Για την αποδοχή ένστασης καταχρηστικότητας προς απόκρουση αγωγής διαζυγίου
απαιτείται να στηρίζεται σε περιστατικά μεταγενέστερα της διάστασης
και δυσμενείς επιπτώσεις εξαιρετικές που εκφεύγουν των συνηθισμένων
ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Η διάταξη του ΑΚ 281 εφαρμόζεται και επί ασκήσεως αγωγής διαζυγίου από το άρθρο 1439 παρ.3 ΑΚ λόγω τεκμαιρόμενου κλονισμού της έγγαμης σχέσεως από την από δύο τουλάχιστον έτη διάσταση των συζύγων. Η ένσταση αυτή προς απόκρουση της αγωγής διαζυγίου μπορεί να στηριχθεί μόνο σε περιστατικά μεταγενέστερα της διαστάσεως, δηλαδή τέτοια που είναι συνέπειες της λύσεως του γάμου με διαζύγιο, για την κατά νόμο δε θεμελίωσή της δεν αρκούν οποιεσδήποτε δυσμενείς επιπτώσεις του διαζυγίου σε βάρος του εναγομένου και των τέκνων των συζύγων, οι οποίες άλλωστε επέρχονται από το ίδιο το διαζύγιο, αλλά απαιτείται οι επιπτώσεις αυτές να εκφεύγουν των συνηθισμένων και αυτονόητων και να οδηγούν λόγω του εξαιρετικού τους χαρακτήρα και της σοβαρότητάς τους στη δημιουργία καταστάσεως προφανώς υπέρμετρα σκληρής για τον εναγόμενο σύζυγο και τα τέκνα, ώστε να επιβάλλεται για την αποτροπή τους η διατήρηση του γάμου (ΑΠ 294/2019, ΑΠ 1638/2013, ΑΠ 1138/2012).
Εν προκειμένω, ορθώς απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί της αναιρεσείουσας περί καταχρηστικότητας της αγωγής διαζυγίου, αφενός διότι ορισμένοι εξ αυτών (βίαιη συμπεριφορά και έλλειψη ενδιαφέροντος του αναιρεσίβλητου) αφορούν περιστατικά προγενέστερα της διαστάσεως, οι δε λοιποί ισχυρισμοί (απουσία εισοδημάτων και δυσκολία εξεύρεσης εργασίας για την αναιρεσείουσας) αφορούν επιπτώσεις της διαστάσεως που δεν εκφεύγουν των συνηθισμένων.
Απόφ. ΑΠ…
Για να διαβάσετε περισσότερα παρακαλώ συνδεθείτε συμπληρώνοντας τα στοιχειά σας 