Ηθική Βλάβη (ΑΚ 932) 100.000 ευρώ (1)
Αναιρετική Διαδικασία κατ΄ άρθρ. 559 αρ.1 και 19 ΚΠολΔ
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε με ότι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο με το να επιδικάσει ως εύλογο και δίκαιο το ποσό των 100.000 ευρώ εξ ΑΚ 932 (αντί των 300.000 ευρώ πρωτοδίκως επιδικασθέντων) στον αναιρεσείοντα, δεν υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και δεν παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, που ελέγχονται από τον Άρειο Πάγο ως πλημμέλειες από τους αρ. 1 και 19 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ. (Ολ.ΑΠ 9/2015) ούτε τις ουσιαστικές διατάξεις, τις οποίες εφάρμοσε, αφού τα επιδικασθέντα ως άνω ποσά, κατά την κοινή πείρα, τη δικαστηριακή πρακτική και την περί δικαίου συνείδηση, δεν υπολείπονται καταφανώς από τα συνήθως επιδικαζόμενα σε παρόμοιες περιπτώσεις, ούτε αντιβαίνουν στην αρχή της αναλογικότητας.
Ηθική Βλάβη – Έννοια του Ευλόγου
Ως ουσιώδη χαρακτηριστικά της έννοιας του “ευλόγου” είναι εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν τα πλέον πρόσφορα μέσα για την εκπλήρωση του εν λόγω σκοπού της διάταξης. Τέτοια στοιχεία είναι κυρίως: το είδος και η βαρύτητα της ηθικής προσβολής, η περιουσιακή, κοινωνική και προσωπική κατάσταση των μερών και κυρίως του παθόντος, η βαρύτητα του πταίσματος του δράστη (στον βαθμό που επηρεάζει την ένταση της ηθικής βλάβης), η βαρύτητα του τυχόν συντρέχοντος πταίσματος του θύματος, οι όλες ειδικότερες συνθήκες πρόκλησης της ηθικής βλάβης. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να οδηγούν τον δικαστή να σχηματίσει την κατά το άρθρο 932 ΑΚ εύλογη κρίση του (όχι κατά τις υποκειμενικές του ανέλεγκτες αντιλήψεις, αλλά) κατ’ εφαρμογή του αντικειμενικού μέτρου που θα εφάρμοζε και ο νομοθέτης, αν έθετε ο ίδιος τον κανόνα αποκατάστασης της ηθικής βλάβης στην ατομική περίπτωση.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
- Ηθική Βλάβη – Έννοια του ευλόγου
Ο καθορισμός του ποσού της εύλογης εκ του ΑΚ 932 αξίωσης του αναιρεσείοντα από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έγινε αφού συνεκτιμήθηκαν τα πλέον πρόσφορα στοιχεία, που επικαλέστηκαν οι αναιρεσίβλητοι, δηλαδή την αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού της ζημιογόνου μοτοσικλέτας, το σοβαρό τραυματισμό του αναιρεσείοντα, την ένταση του ψυχικού και σωματικού άλγους που προκάλεσε σ΄αυτόν ο αιφνίδιος τραυματισμός του, το νεαρόν της ηλικίας του αναιρεσείοντα (21 έτους) – και τέλος την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των μερών, με εξαίρεση αυτή της δεύτερης εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας, η ευθύνη της οποίας είναι εγγυητική.
Ο αναιρεσείων (συνεπιβάτης ζημιογόνου μοτοσυκλέτας) εν προκειμένω έγινε δεκτό ότι υπέστη βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, εστιακό τραυματισμό εγκεφάλου, εστιακή εγκεφαλική ρήξη και τραυματική αιμορραγία, κατάγματα προσώπου, καθώς και συντριπτικό κάταγμα διάφυσης αριστερού μηριαίου, συνεπεία δε του τραυματισμού του έχει τεθεί σε καθεστώς πλήρους στερητικής δικαστικής συμπαράστασης.
( ΣΣ. Ερωτάται εάν η συνεκτίμηση μεταξύ άλλων του περιγραφόμενου ανωτέρω σοβαρού τραυματισμού του αναιρεσείοντα (δια βίου ανάπηρου) δίδει απάντηση και αμβλύνει τα δυσάρεστα συναισθήματα που προκάλεσε στον αναιρεσείοντα η ένδικη προσβολή, με το να επιδικάζεται ως εύλογο το ποσό των 100.000 ευρώ – αντί των 300.000 ευρώ πρωτοδίκως επιδικασθέντων; Για ποιο λόγο παρατηρείται εν προκειμένω ένα τέτοιο χάσμα στην κρίση μεταξύ του Πρωτοβάθμιου Δικαστή και του Δευτεροβάθμιου Δικαστή;)
