Διακίνηση Ναρκωτικών Ουσιών Στοιχειοθέτηση Τοξικομανίας
Αναιρετική Διαδικασία (κατ΄ άρθρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ & Ε’ ΚΠΔ)
Δεκτή η Αναίρεση του Κατηγορουμένου
κατά Καταδικαστικής Απόφασης για την αξιόποινη πράξη της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών λόγω έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας αλλά και της εσφαλμένης ερμηνείας ουσιαστικής ποινικής διάταξης (510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ και Ε’ ΚΠΔ)
Κάνει δεκτή την αναίρεση του κατηγορουμένου και παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο με διαφορετική σύνθεση λόγω έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας (510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ ΚΠΔ) αλλά και εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικών ποινικών διατάξεων (510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ ΚΠΔ), τόσο ως προς το σκέλος που αφορά την κρίση της περί της ενοχής του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου όχι μόνο για την ιδιαίτερα διακεκριμένη περίπτωση της (από υπότροπο) διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, του άρθρου 22 παρ.2 γ του ν.4139/2013, που καταργήθηκε, αλλά και για το βασικό έγκλημα της απλής διακίνησης (περαιτέρω κυκλοφορίας), των ποσοτήτων ινδικής κάνναβης που βρέθηκαν στην κατοχή του και κατασχέθηκαν, αλλά και εκείνων που θα συγκόμιζε από τα 6 δενδρύλλια ινδικής κάνναβης που καλλιεργούσε, το οποίο τυποποιείται στο άρθρο 20 παρ.1 του ν.4139/2013 και παραμένει, ακόμη και αν εξαλειφθεί η διάταξη για την ενοχή του ως υποτρόπου, όσο και ως προς το σκέλος της απόρριψης α) του αυτοτελούς ισχυρισμού του περί τοξικοεξάρτησης και β) του αυτοτελούς ισχυρισμού του δική του αποκλειστικά χρήση, συνακόλουθα δε και ως προς το σκέλος της που αφορά την επιμέτρηση της ποινής.
Η Τοξικομανία ως Αυτοτελής Ισχυρισμός
Λήψη υπόψη μόνο της Δικαστικής Ιατρικής Πραγματογνωμοσύνης – Ίδρυση Αναιρετικού Λόγου
Η από το δράστη προμήθεια και κατοχή της ναρκωτικής ουσίας προς ιδία αποκλειστική χρήση (ατομική χρήση), δεν αποτελεί στοιχείο της αντικειμενικής ή υποκειμενικής υποστάσεως αλλά αυτοτελή ισχυρισμό, η οποία πρέπει να εμπεριέχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.
Περαιτέρω η τοξικομανία (τοξικοεξάρτηση) η οποία ορίζεται ως κατάσταση εξάρτησης από τα ναρκωτικά που συνίσταται στη χρόνια δηλητηρίαση του οργανισμού προκειμένου να διαπιστωθεί απαιτείται να λαμβάνονται υπόψη εκτός από τη δικαστική πραγματογνωμοσύνη και τυχόν πιστοποιήσεις αναγνωρισμένων υπηρεσιών απεξάρτησης
Το αποδεικτικό μέσο της διεξαχθείσας δικαστικής ιατρικής ή ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης ως ιδιαίτερο και αυτοτελές αποδεικτικό μέσο, πρέπει να αναφέρεται ειδικά ότι ελήφθη υπόψη για το σχηματισμό της δικανικής πεποίθησης του δικαστηρίου ή να προκύπτει από τα εκτιθέμενα περιστατικά ότι το δικαστήριο το έλαβε υπόψη του και το συνεκτίμησε με τα άλλα αποδεικτικά μέσα κατά τρόπο αναμφισβήτητο.
Η τοξικομανία (τοξικοεξάρτηση) είναι κατάσταση εξάρτησης από τα ναρκωτικά που συνίσταται στη χρόνια δηλητηρίαση του οργανισμού. Οι κύριες συνέπειές της είναι τόσο η ανάγκη για συνεχή αύξηση της δόσης, όσο και η δημιουργία μιας ψυχικής ή σωματικής εξάρτησης με τη συγκεκριμένη ναρκωτική ουσία. Η εξάρτηση αυτή δεν μπορεί να παραμεριστεί μόνο με τη θέληση του ατόμου, αλλά απαιτεί ειδική θεραπευτική μεταχείριση, χαρακτηριστικό δε της φυσικής εξάρτησης είναι οι έντονες σωματικές διαταραχές σε περίπτωση διακοπής της χρήσης τους και τα σύνδρομα στέρησης και αποχής. Έτσι, για τη διάγνωση της εξάρτησης ενός προσώπου από ναρκωτικά, το δικαστήριο οφείλει να συνεκτιμά, εκτός από τη δικαστική πραγματογνωμοσύνη και τυχόν πιστοποιήσεις αναγνωρισμένων υπηρεσιών απεξάρτησης, χορήγησης υποκαταστάτων ή ανταγωνιστικών στα οπιοειδή ουσιών, περίθαλψης για παθήσεις συνδεόμενες με τη χρήση ουσιών, ψυχολογικά και κοινωνικά δεδομένα που αφορούν τον κατηγορούμενο, ευρήματα εργαστηριακών εξετάσεων που αποκαλύπτουν χρήση ναρκωτικών για μακρόχρονες περιόδους, όπως π.χ. είναι η πιστοποίηση του ΟΚΑΝΑ, ο οποίος αποτελεί εγκεκριμένο κατά το άρθρο 51 του ν.4139/2013 οργανισμό. Το αποδεικτικό μέσο της διεξαχθείσας δικαστικής ιατρικής ή ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης που αποτελεί ιδιαίτερο και αυτοτελές αποδεικτικό μέσο, διακρινόμενο των εγγράφων, πρέπει να αναφέρεται ειδικά ότι ελήφθη υπόψη για το σχηματισμό της δικανικής πεποίθησης του δικαστηρίου ή να προκύπτει από τα εκτιθέμενα περιστατικά ότι το δικαστήριο το έλαβε υπόψη του και το συνεκτίμησε με τα άλλα αποδεικτικά μέσα κατά τρόπο αναμφισβήτητο. Με αυτά που δέχθηκε η προβαλλόμενη απόφαση, αναφορικά με την καταδίκη του αναιρεσείοντος, ως μη τοξικομανούς, για την αξιόποινη πράξη της από υπότροπο διακεκριμένης διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, δεν διέλαβε στο σκεπτικό και διατακτικό του, που παραδεκτά αλληλοσυμπληρώνονται, την από τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, ενώ παραβίασε εκ πλαγίου τις παραπάνω ουσιαστικές ποινικές διατάξεις του άρθρου άρθρο 463 παρ.5 του νέου ΠΚ, οι διατάξεις του οποίου εφαρμόζονται ως ευμενέστερες κατ’άρθρο 2 ΠΚ, αφού με αυτές καταργήθηκαν εκείνες του άρθρου 22 παρ.2 στοιχ.γ’ του ν.4139/2013, που προέβλεπε τη διακεκριμένη περίπτωση διακίνησης ναρκωτικών ουσιών από υπότροπο. Πιο συγκεκριμένα, το Δικαστήριο της ουσίας δεν διέλαβε ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, το μεν ως προς την κατάφαση της ενοχής του αναιρεσείοντος για την τέλεση έστω και απλής διακίνησης (δηλαδή από μη υπότροπο) (άρθρο 20 ν.4239/2013) ναρκωτικών ουσιών, με τη μορφή της καλλιέργειας έξι (6) δενδρυλλίων ινδικής κάνναβης και της κατοχής συνολικής ποσότητας 120,4 γραμμαρίων ακατέργαστης, τριμμένης και αναμεμειγμένης με καπνό ινδικής κάνναβης ( 4,1 γραμμάρια ακατέργαστης κάνναβης, 110 γραμμάρια τριμμένης ινδικής κάνναβης, 4,2 γραμμάρια καπνού αναμεμειγμένο με κάνναβη, 2,1 γραμμάρια ακατέργαστης ινδικής κάνναβης), το δε ως προς την απόρριψη του προβληθέντος από τον ίδιο αυτοτελούς ισχυρισμού της τοξικοεξάρτησης και του περαιτέρω αυτοτελούς ισχυρισμού της κατοχής των επίμαχων ποσοτήτων ναρκωτικών ουσιών για αποκλειστικά δική του χρήση
Δέχεται την αναίρεση του αιτούντος
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο
Απόφ.ΑΠ.
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 