.730 + 41.800). Από το ποσό, όμως, αυτό πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των 69.434, 87 Ευρώ, το οποίο κατέβαλε στον ενάγοντα η τρίτη εναγομένη, στις 21-2-2005, για την πληρωμή των δαπανών νοσηλείας του στο ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ, σε εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 339/2005 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, (διαδ. ασφαλιστικών μέτρων) και συνακολούθως πρέπει να επιδικαστεί στον ενάγοντα, ως αποζημίωσή του: α) το υπόλοιπο εκ 69.350,18 Ευρώ (138.785,05- 69.434,87 = 69.350,18), νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, μέχρις εξοφλήσεως και β) οι δεδουλευμένοι τόκοι επί του ήδη καταβληθέντος, ως άνω, κεφαλαίου των 69.434,87 Ευρώ, νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής μέχρι την καταβολή του, στις 21-2-2005, όπως κρίθηκε από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, χωρίς για τις παραδοχές του αυτές να υποβάλλεται ειδικό παράπονο με τις εφέσεις.
Ηθική Βλάβη
Εν όψει των συνθηκών του ατυχήματος, του είδους και της σοβαρότητας των σωματικών βλαβών που υπέστη ο ενάγων, της μακρόχρονης ψυχικής και σωματικής ταλαιπωρίας του, υποβληθέντος σε 14 σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις (σπληνεκτομής, οστεοσυνθέσεως και αγγειοχειρουργικές με φλεβικό μόσχευμα), της διάρκειας της νοσηλείας του, εκ της οποίας ένα (1) μήνα περίπου στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας με μηχανική αναπνοή, της ηλικίας του κατά το χρόνο του ατυχήματος (26 ετών), της διάρκειας της ανικανότητάς του προς εργασία, της αποκλειστικής υπαιτιότητας του οδηγού του ασφαλισμένου στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία αυτοκινήτου και της κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεως του ενάγοντος (η ευθύνη της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας είναι εγγυητική), το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να επιδικαστεί στον ενάγοντα ως χρηματική του ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των 100.000 Ευρώ, το οποίο κρίνεται, μετά την στάθμιση των ανωτέρω στοιχείων, εύλογο και δίκαιο για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη (αρθρ. 932 του Α.Κ). Δεν έσφαλε, επομένως, το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο κατέληξε στην αυτή σχετικώς με το ανωτέρω αγωγικό κονδύλιο κρίση, προσδιορίζοντας το ύψος της επιδικαστέας χρηματικής ικανοποιήσεως, λόγω ηθικής βλάβης, στο ποσό των 100.000 Ευρώ, γι’ αυτό και ο σχετικός δεύτερος λόγος της από 28-3-2006 εφέσεως του ενάγοντος, με τον οποίο υποστηρίζεται ότι έπρεπε να επιδικαστεί μεγαλύτερο ποσό και ο σχετικός πρώτος λόγος της από 11-3-2006 εφέσεως της εναγομένης, με τον οποίο υποστηρίζεται ότι έπρεπε να επιδικαστεί μικρότερο ποσό, κρίνονται κατ’ ουσία αβάσιμοι και απορριπτέοι.
Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 931
Κατά τη διάταξη του άρθρου 931 του Α.Κ. η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενήθηκε στον παθόντα λαμβάνεται υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημιώσεως, αν επιδρά στο μέλλον του’. Ως ‘αναπηρία’ θεωρείται κάποια έλλειψη της σωματικής, νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως ‘μέλλον’ νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του ανθρώπου. Δεν απαιτείται βεβαιότητα δυσμενούς επιρροής της αναπηρίας ή της παραμορφώσεως στο μέλλον του προσώπου. Αρκεί και απλή δυνατότητα κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων. Η παραπάνω διάταξη προβλέπει επιδίκαση από το δικαστήριο χρηματικής παροχής στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση, εφόσον, συνέπεια αυτών, επηρεάζεται το μέλλον του. Η χρηματική αυτή παροχή δεν αποτελεί αποζημίωση, εφόσον η τελευταία εννοιολογικώς συνδέεται με την επίκληση και απόδειξη ζημίας περιουσιακής, δηλ. διαφοράς μεταξύ της περιουσιακής καταστάσεως μετά το ζημιογόνο γεγονός και εκείνης που θα υπήρχε χωρίς αυτό. Εξάλλου, η συνεπεία της αναπηρίας ή παραμορφώσεως ανικανότητα προς εργασία, εφόσον προκαλεί στον παθόντα περιουσιακή ζημία αποτελεί βάση αξιώσεως προς αποζημίωση που στηρίζεται στην Α.Κ 929 (αξίωση διαφυγόντων εισοδημάτων). Όμως, η αναπηρία ή παραμόρφωση ως τέτοια δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πρόκληση στον παθόντα περιουσιακής ζημίας. Είναι, όμως, βέβαιο ότι η αναπηρία ή παραμόρφωση, ανάλογα με τον βαθμό της και τις λοιπές συντρέχουσες περιστάσεις (ηλικία, φύλο, κλίσεις και επιθυμίες του παθόντος) οπωσδήποτε θα έχει δυσμενή επίδραση στην κοινωνική – οικονομική εξέλιξη τούτου, κατά τρόπο όμως που δεν δύναται επακριβώς να προσδιοριστεί. Η δυσμενής αυτή επίδραση είναι δεδομένη και, επομένως, δεν δικαιολογείται εμμονή στην ανάγκη προσδιορισμού του ειδικού τρόπου της επιδράσεως αυτής και των συνεπειών της στο κοινωνικό – οικονομικό μέλλον του παθόντος. Προέχον και κρίσιμο είναι το γεγονός της αναπηρίας ή παραμορφώσεως ως βλάβης του σώματος ή της υγείας του προσώπου ως ενός αυτοτελούς εννόμου αγαθού, που απολαύει και συνταγματικής προστασίας σύμφωνα με τις παραγράφους 3 και 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος, όχι μόνο στις σχέσεις πολιτών προς το κράτος, αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, χωρίς αναγκαίως αυτή η προστασία να συνδέεται με αδυναμία πορισμού οικονομικών ωφελημάτων ή πλεονεκτημάτων. Έτσι, ορθότερη, κρίνεται η ερμηνεία της Α.Κ 931, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται από την διάταξη η επιδίκαση στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση ενός ευλόγου χρηματικού ποσού, ακριβώς λόγω της αναπηρίας ή παραμορφώσεως, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιοριστεί. Το ποσό του επιδικαζομένου κατά την ανωτέρω διάταξη ευλόγου χρηματικού ποσού εξευρίσκεται κατ’ αρχήν με βάση το είδος και τις συνέπειες της αναπηρίας ή παραμορφώσεως αφενός και την ηλικία του παθόντος αφετέρου (βλ. Α.Π 670/ 2006 αδημοσίευτη).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το δικόγραφο της ένδικης αγωγής πέραν της αιτούμενης χρηματικής ικανοποιήσεως, λόγω ηθικής βλάβης, για την θεμελίωση της αξιώσεώς του περί επιδικάσεως σ’ αυτόν του ποσού των 90.000 Ευρώ, ως ‘πρόσθετης αποζημιώσεως’ εκ του άρθρου 931 Α.Κ, επικαλέστηκε ότι συνέπεια του βαρύτατου τραυματισμού του, του αφαιρέθηκε η σπλήνα, γεγονός που επιδρά δυσμενώς στο μέλλον του και μειώνει την προσωπικότητα του και ότι για την αντιμετώπιση των δυσμενών κοινωνικών, οικογενειακών και οικονομικών επιπτώσεων εκ των επίκτητων ατελειών και εις βάρος των πρότερων φυσικών προτερημάτων του πρέπει να του επιδικαστεί το ανωτέρω ποσό, ώστε να του παρασχεθεί η δυνατότητα να δημιουργήσει και να διατηρήσει οικονομική και κοινωνική αυτοτέλεια του ιδίου επιπέδου που θα είχε χωρίς την παρεμβολή του ατυχήματος και την συνέπεια αυτού σπληνεκτομή. Με το προαναφερόμενο περιεχόμενο της η αγωγή είναι, κατά το, εκ του άρθρου 931 Α.Κ, κεφάλαιό της, πλήρως ορισμένη, εφόσον περιέχονται σ’ αυτήν όλα τα αναγκαία κατά το νόμο, για την πληρότητα της, στοιχεία. Για την θεμελίωση της αυτοτελούς αξιώσεως δεν είναι αναγκαίο να εκτίθενται στην αγωγή πραγματικά περιστατικά πέραν εκείνων που ορίζουν τα άρθρα 929 και 932 Α.Κ, ώστε να προκύπτουν η επίδραση της αναπηρίας του στο μέλλον και οι ιδιαίτεροι λόγοι και τρόποι, εξ αιτίας των οποίων γεννώνται δυσμενείς συνέπειες στην οικονομική πλευρά της μελλοντικής του ζωής (βλ. Α.Π 670/2006). Το πρωτοβάθμιο, επομένως, Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, κατέληξε σε διαφορετική κρίση και απέρριψε την αγωγή κατά το προαναφερόμενο κονδύλιό της ως αόριστη, με την αιτιολογία ότι ‘δεν εκτίθεται σ’ αυτήν περιστατικά, εκτός και πέραν εκείνων που απαιτούνται για την στοιχειοθέτηση αξιώσεων με βάση τα άρθρα 929 και 932 Α.Κ, από τα οποία περιστατικά να προκύπτουν οι ιδιαίτεροι λόγοι και τρόποι, εξαιτίας των οποίων γεννώνται δυσμενείς συνέπειες στην οικονομική πλευρά της μελλοντικής του ζωής’, έσφαλε περί την ερμηνεία και εφαρμογή της προαναφερόμενης διατάξεως, γι’ αυτό και πρέπει, κατά παραδοχή ως και κατ’ ουσία βασίμου του συναφούς πρώτου λόγου της εφέσεως του ενάγοντος, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, κατά την εν λόγω απορριπτική διάταξή της. Ακολούθως δε, αφού κριθεί νόμιμη η αγωγή κατά το σχετικό κονδύλιό της, στηριζόμενη στη νομική διάταξη που προαναφέρθηκε, να εξεταστεί περαιτέρω κατ’ ουσία.
