facebook
Αρχική Αρθρα - Απόψεις Αρθρα - Απόψεις Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ «ΤΡΙΤΟΥ» ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 7 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 489/1976 Η Νομοθετική και Νομολογιακή Εξέλιξη της Διάταξης έως την αντικατάστασή της από το Άρθρο 50 του Νόμου 4949/2022 Η Νομική Θέση των Παθόντων – Ζημιωθέντων κατά τη Διάρκεια Ισχύος της Διάταξης (πριν από την αντικατάστασή της) και η Αστική (Εξωσυμβατική) Ευθύνη του Δημοσίου υπό Γεωργίου Αμπατζή Δικηγόρου ε.τ.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ «ΤΡΙΤΟΥ» ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 7 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 489/1976 Η Νομοθετική και Νομολογιακή Εξέλιξη της Διάταξης έως την αντικατάστασή της από το Άρθρο 50 του Νόμου 4949/2022 Η Νομική Θέση των Παθόντων – Ζημιωθέντων κατά τη Διάρκεια Ισχύος της Διάταξης (πριν από την αντικατάστασή της) και η Αστική (Εξωσυμβατική) Ευθύνη του Δημοσίου υπό Γεωργίου Αμπατζή Δικηγόρου ε.τ.

Η  ΕΝΝΟΙΑ  ΤΟΥ « ΤΡΙΤΟΥ» ΣΥΜΦΩΝΑ

 ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ 7  ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ  489/1976

 

Η Νομοθετική και Νομολογιακή  Εξέλιξη της Διάταξης έως την αντικατάστασή της από το Άρθρο 50 του Νόμου  4949/2022

 

Η  Νομική  Θέση των Παθόντων – Ζημιωθέντων

 κατά τη Διάρκεια Ισχύος της Διάταξης 

(πριν από την αντικατάστασή της)

και η  Αστική  (Εξωσυμβατική) Ευθύνη  του  Δημοσίου

 

υπό Γεωργίου Αμπατζή

Δικηγόρου ε.τ.

 

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αν ρίξει κάποιος μία ματιά στη νομοθεσία μας που αναφέρεται στην υποχρεωτική Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης θα διαπιστώσει την ύπαρξη μελανών σημείων, τα οποία συρρικνώνουν το εύρος και την έκταση της ασφαλιστικής κάλυψης, με συνέπεια να ακυρώνεται στην ουσία η λειτουργία του θεσμού σε αυτές τις περιπτώσεις. Η αρνητική χροιά αυτών των μελανών σημείων οφείλεται στο γεγονός ότι το ελληνικό κράτος  έχει  δείξει αδικαιολόγητη αδράνεια στο να ενσωματώνει έγκαιρα και αποτελεσματικά στη νομοθεσία της χώρας μας, όπως υποχρεούται, τις σχετικές διατάξεις των Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό συμβαίνει κυρίως και κατά έναν περίεργο τρόπο όταν οι διατάξεις αυτών των Οδηγιών έχουν ως στόχο την αποτελεσματικότερη προστασία των ζημιωθέντων σε τροχαίο ατύχημα έναντι του ασφαλιστή. Πρόκειται για έναν ιδιότυπο “νομικό ιμπεριαλισμό” της επιβολής του κατά τεκμήριον ισχυρότερου, δηλαδή της Ασφαλιστικής Εταιρίας, έναντι του ασθενέστερου ασφαλισμένου, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο καθηγητής  Γ.Τριανταφυλλάκης [1]. Η παρούσα εισήγηση θα επικεντρωθεί σε μία από αυτές τις αρνητικές περιπτώσεις, η οποία επιλέχθηκε μεταξύ των υπολοίπων, και συγκεκριμένα στη διάταξη του άρθρου 7 του νόμου 489/1976, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 του ΠΔ 264/1991.

Η διάταξη αυτή της ελληνικής νομοθεσίας, η οποία αντικαταστάθηκε και πάλι  πρόσφατα  με το άρθρο 50 του Νόμου 4949/2022, ερχόταν σε άμεση αντίθεση με τις σχετικές διατάξεις των Κοινοτικών Οδηγιών. Ο έλληνας νομοθέτης επέλεξε να διατηρήσει την διάταξη αυτή επί 27 ολόκληρα χρόνια μετά την οφειλόμενη κατάργησή της με πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα για τους παθόντες και ζημιωθέντες σε τροχαίο ατύχημα, όπως θα διαπιστωθεί από την ανάλυση που ακολουθεί, αλλά και με περαιτέρω συνέπεια την διασάλευση της ομαλής συνεργασίας και σύμπλευσης της ελληνικής έννομης τάξης με το νομοθετικό καθεστώς της Ένωσης. Η μοναδική εξήγηση για την διατήρηση αυτής της διάταξης για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι ότι ο έλληνας νομοθέτης ήθελε με τον τρόπο αυτό να εξυπηρετήσει προφανώς τα οικονομικά συμφέροντα των φορέων της ιδιωτικής ασφάλισης εις βάρος των συμφερόντων των ασφαλισμένων.

 

 

ΙΙ.-ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 7  ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 489/1976

( Διάταξη που αντικαταστάθηκε)

Στο άρθρο 7  του νόμου 489/1976 ορίζονταν τέσσερις κατηγορίες  προσώπων, των οποίων η ζημία που τους προξενήθηκε συνεπεία τροχαίου ατυχήματος δεν καλυπτόταν από τον ασφαλιστή, επειδή τα πρόσωπα αυτά δεν θεωρούνταν  τρίτοι, κατά τη διατύπωση του νόμου.

Τα πρόσωπα αυτά, τα οποία εξαιρούνταν από την ασφαλιστική κάλυψη για τις ζημιές που υφίσταντο  τα ίδια, είναι τα ακόλουθα:

  • Ο οδηγός του αυτοκινήτου που προξένησε τη ζημιά. 2) Κάθε πρόσωπο του οποίου η ευθύνη καλύπτεται με τη σύμβαση ασφάλισης. Πρόκειται για τα πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 6 παρ.1 του εν λόγω νόμου, δηλαδή τον κύριο και τον συγκύριο, τον κάτοχο και τον συγκάτοχο, τον προστηθέντα στην οδήγηση ή τον υπεύθυνο του ασφαλισμένου αυτοκινήτου. 3) Εκείνος που έχει καταρτίσει με τον ασφαλιστή την ασφαλιστική σύμβαση και 4) οι νόμιμοι εκπρόσωποι νομικού προσώπου που είναι ασφαλισμένο ή εταιρίας που δεν έχει αποκτήσει νομική προσωπικότητα.

Έτσι δεν λειτουργούσε υπέρ των προσώπων που ανήκαν  σε μία από τις πάρα πάνω κατηγορίες η ασφαλιστική προστασία που προβλέπεται για τους τρίτους στα άρθρα 2 παρ. 1 εδ. α και 6 παρ.2 εδ. α΄αυτού του νόμου. Κατά συνέπεια αν αυτά τα πρόσωπα υφίσταντο ζημία δεν εδικαιούντο αποζημίωσης από την ασφαλιστική εταιρία η οποία εκάλυπτε το ζημιογόνο αυτοκίνητο. Επίσης και οι συγγενείς αυτών των προσώπων δεν εδικαιούντο να λάβουν χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, αν τα πρόσωπα αυτά εθανατώνονταν κατά το τροχαίο ατύχημα.

Για περισσότερα πατήστε στις εικόνα

Εάν είστε συνδρομητής κάντε πρώτα login εδώ

 

BANNER-LINKEDIN

Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας