Εργατικό Ατύχημα
Επιδίκαση Ηθικής Βλάβης 550.000 ευρώ
Αν επέλθει βλάβη του σώματος ή της υγείας του προσώπου σε εργατικό ατύχημα, που έγινε από βίαιο συμβάν κατά την εκτέλεση της εργασίας του ή
με αφορμή αυτή, το οποίο είναι ασφαλισμένο στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ), τότε ο εργοδότης (και το πρόσωπο που προστήθηκε
από αυτόν), απαλλάσσονται από κάθε υποχρέωση αποζημιώσεως του παθόντος.
Μόνο αν το ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη ή του προστηθέντος από αυτόν, είναι υποχρεωμένος αυτός να καταβάλει στον παθόντα την από το
ανωτέρω άρθρο 34 παρ. 2 προβλεπόμενη διαφορά μεταξύ της κατά το κοινό δίκαιο αποζημιώσεως (με την έννοια του άρθρου 914 ΑΚ) και του ολικού
ποσού των από το ΙΚΑ χορηγουμένων σ’ αυτόν παροχών. Η απαλλαγή αυτή καλύπτει και την περίπτωση της ειδικής αμέλειας κατά την οποία το ατύχημα
έγινε γιατί δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις των ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων, ή κανονισμών περί των όρων ασφάλειας του άρθρου 16 παρ. 1 ν. 551/1915.
Ο παθών σε εργατικό ατύχημα διατηρεί την αξίωσή του για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατά του εργοδότη και του προσώπου
που προστήθηκε από αυτόν, όταν το ατύχημα οφείλεται σε πταίσμα αυτών, γιατί η πιο πάνω απαλλαγή αυτών από κάθε αποζημίωση, δηλαδή για αξίωση
εντελώς περιουσιακού χαρακτήρα, δεν καλύπτει και την περιλαμβανόμενη σ’ αυτήν ως άνω αξίωση, αφού καμιά παροχή χορηγουμένη από το ΙΚΑ δεν
μπορεί να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό της εν λόγω διαφορετικής φύσεως αξιώσεως η επιδίκαση ή μη της οποίας εξαρτάται από την εύλογη κρίση του
∆ικαστηρίου.
Καταπλάκωση Εργάτου κατά την εκτέλεση μεταφοράς υπό γερανού μεταφερομένου φορτίου
Το ατύχημα οφείλεται σε συνυπαιτιότητα των προστηθέντων – υπευθύνων της εργοδότριας εταιρίας (συντονιστή ασφαλείας – διευθυντή εργοταξίου –
υπεύθυνου κατασκευής – εργοδηγών – χειριστή του γερανού), καθότι δεν επέδειξαν την κατ’ αντικειμενική αντίληψη επιμέλεια εφόσον δεν έλαβαν τα
αναγκαία μέτρα για την προστασία των εργαζομένων στο εργοτάξιο, όπως αυτά προβλέπονται:
α) στο άρθρο 85 παρ. 1 και 3 Π∆ 1073/1981 «περί των μέτρων ασφαλείας κατά την εκτέλεση εργασιών εις εργοτάξιο οικοδομών και πάσης φύσεως
έργων αρμοδιότητος Πολιτικού μηχανικού» σύμφωνα με το οποίο η φόρτωση, εκφόρτωση και μεταφορά υλικών ή αντικειμένων πρέπει να γίνεται
κατά τρόπο ώστε να μην εκτίθενται σε κίνδυνο πρόσωπα λόγω καταπτώσεως, κυλίσεως, ανατροπής, καταρρεύσεως ή θραύσεως
αντικειμένων, στις δε φορτώσεις και εκφορτώσεις απαγορεύεται η παραμονή προσώπων εντός της τροχιάς διακινήσεως του υλικού και
β) στο άρθρο 6 παρ. 3 του Π∆ 305/1996 «Ελάχιστες προδιαγραφές ασφαλείας και υγείας που πρέπει να εφαρμόζονται στα προσωρινά ή κινητά
εργοτάξια σε συμμόρφωση προς την οδηγία 92/57/ΕΟΚ», σύμφωνα με το Σελίδα 2
οποίο οι συντονιστές που ορίζονται για θέματα ασφαλείας και υγείας κατά την εκτέλεση του έργου εφαρμόζουν με συνέπεια τις αρχές που αναφέρονται στο
άρθρο 8 του παρόντος διατάγματος και εφαρμόζουν το σχέδιο ασφαλείας και υγείας που αναφέρεται στο άρθρο 3 του παρόντος διατάγματος καθώς και του
άρθρου 8 παρ. 1 περ. γ και δ του ιδίου διατάγματος, ώστε να αποφεύγονται οι ατέλειες που θα μπορούσαν να βλάψουν την ασφάλεια και την υγεία των
εργαζομένων.
Στην προκειμένη περίπτωση οι ανωτέρω κριθέντες συνυπαίτιοι υπεύθυνοι συντονισμού και εκτέλεσης του έργου δεν έλαβαν υπόψη τους τις ιδιαίτερες
συνθήκες έδρασης που απαιτούσε η εναπόθεση του μεταφερομένου φορτίου (μεταλλικής σφύρας) στο χώρο της ράμπας εναπόθεσης. Έτσι, όταν το
μεταφερόμενο φορτίο εναποτέθηκε επί της ράμπας, λόγω του βάρους και των διαστάσεών του αλλά και της ακαταλληλότητας του εδάφους εναπόθεσης
(πρόχειρη ράμπα) που δεν ήταν ομαλή και συμπαγής ώστε να εξασφαλίζει ασφαλή επιφάνεια έδρασης, προκλήθηκε μετακίνηση αυτής με συνέπεια την
ανατροπή του φορτίου και την καταπλάκωση των κάτω άκρων του παθόντος ο οποίος είχε την εντολή να πλησιάσει προκειμένου να αποσυνδέσει τα
συρματόσχοινα μεταφοράς. Ο ανωτέρω τραυματισμός του ενάγοντος αποτελεί εργατικό ατύχημα κατά την έννοια του άρθρου 1 του Ν. 551/1915,
που οφείλεται στην ειδική αμέλεια της μη τήρησης από τους προστηθέντες της πρώτης εναγομένης κατασκευάστριας του έργου των ρηθέντων όρων
ασφαλείας.
Ηθική Βλάβη 550.000 ευρώ
Ακρωτηριασμός κάτω άκρων (1)
Το δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη τους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής την αποκλειστική υπαιτιότητα των εναγομένων, κοινοπραξίας
μελών αυτής εταιρειών και των υπό αυτών προστηθέντων, τις συνθήκες και τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες συνέβη το ένδικο ατύχημα, την ηλικία
του ενάγοντος (25 ετών) την περιουσιακή κατάσταση των διαδίκων, την κοινωνική και επαγγελματική κατάσταση και θέση του ενάγοντος σε σχέση με
των εναγομένων εταιρειών, την συμπεριφορά μετά το ατύχημα των εναγομένων εταιρειών και της εναγομένης κοινοπραξίας που μερίμνησαν για
την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα του ενάγοντος προς άμβλυνση του σωματικού και ψυχικού πόνου αυτού στο μέτρο του εφικτού, το είδος και τη
φύση των σωματικών του κακώσεων, το χρόνο της νοσηλείας και αποθεραπεία του, τη στεναχώρια που δοκίμασε, την ταλαιπωρία που
υποβλήθηκε, τον ακρωτηριασμό των κάτω άκρων του με επακόλουθο τη μόνιμη αυτού αναπηρία κατά ποσοστό 80% και την πλήρη ανικανότητά του,
προς εργασία, τον επηρεασμό από την κατάσταση αυτής της υγείας του της κοινωνικής του εξέλιξης αλλά και του οικονομικού του μέλλοντος, κρίνει, ότι
ο προαναφερθείς παθών υπέστη ηθική βλάβη προς αποκατάσταση της οποίας πρέπει να επιδικασθεί σ’ αυτόν το ποσόν των 550.000 ευρώ κατ’
άρθρο 932 ΑΚ, (αντί των πρωτοδίκως επιδικασθέντων 600.000 ευρώ).
Ηθική Βλάβη Πρόσθετη (2)
Σελίδα 3
Εν προκειμένω η συμπληρωματική αγωγή του ενάγοντος ως προς το αγωγικό κονδύλιο της πρόσθετης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής
βλάβης κρίνεται απορριπτέα και αόριστη, διότι ο ενάγων δεν επικαλείται ότι συνέτρεξαν μετά την άσκηση της πρώτης όμοιας αγωγής, μεταγενέστερες
συνέπειες και περιπλοκές ή αιφνίδια και απρόβλεπτη επιδείνωση της υγείας του ενάγοντος παθόντος, η οποία δεν ήταν αντικειμενικά διαγνωστή και η
επέλευσή της δεν ήταν προβλεπτή.