Σπληνεκτομή – Μόνιμος Αναπηρία
Εν προκειμένω, όπως ήδη έχει εκτεθεί ο ενάγων τραυματίστηκε, υποστάς, εκτός άλλων, και ρήξη σπληνός, λόγος για τον οποίο υπεβλήθη σε ερευνητική λαπαροτομία και σε σπληνεκτομή. Η τοιαύτη επίκτητη, εξ αιτίας του τραυματισμού του, ατέλεια και έλλειψη της σωματικής ακεραιότητας του ενάγοντος, σε βάρος των πρότερων φυσικών προτερημάτων του, δηλ. αναπηρία και μάλιστα, κατά ποσοστό 25%, εν όψει και της Υ.Α Φ21/1993/Β΄ – 819 ‘Κανονισμός εκτιμήσεως βαθμού αναπηρίας – ΙΚΑ’ , – με την οποία καθορίζεται μετά την σπληνεκτομή και με καλή πρόγνωση ως ανάλογο για οποιονδήποτε ασθενή ποσοστό αναπηρίας 25% – , αποτελεί ως βλάβη του σώματός του, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν στη νομική σκέψη της παρούσας, αρνητικό στοιχείο και είναι δεδομένη η εξ αυτής δυσμενής επίδραση στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της κοινωνικής και οικονομικής εξελίξεως και προαγωγής αυτού. Για τη αντιμετώπιση της δυσμενούς αυτής επιδράσεως απαιτείται το ποσό των 25.000 Ευρώ, το οποίο, εν όψει του είδους και του ποσοστού της αναπηρίας του ενάγοντος, των συνεπειών αυτής, της προαναφερόμενης ηλικίας του, του φύλου του, του είδους της επαγγελματικής του δραστηριότητας και της άρτιας, προ του τραυματισμού του, φυσικής του καταστάσεως, κρίνεται εύλογο, προκειμένου αυτός να δημιουργήσει αυτοτέλεια του ιδίου επιπέδου, με εκείνη που θα ήταν, χωρίς την παρεμβολή του ατυχήματος, του εξ αυτού τραυματισμού του και την συνέπεια αυτού (τραυματισμού) σπληνεκτομή, στην οποία υπεβλήθη, απορριπτόμενου, συνεπώς, του σχετικού αγωγικού κονδυλίου, ως προς το υπερβάλλον, ως υπερβολικού.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι, προς έρευνα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ’ ουσία η από 11-3-2006 έφεση της τρίτης εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας και να επιβληθούν σε βάρος της τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρα 176 και 183 του ΚΠολΔικ), κατά τα καθοριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
Κατά παραδοχή δε του ως άνω, κριθέντος βασίμου λόγου της από 28-3-2006 εφέσεως του ενάγοντος πρέπει να γίνει δεκτή αυτή ως κατ’ ουσία βάσιμη και να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, κατά το μέρος αυτής που αφορά στην τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, στο σύνολό της, χάριν της ενότητας της εκτελέσεως, αναγκαίως δε και κατά την διάταξη της περί δικαστικών εξόδων, τα οποία θα καθοριστούν εξ αρχής. Ακολούθως και αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί κατ’ ουσία (άρθρο 535 του ΚΠολΔικ), πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσία βάσιμη η από 30-12-2004 αγωγή, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της τρίτης εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας για τα παραπάνω αναφερόμενα ποσά και σύμφωνα με τον πρωτοδίκως γενόμενο παραδεκτό περιορισμό του αγωγικού αιτήματος, πρέπει:1) να υποχρεωθεί η τρίτη εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα:α) το ποσό των 69.350,18 Ευρώ, νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, μέχρις εξοφλήσεως και β) τους νομίμους τόκους επί του ποσού των 69.434,87 Ευρώ από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής μέχρι τις 21-2-2005 και 2) να αναγνωρισθεί ότι αυτή (τρίτη εναγομένη) οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα: α) το ποσό των 125.000 Ευρώ (100.000 Ευρώ ως χρηματική του ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης και 25.000 Ευρώ ως πρόσθετη, εκ άρθρου 931 Α.Κ, αποζημίωση), νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, μέχρις εξοφλήσεως. Τέλος, πρέπει, επειδή η τρίτη εναγομένη ηττήθηκε εν μέρει, να επιβληθεί σε βάρος της ένα μέρος από τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, κατά τα καθοριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό και συμψηφιστούν μεταξύ τους τα υπόλοιπα έξοδα (άρθρα 178 και 183 του ΚΠολΔικ).
————————-
…