∆ικονομικά Θέματα
Παραδεκτή Aσκηση Aντέφεσης
υπό του νικήσαντος πρωτοδίκως – Προϋποθέσεις
Αναγνωρίζεται έννομο συμφέρον για άσκηση αντεφέσεως και στο διάδικο που νίκησε πρωτοδίκως, αν παρά την ορθότητα του διατακτικού της
πρωτόδικης αποφάσεως, βλάπτεται από τις αιτιολογίες αυτής, οι οποίες περιέχουν τα στοιχεία διατακτικού και δημιουργούν σε βάρος του
δεδικασμένο.
Εν προκειμένω οι εναγόμενοι, που νίκησαν στον πρώτο βαθμό άσκησαν αντέφεση δια των προτάσεων με την οποία πλήττουν το ίδιο κεφάλαιο με
εκείνο που εξεκκλήθη, κατά το οποίο η αγωγή του ενάγοντος – εκκαλούντος απορρίφθηκε ως αόριστη κατά την αγωγική αξίωση για επιδίκαση σ’ αυτόν
πρόσθετης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, αποδίδοντας στην εκκαλουμένη την πλημμέλεια της εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής
του νόμου, για το λόγο ότι το αίτημα της καταβολής πρόσθετης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, έπρεπε να απορριφθεί όχι ως
απαράδεκτο λόγω αοριστίας, αλλά ως απαράδεκτο λόγω εκκρεμοδικίας από την προγενέστερη αγωγή του ενάγοντος.
Ο λόγος αυτός της αντέφεσης και η αντέφεση στο σύνολό της είναι απορριπτέοι για έλλειψη εννόμου συμφέροντος, το οποίο (έννομο συμφέρον)
οι αντεκκαλούντες στηρίζουν σε εσφαλμένη προϋπόθεση, διότι σε περίπτωση ευδοκιμήσεως της ενστάσεως εκκρεμοδικίας, αναστέλλεται η δεύτερη δίκη
μέχρι να περατωθεί η πρώτη κατ’ άρθρο 222 παρ. 1 ΚΠολ∆ και πέραν αυτού οι αντεκκαλούντες δεν βλάπτονται από τις αιτιολογίες της εκκαλουμένης
απόφασης, εφόσον η τελευταία (εκκαλουμένη) δεν επιδρά δυσμενώς στις ουσιαστικές έννομες σχέσεις τους, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη
μείζονα σκέψη.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
Σελίδα 4
1) Άριστη η αιτιολογία της παρούσας απόφασης σχετικά με την επιδίκαση της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ΗΘΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ, όπου αναφέρονται όλα τα
στοιχεία που πρέπει να συνεκτιμηθούν για την επιδίκαση του ΕΥΛΟΓΟΥ ποσού. Ελπίζουμε σε μιμητές, αν και η τάση το τελευταίο διάστημα σε
υποθέσεις όμοιες επιδίκασης ηθικής βλάβης, λόγω σοβαρού τραυματισμού, (μόνιμες αναπηρίες – ακρωτηριασμός άκρων) κυρίως των κριθέντων
ανυπαιτίων θυμάτων εκ τροχαίων ατυχημάτων δεν συνηγορούν προς την κατεύθυνση αυτή και δεν προκαλούν αισθήματα αισιοδοξίας. ∆ιερωτώμεθα
ποιος είναι ο λόγος αυτής της απόκλισης.
2) Ηθική Βλάβη – Πρόσθετη
Οι μεταγενέστερες δυσμενείς συνέπειες αδικοπραξίας, οι οποίες δεν ήσαν προβλεπτές και δεν λήφθησαν υπόψιν σε προγενέστερη δικαστική απόφαση,
μπορούν να δικαιολογήσουν περαιτέρω χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη, έστω και αν στην προηγούμενη δικαστική απόφαση δε γίνεται λόγος
για πρόκληση νέων βλαβών στο μέλλον, καθότι δεν υπάρχει εμπόδιο από το δεδικασμένο της προηγούμενης αποφάσεως. Εφ.Αθ.4822/1992 ΕΣυγκ∆
1994/332, Εφ.Πειρ. 939/1993 ΕΣυγκ∆ 1994/204, Εφ.Αθ. 5320/1998 ΣΕΣυγκ∆ 2003/343.
Εφετείο Πατρών Αριθμός ….
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας